Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Με τα βιβλία μου ένοχες απολαύσεις





Έλεγε ο Προυστ ότι σε κάθε ταξίδι έρχεται η ώρα που νοσταλγούμε την επιστροφή. Για μένα αυτή η επιθυμία να γυρίσω είναι σημάδι ότι μου αρέσει η ζωή μου. Ίσως παραπάνω απ' ό,τι θα ήταν υγιές, διότι αυτό το βούλιαγμα στη θαλπωρή του σπιτιού μου και των φροντίδων του Κυρίου Kastell, στην ησυχία ατέλειωτων ωρών που εναλλάσσονται δίχως να αλλάζει άλλο από το φως, γίνεται αιτία να μη φεύγω, να μη δοκιμάζω άλλα. Κι αυτό κι αν με αγχώνει..
Με το σκυλί στα πόδια μου, με το καινούργιο μου γατί και τα λουλούδια που το άνθισμά τους μου θυμίζει σε τι εποχή είμαστε περνάω μέρες ξαπλωμένη αγκαλιά με τα βιβλία μου κι είναι φορές που ούτε το τηλέφωνο σηκώνω σα να μη θέλω να διασπαστεί η γαλήνη από εισβολές.
Τέτοια εποχή έχει ήλιο η κρεβατοκάμαρά μου ως αργά το πρωί από το νότιο χαμηλό παραθυράκι. Στέκεται η παχιά ακτίδα στους ναρκίσσους που μάζεψα μόλις έφτασα και με ξυπνά το δυνατό τους άρωμα ανακατεμένο με τη δυνατή μυρωδιά του καφέ που με περιμένει.
Το ξέρω πια ότι έτσι περνούν οι αιώνες. Διότι καθώς θα χαμηλώνει η στοίβα με τα βιβλία που έφερα για διάβασμα όταν σηκώσω μια στιγμή το βλέμμα αντί για νάρκισσους θα έχω κρίνα ή βιολέτες στο παράθυρο κι ύστερα αμάραντα κι ένα πιάτο με σύκα ή με σταφύλια ή ρόδια και θα τρομάξω που περνά ο καιρός.
Ζω με την ενοχή, μια τύψη απέραντη που δεν κάνω χίλια δυό ηρωικά της δράσης. Σαν τους πιο πολλούς συγγραφείς πριν από εμένα, ζω ξαπλωμένη αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης ζωή του 'χαρτοπόντικα' ενώ ηρωικά ο νους μου φτιάχνει Καπετάν Μιχάληδες και Ζορμπάδες. Αν δε διαβάσεις, αν δεν ηρεμήσεις για να στοχαστείς, Ζορμπάδες δε θα καταφέρεις να εκτιμήσεις. Το ξέρουμε κι όμως η τύψη πάντοτε δηλητηριάζει αυτή την ευτυχία, την φαινομενική απραξία εκείνου που δεν κάνει άλλο από το να διαβάζει ένα βιβλίο την ημέρα και να γράφει 3 με 4 χιλιάδες λέξεις καθημερινά.
Παλιό το πρόβλημα και όταν έχω κέφια μοιάζει διασκεδαστικό που οι αναγνώστες συχνά ταυτίζουν το δημιουργό με τον ήρωά του και βλέπουν Καπετάν Μιχάληδες στους Καζαντζάκηδες σα να αγνοούν ότι για να γραφτούν τα ηρωικά κάποιος φτωχός γραφιάς πέρασε ώρες σκεβρωμένος πάνω στο γραφείο του, αποκλεισμένος μακριά απ' τη 'δράση'. Δράση άραγε μήπως είναι και το γράψιμο, δράση κι ο στοχασμός ηρωικών μορφών που θα αλλάξουν τον τρόπο που ο αναγνώστης ερμηνεύει τις αλήθειες;
Εν τέλει ναι, αλλά μόνο εν τέλει. Όταν η επίδραση στον αναγνώστη είναι εμφανής, μετά την έκδοση των αριστουργημάτων. Μα όσο γράφονται (ή δε γράφονται) τα αριστουργήματα, όσο ο κόσμος έξω απ' τα παράθυρά μας προχωρά, όσο οι γεροί κι οι υγιείς και οι προσαρμοσμένοι αθλούνται ή πίνουν καφέδες ανταλλάσσοντας αβρότητες, εμείς οι αναχωρητές της ξάπλας, εμείς που ζούμε σε κόσμους φανταστικούς κρυβόμαστε για να εντρυφήσουμε στις ένοχες μοναχικές μας απολαύσεις της ανάγνωσης και των μυστικών ιδιωτικών μας κόσμων.
___________________________________________________________________
Εικόνα
Τα νεοφερμένα περιμένουν σε τραπεζάκι στο γραφείο μου

17 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο κείμενο Δάφνη και τα βιβλία πάνω στο τραπεζάκι φαίνονται λιγουρευτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ librarian..
      Όταν τα βλέπω νιώθω μια συγουριά, η μικρές μου στοίβες είναι οχύρωση κατά της πλήξης..

      Διαγραφή
  2. Να μην αισθάνεσαι ενοχές Δάφνη μου! Σε ζηλεύω! Με την καλή έννοια! Αναγκάζομαι να λείπω από το σπίτι πάνω από 9 ώρες για ψίχουλα, για μια δουλειά άσχετη από αυτό που σπούδασα και το κρύο κάθε μέρα να με τσακίζει! Παρόλα αυτά χαίρομαι για σένα! Πολύ!
    Θα ήθελα να λιώσω κι εγώ σε ένα κρεβάτι ή καναπέ με το σκύλο στα πόδια μου ( που ζει έξω το δόλιο γιατί μέσα, με τις 9 ώρες απουσίας μου έβρισκα βομβαρδισμένο τοπίο κάθε φορά).
    Θα ήθελα κι εγώ χρόνο για να γράφω ή να ζωγραφίζω.
    Γιατί καταλήξαμε τις όμορφες απασχολήσεις αναγκαίες για τη ψυχή να τις θεωρούμε πολυτέλεια και να αισθανόμαστε ενοχές;
    Για το ενοχικό μας σύνδρομο έγραψα κι εγώ πριν λίγο...για αυτούς που δεν αισθάνονται καλά γιατί στόλισαν το σπίτι για τις γιορτές ή γιατί θα φάνε σε ένα γεμάτο τραπέζι.
    Ε όχι! Δεν θα τα βάλω με όσους περνούν καλά ! Θα χαρώ με την καρδιά μου!

    Φιλιά πολλά!


    Υπέροχο το κείμενο σου!
    Λιώσε κι ευχαριστήσου το!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ενοχικό που περιγράφεις τόσο ωραία το νιώθω κι εγώ διπλά: τύψεις που έχω την πολυτέλεια να έχω τύψεις αντί για σκέτο πόθο..
      Όμως σ΄ευχαριστώ
      τα λόγια σου μου δίνουν άφεση..

      Διαγραφή
  3. Καθόλου να μην αισθάνεσαι ενοχές και να συνεχίσεις να το ευχαριστιέσαι!
    Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ...προσπαθώ βέβαια όσο μπορώ..χαχα!

    Καλό ξημέρωμα και καλή ανάγνωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Maria..
      την άφεση τη χρειάζομαι για να βουλιά΄ξώ πάλι στην ένοχή μου απόλαυση..

      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Το τραπεζάκι σου δεν διαφέρει καθόλου από το δικό μου, όπου έκανα και καινούργια συγκομιδή κι έχει πια γεμίσει (το τραπεζάκι μου). Αυτό το ίντερνετ όμως έχει πολύ ισχυρή....προσωπικότητα κι έχει καπελώσει την θέληση μου για διάβασμα...:(
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έχεις δικιο, τα κοινωνικά δίκτυα έχουν ενα τρόπο να τρώνε ώρες ατέλειωτες δίχως να μένει κάτι. Μα πειθαρχώ, όπως πειθαρχούσα πιο μικρή όταν αρνιόμουν να ανοίξω 'γυναικεία' περιοδικά- αφού μέχρι να πιάσω το βιβλίο στα χέρια είναι... μετά δεν το αφήνω ως τα ξημερώματα..

      Καλό απόγευμα με καλά διαβάσματα!

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Δάφνη,σε όσους αρέσει το διάβασμα ,το να υπάρχει ένα τραπεζάκι με καινούργια βιβλία που σε περιμένουν να τα διαβάσειςείναι η μεγαλύτερη απόλαυση.
    Να τη χαρείς λοιπόν αυτή την απόλαυση με τις ευλογίες μας.Αφησε να έχουν ενοχές όσοι κάνουν άλλα πράγματα ,άσχημα και βλαβερά για τους άλλους
    .Ασε που νομίζω πως διαβάζοντας εσύ κάτι καλό θα πάρουμε και μεις ,μιας και θα γράψεις για ότι σου αρέσει και θα φέρεις και μας σε επαφή με πράγματα που ίσως δεν είχαμε άλλο τρόπο πρόσβασης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι πολύ καλή Χρυσανθη μου,
      μου δίνεις δύναμη..
      Χίλια ευχαριστώ
      (και υπόσχομαι να μοιραστώ τα ωραία)..

      Διαγραφή
  6. Ευχές για καλή δύναμη και αντοχές στους δίσεκτους καιρούς μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανταποδίδω φίλε Ευρυτάνα
      να είσαι πάντα γερός και δημιουργικός
      να μας φέρνεις εικόνες και ιστορίες!

      Διαγραφή
  7. Μου άρεσε το κείμενό σου, μου έδωσε μια εικόνα του δικού σου κόσμου, του κόσμου των συγγραφέων και των ανθρώπων που το διάβασμα είναι η καλύτερή τους παρέα.
    Όντως, υπάρχουν διάφοροι κόσμοι παράλληλοι. Εκείνοι των "ρεκτών", των ατόμων που δρουν και εκείνοι των στοχαστών, των ατόμων που σκέφτονται και ζουν στους κόσμους που πλάθουν. Όμως, η ενοχή που περιγράφεις δε μου βγάζει νόημα και σου γράφω αμέσως γιατί: αφού τον κόσμο σου (εσύ και ο καθένας), τον επιλέγεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (ή λόγω ιδιοσυγκρασίας, δηλαδή, ή/και επειδή σου αρέσει), το να νιώθεις άσχημα μη έχοντας την εμπειρία και των άλλων κόσμων, μού κάνει λίγο απληστία. Δεν το εννοώ επικριτικά, απλά τη σκέψη μου προσπαθώ να αποτυπώσω, το διευκρινίζω. Θέλω να πω, δε μπορείς να έχεις και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο,ε; Άσε που η έλλειψη, κάθε έλλειψη, μπορεί να είναι ιδιαίτερη ωφέλιμη, δε νομίζεις; :-)
    (Και με αυτά και με αυτά, μου ήρθε ιδέα για ανάρτηση - ένα σχετικό με την έλλειψη ποίημα της Αγγελάκη-Ρουκ. Τα bonus της αλληλεπίδρασης!)

    Υ.Γ. : 'Εχεις διαβάσει το "Βιογραφία ενός έρωτα" του Βάλζερ και το "Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες" του Μούζιλ; Αν ναι, ποιά είναι η γνώμη σου για αυτά τα βιβλία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατ΄ αρχή στο Υ.Γ. σου: Το Μούζιλ έχω διαβάσει, εξαιρετικό και πράγματι εξερευνά αυτό που με βασανίζει: την εμπειρία, την ιδέα και το βίωμα κι επίσης βέβαια είναι τοποθετημένο σε μια εποχή μοιραία, αν αποδεχθούμε την παλιά άποψη ότι ο 'παλιός κόσμος' του ανθρωπισμού, του στοχασμού και της ευγένιας σκοτώθηκε στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
      Την Αγγελάκη-Ρουκ την αγαπώ πολύ και τη θαυμάζω.

      Τώρα για τα άλλα.. Κατ΄αρχήν χαίρομαι αν όντως κατάφερα να ανοίξω ένα παράθυρο να φανεί η ζωή μου διότι εμείς οι συγγραφείς είμαστε οι φανατικότεροι αναγνώστες (ποτέ να μην εμπιστευθείς συγγραφέα που δε διαβάζει, δεν είναι συγγραφέας αληθινός είναι απλώς κάποιος που έχει να πει μια ιστορία που ήθελες να ακούσεις).

      Το δίλημμα είναι παλιό και παίρνει πολλές μορφές. Π.χ. έρχονται να πουν εσύ που τα λες τόσο καλά γιατί δεν πολιτεύεσαι, γιατί δε βγαίνεις 'έξω' στην αληθινή ζωή να δοκιμαστείς; Λάθος μεγάλο- το ότι τα βλέπω δε σημαίνει ότι θα μπορούσα να τα έκανα κι αυτό όχι μονάχα στην Πολιτική.. Να, λ.χ. δες τα οικονομικά Βατερλώ συγγραφέων όπως ο Μπαλζάκ κι ο Καραγάτσης που στα βιβλία τους οι ήρωές τους είναι άριστοι επιχειρηματίες.
      Αυτα τα ξέρουμε θεωρητικά, ίσως και να μας πρεσέλκυσαν όταν ξεκινούσαμε. Ωστόσο ενοχή υπάρχει όπως υπάρχει κι ένα αίσθημα πως η ζωή μας φεύγει ενώ εμείς τη ζούμε by proxy, ξαπλωμένοι δακρύζοντας για έρωτες φανταστικών ηρώων άλλων εποχών και πολεμώντας νοερά μάχες από καιρό χαμένες.
      Έτσι είναι ο άνθρωπος μάλλον. Μια ζωή μας δίνεται και θέλουμε σ' αυτή να τα χωρέσουμε όλα κι ας ξέρουμε ότι ο χαρακτήρας μας ή οι συνθήκες δε θα τα χωρέσουν..

      Καλό σου βράδυ
      θα έρθω να διαβάσω για την Κ.Α.-Ρ.

      Διαγραφή
  8. Πέρασα και κατά καιρούς περνάω τη φάση της ντροπής για τα διαβάσματά μου. Κρύβω τα βιβλία μου, μαγκώνομαι. Τα θεωρώ κάτι πολύ προσωπικό μου, σα μέρος του σώματός μου.
    Ένα σχόλιο που είχατε αφήσει σε σχέση με την αναγνωστική αιδώ σε βιβλιοϊστολόγιο που αγαπώ να διαβάζω και επισκέπτομαι συχνά, μου άλλαξε κατά κάποιο τρόπο τη ζωή. Είχατε δανειστεί ένα στίχο του Μ.Κατσαρού γράφοντας "αντισταθείτε, καιγόμαστε. Βγείτε από τις ντουλάπες".
    Και σιγά-σιγά άρχισα να συμφιλιώνομαι με τη βιβλιομανία μου και τις ενοχές που ένιωθα σε σχέση με το τί θα μπορούσα να κάνω αντί του να διαβάζω. Κι έπειτα δημιούργησα το δικό μου βιβλιοϊστολόγιο.

    Τα βιβλία που διαβάζετε είστε εσείς.

    Και μέσα από αυτό το ιστολόγιο εγώ διαβάζω μια δραστήρια και μάχημη γυναίκα,...

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με συγκινείτε. Πολύ.
      Πώς επικοινωνούμε, πώς αλληοεπιδρούμε μέσα από τα βιβλία που αγαπάμε (η που δεν αγαπάμε)..
      Ναι, το πιστεύω ακόμα: Ας αντισταθούμε... καιγόμαστε....

      Έρχομαι να σας κάνω επίσκεψη..

      Διαγραφή
  9. αχα

    είστε και μελετηρή και γράφετε

    λαμπρά

    εύχομαι πάρα πολύ μελέτη λοιπόν εις τας εορτάς και εύχομαι λέλουδα πλείστα όσα να έχετε πέριξ και ένθεν της οικίας σας

    με φιλικότατα συναισθήματα

    ο ακρατ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.