Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

The Beatles- τα απορριφθέντα σήμερα σε πλειστηριασμό




Κάθε πικραμένος συγγραφέας που έλαβε άλλη μια απόρριψη του χειρογράφου του παρηγοριέται με την ιστορία του Ζιντ* που απέρριψε το αριστούργημα-ποταμό του Προυστ διότι, είπε, 'μυρίζει Δούκισσες'. Από τότε οι εκδότες έγιναν πιο προσεκτικοί κι οι απαντήσεις τυποποιήθηκαν στο 'ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε αλλά δυστυχώς δεν ταιριάζετε με το πρόγραμμά μας'.
Στον κόσμο της μουσικής η αντίστοιχη γκάφα (που αναφέρεται και  ως 'το μεγαλύτερο λάθος στην Ιστορία  της Μουσικής')  είναι η απόρριψη των Beatles από την Decca με τη δικαιολογία ότι πέρασε η μόδα της κιθάρας. Το 1962. Πρωτοχρονιά.
Δύο νέα γκρουπ άκουσαν οι ειδικοί της Decca εκείνη την ημέρα που ο Ζιντ της Μουσικής (που αργότερα επανόρθωσε υπογράφοντας με τους Rolling Stones) Dick Rowe προτίμησε τον Brian Poole and the Tremeloes από τα άγνωστα παιδιά από το Λίβερπουλ.
15 τραγούδια ηχογράφησαν οι Beatles στα studios της εταιρίας κι από αυτά επέλεξαν 10 για το demo που απορρίφθηκε. Δεν είναι όλα δικά τους, και το στυλ των στίχων είναι λιγάκι πιο αλήτικο ('It's money that I want' αντί του 'All you need is love' που μας έλεγαν τον καιρό της λευκής Rolls) αλλά παραμένουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα και σημαντικά για τη Μουσική Ιστορία.

Σήμερα (27 Νοεμβρίου 2012) η αυθεντική 'ταινία' με την ηχογράφηση βγαίνει σε πλειστηριασμό (μπορείτε να συμμετέχετε) κι υπολογίζουν πως θα φτάσει τις £18,000/20,000 παρότι το περιεχόμενο δεν είναι άγνωστο, κυκλοφορεί χρόνια σε παράνομα αντίγραφα.
Αν είστε συλλέκτης ή Μπητλομανής Καλή Τύχη. Για μας τους άλλους η ιστορία είναι για  Παρηγοριά στα δύσκολα.

__________________________________________________
Πλειστηριασμός: Lot 156 liveauctioneers.com

Το περιεχόμενο του demo
1.   “Like Dreamers Do” (Lennon-McCartney)

2.   “Money (That’s What I Want)” (Gordy/Bradford)
3.   “Till There Was You” (Meredith Willson)
4.   “The Sheik of Araby” (Smith/Wheeler/Snyder)
5.   “To Know Her is to Love Her” (Phil Spector)
6.   “Take Good Care of My Baby” (King/Goffin)
7.   “Memphis, Tennessee” (Churck Berry)
8.   “Sure to Fall (In Love with You)” (Cantrell/Claunch/Perkins)
9.   “Hello Little Girl” Lennon-McCartney)
10.                “Three Cool Cats” (Leiber/Stoller)
11.                “Crying, Waiting, hoping” (Buddy Holly)
12.                “Love of the Loved” (Lennon-McCartney)
13.                “September in the Rain” (Warren/Dubin)
14.                “Bésame Mucho” (Consuelo Velásquez)
15.                “Searchin’” (Leiber/Stoller)

___________*Για τον André Gide τα  γράφω κι εδώ 


9 σχόλια:

  1. Αμα είχα φράγκα θα το χτυπούσα άνετα. Η ιστορία της μουσικής τα τελευταία 50 χρόνια πάντως είναι γεμάτη από κακές εκτιμήσεις, πονταρίσματα σε λάθος μπάντες και δεν συμμαζεύεται. Τις περισσότερες φορές οι μπάντες που ήταν άτυχες κατάφεραν αυτό που τους αρνήθηκαν την πρώτη φορά, όμως υπάρχουν και άλλες (σ.σ μπαντάρες) που δεν είχαν 2η ευκαιρία ή 3η.

    Aπό beatles πάντως το White Album είναι το προσωπικό αγαπημένο. Έχει "κάτι" εντελώς διαφορετικό σε σχέση με όλα τα προηγούμενα τους και την "εικόνα" τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και υπάρχουν και μπάντες που δεν μάθαμε ποτέ γι αυτόν τον λόγο και κατέληξαν να δουλεύουν σε φατφουντάδικα...

      Διαγραφή
    2. Ουκ ολίγες Παρτάλι μα αυτό είναι μια απο τις κατάρες των Τεχνών. Θέλει και επιμονή και σθένος το ταλέντο, πολλοί καλοί απελπίζονται, παραιτούνται.

      Το White Album, Φίδι;
      Δική μου αγάπη είναι το Sergeant Pepper αλλά νομίζω πως όλα τα τραγούδια τους ακούγονται. Μπορεί να μην τα βάζαμε εμείς, μπορεί να μην τα λατρεύουμε αλλά αν τα ακούσουμε δε μας ενοχλούν (πράγμα όλο και πιο σπάνιο με τη μουσική της εποχής μας).

      Διαγραφή
  2. 'Οσο κι αν φανεί παράξενο, ποτέ δεν που είπαν πολλά τα σκαθάρια ή οι πέτρες που κατρακυλάνε! Ποτέ δεν κατάλαβα την υστερία του κοινου τους στις συναυλίες. Απλώς ένας ήχος, ρυθμικός μεν αλλά μέχρι εκεί! Και, φυσικά, θα απέχω από τη δημοπρασία! 'Εχω τα άπαντα του Μότσαρτ και του Μπαχ για να ...πνίξω τον πόνο μου που δεν θα αποκτήσω την μπομπίνα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμ.. τι να πω τώρα;
      Η μουσική αυτή είναι κουλτούρα του καιρού μας (ο Mozart είναι Κουλτούρα με τελεία μετά, αλλά το ένα δεν αποκλείει το άλλο) άρα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, τς αναμνήσεις κ.λ.

      Για τη Δημοπρασία... σίγουρα; Έχει και κιθάρα του Hendrix, μαξιλάρι της Madonna (lol)...
      είσαι όμως ευγενής (περίμενα να με βρίζουν... Ξέρεις, στον καιρό που ζούμε ποιος έχει μυαλό για τέτοια κ.λ...).

      Διαγραφή
  3. Ναι, Δάφνη μου και για το πρώτο κονσέρτο του Τσαϊκόφσκι είχαν πει "Είναι σαν την πρώτη κρέπα.. Φιάσκο", και μετά στην ιστορία έμεινε ο Τσαϊκόφσκι, κι όχι αυτός που είχε πει εκείνη την πατάτα.
    Και ο Lucas όπου πήγε το σενάριο του Star Wars πόρτα εφαγε, και κοίτα τον τώρα..

    Αχ.. χαμένες πάμε, στο λέω! Έπρεπε να υποκλινεται το σύμπαν στο μεγαλείο μας! Σνιφ-κλαψ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι να πει κανείς για τους ειδήμονες..ευτυχώς κάποιοι δεν τα παράτησαν..μόνο αυτό!
    Πάω να ψάξω παλιές αναρτήσεις σου..εκεί γύρω στα Χριστούγεννα..με ενδιαφέρει πολύ η άποψή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. maria μου για τα Χριστούγεννα είναι να μην αρχίσω...
      Μα αν κρίνεις από το ότι δε θα δεις εδώ αγγελούδια, φάτνες και αγιοβασιλάκια νομίζω πιάνεις το νόημα.. (δεν στο άλλο αν έχεις χρόνο για το θαυμάσιο του Καβάφη για 'των Χριστιανών τα σπίτια, ιδίως όταν έχουν γιορτές').

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.