Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Παγκόσμιο Χρέος;― Δεν κατάλαβα..






«Το Παγκόσμιο χρέος είναι 40 τρισεκατομμύρια δολάρια», έγραφε πριν λίγες μέρες σε ένα πανώ ένας διαδηλωτής στην Αμερική. Και πρόσθετε: «παρακαλώ πείτε μου σε ποιον ακριβώς τα χρωστάμε;»
Ξέρουμε; Οι φυλλάδες και τα κανάλια κάθε χώρας κατασκευάζουν εχθρούς― άλλοτε μακρινούς ξένους ηγέτες, άλλοτε εσωτερικούς τεμπέληδες φοροφυγάδες, κι απευθύνονται στο θυμικό των λαών με παραμυθάκια των μοχθηρών εχθρών και της αγίας πατρίδας. Ο πραγματικός εχθρός, ο πραγματικός εκμεταλλευτής όμως ποιος είναι;
 Φταίει άραγε η απληστία  του καταναλωτικού ονείρου; Φταίει η προδοσία των πολιτικών με τη βλακεία των ψηφοφόρων; Φταίει ο πελάτης δηλαδή ή φταίει ο πωλητής του περιττού που επιβλήθηκε ως αναγκαίο; 
Δε μου αρέσουν τα παιχνίδια τού ποιος φταίει. Δε μου αρέσουν όμως κι οι ασυνείδητοι. Να καταλάβω προσπαθώ γι αυτό και σας μεταφέρω τα λόγια του Τόμας Τζέφερσον (1743-1826), 3ου Προέδρου των ΗΠΑ, και μαζί μ' αυτά και την απορία μου πώς.. αλλά πώς μας πήρε 200 χρόνια κι ακόμα να τα καταλάβουμε.
Ιδού
(μεταφρασμένα* από εμένα για σας):

"Θεωρώ την οικονομία μια από τις σημαντικότερες αρετές και φοβάμαι το δημόσιο χρέος σαν το χειρότερο κίνδυνο.
Για να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας πρέπει να μην αφήνουμε τους κυβερνώντες να μας φορτώνουν με δημόσιο χρέος.
        Πρέπει να επιλέξουμε είτε την οικονομία και την ελευθερία είτε τη σύγχυση και τη δουλεία. Αν αποκτήσουμε δημόσιο χρέος θα φορολογηθούν η τροφή και το ποτό μας, οι ανάγκες κι οι ανέσεις μας, η δουλειά κι οι απολαύσεις μας. Αν καταφέρουμε να εμποδίσουμε την κυβέρνηση να σπαταλά το μόχθο του λαού με την πρόφαση πως 'φροντίζει' γι αυτόν, τότε οι άνθρωποι θα ευτυχίσουν."




Στους Κοριούς  είδα ένα ενδιαφέρον καρτούν που εξηγεί το Χρέος που γεννά το Αμερικάνικο Όνειρο. Αν δε σας ενοχλούν οι θεωρίες  για Λέσχες συνωμοσίας (ή αν τις παρακάμψετε) δίνει μια απλουστευμένη εικόνα   διαφωτιστική για εμάς τους απολύτως άσχετους.
Στον Economist χάρτης και ρολόι του Παγκόσμιου Χρέους.
 ______________________
*Ιδού και το πρωτότυπο:
Thomas Jefferson
"I place economy among the first and most important virtues and public debt as the greatest of dangers to be feared. To preserve our independence, we must not let our rulers load us with public debt. We must make our choice between economy and liberty or confusion and servitude. If we run into such debts, we must be taxed in our meat and drink, in our necessities and comforts, in our labor and in our amusements. If we can prevent the government from wasting the labor of the people, under the pretense of 'caring for them,' they will be happy." 
___________________________________

13 σχόλια:

  1. Άμα βγάλεις άκρη...πές μου και μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Γιάννη
      ― χάρηκα που πέρασες από τον οντά μου..
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  3. Αγαπητή Δάφνη,
    ο δημόσιος δανεισμός που βεβαίως είναι δανεισμός όλων μας,δεν είναι ούτε κατάρα ούτε ευλογία.Αναλόγως μπορεί να προσθέσει βάρη η να δημιουργήσει πλούτο.Σημασία έχει το αν ο δανεισμός έχει καταναλωτικό η αναπτυξιακό χαρακτήρα καθώς και η διαχείριση του.Καθοριστικό είναι το ποιος διαχειρίζεται τα δημόσια οικονομικά.Αυτό μπορούμε να το επιλέξουμε.Από την άλλη πλευρά οι δανειστές,ενώ θα έπρεπε να επιδιώκουν την διατήρηση της αξίας και την ασφάλεια του κεφαλαίου ,επιδιώκουν κέρδος.Έτσι το χρήμα παράγει πλούτο ,αυξάνεται και συσσωρεύεται διαρκώς,Δεν είναι μόνο αυτό,οι δανειστές στο όνομα της ασφάλειας του κεφαλαίου αποκτούν εξουσία.Αυτός είναι ο κίνδυνος,η συγκέντρωση της εξουσίας και του πλούτου σε λίγους η και σε ένα μόνο άτομο.Νομίζω ότι οι λαοί πρέπει να απαιτήσουν το αυτονόητο,το χρήμα να μην παράγει πλούτο.
    Να είσαι αυτή την λαμπερή ημέρα,να είσαι καλά πάντοτε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μερμελέχα,
      ελπίζω να μην έδωσα την εντύπωση πως είμαι κατά καθε προόδου κι υπέρ της επιστροφής στα σπήλαια.. Για την κατάχρηση είπε ο Jefferson, γι αυτό ακριβώς που αναφέρεις: ο δανειστής όσο χρωστάμε έχει δικαιώματα πλατύτερα από το χρέος, κι εκείνος που δανείζεται εν ονόματί μας είναι πιθανόν να μας σκλαβώνει..
      Καλή μας μέρα σήμερα που ‘μπαχαρίζει’!

      Διαγραφή
  4. Προσωπικά πιστεύω ότι ζούμε τις τελευταίες μέρες του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτή η μεταβατική περίοδος μπορεί να κρατήσει ακόμη 1, 5, 10, ίσως ακόμη και 50 χρόνια, αναλόγως το για πόσο ακόμη θα παραμείνουμε πρόβατα. Ιστορικά οι μεταβάσεις μεγάλου βεληνεκούς σπάνια δεν γρασαρίστηκαν από άπλετο αίμα, οπότε ίσως και τώρα να συμβεί το ίδιο. Ελπίζω να επαληθευτώ με αυτό που έγραφα πέρσι εδώ και, έστω μέσω του φόβου, οι κυβερνώντες μας να μην χάσουν κάθε επαφή με την σύνεση.

    Υπάρχουν αρκετές θεωρίες όσον αφορά το τι σύστημα θα μπορούσε να αντικαταστήσει το παρόν, από δυστοπικολοκληρωτικές έως σχεδόν ουτοπικές. Οι πρώτες αν ως λαός παγκοσμίως συνεχίσουμε να επιτρέπουμε στην εξουσία να μας κυβερνά με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετείται μόνο η ίδια και οι ελάχιστοι φίλοι της. Οι δεύτερες αν συντονιστούμε, οργανωθούμε και απαιτήσουμε ένα νέο πιο δίκαιο σύστημα, παγκοσμίως. Ας βαφτίσω το πρώτο "παγκοσμιοποίηση" και το δεύτερο "οικουμενοποίηση", μιας και τα δυο αφορούν κατάργηση συνόρων. Στην πρώτη περίπτωση τα καταργεί η εξουσία με την βία. Στην δεύτερη ο λαός, αν ποτέ κατανοήσει ότι το τρέχον σύστημα ξόφλησε οριστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δικαιοσύνη,δικαιοσύνη,δικαιοσύνη.Προτιμώ χωρίς βία.Να κατανοήσουμε ότι το τρέχον σύστημα χρεοκόπησε και να το καταργήσουμε.Μπορούμε!!!

      Διαγραφή
  5. Υποθέτω ότι μάλλον χρωστάμε ο ένας στον άλλον σε όλα τα σχήματα. Αν καταργήσουμε όλα τα χρέη ταυτόχρονα και σε παγκόσμια κλίμακα δεν βλέπω ποιός θα ζημιώσει τελικά... Από οικονομολογία δεν είμαι και ο πιο δυνατός στην Ευρώπη, αλλά κάπως έτσι μου κάνει η ιστορία των 40 τρις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ήταν το ιδανικό
      - μα δε νομίζω πως θα συμφωνήσουν ευκολα οι δανειστές
      Καλή σου Κυριακή ευώνυμε!

      Διαγραφή
  6. Κοριέ μου αμήν!!
    Συντάσσομαι- για όσο αξίζει η μικρή μου συνεισφορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το χρέος θα μας φάει.Και είναι σαν τη λερναία ύδρα ένα πράγμα. Ένα κεφάλι κόβεις, 2 φυτρώνουν. Πως μπλέξαμε έτσι; Έγινε η ζωή μας κόλαση μαύρη.
    Όπου και να γυρίσεις βλέπεις ανθρώπους να αδυνατούν να πληρώσουν τους παντός είδους και μορφής φόρους. Μόνο στα όνειρα δεν έχει μπει ακόμη φόρος και να σου πω την αλήθεια μόνο εκεί ξεδίνω λιγάκι και βλέπω όπως τον θέλω το κόσμο αγγελικά πλασμένο.
    Όσο για τα δις πως να μειωθούν τα έρημα;
    Αφού ακόμη όποιος μπορεί τρώει με 2 κουτάλια.
    Και δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει επιτέλους η λαμογιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φόροι πια είναι τόσο απάνθρωποι που μου φαίνεται πως έγιναν μέσο καταστολής.
      Καλή εβδομάδα FlORA GIA!

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.