Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

10 εταιρείες ελέγχουν την αγορά―Κι εγώ μποϋκοτάρω;




Το έχω κι εγώ το κουσούρι. Το κόλλησα πριν χρόνια στην Αγγλία, το κράτος εμπόρων όπως έλεγε ο Μαρξ, τον τόπο δηλαδή που ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, που κάθε τρελό παράπονο απαντιέται γραπτώς και το ότι ο πελάτης δεν είναι 'happy' με ένα προϊόν αποτελεί αιτία επιστροφής χρημάτων.

― Ένα σάντουιτς παρακαλώ.
―Μάλιστα sir. Μαύρο ή λευκό ψωμί;
―Λευκό
―Σε φέτες ή φραντζολάκι sir;
―Φρατζολάκι.
―Στρογκυλό ή μακρόστενο sir;
―Μακρόστενο.
―Μικρό, μεσαίο μεγάλο sir;
―Μεσαίο παρακαλώ.
―Χαμ ή σαλάμι;
―Χαμ.
―Βραστό ή καπνιστό sir;
―Καπνιστό παρακαλώ.
―Πάρμας, Ισραήλ ή το δικό μας sir;
―Το δικό σας.
―Τυρί θέλετε sir;
―Όχι... όχι.. βιάζομαι...
―Ντομάτα ή μαρούλι;
―Μαρούλι.
―Μουστάρδα;
―Ναι παρακαλώ.
―Ντιζόν ή αγγλική sir;
―Αγγλική παρακαλώ.
―Δυνατή, μεσαία ή ελαφριά sir;
―Μεσαία.
―Λεία ή Whole-grain;
―Ε.....τη συνηθισμένη.
―Εννοείτε τη λεία sir;
―Ναι.
―Με άρωμα λεμόνι, με μέλι ή μαύρη ζάχαρη sir;
― ...
Μα μη συνεχίζω, καταλάβατε, σταματάω πριν μπούμε στο τουρσί, το ψήσιμο και το για εδώ ή για έξω· αλλά παρακαλώ να σημειώσετε πως για εξοικονόμηση χρόνου παρέλειψα το τυρί― κι ας μιλάμε για το κλασικό 'ham & cheese' που τρώγεται κατά κόρον τα μεσημέρια στα παγκάκια.
 Δεν υπερβάλλω, πρόκειται για αυθεντικό διάλογο στο μπακάλικο της γειτονιάς μου στο Λονδίνο κι είχα ένα φίλο που δεν τολμούσε να παραγγείλει διότι ήθελε να ουρλιάξει το κατά την ελληνική ευγένεια 'βάλε ό,τι θέλεις μόνο φέρ' το γρήγορα'.
  
Αυτή η κουλτούρα συνηθίζεται, είναι κολλητική και με τον καιρό σαν την κολακεία καλλιεργεί μέσα μας  την ψευδαίσθηση πως ο άλλος κι όλη η εταιρεία του νοιάζεται προσωπικά για την ευτυχία μας άρα μη ευτυχώντας με το προϊόν του και μποϋκοτάροντάς το νομίζουμε ότι τον βλάπτουμε. Όχι πως σε κάποιο ποσοστό αυτό δεν είναι αλήθεια μα ως επί το πλείστον η ψευδαίσθηση ότι ο καταναλωτής έχει δύναμη είναι άλλη μια από τις αυτάρεσκες αυταπάτες που καλλιεργούν στο κοινό οι μεγάλες βιομηχανίες.
Μποϋκοτάραμε λοιπόν τα RayBan επειδή ανήκουν στη Marlboro επειδή της ανήκει η εταιρία που πουλά σε εργαστήρια γορίλες για vivisection. Mποϋκοτάρουμε φέτος τα Barilla επειδή είναι ομοφοβικές οι δηλώσεις του διευθυντή που αντί να απολογηθεί (κατά τη βρετανική μέθοδο) γα τις συντηρητικές διαφημίσεις του απάντησε με αγένεια και θράσος πως πρόκειται για 'οικογενειακό' προϊόν και αν οι ομοφυλόφιλοι δεν το γουστάρουν αυτοί θα χάσουν. Το κάνω, με ξέρετε, και πάντα διαδίδω κι όσο μπορώ συμμετέχω σε κάτι τέτοια.
Κι ωστόσο... κι ωστόσο το ξέρω είναι μάταιο. Διότι αν δεν πάρεις barilla θα πάρεις  Μίσκο (που τα αγόρασε η Barilla) κι αν βρεις άλλα και δεν πάρεις κανένα από τα δυό θα πάρεις κι ένα pumaro (που ανήκε στη Μίσκο που την αγόρασε η Barilla) ή κάτι άλλο μαζί που ανήκει στη μεγαλύτερη εταιρία που αγόρασε τη Barilla κ.ο.κ. στο άπειρο μέχρι τρέλας αφού είναι αδύνατον για να φας ένα πιάτο μακαρόνια να ενημερώνεσαι για συγχωνεύσεις και πολιτική απέναντι στις μειονότητες, τους ομοφυλόφιλους, την παιδική εργασία, τη δουλεία στον Tρίτο Kόσμο, τις απάτες των τραπεζών, τις δικτατορίες των πετρελαιάδων κι ό,τι άλλο συμβαίνει καθημερινά και παγκοσμίως στα αστυνομικά δελτία και τα Χρηματιστήρια.
Ζούμε σε εποχή συγκέντρωσης του πλούτου στους ελάχιστους, ζούμε το φινάλε του ειδυλλιακού ιντερμέτζιο της Μέσης Τάξης και των ιδανικών της κι επιστρέφουμε ολοταχώς προς μια νέα ολιγαρχία.
Διατηρώ τις αρχές μου βεβαίως. Εξακολουθώ να αρνούμαι να δίνω τα χρήματά σε δολοφόνους (όταν το ξέρω) μα το γνωρίζω ότι βαυκαλίζομαι― δεν είμαι εγώ ο 'patron' της εταιρείας τους όπως θα ήθελαν να νομίζω αλλά εκείνοι ιδιοκτήτες, χορηγοί κι αφέντες του κόσμου στον οποίο ζω.
_______________________________________________

Το σχεδιάγραμμα από το policymic από όπου και το κάτωθι άρθρο που στα ελληνικά μετέφρασε η Sylvia από το athens.indymedia

10 εταιρείες ελέγχουν σχεδόν ό,τι αγοράζουμε


Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει πώς ακριβώς γίνεται αυτό : Δέκα μεγάλες εταιρείες ελέγχουν την παραγωγή, σχεδόν όλων των προϊόντων που αγοράζουμε. Από τα οικιακά προϊόντα, μέχρι τις τροφές για ζώα, μέχρι και τα μπλουτζήν.

Σύμφωνα με το διάγραμμα μέσω του Reddit , που ονομάζεται «Η ψευδαίσθηση της επιλογής», αυτές οι εταιρείες δημιουργούν μια αλυσίδα που ξεκινά από μία από τις 10 μεγαλύτερες εταιρείες. Έχετε σίγουρα ακούσει τα ονόματα των μεγαλύτερων εταιρειών, όμως είναι εκπληκτικό να δούμε αυτές οι γιγάντιες εταιρείες τι έχουν στην ιδιοκτησία τους και τι επηρεάζουν.

( Σημείωση : Το διάγραμμα δείχνει ένα μείγμα των διακλαδώσεων. Οι μητρικές εταιρείες μπορούν να κατέχουν , να είναι μέτοχοι , ή μπορεί απλά να συνεργάζονται με κάποιες από τις διακλαδώσεις που φαίνονται. Για παράδειγμα , η Coca - Cola δεν κατέχει ως ιδιοκτησία της την Monster , αλλά διανέμει το ενεργειακό ποτό αυτό ποτό. Μία ακόμη σημείωση : . . . Δεν είμαστε σίγουροι για το πόσο ενημερωμένο είναι το διάγραμμα μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα , δεν έχει ενημερωθεί ώστε να δείχνει ότι η P & G πούλησε τα Pringles στην Kellogg τον περασμένο Φεβρουάριο . )

Εδώ είναι μερικά παραδείγματα : Η Yum Brands κατέχει τα KFC και τα Taco Bell . Η εταιρεία ήταν ένα μια spin -off εταιρεία της Pepsi, (spin – off = εταιρείες τεχνοβλαστοί, / περιορισμένης ευθύνης ). Όλα τα εστιατόρια της Yum Brands πωλούν μόνο τα προϊόντα της Pepsi , λόγω μιας ειδικής εταιρικής σχέσης μαζί της.

Η 84.δις. δολαρίων - εταιρεία Procter & Gamble - ο μεγαλύτερος διαφημιστής στις ΗΠΑ – ταυτίζεται και κατέχει μια σειρά από διαφορετικά εμπορικά σήματα που παράγουν τα πάντα, από φάρμακα μέχρι οδοντόπαστα και επώνυμα ρούχα μόδας . Όπως φαίνεται , η P & G εξυπηρετεί έναν τεράστιο αριθμό 4,8 δισ. Ανθρώπων, σε όλο τον κόσμο μέσω του δικτύου αυτού .
Η 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων εταιρία Nestle - διάσημη για τη σοκολάτα της, αλλά η οποία είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων στον κόσμο - κατέχει περίπου 8.000 διαφορετικές μάρκες σε όλο τον κόσμο , και λαμβάνει μερίδιο από αυτές ή συνεργάζεται με μια σειρά διακλαδώσεων άλλων εταιρειών. Περιλαμβάνονται σε αυτό το δίκτυο τα σαμπουάν της εταιρείας L'Oreal , οι παιδικές τροφές Gerber, τα ενδύματα μάρκας Diesel , και οι τροφές για ζώα  Purina και Friskies .
Η Unilever φέρεται ότι ελέγχει 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο , ελέγχει ένα δίκτυο που παράγει τα πάντα, από μπατονέτες μέχρι φυστικοβούτυρο .
Και δεν είναι μόνο τα προϊόντα που αγοράζουμε ή καταναλώνουμε. Τις τελευταίες δεκαετίες , οι ειδήσεις και οι πληροφορίες που παίρνουμε προέρχονται από ομαδοποιημένες εταιρείες : το 90% των μέσων ενημέρωσης τώρα ελέγχεται από μόλις έξι εταιρείες , από το ‘50 ως το 1983 , σύμφωνα με ένα γράφημα του Frugal Dad infographic από το προηγούμενο έτος .
 Πηγαίνει όμως ακόμη πολύ πιο μακριά : 37 Αμερικάνικες τράπεζες έχουν συγχωνευθεί και έχουν γίνει μόνο τέσσερις - JPMorgan Chase , Bank of America , Wells Fargo και η Citigroup σε λίγο περισσότερο από δύο δεκαετίες , σύμφωνα με τον χάρτη της Federal Reserve . Τα 10 μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του έθνους κατέχουν το 54% του συνόλου των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων μας. Το 1990, κατείχαν το 20 % . Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ενημερωτικού σάητ MotherJones , ο αριθμός των τραπεζών μειώθηκε από 12.500 σε περίπου 8.000.
 
 Οι αριθμοί είναι απόλυτοι , και τα διαγράμματα απεικονίζουν την πραγματικότητα. Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε.
_______________________________________________________
Και παραταύτα σας υπενθυμίζω:
Μποϋκοτάρουμε
Barilla και Ρωσία του Πούτιν γενικώς και για τους Ολυμπιακούς ειδικώς.

Και, πάντα και μονίμως (έχω και μπανεράκι μόνιμο στα blogs μου) τη Nestlé για εγκλήματα ων ουκ έστιν αριθμός (μα επειδή ίσως δε θέλετε να στερηθείτε τους βλαβερούς φραπέδες σας) θα αναφέρω έτσι για ορεκτικό παιδική δουλεία με εγκλήματα φρικτά λόγω της σοκολάτας και την, γνωστή από το 1973,  καμπάνια της κατά του θηλασμού για να πουλάει βρεφικό γάλα σε πάμφτωχες χώρες με ολέθρια αποτελέσματα καθώς οι γυναίκες που πείθονται συχνά δεν έχουν ούτε τα μέσα ούτε τη γνώση να φροντίσουν την αποστείρωση με αποτέλεσμα την παιδική θνησιμότητα και επιδημίες.







10 σχόλια:

  1. Νιώθω απίστευτα ένοχη που δεν μπόρεσα να αντισταθώ μέχρι τώρα στον φραπέ..αν και την πατάω και με τα υπόλοιπα όσο και να προσέχω...και πως να μην την πατάω αφού μόνο την ψευδαίσθηση της επιλογής έχουμε?
    Ο διάλογος για το σάντουιτς με έκανε να χαμογελάσω...απίστευτος!!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι και ένοχη Maria μου,
      ας έχουμε και μερικές αμαρτωλές απολαύσεις.
      Αν και για το φραπέ το σκεπτόμουν να γράψω και ειδικά διότι είναι ιδιαίτερα βλαβερός επειδή όλοι οι στιγμιαίοι φτιάχνονται από τις κατώτερες ποικιλίες κι έχουν περισσότερα βλαβερά συστατικά από ό,τι τα καλά που προσφέρει η καφεΐνη (το ίδιο συμβαίνει και με τη σοκολάτα που αν καταναλώναμε αληθινή και α' ποιότητας θα ήταν τόσο ακριβή που δε θα τη βρίσκαμε στα περίπτερα. Δεν είναι τυχαίο που η Nestlé είναι από τους πρώτους και στα δυό...)

      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  2. Μεγάλο θέμα έπιασες, Δάφνη. Πολύ μεγάλο !!! Αλλά το συνοψίζεις πολύ σωστά, νομίζω. Η Αγγλία (ή καλύτερα το Λονδίνο) είναι έτσι όπως τα περιγράφεις (χασκογελούσα με τον διάλογο αλλά και με την αντίδραση του φίλου σου - κι εγώ έτσι θέλω ν' απαντήσω όταν τυχαίνω σε τέτοια μέρη). Εκτός Λονδίνου όμως, παρατηρείται μια στροφή από τις πολυεθνικές προς την τοπική παραγωγή. Οι μικρές επιχειρήσεις και οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί - εδώ στον Βορρά που βρίσκομαι εγώ τουλάχιστον - έχουν ανοδική πορεία κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Και βλέπεις δίπλα στο Marks & Spencers (προμηθευτές όπλων στον Ισραηλινό στρατό - μποϋκοτάρουμε πλήρως) και στο GAP (child labour exploiters - επίσης μποϋκοτάρουμε), το μικρό μαγαζάκι με ρούχα της νέας Αγγλιδούλας σχεδιάστριας, το οποίο πάει πολύ, μα πάρα πολύ καλά :-).

    P.S.: Προϊόν Nestlé δεν μπαίνει στο σπίτι μου εδώ και χρόνια !!! Αν έρθεις ποτέ για καφέ, θα πιεις καφέ φρεσκοκομμένο και μυρωδάτο να τον ευχαριστηθείς :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγγελική μου τον αναγνώρισες το διάλογο
    (πόσες φορές δε μας ερχόταν τρέλα)..

    Για το GAP θυμάμαι από όταν ήμουν εγώ εκεί, κι είχαμε φρίξει, ήταν όταν είχε πρωτοεμφανιστεί κι είχε όλους τους trendy και εναλλακτικούς να διαφημίζουν τα φανελλάκια του.
    Μα εκεί ήδη έχουν καταλάβει πόσο σημαντική είναι η ενίσχυση της τοπικής παραγωγής, για την υγεία μας αλλά και για συντήρηση ανθρώπινων τοπικών κοινωνιών.
    Θα έχεις ακούσει την περίπτωση του Post Office (παλιού είδους σε μαγαζάκι με όλα τα απαραίτητα του χωριού) που ήταν να κλείσει και το αγόρασαν οι κάτοικοι και ζωντάνεψε το χωριό και έγιναν κι οι σχέσεις τους θερμότερες.
    Καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί, μποϋκοτάροντας, διαδίδοντας, υποστηρίζοντας μα δυστυχώς κάνουν ό,τι μπορούν κι οι 10 που μας πλασάρουν άχρηστα προϊόντα. Κι εκείνοι μπορούν πιο πολλά. Αυτός είναι ο πόνος μου, γι αυτό και τα έγραψα (και επειδή μεταφράστηκε ελληνικά το αρθρο και ήθελα να δημοσιεύσω το γράφημα).

    Καλό σου απόγευμα
    πάντα-πάντα με καλό φρεσκοκομμένο καφέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι εγώ ακόμα μποϋκοτάρω την nVidia, διότι το μακρινό 2000 εξαγόρασε την 3dfx (και την τεχνολογία της), με σκοπό να την κλείσει, οπότε στράφηκα στην Ati, η οποία βέβαια στο μεταξύ έχει εξαγοραστεί από την AMD. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
    *Για τους μη γνωρίζοντες και τους αγκούγκλιστους, οι τρεις πρώτες (nVidia, 3dfx, ATI) έγιναν γνωστές για τις κάρτες γραφικών τους, ενώ η AMD για τους επεξεργαστές της.

    Α, ρε Δάφνη, ως συνήθως, ανοίγεις πάλι πολύ μεγάλο θέμα. Τεράάάστιο...
    Corporate World το(ν) λένε, και πολύ γελάει όταν βλέπει ανθρώπους να σκοτώνονται (εντός κι εκτός εισαγωγικών) για το πιο είναι το καλύτερο πολιτικό σύστημα, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι το σύστημα που κυβερνάει τούτον τον πλανήτη δεν είναι πολιτικό, μα οικονομικό: ο Καπιταλισμός.
    Πάντως οι πολυεθνικές κατάφεραν να κάνουν πράξη κάτι που πολλοί ιδεολόγοι ονειρεύονταν: την κατάργηση των συνόρων...
    (βέβαια δεν την ονειρεύονταν έτσι ακριβώς, αλλά ξέρεις τι λένε: πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά τέτοια κατάφεραν, όπως και κοινή 'γλώσσα' και σημεία αναφοράς.
      Είδα πρόσφατα ένα διασκεδαστικό γραφικό που από τη μια είχε φύλλα (Βελανιδιά, συκιά, ελιά, οξιά, ντομάτα κλ.) κι από την άλλη logos (nike, coca-cola, adidas, starbucks κ.λ.). Κι έλεγε αν γνωρίζεις πιο πολλά από το δεύτερο σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Και βεβαίως τα logos τα ξέρουμε όλοι.

      Έτσι είναι Πρεζιντέντε μου,
      ευχαριστώ για τα καλά λόγια..

      Διαγραφή
  5. Για να μην συμβαίνουν αυτά θα πρέπει οι άνθρωποι (γενικώς), λαοί, κυβερνήσεις, εταιρίες, κλπ. να αποκτήσουν παιδεία που δεν θα έχει ως υπέρτατη αξία το χρήμα, αλλά άλλα πράγματα και έννοιες. Και μέχρι τότε θα κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι και δεν θα γλυτώσουμε ούτε μα τα μποϋκοτάζ, ούτε με κανέναν άλλο τρόπο, γιατί αυτοί είναι πολύ δυνατοί για να βλαφτούν απ΄αυτά και εμείς δεν έχουμε εναλλακτικές πολλές. Πολλές είπα, αλλά λίγες έχουμε, αρκεί να δεχτούμε ότι θα επιστρέψουμε σ' ένα είνα είδος ζωής που βγάζει έξω ένα πλήθος από σημερινά καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Κι αν δεν πάρεις τα μακαρόνια θα πάρεις κρέμες, ή τσιγάρα, ή μπύρες ή υπολογιστές ή ρούχα "ή" ών ουκ έστι τέλος... Αν ομως γυρίσεις στη δεκαετία π.χ. του 1910, με την οικιακή οικονομία, και δεν αγοράζεις τρόφιμα, αλλά τα φτιάχεις και τα φυτεύεις, αν υφαίνεις στον αργαλειό, αν στερηθείς τηλέφωνα, υπολογιστές, αυτοκίνητα, TV, ραδιόφωνα, κινητά (και σταθερά), φάρμακα, τηλέφωνα, θερμοσίφωνες, πλυντήρια, μικροκύματα, καλορριφέρ και λοιπό εξοπλισμό, τότε πραγματικά αντιστέκεσαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, και ξέρω ανθρώπους που το προσπαθούν ενεργά με καλλιέργιες.
      Είναι ουτοπία;
      Θα δούμε γιατί το 1910 δεν ήταν η ζωή πιο εύκολη, μόνο για να κάνεις ένα καφέ άναβες φωτιά στα πιο πολλά σπίτια κι αυτό σήμαινε πως αν έπρεπε να δουέψεις χρειαζόσουν ανθρώπους να το κάνουν, όπως και με τη μπουγάδα, τη συντήρηση τροφίμων (βράσιμο του κρέατος κάθε 24 ώρες συστήνει ο Τσελεμεντές για συντήρηση).
      Αντέχουμε; Μπορούμε;
      Θα δείξει..

      Διαγραφή
  6. το κακό είναι οτι όπως διάβασα και πιο πάνω μόνο την ψευδέσθηση της επιλογής έχουμε σε πολλές περιπτώσεις..Χαίρομαι πολύ που σε διάβασα,και ευχαριστώ για την ενημέρωση.
    καλώς βρεθήκαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι κι αυτή η ψευδαίσθηση που μας κολακεύει αποβαίνει πολύ επικερδής για τη βιομηχανία αφού μας κάνει και 'πιστούς΄στο α ή β...

      Ευχαριστώ για την επίσκεψη, καλώς ήρθες στο μικρό μου κήπο!

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.