Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Επιστροφή στη Χώρα της Σφαλιάρας, κορίτσια!



Πολλά θα ειπωθούν και πολλά λέγονται για τη σημερινή αποκάλυψη του τραμπουκισμού των ακροδεξιών. Κι αν είναι για κλάματα το θέαμα του ανάγωγου υπερμάχου χρηστών ηθών να χειροδικεί κατά μεγαλυτέρων του είναι για γέλια το ότι βρισκόταν εκεί ως Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματός του― δηλαδή ως ο διαλλακτικός και λεκτικώς ικανότερος τους.
Ο οποίος σήμερα σε μεγάλο κανάλι σε ώρα οικογενειακής θεαματικότητας χτύπησε γυναίκα.
Δεν ήθελα να γράψω πάλι για 'φεμινιστικά' σήμερα αλλά δε γίνεται να αφήσω ασχολίαστο το συμβάν που ξεκίνησε με ένα 'τι πρόβλημα έχεις κοπέλα μου;' που ο τραμπούκος απάντησε εν είδει επιχειρήματος. Αυτή η φράση, κι η απαξιωτική συμπεριφορά που τη συνοδεύει, είναι δείγμα της σεξιστικής συμπεριφοράς που αντιμετωπίζει από τα πρώτα μαθητικά χρόνια κάθε έξυπνη γυναίκα. Αν διαφωνούμε, αν τολμάμε να διαφωνήσουμε, λέει η συγκεκριμένη νοοτροπία είναι επειδή έχουμε κάποιο πρόβλημα, συνήθως σεξουαλικής ή γυναικολογικής φύσεως. Τσούλες ή αγάμητες, πουτάνες πάντα και ενίοτε καριόλες, είμαστε έρμαια ορμονικής διαταραχής όποτε σηκώνουμε κεφάλι και φωνή στον ανεγκέφαλο αφέντη.
Λέτε πως υπερβάλω; Ίσως δεν είδατε το υπερασπιστικό σχόλιο στο 'youtube': 'Η Κανέλλη είναι δηλαδή γυναίκα'; Ή το άλλο: 'έχει αρχίδια πάντως ο Κασιδιάρης' (στο οποίο 'δεν έχει, είναι' θα απαντούσε η μαντάμ αν δεν ήταν κυρία).

Συχνά τον τόπο μας και τον εαυτό μας τα βλέπουμε καθαρότερα μέσα από τα μάτια άλλων. Την Ελλάδα τη γνώρισα όταν έμαθα την Αγγλία και εντρυφώντας σε μιά κουλτούρα αλλιώτικη διέκρινα προκαταλήψεις, ομοιότητες και διαφορές που αλλιώς δε θα είχε παρατηρήσει. Μέσα από τα μάτια και τα λόγια ξένων φίλων είδα πιο καθαρά (κι αγάπησα πιο βαθιά) τις καταβολές μου, όπως μέσα στα μάτια του εραστή καθρεφτιζόμαστε κι εκτιμούμε αληθινά το πρόσωπό μας. Κι όπως μέσα από τη συγκατοίκηση βλέπουμε τα κουσούρια μας, έτσι κι εγώ βοηθήθηκα από τον πολιτισμικό καθρέφτη να ξεχωρίσω και να ονομάσω διάφορα που με ενοχλούσαν.

 Η Αμερικανίδα ποιήτρια και αρθρογράφος Patricia Storace* γράφει στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του ταξιδιού της στην Αθήνα πως μια αγάπη σταθερή όσο η πίστη στο 'κακό μάτι' και στα όνειρα είναι σ' εμάς και οι ελληνικές ταινίες. Οι οποίες παίζονται από την τηλεόραση αδιάλειπτα και, παράλληλα με το παρόν, κρατούν ένα ανοιχτό παράθυρο προς ήθη του παρελθόντος χωριάτικα και μικροαστικά και (λέω εγώ) εντόνως ρετουσαρισμένα.
Στην οικογένεια που μεγάλωσα, λόγω επαγγελματικής οικειότητας, δεν υπήρξε ποτέ μύθος γι αυτές τις ταινίες κι η έκφραση 'σαν ελληνική ταινία' ήταν σε μόνιμη χρήση για να περιγραφτεί το παιδαριώδες μελό κι η δραματικά υστερίζουσα συμπεριφορά η συνδυασμένη με ηθικοπλαστικές συντηρητικές αξίες.
Τα δραματικά αυτά ηθογραφήματα με το άφθονο δάκρυ των άτυχων λαϊκών παιδιών είχαν πολύ στενή γκάμα θεμάτων εξ αιτίας της λογοκρισίας και της επίμονης παραποίησης που σχημάτισε την  επίσημη Ιστορία. Το ιστορικό ρετούς όμως που αποκρύπτει φυλακές και εξορίες όσο και εξωτερική τουαλέτα, απλυσιά, αιμομιξία ή παράνομες εκτρώσεις, δεν απέκρυψε την ενδοοικογενειακή βία που πανταχού παρούσα ήταν τόσο συνηθισμένη ώστε η σφαλιάρα να αποτελεί κωμικό κλισέ για σίγουρο γέλιο όπως σήμερα τα 'toilet jokes' χρησιμοποιούνται σε ώρα ανάγκης από τους χολυγουντιανούς σεναριογράφους.

Στην Patricia Storace διάβασα την ενδιαφέρουσα παρατήρηση πως σε κάθε δράμα αυτών των ταινιών έτρωγε κι ένα χαστούκι μια γυναίκα. Ξαφνιάστηκα. Κι ύστερα διαπίστωσα πως έχει δίκιο και πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σήμερα στα τουρκικά σίριαλ. Αργά ή γρήγορα το Καλό Παιδί δε θα μπορέσει να συγκρατήσει τη δίκαιη οργή του και θα ρίξει τα χαστούκια στην 'Ατιμη.

Στις χώρες που έχουν ιπποτικό  αντί για οθωμανικό παρελθόν το θέαμα σοκάρει όπως κι η ευκολία με την οποία οι Έλληνες (κι οι Τούρκοι κι οι Βαλκάνιοι) αφήνουν γυναίκες να σηκώνουν βάρη δίχως να τους περνά από το νου να σηκωθούν για να τις βοηθήσουν. Θα θυμάστε ίσως τη μαυρόασπρη φωτογραφία της γυναίκας της Πίνδου που φορτωμένη με ένα τεράστιο δεμάτι ξύλα ακολουθεί τον άνδρα της καμαρωτό πάνω στο γαϊδούρι. 'Ετσι θα κάνει το γύρο του κόσμου και το σημερινό και ίδιο αποτροπιασμό θα προκαλέσει.
Το πρωινό επεισόδιο με καθήλωσε και (παρά τη συνήθειά μου να γράφω στον κήπο ή πλάι στη θάλασσα) όλη μέρα είδα πολλές τηλεοπτικές  αντιδράσεις.
Ως τώρα που τελειώνω αυτό το κείμενο άκουσα παρουσιάστρια να σχολιάζει πως 'δεν έχει καμιά σημασία που είναι γυναίκα' η Λιάνα Κανέλλη. Έχει, Κυρία Παρουσιάστριά μου, έχει. Διότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που από το μικτό πάνελ ο συγκεκριμένος επετέθη στις δύο γυναίκες. Είναι παράδοση. Αφού, μαζί με τους μετανάστες, τους άστεγους, τους 'ναρκομανείς', τους ομοφυλόφιλους και κάθε μειονότητα όπως τους ανάπηρους ή τους αρρώστους είναι ίδιον των νταήδων και των προβληματικών παλικαράδων η επιλογή αδύναμων στόχων. Κι ως κατώτερη η γυναίκα, γι αυτούς, ανήκει στις μειονότητες.
 Όπως κι άλλη μια ομάδα που επίσης φρίττω που τα ελληνικά Μ.Ε. δεν διέκριναν. Ποια; Των μεγαλύτερων. Προς τους οποίους φέρεται με αυθόρμητο σεβασμό κάθε άνθρωπος με στοιχειωδώς καλή αγωγή, όπως, δίχως να το  σκεφτεί, σηκώνεται για να προσφέρει τη θέση του. Και με σόκαρε που σα να μη σόκαρε κανένα που η θρασεία αυτή επίθεση εξαπολύθηκε από νεώτερο κατά μεγαλύτερου, πράγμα που, όσο και το ότι χτυπήθηκε δημοσίως μια γυναίκα, σας εγγυώμαι πως θα αηδιάσει τον πολιτισμένο κόσμο όσο κι η εικόνα εκείνης της παλιάς μαυροντυμένης τσεμπερούς της Πϊνδου.
Το ότι το κόμμα του επέλεξε ένα ψευτοπαλικαρά (και κοινό ληστή απ' ό,τι μαθαίνω) για εκπρόσωπο Τύπου του λέει πολλά γι' αυτό το κόμμα. Ο τρόπος που θα χειριστούμε το επεισόδιο κι οι αντιδράσεις μας όμως χαρακτηρίζουν όλους εμάς. Γι αυτό και με εξοργίζει η όποια δικαιολογία του ασυγχώρητου. Από τις πολλές ανυπόστατες, δε γίνεται να μην ξεχωρίσω το 'τον προκάλεσαν' αφού ακόμα κι οι κατήγοροί του ονομάζουν την επίθεσή του 'απρόκλητη'. Ξεχνούν το Σύνταγμα, ξεχνούν την ελευθερία του λόγου; Πρέπει να το εξηγήσουμε; Ιδού λοιπόν το  παραδειγματάκι:
Ελευθερία του Λόγου σημαίνει ότι έχω δικαίωμα να πω, να γράψω, κι όσο θέλω να φωνάξω: "Όλοι οι βουλευτές πρέπει να πεθάνουν" (ή, πιο επίκαιρα, "Θάνατος στον Κασιδιάρη!". Ελεύθερα. Διαπράττω παρανομία όμως, και για να συλληφθώ και να καταδικαστώ δε χρειάζεται να βάλω βόμβα στη Βουλή (ή να χτυπήσω τον Κασιδιάρη) αλλά αρκεί και η παραμικρή ενέργεια που θα έκανε Πράξη τα Λόγια. Που σημαίνει ότι για να ζήσουμε σε πολιτισμένο κόσμο  η χειροδικία  πρέπει να καταδικάζεται πάντα και παντού ανεξαρτήτως 'πρόκλησης'. Αλλιώς παίρνουμε τον άλλο δρόμο τον προς τα πίσω, που θυμίζει εκείνες τις δύστυχες συγχισμένες γυναίκες που όταν τις χτυπούσε ο αφέντης (σύζυγος, πατέρας ή  αδελφός) τον δικαιολογούσαν απαντώντας 'έφταιγα όμως κι εγώ που τον προκάλεσα' κι επωμίζονταν μελανιασμένες την ευθύνη  αφού, μ' άλλα λόγια, όπως λένε κι οι βιαστές, 'γυρεύοντας πήγαιναν' και 'τα ήθελαν'.



___________________________________________________________

Ως πειστήριο όσων λέω θυμίζω  πως 'Το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο' αρχές του 1960 κι ο Τζανετάκος έκανε πολυετή καριέρα ως καρπαζοεισπράκτρας ως τη δεκαετία του '70 αλλά κι ο Βέγγος δεν άφησε ασχολίαστο το χαρακτηριστικό αυτό των ελληνικών ηθών αφού το 1976 έκανε το 'Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας' (σκηνοθεσία Κατσουρίδη -Γλυκοφρείδη). Στο πρώτο μέρος σατυiρίζει τη δικτατορία του Μεταξά, στο δεύτερο τη Χούντα.

__________________

*Patricia Storace: Dinner with Persephone: Travels in Greece 

**  Στο Σύνταγμα της Ελλάδος, Άρθρο 14: 1. Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του..... '2. Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται..



Με μια περίεργα γιουγκική συγχρονικότητα πρόσφατα σάς έλεγα πως το Αγαπητό Παιδί μού έφερε το 'Χαστούκι' (The Slap) του Χρήστου Τσιόλκα, Έλληνα της Αυστραλίας που περιγράφει πώς ταράζονται τα νερά στον κόσμο μια παρέας και βγαίνουν στην επιφάνεια διακρίσεις και προκαταλήψεις, όταν ένας αγανακτισμένος Έλληνας γονιός  ρίχνει στο κακομαθημένο παιδί Αυστραλού ένα Χαστούκι. 
___________

17 σχόλια:

  1. Όταν η αντίδραση του είναι αυτή σε υποψήφιους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου,και δη γυναίκες,είναι εύκολο να καταλάβεις τι είναι ικανός να κάνει με αδύναμες κοινωνικές ομάδες,όπως είναι οι μετανάστες. Και σίγουρα έχει κάνει πολλά τα οποία δεν γνωρίζουμε.
    Αλλά έχω την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με ψυχικά διαταραγμένο άτομο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς κι έχει σοβαρότατα προβλήματα κοινωνικοποίησης και όχι μόνο αγαπητή μου xristin. Τον εξετάζω ως δείγμα επειδή με αηδιάζει & μαζί με τρελαίνει από γέλια κι από υρόμο που αυτόν διάλεξαν για εκπρόσωπο Τύπου. Τόοοοσο ούγκα δηλαδή; Καλό κουράγιο μας!

      Διαγραφή
  2. Απ' το πρωί που διάβασα την είδηση στο διαδίκτυο, παρακολούθησα τις αντιδράσεις και από την τηλεόραση και από τον υπολογιστή μου... Μέχρι και δελτίο ειδήσεων του mega παρακολούθησα μετά από χρόνια (το μεσημβρινό, το βραδινό δεν το αντέχει ο οργανισμός μου) για να δω πώς θα παρουσιάσουν την είδηση!! Πέρα από τα αρκετά απογοητευτικά σχόλια που είδα κι άκουσα όλη τη μέρα -όχι από εξωγήινους, αλλά από ανθρώπους που ζουν ανάμεσα μας- αυτό που με εξόργισε είναι η υποκρισία που μας χαρακτηρίζει!!

    Δεν αντιλέγω ότι το θέαμα ήταν ακραίο και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, όμως όλος ο κόσμος γνωρίζει τις μισαλλόδοξες θέσεις και πρακτικές αυτής της παρεούλας... Αυτός που σήμερα φέρθηκε βίαια στις κυρίες Δούρου και Κανέλλη, εχθές ήταν ο ίδιος που σάπιζε στο ξύλο μετανάστες και δεν ξέρω και 'γω ποιές άλλες αδύναμες ομάδες. Αυτός και όμοιοι του έχουν χτυπήσει κι έχουν εκφοβίσει αναρίθμητα άτομα που θεωρούν εχθρούς τους, σύμφωνα με το φτωχό τους το μυαλό!! Δεν έγινε σήμερα αυτό, συμβαίνει τα τελευταία χρόνια γύρω μας, δίπλα μας... Ας αναλογιστούμε όλοι μας τις ευθύνες μας, λοιπόν, αλλά κυρίως όλοι αυτοί οι υποκριτές -πολιτικοί και δημοσιογράφοι- (τους οποίους βαρέθηκα να βλέπω σήμερα να ξαφνιάζονται με τη βίαιη πράξη αυτού του Νεάντερταλ), που άφησαν το κέντρο της Αθήνας στα χέρια αυτής της συμμορίας χωρίς να προσπαθούν καν να αντιμετωπίσουν ένα πραγματικό πρόβλημα της περιοχής, που ανέχτηκαν (για δικές τους σκοπιμότητες) τη συνεργασία χρυσής αυγής-ματ κυρίως για να χτυπούν και να τρομοκρατούν τον κόσμο που αντιδρά στις πορείες, που καλούσαν στις εκπομπές τους αυτό το συρφετό με το χαρακτηρισμό "αγανακτισμένος πολίτης" ή "κάτοικος περιοχής τάδε" για να ανεβάσουν λίγο τα νούμερά της τηλεθέασης τους, που επένδυσαν στην καλλιέργεια μίσους, φόβου και ρατσισμού από τα διάφορα μέσα τα τελευταία 15-20 χρόνια και πολλά-πολλά άλλα μας έφεραν και τους έφεραν στο σημείο που είμαστε σήμερα... Ας μην κάνουν τους εντυπωσιασμένους κι ας αναλογιστούν και γιατί όχι να παραδεχτούν για μία φορά στη ζωή τους τις λανθασμένες ηλίθιες τακτικές τους!!

    Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις και καταλήγω στο ότι στις μέρες που ζούμε θα πρέπει να παλέψουμε και για τα αυτονόητα!! Αυτές τις μέρες έχω συνέχεια στο μυαλό μου μια σκηνή από την ηλικία των 10 περίπου χρόνων μου όταν παραμονή της επετείου του Πολυτεχνείου ακούγαμε με την αδερφή μου στο ραδιόφωνο το "Ακορντεόν" του Μάνου Λοΐζου, σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη και γέλασα ακούγοντας το στίχο που λέει "δε θα περάσει ο φασισμός". "Είδες που έκανε λάθος;" γύρισα και είπα στην κατά 4 χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου. Παρά τις προσπάθειές της να μου εξηγήσει τί εννοεί, δε μπόρεσα να το καταλάβω εκείνη τη στιγμή!! Κάτι τέτοιες μέρες πάντα μου έρχεται στο μυαλό αυτή η φράση...

    Συγγνώμη που καταχράστηκα το χώρο σου με το τεράστιο σχόλιο, αλλά δε μπορούσα να το περιορίσω!! Καλό σου βράδυ κι εύχομαι να μην επικρατήσουν το μίσος κι η διχόνοια στις ψυχές μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου μη ζητάς συγγνώμη για το σχόλιό σου, μου δίνει χαρά που πέρασες κι έκανες τον κόπο να σχολιάσεις αλλά χαρά κι επειδή συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες. Το ίδιο πάθαμε, κι εγώ κόλλησα να δω αντιδράσεις.. Φρικτή εποχή ζούμε κι όπως τα λες, δεν το περίμενα να είναι τόσο διάτρητος ο πολιτισμός μας... Καλό μας βράδυ (με πολλές-πολλές μπύρε για να μαζέψουμε καπάκια-lol)!

      Διαγραφή
  3. Μόλις τώρα τα είδα..Είναι λυπηρό. Και όντως, αυτός ήταν άραγε το "καλύτερο" δείγμα τους? Επίσης παρατήρησα κάτω από το βίντεο στο youtube, σχόλια που έλεγαν, "καλά της έκανε" και "θα ψηφίσω Χρυσή αυγή μόνο και μόνο γι' αυτό" και αναρωτιέμαι, τι συμβαίνει σ'αυτή τη χώρα, ποιος ρίχνει ψήφο σε τέτοιες ομάδες? Καλό κουράγιο, ελπίζω στις προσεχείς εκλογές να μη δούμε τα ίδια.
    Αν έχει καμιά σημασία πια δηλαδή.
    Καλή σου μέρα Δάφνη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαιδρά τα σχόλια & τα μυαλλά των χρυσών αυγών γλυκειά μου Lyriel οπότε γελάμε για να μην κλαίμε.. Δε φύτρωσαν μόνοι τους, μισό εκατομμύριο Έλληνες τους ψήφισε.
      Καλή μας μέρα κι εύχομαι τώρα κάποιοι να καταλάβουν..

      Διαγραφή
  4. Μόλις ανακάλυψα το ιστολόγιό σου αγαπητή Δάφνη από το link της Margo. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο στο σύνολο όσων καταγράφεις για το σεξισμό. Ως γυναίκα το έχω βιώσει πολύ έντονα αυτό το κομμάτι και έχω υποφέρει στο παρελθόν πολύ. Οι χώροι εργασίας μου ήταν ανδροκρατούμενοι, υπήρξε δε περίοδος που ήμουν η μοναδική γυναίκα σε θέση ισχύος ανάμεσα σε 60 άντρες και με κακοποίησαν ψυχολογικά ως τα έσχατα της ύπαρξής μου.
    Όχι μόνο τα σχόλια για "τα αρχίδια" μου, που το λέγανε σε στυλ δεν έχεις ανάγκη εσύ είσαι αντράκι, αλλά και τα τέρμα ηλίθια ψυχογραφήματα που είναι απαράδεκτα. Το γεγονός πως άλλο συζητιόταν με επιχειρήματα σε θέματα δουλειάς και αυτοί ψάχνανε αφορμή να μου κάνουν προσωπική επίθεση και να με ακυρώσουν. Σπορ στο οποίο δυστυχώς νόμιζα πως επιδίδονται μόνο γυναίκες.
    Λέω δυστυχώς γιατί και γυναικεία αλληλεγγύη δεν υπάρχει. Στο διαδίκτυο ο γυναικείος λόγος αν δεν είναι φαιδρός, για να είναι επιτυχημένος πρέπει να είναι τέρμα σεξιστικός ή ιντριγκαδόρικος. Δημιουργικότητα μηδέν. Φαντασία επίσης. Θηλυκή μητρική κυκλική σκέψη μόνο σε ίχνη. Χιούμορ ανύπαρκτο. Πολιτισμός σε εισαγωγικά.
    Προσωπικά για το συγκεκριμένο περιστατικό που είναι φυσικά αποτέλεσμα της γενικότερης παρακμής μας, έχω να πω πως είδα ένα πάνελ εξολοκλήρου σαθρό με αλλοτριωμένους ανθρώπους που ο καθένας έχει μερίδιο ευθύνης για την έκβαση της άθλιας ετεροδικίας τους.
    Δε συζητούσαν αλλά καυγάδιζαν, ανταλλάχθηκαν χαρακτηρισμοί και η εκπομπή δεν κόπηκε από το συντονιστή της, έγινε προσωπική επίθεση και δεν ασχολήθηκε κανένας πολιτισμένος να βάλει στη θέσει της τη Δούρου που μίλησε απαξιωτικά και έκανε προσωπική επίθεση για να φιμώσει τον όποιο λόγο του συνομιλητη της, παρά συνέχισαν, να πρεσάρουν έναν διεγερμένο ερεθισμένο μαινόμενο, που ξέρανε πως θα αντιδράσει. Εδώ θέλω να σταθώ λίγο. Το κάνανε για να τον σαμποτάρουν ή για να τον ενισχύσουν? Η ιστορία θα δείξει και οι κάλπες σε λίγες μέρες. Μετά δε καταδίκασαν όλοι μαζί τη βια.
    Θέατρο παραλόγου.
    Δεν ξέρω πραγματικά τι μας ξημερώνει.
    Δε θα το κάνω θέμα στο μπλογκ μου, γιατί δεν έχει τα προσόντα να το υποστηρίξει, αλλά εδώ ένιωσα καλά να το αναπτύξω και ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Georgina χάρηκα που το ανέπτυξες εδώ. Το θέμα είναι ανεξάντλητο κι απ' 'ο,τι βλέπω μοιραζόμαστε πολλές απόψεις όπως & την αηδία για τον προβιβασμό σε 'αντράκι' (τι λέξη!) κάθε ικανής γυναίκας.
      Σε επισκέφθηκα το απόγευμα & με ενθουσίασε το θέμα σου που είναι φλέγον, φεμινιστικότατο (ελλείψει άλλης λέξης) και απ' ό,τι ξέρω μοναδικό στα ελληνικά ― διότι πόσο δίκιο έχεις για τα 'γυναικεία' (αχ βαχ!).
      Καλώς βρεθήκαμε!

      Διαγραφή
  5. Στην Ελλάδα, η ευγένεια, ο ιπποτισμός κι ο σεβασμός είναι παρεξηγημένες έννοιες. Ο ευγενικός είναι αδελφή, ο ιπποτικός φλώρος και αυτός που σέβεται, αδύναμος.
    Όσο περισσότερο φωνάζει κάποιος, τόσο περισσότερο δίκαιο έχει. Όσο πιο τραμπούκος, τόσο πιο άντρας. Βιώνω καθημερινά τις συνέπειες αυτής της νοοτροπίας και το παράδοηο είναι ότι όσο μεγαλώνω, αντί να συνηθίζω, τόσο περισσότερο με ενοχλεί.
    Ζω σε λάθος χώρα, αλλά την αγαπώ γμτ. Και το μέλλον της με ανησυχεί, βλέποντας τις νέες γενιές να γίνονται όλο και πιο πολύ τύπου Κασιδιάρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλες αλήθειες dear Ben για τη λάθος χώρα διότι πράγματι η βλακεία κι η αγένεια δε συνηθίζονται μεγαλώνοντας.Το δικό μου βάσανο μεγάλωσε πολύ αφότου έφυγα απότην Αθήνα ( Πόλη με τους αγενέστερερους πολίτες που έχω συναντήσει). Ξεμαθαίνω & κάθε φορά ξανασοκάρομαι από απλά καθημερινά―π.χ. στέκεκονται πλάι-πλάι σε ασανσέρ 1x1 με βλέμμα απλανές δίχως να πουν μια καλημέρα κι ύστερα λένε ψυχρούς τους Γερμανούς & τους Άγγλους που αν σε δουν με χάρτη στη γειτονιά τους σταματούν να σε ρωτήσουν μήπως χάθηκες.. Μα σταματώ διότι αν αρχίσω δε θα έχω σταματημό. Καλό μας βράδυ κι ας κρατάμε εμείς ψηλά τον πήχη!

      Διαγραφή
  6. καλημέρα Δάφνη

    θα θυμίσω ότι το 1932 οι "χαληβδόκρανοι" της ΕΕΕ (πρόγονοι της ΧΑ) ήλθαν με τραίνα από την Σαλονίκη με κύριο σύνθημα.... "Οι γυναίκες που δουλεύουν σε αφήνουν άνεργο)...

    τες πάντων σε πολλά που λες δίνω θετική ψήφο...

    αλλά ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΥΣ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΩΝ.... Ναι Λιάνα μου ... ναι Προκόπη μου.... και εγώ να μην έχω φράγκο....

    Το μίσος μου είναι τόσο μεγάλο που θέλω να τους πλακώσω ...

    Αλλά όχι φυσικά γυναίκες και μεγαλύτερους ανθρώπους παρόλο που η τσιρίδα της Κανέλλη μου διαλύει το νευρικό σύστημα...

    με λίγα λόγια στην εποχή της κρίσης ότι μου θυμίζει καθεστωτική εξουσία μου σπάει τα νεύρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι λες; Το παραδέχονταν ότι «Οι γυναίκες που δουλεύουν σε αφήνουν άνεργο»; Μπράβο ούγκα! Έτσι ωμά, τα χρόνια που άλλοι χρηματοδοτούσαν μελέτες για τη ζημιά που κάνει στη δουλειά ο μικρός μας εγκέφαλος & στο παιδί η απουσία της μάνας; (Το τελευταίο μέχρι και σήμερα που προωθείται μακροχρόνιος θηλασμός όποτε ανεβαίνει η ανεργία ενώ ξεχνιέται σε εποχές που οι άνδρες λιγοστεύουν λόγω των πολέμων.. Αχ.. βαχ εμένα να δεις τι νεύρα μου σπάνε όλα αυτά φίλε akrat μα εκεί είναι που αποδεικνύεται ο πολιτισμός μας, στα δύσκολα..
    Μικρή ανάποδη χαρά μου είναι η ελπίδα ότι ο τραμπουκισμός αυτός έδειξε σε αφελείς τι θα μάς περίμενε κι ίσως δε μπει στη Βουλή το κόμμα των κάφρων. Τι λες να ελπίζω ή να φτιάχνω τη βαλίτσα μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δεν θέλω να σε απελπίσω αλλά θα πάρει περισσότερες ψήφους από τις προηγούμενες εκλογές...

    είναι η φουσκονεριά που μεγαλώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαλίτσα λοιπόν... Η ελπίδα μου ήταν πως βλέποντας θα καταλάβαιναν τι ψηφίζουν.. Αν τους δουν & τους ψηφίσουν τότε.. υπάρχει κατι (πολύ) σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως διαπίστωσε κι ο Άμλετ πριν αναρωτηθεί 'to flee or not to flee'. Καλό απόγευμα akrat (με ελπίδες)..

      Διαγραφή
  9. Αχχχ....που καταλήξαμε κυρία Δάφνη μου.Ο άντρας που χτυπάει γυναίκες δεν είναι άντρας.Και λίγα τα λόγια τους για την Κανέλλη, γιατί από όλους όσους κάθονταν εκεί μέσα σαν τα αγάλματα, μόνο αυτή σηκώθηκε για να υπερασπιστεί τη Δούρου.Αυτό μόνο ανδρεία δε φανερώνει από μέρους του Κασιδιάρη(και μη μου πείτε ότι απειλήθηκε η σωματική του ακεραιότητα από έναν..."Ριζοσπάστη"!).Τον στρίμωξαν στον τοίχο οι δύο κυρίες και επειδή δε μπόρεσε να τις αντικρούσει με λογικά επιχειρήματα, αποφάσισε να το ρίξει στα μπουνίδια, σαν καμιά αρκούδα κι όχι σαν αξιοπρεπής βουλευτής...Όπως διάβασα σε ένα άλλο blog, οι δειλοί χρησιμοποιούν όπλα.Οι γενναίοι, το λόγο τους!Όσο για τις θέσεις τους περί φεμινισμού...είναι φως φανάρι ότι κατά βάθος μας φοβούνται, γι' αυτό και δε θέλουν να σηκώνουμε κεφάλι!:)))Καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ Ανώνυμη, ο μυσογυνισμός πηγάζει από φόβο. Και τι πιο τρομερό από τον δειλό;
      Καλώς περάσατε!

      Διαγραφή
  10. Σωστά!Πού ξέρετε...μάλλον η μαμάκα τους τους πλάκωνε στις ψιλές όταν ήταν μικροί, γι' αυτό και τέτοια απωθημένα(ιδού τι "θαύματα" κάνει το ξύλο στη διαπαιδαγώγηση!...).'Οπως και να' χει, επιεικώς απαράδεκτες τέτοιες συμπεριφορές.Καλό σας μεσημέρι και καλώς σας βρίσκω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.