Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Της Μάνας σας (με αγάπη)





«ως και τον εαυτό μου, Μάνα μου
τον αγαπώ, γιατί ήτανε παιδί Σου...»


          Τι λέτε γι αυτό το στίχο; Γελάσατε; Νομίζετε άραγε πως είναι δική μου σάτιρα σήμερα που μας πνίγουν τα μελιστάλακτα χαζοχαρούμενα μπανεράκια κι η γνωστή ρητορεία περί προορισμού της γυναίκας αφού 'μάνα είναι μόνο μία'; Alas και φευ και ωιμέ δεν είναι δική μου σάτιρα αλλά εξωφρενικής υπερβολής απόσπασμα του αγαπημένου μου Λαπαθιώτη ο οποίος μαζί με όλα του τα πάθη υπέφερε κι από οξεία μητρολατρεία. Σας το αφιερώνω - μέρα που είναι- ως αντίδοτο μαζί με το διασκεδαστικό τραγούδι των Jolly Boys. 
Ιδού λοιπόν και enjoy!


Ναπολέων Λαπαθιώτης

Δάκρυα

Δεν είναι τίποτα στο σπίτι, Μάνα μου 


να μη Σε φέρνει ολάκερη στη σκέψη, 

―και μήτε τίποτα στη ζωή μου, Μάνα μου
που να μη τόχεις κάπως σημαδέψει. 

 Κι ούτε που κάνω βήμα, τώρα, Μάνα μου,

χωρίς οι λογισμοί Σου να με ζώσουν

καθώς αγγίζω ή αντικρύζω, Μάνα μου
το καθετί που μεταχειριζόσουν



Κι όχι το καθετί, μονάχα, Μάνα μου, 
 
δικό Σου, είναι μονάκριβο για μένα,

μα ως και τα μέρη, που περνούσες, 

Μάνα μου, κι εκείνα τα θαρρώ σαν αγιασμένο.

Κι όχι τα μέρη εκείνα, μόνο Μάνα μου,
κάτι, για μένα, έχουν του παραδείσου, 

―μα ως και τον ίδιο τον εαυτό μου, Μάνα μου,
                             τον αγαπώ, γιατί ήτανε παιδί Σου...







________________________________________________________

6 σχόλια:

  1. η μάνα έχει μεγάλη αξία, ειδικά άμα είναι του άλλου η μάνα (μιλφ τα λένε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι.. ε ναι
      πώς να μη συμφωνήσω;
      (εξ ου και το διαχρονικό δημοτικό άσμα
      'του 'Αλλου η μάνα κάθεται..')

      Διαγραφή
  2. Και της Δικής σου, Δάφνη (με ακόμη περισσότερη αγάπη) ;-)

    Εντωμεταξύ, διάβασα το ποίημα του Λαπαθιώτη και μου θύμισε τον πρώην άντρα μιας ξαδέρφης μου. Έτσι ακριβώς σκεφτόταν κι έπραττε κι αυτός κι η μάνα του ήταν (και είναι ακόμα δηλαδή) εν ζωή. Εξ ου κι έγινε ΠΡΩΗΝ άντρας της ξαδέρφης μου !!! Χαχαχαχαχαα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλο κεφάλαιο ο Μαμάκιας Αγγελική μου
      - και το παιδί ως φαλλός που ανοίγει την πόρτα του χαρεμιού για να μπορέσει να βγει η γυναίκα στην αγορά.
      Καλά που γλίτωσε η φίλη σου- η ασθένεια είναι ανίατη.

      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Εξαιρετικό... είμαι σίγουρη πως θ' άρεσε και στην Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.