Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Χαρά του αναπάντεχου: Flash Mob, το ζωντανό graffiti





Μια blogger σήμερα μιλά για τις μικρές χαρές σα μια γουλιά καλού καφέ, που τις παραβλέπουμε αλλά μπορούν και γίνεται να μάς φτιάξουν τη διάθεση παρά τα μεγάλα άλυτά μας βάσανα.
Μου θύμισε μια κυρία της ιαπωνικής αυλής πριν από αιώνες που το έργο που μάς άφησε είναι λίστες μακριές και λεπτομερείς των πραγμάτων, λ.χ. που την έκαναν να χαμογελά όπως, π.χ. το πρώτο χρυσάνθεμο ή το πρώτο φιλί, μια άρπα στον κήπο ή οι σταγόνες της βροχής πάνω στα φρέσκα φύλλα.
Σας ξέρω όμως, δε γελιέμαι. Μόνο που μίλησε η μαντάμ για μια κυρία της αυλής προ αιώνων κλείσατε στόρια του μυαλού κι είπατε ΄τρέχα γύρευε'. Γι αυτό σάς φέρνω στο παρόν σε κάτι που αγαπώ πολύ. 
Flash mob λοιπόν. Κάτι σα φευγαλέο graffiti με ζωντανή μπογιά, που δίνει αυτό το αχ που λείπει απ' τη ρουτίνα και, στους ευαίσθητους, εκείνο το βαθύ το κρακ που κάνει η καρδιά μπροστά στο ουράνιο τόξο.
Μπαίνεις σε ένα βαγόνι στη Δανία κι ένας συνεπιβάτης βγάζει ένα βιολί. Κι ύστερα κι άλλος, κι άλλος ώσπου η διαδρομή σου γίνεται μια όρθια συναυλία αμέτρητων βιολιών.
Ή πίνεις τον πλαστικό καφέ σε κακοφωτισμένο εμπορικό κέντρο και ξαφνικά ο διπλανός σου αρχίζει να τραγουδά ώσπου ο συνηθισμένος χώρος γίνεται σκηνή από musical, σκηνή αναπάντεχου θεάτρου.
Το ρεύμα αυτό δίνει ένα βάθος στην καθημερινότητα γι αυτό κι η απόλαυση δεν είναι τόσο οι θίασοι όσο τα πρόσωπα των ξαφνιασμένων θεατών που έχουν μια χαρά που δεν τη δίνει το πιο ωραίο δώρο.
Χαρείτε τα:


Και:
Η Sjællands Symfoniorkester (Συμφωνική Ορχήστρα της Κοπεγχάγης) αιφνηδιάζει στο τραίνο.
____________

8 σχόλια:

  1. Αλλοτριωθήκαμε πια τόσο πολύ απο τα πολλά και σύνθετα, που ξεχάσαμε τη χαρά των λίγων κι απλών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γι αυτό κι εμείς είμαστε εδώ και τα κουβεντιάζουμε αγαπητέ μου Ben ― όπως οι κήποι μας & οι μαγειρικές σου για να θυμόμαστε πού κρύβεται η ζωή όταν περνά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειδικά το δεύτερο μαγικό!
    Μακάρι να είχαμε τέτοια αναπάντεχα δώρα συχνά..

    Και ένα από εμένα :-)
    http://www.youtube.com/watch?v=SXh7JR9oKVE&list=PL57D4DB44A9232310&index=25&feature=plpp_video

    Καλό ξημέρωμα Δάφνη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. υπάρχει και μια άλλη διάσταση.... Η εποχή που μεταβάλλετε η ζωή σου και το σημαντικό συνεπώς μεταβάλλετε... Πχ υπάρχουν περίοδες που ένα κορμί μπορεί να είναι το παν... ένα άγγιγμα να σε κάνει τον πλέον ευτυχισμένο τύπο της οικουμένης...
    ή μια εποχή που ένα κάτι να σε απογειώνει... θυμάμαι κάποτε που είχα βαλθεί να ζήσω ποιητικώς... δηλαδή δεν είχα βαλθεί... ζούσα σαν ποιητής... ξέρω ξέρω γελάτε.... το ίδιο και εγώ τώρα αλλά τότε για μένα ήταν το παν να γυρίσω από την δουλιά και να κάτσω να γράψω..... πολυβόλο...

    όλο για μένα μιλάω ε???


    τοξότης παιδί μου χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι κι αν λέμε για μάς μιλάμε akrat & καλά κάνεις. Αλλά τι εννοείς; Δε ζεις πια 'σα' ποιητής; Γίνεται με αποφάσεις αυτό; Καλημέρα!

      Διαγραφή
  5. Ακόμα δεν μας έφτασαν εδώ, δυστυχώς! Και πόσοι συμπατριώτες μας θα εκτιμούσαν την ποιότητα του ακροάματος, όταν τα κλασσικά έργα θεωρούνται, γενικώς, "πένθιμη μουσική" και κυρίαρχα ακούσματα είναι άσματα του Πάριου και του Πλούταρχου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.