Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Μην πυροβολείτε* τις Δανειστικές Βιβλιοθήκες, κυρία μου





Για την απίστευτη ηλιθιότητα της Κυρίας Δημουλίδου που ενοχλείται να έχουν βιβλία της οι δανειστικές βιβλιοθήκες διότι λέει είναι φτιαγμένες για βιβλία «..που είναι στα αζήτητα, π.χ. του Καζαντζάκη...» Πολύ το γέλιο στο Διαδίκτυο, μου θύμισε τoυς  αγώνες των πάμπλουτων  Metallica  κατά του Napster.

Η εντύπωση της Κυρίας αυτής  πως οι δανειστικές βιβλιοθήκες υπάρχουν μόνο ως αποθήκες των κλασικών που κατ' αυτήν είναι 'αζήτητα' δείχνει το τεράστιο έλλειμμα παιδείας και την άγνοιά της.
Ελπίζω ειλικρινά να την πληροφορήσει η δικηγόρος της ότι οι δανειστικές βιβλιοθήκες πρωτοοργανώνονταν για τα νέα και μάλλον ελαφρά αναγνώσματα που δεν ήταν δυνατόν να φτάσουν σε πόλεις μακριά από τις πρωτεύουσες.
Όπως κι οι λέσχες ανάγνωσης ήταν  μια πρωτοβουλία που ταξίδευε τις  νέες εκδόσεις και ιδέες. Σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως στην Άγρια Δύση τις κινούσαν πλανόδιοι που περνούσαν περιοδικά για να πάρουν τα παλιά και να δανείσουν καινούργια στους απομονωμένους πληθυσμούς.
Στον 20ο αιώνα στις αναπτυγμένες χώρες υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε από προγράμματα πολιτισμού και κάθε γειτονιά απέκτησε τη Δανειστική της Βιβλιοθήκη που προσελκύοντας αναγνώστες όλων τον ηλικιών αποτελεί τόπο συνάντησης και καλλιέργειας με εκθέσεις, δωρεάν μαθήματα  και ομιλίες.

Όταν ήμουν στην Αγγλία συναντούσα ηλικιωμένους που στη Βιβλιοθήκη της γειτονιάς μας διάβαζαν τις εφημερίδες τους, καλλιτέχνες και τεχνίτες που έψαχναν οδηγούς ή ειδικά ακριβά βιβλία Τέχνης, και παιδάκια που προτιμούσαν το ζεστό ήσυχο χώρο για να μελετήσουν. Το σχολείο μου στηριζόταν πολύ στο περιεχόμενό της και πολύ γρήγορα έμαθα ότι μια από τις παροχές ήταν κι η δυνατότητα να παραγγέλνω όποιο νέο βιβλίο  μου άρεσε , και πράγματι μου το έφερναν εντός ημερών στην πρώτη σκληρόδετή του έκδοση.

Αλλά αυτά (ελπίζω) θα τα μάθει, είναι απλές πληροφορίες. 
Αυτό που φοβάμαι δε θα μάθει η συγκεκριμένη κυρία είναι ότι ο πραγματικός συγγραφέας  ζητά να διαβαστεί, όχι να αμείβεται.

Όλοι γράφουν, Κυρία μου, ο καθένας μη αναλφάβητος μπορεί να γράψει.
Κάποιοι μάλιστα πληρώνονται για να γράψουν. Μπορεί να είναι όμως συμβολαιογράφοι, δημοσιογράφοι,  απουσιολόγοι, γραμματείς κι ας πληρώνονται.

Διότι συγγραφείς μας κάνουν οι αναγνώστες μας, όχι οι αμοιβές μας.


____________________

Η επιστολή: lifo33217
Τα καλύτερα (μη μηνύσιμα) διαδικτυακά σχόλια: lifo33223

_______________________________________

Εν τω μεταξύ κάποιοι ξέθαψαν και παλιά της συνέντευξη στην οποία παραδεχόταν πως δε διαβάζει 'κλασικούς' (όχι αρχαίους, εννοούσε Στάϊνμπεκ, Καζαντζάκη κ.λ.) κι εκείνη αφαίρεσε το σχετικό σημείο που αναφέρω. Μα (δόξα τω Διαδικτύω) υπάρχουν μάρτυρες στο θαυμάσιο βιλιοθηκονομικό blog της Katerina KerastaΕΔΩ:


«UPDATE 23/10/12 9:01: δεν έχει το θάρρος ούτε να υποστηρίξει τη γνώμη της! διέγραψε από την επιστολή της τη φράση “ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια.
(και by the way, το 'Λιλίκα' για τη Λιλή Ζωγράφου πώς σας φαίνεται;)
____________________________________________________________

Αφότου έγραψα τα ανωτέρω μού σχολίασαν στο FB (από όπου το πανηγύρι) περί δικαιωμάτων του δημιουργού· στο κάτω-κάτω, μου λένε, ο συγγραφέας πρέπει να μην αμείβεται για τη δουλειά του. Ξεκαθαρίζω πως είμαι υπέρ των υψηλών αμοιβών αλλά δε θεωρώ εχθρό του καλλιτέχνη κανένα μέσο που βοηθά τη διάδοση του έργου του. Κι οι δανειστικές βιβλιοθήκες αυτό κάνουν διότι το βιβλίο δεν είναι προϊόν μιας χρήσεως.

Σας μεταφέρω την απάντησή μου

στην οποία συμπεριέλαβα το σχόλιό μου προς τον Άρη Δημοκίδη στη Lifo:

Χρωστάω πολλά στις δανειστικές βιβλιοθήκες και δε γίνεται να συμφωνήσω. Εξ άλλου το επιχείρημα είναι άκυρο αφού το βιβλίο δεν είναι προϊόν μίας χρήσεως. Αλλιώς θα έπρεπε να το διαβάζουμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο κι ύστερα να φεύγουμε με άδεια χέρια (όπως στο σινεμά ή στη γκαλερί). Θα απαγορευόταν δηλαδή να έχουμε βιβλία σπίτι μας αφού όποτε τα ξαναδιαβάζουμε (και το κάνω συχνά) χάνει ο συγγραφέας.
Δε χάνει όμως. Διότι ο καλλιτέχνης κρίνεται επί συνόλω. Ο αναγνώστης συζητά το βιβλίο που διάβασε στη Βιβλιοθήκη και το αγοράζουν οι φίλοι του, πιθανόν κι ο ίδιος (αφού το διαβάσει) και αγοράζουν και το επόμενο του συγγραφέα.

Το έγραψα και στον Άρη Δημοκίδη στη LIfo :

Λέτε «..έχει πολλά δίκια η συγγραφέας σε σχέση με τα βιβλία νέας κυκλοφορίας και τις βιβλιοθήκες»; Αλήθεια; Το διάβασα και στο άλλο άρθρο σας και πραγματικά απορώ.
Όλες- αλλά όλες, οι συνοικιακές βιβλιοθήκες του κόσμου φαίνεται διαφωνούν μαζί σας κι ας είναι κρατικές σε χώρες που προσπαθούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των δημιουργών. Γιατί; Διότι η διάδοση του έργου φέρνει, δε διώχνει αναγνώστες. Αν το διαβάσει και μιλήσει ο ένας, είναι πιθανόν όχι μόνο να το αγοράσουν οι φίλοι του αλλά κι ο ίδιος που συζητώντας το εξασφαλίζει και την πώληση του επόμενου.
Ο καλλιτέχνης κρίνεται επί συνόλω. Το ένα έργο φέρνει κοινό στα άλλα μας.
Αλίμονο Κύριε Δημοκίδη αν θεωρήσουμε ότι οι Βιβλιοθήκες είναι εχθροί των δικαιωμάτων του Δημιουργού.
Αν το επιχείρημα τραβηχθεί τι θα πούμε για τη διδασκαλία; Μήπως και οι καθηγητές οφείλουν να διδάσκουν μόνο μικρά αποσπάσματα ή να προσέχουν να μη μάθει ο μαθητής το τέλος ώστε να αγοράσει το βιβλίο;
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε παράδοση της Βιβλιοθήκης της γειτονιάς. Ρωτήστε όμως πολίτες χωρών που έχουν και σκεφθείτε το και αναθεωρήστε- κρίμα είναι..


______________________
εικόνα
από σχόλιο στο Facebook  (μέσω Lifo).
Γνωρίζετε πόσο με ενοχλούν τα ρατσιστικά σχόλια για την ηλικία (ageism), αλλά η εικόνα της συγγραφέως που κολλά το πρόσωπό της στη θέση μοντέλου δίχως την άδεια του φωτογράφου δείχνει καθαρά πόσο σέβεται τα πνευματικά δικαιώματα όταν δεν είναι δικά της.
Το μεταφέρω όμως ως ενδεικτικότατο.

*  Το 'Μην πυροβολείτε τη νύφη' κατά΄Google  είναι τίτλος ενός από τα πολλά δημοφιλή  ρομάντζα της  Χ. Δημουλίδου.Ομολογώ, δεν το έχω διαβάσει διότι δεν το έχουμε στη η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου στη Μύκονο.

42 σχόλια:

  1. Κλασσικο παραδειγμα ανθρωπου που επειδη εγραφε καλες εκθεσεις στο σχολειο θεωρησε οτι μπορει να γραφει και βιβλια!
    Αυτο που με ανησυχει ομως πιο πολυ ειναι οτι υπαρχουν ατομα που τα αγοραζουν...ας μας λυπηθει καποιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Vickyy μου δεν την έχω διαβάσει
      αλλά γκουγκλάροντας ανακάλυψα πολλά μαργαριτάρια
      και υποψιάζομια πως διάβασε πολλά ρομάντζα ταξιδεύοντας ως αεροσυνοδός.
      Ακούγοντάς τη (σήμερα στο youtube) να μιλά δυο εκδοχές έχω σκεφθεί. Ή μεταφράζει και ψιλομπουρδουκλώνει τα άρλεκιν των αεροδρομίων ή έχει ghost writer κάποια συγγενή δασκάλα.

      Όσο για το άλλο που λες, τα αγοράζουν πολλοί. Κανένα ελληνικό βιβλίο δε φτάνει τέτοια νούμερα. Σκέπτομαι όμως πως κι αυτά ακόμα είναι καλύτερα από περιοδικά διότι σιγά-σιγά μπορεί η αναγνώστρια να προχωρήσιε σε κάτι ουσιαστικότερο.

      Διαγραφή
    2. Την έχω δει σε συνεντεύξεις σε μεσημεριανά. Όλο έπαρση και ματαιοδοξία... Κουράζει. Νιώθεις πως σε κοροϊδεύει...κι όμως, την αγοράζουν. Κι αναρωτιέμαι:πόσα πληρώνει η κυρία για να εκδίδονται τα βιβλία της;
      ...
      Μεγάλωσα μέσα στη δανειστική βιβλιοθήκη του τόπου μου. Λεφτά δεν υπήρχαν για καινούργια βιβλία. Κι αυτή την αίσθηση, τη μυρωδιά, τη συγκίνηση που μου προκαλεί ο χώρος, κανείς δεν μπορεί να μου την αφαιρέσει με ανόητα, ανούσια λόγια.

      Διαγραφή
  2. Όταν κάποια (ή κάποιος) "συγγραφεύς" αυτοπροσδιορίζεται πρώτα ως επαγγελματίας παρά ως καλλιτέχνις, νομίζω πως η πορεία είναι "φάλτσο".
    Κυρία Δάφνη, ως απλός ακαδημαϊκός πολίτης και τίποτε παραπάνω, σας ευχαριστώ πολύ για τη δημοσίευση αυτή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είμαι στο φατσοβιβλίο, μπήκα στον πειρασμό και τη γκούγκλισα.
    Στην αρχή έπεσα εδώ: Εκδόσεις Ψυχογιός - ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ - για αναγνώστες με απαιτήσεις!
    Διάβασα τελικά και την επιστολή (διόρθωσε το λινκ lifo33217).
    Μετά το τσουνάμι της επικαιρότητας, λίγο χιούμορ δεν βλάπτει!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάω σε βιβλιοθήκη από 12 χρονών.
    Διαβάζω από πριν πάω σχολείο ακόμα...
    Όταν ανακάλυψα τη δανειστική βιβλιοθήκη ανακάλυψα έναν παράδεισο και ό, τι μου άρεσε το αγόραζα πάντα στη συνέχεια...
    Μου κάνει εντύπωση που αυτό δεν το ξέρει μια συγγραφέας...με το ρυθμό που διαβάζω ή τουλάχιστον διάβαζα παλιότερα, θα έπρεπε να κάνω τρεις δουλειές για να αγοράζω βιβλία...είχα όμως και οικογένεια, οπότε πήγαινα και πηγαίνω (τώρα κι αν έγινε ανάγκη) στη δανειστική..εκεί λοιπόν ανακάλυψα σχετικά γρήγορα συγγραφείς που αλλιώς θα ανακάλυπτα πολύ αργότερα..μέχρι να τελειώσω το γυμνάσιο είχα διαβάσει όλους τους κλασσικούς..εκείνους "στα αζήτητα" κατά την κυρία..
    Το σπίτι μου είναι γεμάτο βιβλία..που σημαίνει αγοράζω κιόλας...ή τουλάχιστον αγόραζα..και παρόλο που τα τελευταία χρόνια ανακάλυψα και τα πιο ελαφρά αναγνώσματα, βιβλίο της κυρίας χαίρομαι που το λέω δεν έχω διαβάσει..και ξαφνικά νιώθω πανέξυπνη...
    Δάφνη, μπράβο για την ανάρτηση...δεν είχα πάρει μυρωδιά τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. maria
      αδελφή μου είσαι,
      κι εγώ σε βιβλιοθήκες άλλων και σε δανειστικές χρωστάω πολλά.

      -Το σχόλιό σου (και κάποια στο FB που επικαλούνται τα δικαιώματα του δημιουργού) με σπρώχνουν να προσθέσω στην ανάρτηση κι αυτά που έγραψα στον Δημοκίδη στη Lifo.

      Καλά να είμαστε να αλληλοδανειζόμαστε και να διαβάζουμε!

      Διαγραφή
  5. Τι να γράψω περισσότερο από ένα τεράστιο ευχαριστώ, για αυτό το διασκεδαστικό βράδυ που μου χάρισες!
    Ευχαριστώωω! Κλείσαμε την τηλεόραση, σταμάτησε και ο φίλος μας ο Γιαννάκης να ψάχνει στο YouTube τα διαμαντάκια, μας έφαγε το άγχος της παραπληροφόρησης και του second hand! Καλέ όαση γέλιου ήταν αυτό! Κοιλιακούς έχω κάνει!
    Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Gossip for the intellectual' έλεγε ειρωνικά για κάτι τέτοια μια φίλη Αμερικάνα. Τι να σου κάνει η τηλεόραση όταν έχεις τέτοια στην αληθινή ζωή;
      (Θα είδατε τις συνεντεύξεις της φαντάζομαι.. τι περιβόλι!).

      Όσο γελάμε έχουμε ελπίδα Georgina μου,
      καλά να είστε
      και με γερούς κοιλιακούς στο Παόκι και το Γιαννάκη!

      Διαγραφή
  6. kala pou yparxoun xrysihdes,karavides na gelaei kai mas to xeilaki stous dyskolous kairous vre dafnh.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Δάφνη.
    Πρόσεξα κάτι που δε σχολίασε κανείς όμως.. Τα μοναδικά δύο βιβλία που έχει στο προφίλ της στο facebook, είναι ο "Γέρος και η θάλασσα", και το "Εκατό χρόνια μοναξιά". (εγώ αυτά τα'χα διαβάσει γύρω στα 16-17 μου..)

    ...Πράγμα το οποίο, εμένα τουλάχιστον μου λέει πως ό,τι έχει διαβάσει στη ζωή της, είναι ακριβώς αυτά που ισχυρίζεται πως "έχουν κάνει τον κύκλο τους και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα". Κι αναρωτιέμαι.. να τα αγόρασε, ή να τα δανείστηκε (κι αγύριστα) από κάποιο χαϊβάνι που τόλμησε να της τα δανείσει; Μια φορά σε βιβλιοθήκη δεν την έχω ικανή να πατήσει πόδι.
    Δεν ταιριάζει με την αισθητική της ρε παιδί μου, καταλαβαίνεις...

    ..Και μόλις φαντάστηκα μια βιβλιοθήκη με λεοπάρ κουρτιναριό, και πάω τουαλέτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ephee μου ναι; Τα αναφέρει; Δεν το πρόσεξα.
      Λες να τα διάβασε όμως;

      Η δική μου εντύπωση ήταν πως τα χρόνια που ήταν αεροσυνοδός έβγαζε τις νύχτες μεταξύ πτήσεων με valium και Άρλεκιν κι έτσι της μπήκε η ιδέα.Γράφει ανορθόγραφα (και μόνο κεφαλαία), που πες διορθώνεται αλλά κάνει και συντακτικά λάθη τέτοια που δε βγαίνει νόημα ακόμα και στα φεϊσμπουκικά σχόλιά της (ΣΧΟΛΕΙΑ, τα γράφει).

      Κάποιο λάκκο έχει η φάβα..

      Διαγραφή
    2. Άμα έχει διαβάσει αυτή τα εκατό χρόνια μοναξιάς, εγώ δε θα γίνω απλά ο γέρος και η θάλασσα, θα γίνω φαροφύλακας σε ραχούλα!

      Για το λάκκο της φάβας θα σε παραπέμψω στο διορθωτή της, που παίζει να τον εφοδιάζει και με τα valium.

      Διαγραφή
    3. Μου θύμισες το αστείο που κυκλοφορεί για το επιχείρημά της πως παίρνει λίγα ανά βιβλίο: της τα τρώει ο διορθωτής.

      Για το άλλο.. εκείνη δεν ξέρω αλλά εγώ ούτε σε 100 χρόνια μοναξιάς δε θα τη διάβαζα ephee μου..

      Διαγραφή
  8. Δεν την είχα διαβάσει αυτή της τη δήλωση και πραγματικά εξοργίστηκα.. Η κυρία θα έπρεπε να παρακαλάει να βάλουν τα αρλεκιν της σε δημόσια βιβλιοθήκη γιατί αυτό σημαίνει καταξίωση.. Αλλά που να το γνωρίζει αυτή αυτό! Μετράει μόνο πόσα μπαίνουν στην τσέπη της!

    Εκνευρίζομαι που αμόρφωτοι άνθρωποι ονομάζουν τους εαυτούς τους συγγραφείς. Ούτε μισό ευρώ δεν αξίζει η κυρία και το έργο της.

    Και για να γελάσουμε: Τι να πεις για έναν άνθρωπο που ζει εδώ:

    http://www.youtube.com/watch?v=pAy2V2Mg7Z0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω! Ωώ!!
      Μα τι μαργαριτάρι μου έφερες!

      Το κάνω link για εύκολη πρόσβαση των αναγνωστών όποτε ψάχνουν τι να αποφύγουν ή (όπως λέει σχολιαστής: 'Οι Δυό Κατίνες'.

      Ιδού αναγνώστες μου, δωράκι από την Dear e-diary:
      Το σπίτι της Χρύσας Δημουλίδου

      Διαγραφή
    2. Μάλλον τώρα βγάζει νόημα η φράση "βιβλιοθήκη με λεοπάρ κουρτιναριό", ε; Νόμιζα πως το'χεις δει το μαυσωλείο του Φλωρινιώτη.

      Διαγραφή
  9. Διάβασα την ανάρτησή σου αρχικά σαν σχόλιο στην ανάρτηση της Κατερίνας και συμπλήρωσε απόλυτα τον αντίλογο στην γελοία επιστολή της κυρίας Δημουλίδου η οποία έχει πολυδιαφημιστεί από τον εκδοτικό οίκο.. και αυτό δείχνει πολλά για τον ίδιο. Ποτέ δεν θέλησα να την διαβάσω γιατί δεν με έπεισε από την όλη παρουσία της τους τίτλους των βιβλίων της κ.α.
    Να σου πω την αλήθεια δεν παραξενεύτηκα για το ποιόν της, αλλά δεν περίμενα τόσο θράσος και τόση αμάθεια. Κακή διαφήμιση έκανε η ίδια στον εαυτό της!

    Καλή μας μέρα με χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. H αλήθεια Margo μου είναι πως τα βιβλία της δεν είναι για μας
      (όπως κι αν ακούγεται αυτό είναι αλήθεια)
      αλλά για το κοινό της Λάμψης και των μεσημεριανάδικων
      (που την έχουν φιλοξενήσει πολλάκις, όπως ανακάλυψα, παρότι αποφεύγουν φανατικά τους Λογοτέχνες).

      Δε θα μας πείραζε τι λέει και τι κάνει,
      ―μια ακόμα νεόπλουτη, σιγά το ζήτημα―
      αν δεν την έβαζε η αλλαζονεία της να επιτεθεί στον ιερό (για μένα) θεσμό της μικρής Δανειστικής ΒΙβλιοθήκης και μάλιστα με ανακριβή επιχειρήματα περί 'αζήτητων' κλασικών.

      Ακόμα κι έτσι όμως φίλοι με ρώτησαν τι ασχολούμαι. Κι ομολογώ την αμαρτία μου: μετά τον πρώτο θυμό το απόλαυσα. Εξ αιτίας των σχολίων και των διασκεδαστικών αντιδράσεων που έδωσαν τον τόνο και βλέποντας τη συνέντευξή της γελούσα όπως με τον αγαπημένο μου Sacha Baron Cohen (ξέρεις: Borat, Bruno, Dictatοr και πιο πολύ από όλα του Ali G).

      Να 'ναι καλά οι σχολιαστές του twitter και του Fb, γελάσαμε και σήμερα!

      Διαγραφή
  10. Είχα παρακολουθήσει λίγο το θέμα από τις στήλες της Lifo.
    Η Τζορτίνα μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον και μέσω
    - έφτασα ως εδώ!
    Εκείνο που κατά τη γνώμη μου είναι η ουσία, περικλείεται στη φράση: "Διότι συγγραφείς μας κάνουν οι αναγνώστες μας, όχι οι αμοιβές μας".

    Χαίρομαι για τη συνάντηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ..."μέσω Εύας"
    παρενέβη ο πάλαι ποτέ -και πανταχού παρών- δαίμων της τυπογραφίας και παραλήφθηκε από το προηγούμενο σχόλιό μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα Εύας ή Τζορτζίνας, Ευάγγελε
      ευχαριστώ που ήρθες
      και χαίρομαι που ξεχώρισες το
      '.. συγγραφείς μας κάνουν οι αναγνώστες μας, όχι οι αμοιβές μας'.

      Διαγραφή
  12. Ε, μα όταν ένας άνθρωπος από Χρύσα που γεννήθηκε - για να μην πω Χρυσούλα - γίνεται Χρυσηίδα, τι περιμένεις ;

    Θέλω να ευελπιστώ ότι όλο αυτό το νταβαντούρι, το οποίο έχω βάσιμες υποψίες ότι το άρχισε επιτηδες για να τραβήξει την προσοχή (μήπως βγάζει κανένα καινούριο βιβλίο ;), θα της γυρίσει μπούμεραγκ και
    α) θα κάνει πολλούς συγγραφεις και αναγνώστες να δωρίσουν βιβλία στις βιβλιοθήκες των τόπων τους και
    β) θα κάνει περισσότερο κόσμο να πηγαίνει στις βιβλιοθήκες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αν σκέφτηκε να προκαλέσει μάλλον θα μετάνιωσε διότι το έσβησε,
      διότι δεν της βγήκε σε καλό, τράβηξε την προσοχή στην αμάθειά της.

      Το καλό που βγήκε είναι ότι αντιδράσαμε πολύ γρήγορα, συγγραφείς και αναγνώστες,
      στη θαυμάσια δουλειά των μικρών Βιβλιοθηκών που επιτελούν μεγάλο έργο,
      Αγγελική
      ― που καλώςσε βρήκα (στο δικό σου)
      και καλώς ήρθες στο ονταδάκι μου.
      και Καλό σου βράδυ!


      Διαγραφή
  13. Είναι σημεία των καιρών να βγαίνει ο καθένας ή καθεμία μ΄ αλαζονικό τρόπο και ν΄ αυτοαποκαλείται όπως θέλει.Αυτή ειν΄ η "δημοκρατία" μας.Το χειρότερο απ΄ αυτά είναι που κάνει και κριτική σε ιερά τέρατα.Καλύτερα σ΄ αυτές τις περιπτώσεις είναι να μην ασχολείται κανένας, γιατί έτσι συντελείς άθελά σου στη διαφήμισή του που μπορεί να ΄ναι κι ο τελικός αυτοσκοπός του.Ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας!
    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία
      αν ήταν άλλος τομέας ναι, θα συντελούσα στη διαφήμιση. Μα εδώ συμβαίνει το παράδοξο να μην την έχει ανάγκη. Ποιον άλλο μυθιστοριογράφο καλούν με επαίνουν όλες οι μεσημεριανές;

      Εξ άλλου η αντίδρασή μας (αναγνωστών και συγγραφέων) της έκανε κακό διότι πλησίασαν πρώτη φορά κι άνθρωποι που ξεχωρίζουν την κακή σύνταξη, την άγνοια, την περιφρόνηση για τη γλώσσα.
      Απέσυρε από τη σελίδα της την επιστολή (μετά από συμβουλή του εκδότη της μαθαίνω).

      Και, όπως έγραψε η Ελενα Ακρίτα στα ΝΕΑ:
      «..Μέσα σε ένα απόγευμα, κατορθώσατε να γκρεμίσετε μια καριέρα χρόνων. Αθλος, κυρία Χρυσούλα μου, άθλος!..»

      Όμως πέρα από αυτά, Σοφία
      καλώς ήρθες στο μικρό μου κήπο.

      Διαγραφή
  14. Πριν πολλά χρόνια έκανα το λάθος να διαβάσω ένα βιβλίο της εν λόγω συγγραφέως. Επίτηδες υπέμενα να το διαβάσω μέχρι το τέλος, ώστε να της γράψω ειλικρινή και γνήσια κριτική (μ' ένα e-mail). Σου παραθέτω απόσπασμα από την κριτική που της έγραψα, που δείχνει ανάγλυφα το είδος της γραφής της και όχι μόνο:
    _____________________________________________________________________________
    ...Τα μοντέλλα που προβάλλεις στην ιστορία σου είναι μακρυνά από αυτά του μέσου ...ανθρώπου. Προβάλλεται με έμφαση ο πλούτος και η κατανάλωση, σαν αυτά τα στοιχεία να ήταν προσιτά σε όλους τους μέσους άνδρες και γυναίκες της κοινωνίας μας. Ποιό μοντέλλο βρίσκει στην ιστορία σου η απλή, εργαζόμενη κοπέλλα που δεν μπορεί να κάνει κάθε εβδομάδα σαββατοκύριακο στη Ρώμη, δεν μπορεί να "πετάγεται" στη Ν. Υόρκη, και μάλιστα πρώτη θέση, να σαρώνει τα ακριβά μαγαζιά και να ντύνεται με πανάκριβα μοντελάκια επώνυμων σχεδιαστών; Πόσοι άντρες στο πρότυπο του Φαμπρίτσιο κυκλοφορούν ανάμεσά μας; Πόσοι άντρες στα 32 χρόνια τους διαθέτουν τις δυνατότητες των πολυτελών αυτοκινήτων, των αλλεπάλληλων δώρων με πανάκριβα διαμάντια και της σπάταλης ζωής που περιγράφεις, εκτός αν είναι απατεώνες, έμποροι ναρκωτικών, μέλη της Μαφίας ή, σε σπανιότατες περιπτώσεις, γόνοι πάμπλουτων οικογενειών; (και ταυτόχρονα "θεοί" σε ομορφιά, σπάνιοι χαρακτήρες και με επιδόσεις πρωταθλητή στο κρεββάτι..!)...
    ____________________________________________________________________________

    Φυσικά, η τροφοδοσία της φαντασίας με τέτοια διεστραμένα και φανταστικά (δηλαδή της φαντασίας και όχι με τη σημερινή σημασία του όρου που είναι μετάφραση του αγγλικού: "fantastic") έχουν το δικό τους αναγνωστικό κοινό και με αυτό κρίνει την δημοτικότητα των κλασσικών αναγνωσμάτων η κοπέλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρά στο κουράγιο σου Heliotypon
      που όχι μόνο το διάβασες όλο μα έγραψες και κριτική.

      Από τα όσα γράφεις κατάλαβα πως το περιεχόμενο σωστά το μάντευα.

      Συναισθηματικό πορνό το ονομάζω
      κι είναι, σαν την τσόντα, ένας τρόπος 'να ξεφύγει' ο στερημένος και φατασιωνόμενος
      να χορτάσει και να θεραπευθεί από μια δίψα που πρακτικά δε μπορεί να καλύψει.

      Μ' αυτή την έννοια εγώ δε θα είχα πρόβλημα με αυτά τα έργα,
      όπως δεν έχω και με τις τσόντες
      ή τα γυναικεία περιοδικά με ρούχα-μπάνια- κουζίνες
      παρότι εμένα δε μου αρέσουν διότι δεν έχω την ανάγκη.

      Το δικό μου πρόβλημα είναι στη γλώσσα (δεν πρόκειται για λογοτεχνία- το κατάλαβα από τη Γραμματική, το Λεξιλόγιο, το Συντακτικό της στα σχόλια),
      στην απουσία φαντασίας, πρωτοτυπίας κ.λ.

      Δεν είναι Λογοτεχνία δηλαδή κι ως εκεί με νοιάζει.

      Ως κοινωνικό/συναισθηματικό πορνό
      με θλίβει που συνειδητοποιώ ότι 40.000 συνάνθρωποί μου χρειάζονται (δηλαδή οραματίζονται) αυτό το είδος ζωής,
      (των άθλιων γυναικείων περιοδικών).

      Μα... τι να πω;
      Χαρά στο κουράγιο σου!
      (σίγουρα ήσουν στην ερημιά δίχως βιβλία ή με κάποια που τη διαβάζει...).

      Καλό σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  15. Για το μόνο που λυπάμαι (.. ή ίσως χαίρομαι) είναι ότι εξ αιτίας αυτής της "κυρίας"*
    κατάλαβα μερικά σοβαρά - μέχρι τώρα για μένα - άτομα πόσο ρηχά τελικά ήταν..
    Τον συγγραφέα τον κάνει η διάρκεια που μένουν στη βιβλιοθήκη μας τα βιβλία του ..
    η αναζήτηση χωρίς διαφήμιση του επόμενου βιβλίου του..
    ή έννοια μας σε ποιον θα τα αφήσουμε όταν κάποτε θα "φύγουμε"
    το πόσες φορές διαβάσαμε στη ζωή μας το ίδιο βιβλίο..
    και κάτι τρελλό: Η σκέψη ότι αυτό το β8ιβλίο πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσει το αγέννητο ακόμα παιδί μας ή εγγόνι μας..
    Κάτι δε που με ανατριχιάζει είναι όταν μου λένε χαρίστε ή ανταλλάξτε τα βιβλία σας..Ίσως είμαι κακιά ..αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να το κάνω..
    Ο αστερίσκος στη λέξη κυρία καθώς και τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία ..Όσοι την έχουν γνωρίσει προσωπικά θα καταλάβουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΥΓ
    Λόγω της δουλειάς μου είμαι αναγκασμένη να γνωρίζω τέτοια τέτοια άτομα..
    Καλημέρα Δάφνη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ελίτσα
      πες, πες, πες μας...
      διότι και βέβαια συμφωνώ αλλά μου ανοίγεις την όρεξη όταν λες
      πως εξ αιτίας της
      «..κατάλαβα μερικά σοβαρά - μέχρι τώρα για μένα - άτομα πόσο ρηχά τελικά ήταν...»

      Μου ανοίγεις την όρεξη..
      θα με τρελάνεις...
      μη μου πεις πως έχει σοβαρό άτομο αναγνώστη της;

      Γράψε μια σχετική ανάρτηση να σε χορτάσω
      και εν τω μεταξύ
      Καλη Κυριακή με τα πρώτα κρύα..

      Διαγραφή
  17. Καλή μου Δάφνη
    Την άποψη μου την είπα στο Γιουκαλίλι ή στην Μαϊστρα ..δεν θυμάμαι ακριβώς.. στο: "Χρυσηίδων το ανάγνωσμα"
    γενικά.. γιατί πίσω απ την συγκεκριμένη ακολουθούν πάρα πολλοί του είδους.. και συγγραφείς και υποστηρικτές...
    Ποιος τα εκδίδει αυτά τα βιβλία? Εκδοτικοί οίκοι βέβαια ...
    Σε ποιον κάνουν κακό πρωτίστως?
    Στους συγγραφείς* που κάτι έχουν να πουν..
    *Δεν αγοράζω πια βιβλία νέων συγγραφέων εκτός αν μου τα συστήσει φίλος της απολύτου εμπιστοσύνης μου και φυσικά χάνω πολλές ενδιαφέρουσες εκδόσεις..
    Και γνωρίζεις ότι δεν είναι πια εποχές που αγοράζει κανείς ένα βιβλίο για να μπορεί να πεί τη γνώμη του γνωρίζοντας μέσες άκρες τι θα περιέχει..

    ( Εχθές ακριβώς είδα μια ανάρτηση "φίλης" που είχε τον τίτλο : Σας το συστήνω.. για ένα νέο συγγραφέα που είναι μάλιστα και καναλάρχης ή κάτι τέτοιο..
    Το σχόλιο που της έκανα ήταν : " Αν κρίνω απ την πνευματική τροφή που δίνει ο .......... στους τηλεθεατές του..πράγματι θα έχει "ενδιαφέρον" το βιβλίο..
    Μέσα απ την κουβέντα βγήκε ότι η εν λόγω "φίλη" ΔΕΝ το είχε διαβάσει το βιβλίο παρ όλα αυτά το σύστηνε.. και αν δεν κάνω λάθος έχει σχέση η ίδια με εκδόσεις )

    ΥΓ
    Αν έχει σοβαρούς αναγνώστες η Χρύσα δεν ξέρω..
    Γνωρίζω όμως πως έχει σοβαρούς αβανταδόρους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ελίτσα
      έτσι γίνεται.
      Οι 'μεγάλοι' εκδότες (τρομάρα τους) που νοικιάζουν το ράφι κέντρο δεξιά στα βιβλιοπωλεία ώστε ο αδαής να νομιζει πως ήταν το γραφτό να πέσει το μάτι του στην καθε Δημουλίδου,
      χρεώνουν πολλά για να εκδίδουν τα βιβλία όποιου έχει φιλοδοξία.
      Μόνο οι καναλάρχες κι οι σελέμπριτις δεν πληρώνουν
      (ξέρω περίπτωση μάλιστα που πληρώθηκε και προκαταβολική για πρώτο μυθιστόρημα)- αφού έχουν τζάμπα διαφημιστές σαν τη 'φίλη'.
      Η ζημιά είναι μεγάλη.
      Το ανέφερα πέρσι δε διάλογο με υιό-εκδότη κι άλλαξε κουβέντα.
      Οι αθώοι αναγνώστες απογοητεύονται (άμα έχει τέτοια σκουπίδια ο μεγαλος εκδότης, σκέψου τι θα έχει ο μικρός), όπως απογοητεύονται κι οι συγγραφείς που αξίζουν..

      Μεγάλη ιστορία και συνομωσία σιωπής.

      Διαγραφή
  18. Δεν θυμάμαι τις συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκε το βιβλίο στα χέρια μου, γιατί έχουν περάσει 12 χρόνια. Πάντως δεν ήμουν στην ερημιά ούτε κάποια κοντινή μου το διάβαζε. Υποθέτω ότι με τράβηξε η όμορφη φωτογραφία της συγγραφέως (δυστυχώς εμείς οι αρσενικοί τσιμπάμε ενίοτε τέτοια δολώματα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αχ αχ... το ξέρω πώς τσιμπάτε,
      το ξέρει κι η ΧΔ γι αυτό αντί να μάθει ορθογραφία έκατσε κι έμαθε το Photoshop..
      -Καλά να πάθω που έβαζα μόνο πρόσωπο στα βιβλία μου
      (αργότερα έμαθα πως πρόσωπο=χοντρή
      και επειδή χοντρή δεν είμαι πια δε βάζω τίποτε)
      Καλό σου απόγευμα,
      πόσα μου μαθαίνεις..

      Διαγραφή
  19. Τα πρώτα μου χρόνια, τα πέρασα σε μια φτωχή χώρα που όμως υπήρχε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη, στην οποία πηγαίναμε να διαβάσουμε γιατί είχε ηλεκτρικό ρεύμα. Εκεί έμαθα τα βιβλία και τα αγάπησα.
    Στην Ελλάδα αργότερα διαπίστωσα πως δεν υπήρχε Βιβλιοθήκη, όμως στο Γυμνάσιο, μια καθηγήτρια είχε καταφέρει με τα χρόνια να φτιάξει μια Βιβλιοθήκη στο σχολείο. Υπήρξα βιβλιοθηκάριος για τρία χρόνια, και εκεί ήταν το καταφύγιο μου απο το bulling των συμμαθητών. Για άλλη μια φορά η Βιβλιοθήκη με έσωσε.
    Κατάφερα με πολύ κόπο και χρήμα, να έχω μια μεγάλη "βιβλιοθήκη" στο σπίτι μου. Θεωρούσα πως ήταν τα "τρόπαια", μου, όμως πέρυσι, άρχισα σιγά σιγά να δωρίζω τα βιβλία μου σε διάφορες μικρές βιβλιοθήκες σε απομακρυσμένες περιοχές στην Ελλάδα, για να κρατήσω μονάχα ελάχιστα, θέλοντας να πιστεύω πως ίσως ένα απο αυτά βρεθεί στα χέρια ενός παιδιού και του χαρίσουν κάποιες ώρες χαράς, όπως είχα την τύχη να έχω εγώ απο αυτά.
    Απο την συγκεκριμένη συγγραφέα διάβασα πριν απο χρόνια ένα, απο περιέργεια για την τόση δημοσιότητα και best seller Ελλήνων συγγραφέων. Εκείνο το δώρισα σε ένα κομμωτήριο που κουρεύομαι και ακόμα και σήμερα, χρησιμοποιείται σα σουβέρ.
    Ναι σαι καλά Δάφνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.