Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ένα κρασί Sweet Prince, πριν φύγει η πεταλούδα;





Σας είπα εδώ είναι ισόγειο μα μπαινοβγαίνουν εμμονές και αγάπες.
Η νεκροκεφαλή είναι από τα πιο αγαπητά μου σύμβολα και έμβλημά μου.

Επιχρύσωναν στα αβαεία του Μεσαίωνα οι καλόγεροι κρανία από το οστεοφυλάκιό τους και τα χρησιμοποιούσαν για να πίνουν το κρασί τους ώστε την ώρα του γλεντιού να μην ξεχνούν ποια είναι η κατάληξη όλων μας. Κι ανάλογα την κράση και τα γούστα τους άλλοι επικούρεια να μεθούν σαν να μην έχει αύριο κι άλλοι εγκρατείς να επιστρέφουν στη σιωπή, στην προσευχή και στην αντιγραφή ιερών κειμένων για τις γενεές του μέλλοντος.
Ο αγαπητός μου Βύρων (στο ερειπωμένο Newstead  Abbey (που ο βασιλιάς που κατήργησε τα μοναστήρια και τα τελετουργικά είχε χαρίσει στον ηρωικό του πρόγονο που ήρθε από τη Νορμανδία) έπινε σ΄ ένα επιχρυσωμένο τέτοιο κρανίο κάποιου ντόπιου καλογέρου που είχε ζήσει πριν από την Κατάκτηση.
Αργότερα, αφού ξάπλωσα στο κρεβάτι του και τέτοιο Κύπελλο δεν είδα κι αφού τοποθέτησε με σεβασμό τις μεταφράσεις μου στη βιβλιοθήκη του, γνωριστήκαμε καλύτερα και κατάλαβα πως και αυτό σαν τόσα θα ήταν θρύλος, βασισμένο στο ρομαντικό εκείνο ποίημα 'Γράμμες χαραγμένες Σε Κύπελλο Σχηματισμένο από Κρανίο'― οι οποίες γραμμές, είναι τόσο πολλές που μάλλον αποδεικνύουν τη δύναμη της φαντασίας όσων τον πλησίαζαν.
Καλύτερα μέσα σου το αστραφτερό κρασί παρά η γενιά των σκουληκιών, λέει στο κρανίο, κι ύστερα από τη σήψη του πηλού και τα σκουλήκια να, που με  το κρασί βρίσκει εν τέλει μια χρησιμότητα το ανθρώπινο κεφάλι.
Αναγνωρίζετε τη χαρακτηριστική ειρωνεία μαζί με τη ρομαντική αγάπη για τα σκοτεινά, τα γοτθικά μακάβρια όμως ο συμβολισμός είναι πανανθρώπινος κι έχει και μιά βουδιστική ερμηνεία.

Διότι, γι αυτούς που τα πιστεύουν, ο άνθρωπος δε γίνεται να μετενσαρκωθεί αν δε λιώσει εντελώς κι απόλυτα αλλά με μιά εξαίρεση: τα οστά. Δηλαδή, υποθετικά σκεπτόμενοι, κάθε φορά που ένα ανθρώπινο κρανίο είναι στα χέρια μας μπορεί να μην είναι πιθανό αλλά είναι δυνατόν να κρατάμε ό,τι έμεινε από εκείνον που ήμασταν σε προηγούμενη ζωή.
Κι αυτό, και κάτι τέτοια, είναι που κάνουν πολύπλευρα σημαδιακή τη αρχετυπική εικόνα του  Αναποφάσιστου Sweet Prince, του Άμλετ, που στην κηδεία της Οφηλίας, ανάμεσα στα μνήματα και πριν τον καυγά με τον άλλο θαυμαστή της, βρίσκεται να κρατά στα χέρια του το κρανίο του Γιόρικ, κάποτε γελωτοποιού του παλατιού, κι αρχίζει να μονολογεί.
"Alas, Poor Yorick! Τον ήξερα Οράτιε, τύπος με κέφι αστείρευτο κι άριστη φαντασία… χίλιες φορές με σήκωσε στην πλάτη του.. Να 'τα τα χείλη που με φίλησαν..  ―Τώρα πού είναι τ' αστεία σου;.. ''
Διδάσκεται αυτός ο σύντομος μονόλογος ως άριστο δείγμα ρητορικής πειθούς μα εδώ δε συζητάμε αυτό.
Εδώ, μέσα στα καρναβάλια (της σάρκας τις γιορτές) μιλάμε για τη μόνη μοίρα που όλοι θα μοιραστούμε.
Γι αυτό γλεντάμε όσο αντέχουμε καθώς ο Θάνατος ακολουθεί κρατώντας το παλτό μας έτοιμο να φορεθεί, σαν υπηρέτης που έχει σταλθεί να μας ξεπροβοδίσει.

_________________
εικόνες

Memento Mori: αλληγορικό έμβλημα, Μωσαϊκό, Πομπηία, 30π.Χ.με 10μ.Χ. με κλασικό ελληνιστικό συμβολισμό: Βαρίδι του αλφαδιού ο Θάνατος που δεν ξεχωρίζει πλούσιο και φτωχό μόνο γυρνά ο Τροχός της Τύχης και παίρνει την πεταλούδα της ψυχής είτε είσαι στην πορφύρα (αριστερά) ή στα κουρέλια).
Κάτω είναι το δικό μου τζάκι όπου στο γείσο ο Άνθρωπος, η Γάτα και ο Τράγος θυμίζουν ότι δεν περνά ο καιρός, εμείς περνάμε.

Το ποίημα του Μιλόρδου και  μικρό Μονόλογο του Πρίγκιπα και το ''Good night, sweet prince, and flights of angels sing thee to thy rest!" όποιος νοιάζεται τα βρίσκει.
_____________________
Σημείωση μετά την Ανάρτηση: Δίχως να το γνωρίζω (στο "συνειδητό μου" όπως θα μου εξηγούσαν οι Διδάσκαλοι) έγραφα για το Θάνατο από η δική μου, δυτική πλευρά σήμερα που είναι η μεγάλη ινδουϊστική γιορτή του Σίβα, Θεού του Θανάτου και της Καταστροφής. Του το χρωστώ λοιπόν να τον τιμήσω, δεν κάνει να περιφρονούμε τους Θεούς. Πηγαίνω εις το πανηγύρι του, με  νεκροκεφαλές, φαλλούς και  Bhang  και, αύριο θα σας πω πώς ήταν. 
Ως τότε (εάν ενδιαφέρεστε) επαναλάβετε τη μεγάλη προσευχή:



Om Tryambakam Yajamahe Sugandhim Pushtivardhanam

Urvarukamiva Bandhanan Mrityor Mukshiya Maamritat
______________________________________________
__________________________

9 σχόλια:

  1. καλησπέρα, καλή εβδομάδα.
    ο θάνατος είναι μια εμπειρία που όλοι θα έχουμε!
    η χρήση των νεκροκεφαλών σαν ποτήρια πρέπει να ήταν πολύ της μοδός τα παλιά χρόνια.
    ο καθείς και το σκεπτικό του...
    σε φιλώ Δάφνη.
    αυτήν την προσευχή θέλω μα δυσκολεύομαι λιγάκι να την πω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δύσκολη ξέρω μα είναι mantra σαν τα δικά μας τα 'πατερημά', δε δουλεύει σε μετάφραση (η οποία είναι Όν με τα 3 μάτια βοήθησε παρακαλώ να σωθώ από το θάνατο με την αθανασία σαν το άγγούρι που κόβεται από την περικοκλάδα του).. Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παλιά που έζησα ένα χρόνο σε ashram, καθένας είχε το δικό του mantra..σύντομο, μουρμουριστό, επαναλαμβανόμενο, προφερόταν εσωτερικά μέχρι να φέρει τη γαλήνη..
    Γλωσσοδέτης αυτό βρε παιδί μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσο κρασί κι αν πιούμε μεσα σε ανθρώπινα κρανία, ούτε ξορκίζουμε το θάνατο ούτε τον καταλαβαίνουμε. Πώς είναι δυνατόν ο υπάρκτός να γίνει ξανά ανύπαρκτος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι που Καίτη, όπως το ξέρεις, ο άνθρωπος αυτό το φόβο αγωνίζεται να τον ξεχνά. Μόνο οι ταγμένοι (& οι βάρβαροι) έχουν τα κότσια― εξ ου κι η επιχρύσωση.
    Ευχαριστώ που πέρασες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φοβερό αυτό με τα κρανία, αλλά και η φωτογραφία από το τζάκι σου, μου θύμισε ένα γκόμενο που είχα, καλλιτέχνη, ο οποίος μια μανία είχε με τα κρανία και πήγαινε και τα μάζευε δεν ξέρω κι εγώ από που, και έφτιαχνε μ' αυτά γλυπτά. Αλλά γάτας κρανίο πρώτη φορά βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Skulls and bones. Jolly Roger κτλ. Για μένα αυτό σημαίνουν οι νεκροκεφαλές. Βέβαια πριν τον "Roger", σημαίνε πλοίο υπό καραντίνα λόγω πανώλης κτλ, αλλά τεσπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ναι και πλοίο σε καραντίνα και πειρατικό
      και η Λέσχη του Bush..
      κι αν θέλεις βάλε και τα SS ( =Πίστη Μέχρι Θανάτου)
      μα πιο παλιά, από τους Αλχημιστές έχουμε απ' ευθείας το συμβολισμό που χρησιμοποιούμε στην Τέχνη αγαπητέ μου Φίδη.

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.