Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Η καλοσύνη των ξένων κι οι μικρές μου αδυναμίες




Σημάδι ότι νιώθω πολύ άνετα ή ότι τα έχω χαμένα; Έφτασα στο αεροδρόμιο (5 λεπτά από το σπίτι μου) την ώρα που το αεροπλάνο ξεκινούσε. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Έχω χάσει αεροπλάνο επειδή μιλούσα στο τηλέφωνο, και παραλίγο άλλες δυό φορές να πετύχω το αδύνατο: να πάρω λάθος καράβι.
Το σημερινό ήταν μάλλον λόγω άρνησης να βάλω τα γυαλιά μου. Αγόρασα το εισιτήριο, εκτύπωσα, σημείωσα και την ώρα κι ύστερα (για να είμαι σίγουρη) ξανακοίταξα δίχως γυαλιά και διάβασα την ώρα άφιξης την οποία για κάποιο λόγο υποσυνείδητο προτίμησα από τη σωστή 40 λεπτά πριν.
Στο ταξίδι σκεπτόμουν ότι αυτή την αισιόδοξη αφηρημάδα την οφείλω ίσως στη φημισμένη Καλοσύνη Των Ξένων διότι πάντα βρίσκεται κάποιος καλός άνθρωπος να με βοηθήσει σα σήμερα που ο άγιος υπεύθυνος καθυστέρησε την απογείωση για να περάσω εγώ και να φορτωθεί η τεράστια βαλίτσα μου.

Κι ύστερα είχε ο ταξιτζής μου τηλεόραση κι έβλεπα ειδήσεις για την Κριμαία στη διαδρομή σα να ήμουν σε λιμουζίνα. Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος για να νιώσει αγαλλίαση. Όταν με ρώτησε κι αν καπνίζω ένιωσα τυχερή κι ευλογημένη και καπνίζοντας το τσιγαράκι μου είχα (άλλη μεγάλη τύχη αυτό) τη χαρά να μην ακούσω φασιστικό σχόλιο για τα πολιτικά καθώς στις ειδήσεις έδειχναν τους Ουκρανούς που διαδήλωσαν σήμερα στην Πρεσβεία τους.

Είναι ταλέντο μου λένε αυτό, η χαρά της ζωής που ξεχειλίζει από μέσα μου στην παραμικρή εύνοια της τύχης. Μα είναι κι αιτία τύψεων πολλών η αγάπη που έχω για την πολυτέλεια, για τα ωραία ξενοδοχεία και τις ανέσεις κι η συχνή απαίτησή μου ευνοούμαι σα να αποτελώ εξαίρεση.
Κάτι (τις τύψεις εννοώ) που τώρα το ευγνωμονώ διότι κατέφθασα σε παγωμένο διαμέρισμα ―είχα ξεχάσει πόσο κρύο κάνει στα σπίτια της Αθήνας πια, πώς ανατράπηκε η ζωή και για μέσα στο σπίτι  μας χρειαζόμαστε πλεκτά που άλλοτε τα είχαμε για την εξοχή. Κι έτσι, με τσάι και μια μικρή δυσφορία ισορροπώ και δε με πνίγουν τύψεις που έχω τέτοια αδυναμία για τα προνόμια.

20 σχόλια:

  1. Εγώ είτε σε πτήσεις εσωτερικού είτε σε πτήσεις εξωτερικού, πάω και στήνομαι 2 ώρες πριν απ` το άγχος και την υστερία μου, για να μη χάσω το αεροπλάνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι ο άνδρας μου Λεύκη μου, τρεις ώρες πριν θέλει να ξεκινήσει..

      Μα πού είσαι; Χάθηκες τόσο καιρό..

      Διαγραφή
  2. Αχ αυτά τα ταξίδια...
    Τα ελεεινά οικονομικά μου, τώρα, δεν μου επιτρέπουν να θυμηθώ το άγχος που είχα για να μη χάσω τη πτήση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είνα αθηνοκεντρική η Ελλάδα habilis, αφότου ζω στη Μύκονο αναγκαστικά κάνω πολλά πάνω-κάτω (άλλα για καλό, άλλα για γιατρούς, κηδείες).
      Αλλά καλά το λες για την Κρίση. Τώρα που αλλού γίνονται όλο και πιο προσιτά τα ταξίδια εμείς απομονωνόμαστε.
      Καλό ξημέρωμα
      κι εύχομαι να έρθουν ευκαιρίες για πολλά άγχη μη χάσεις αεροπλάνα..

      Διαγραφή
  3. Νομίζω πως το έχω κι εγώ αυτό το ταλέντο...μα νιώθεις υπέροχα με κάθε εύνοια της τύχης!!

    Θυμάμαι όμως μια φορά που πήγα σε αεροδρόμιο (από φόβο μην γίνει κανένα λάθος και χάσω την πτήση) 5 ώρες νωρίτερα...ακόμα αναρωτιέμαι που νόμιζα πως πάω..
    Βαρέθηκα να περιμένω ολομόναχη και είχα και ταξίδι άλλες 4 ώρες μέχρι Αθήνα...και από εκεί είχα κι άλλες τόσες για εδώ...χαχα!...δεν ήταν ταξίδι, μαραθώνιος ήταν!
    Καλά να περάσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α παπα... Αν πήγαινα πέντε ώρες πριν τότε είναι που θα το έχανα γιατί θα ξεχνιόμουν..
      Ευχαριστώ Μαρία μου1

      Διαγραφή
  4. Δηλαδή είσαι Αθήνα;;;;
    Και θα είσι κι αύριο;;;;
    Ευκαιρία να τα πούμε, είναι πολλά που δεν μπορώ να συζητήσω τηλεφωνικά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι πάρε με, ως Τετάτρη μεσημερι είμαι στην Αθήνα
      (και από Κυριακή πάλι).

      Διαγραφή
  5. Δεν το κατάλαβα πώς έγινε: Ενώ ξεκινούσε να φύγει το αεροπλάνο, το σταμάτησαν για να βάλουν τη βαλίτσα σου και για να επιβιβαστείς; Αυτό ακούγεται σαν θαύμα. 'Ισως στα μικρά μέρη να συμβαίνουν ακόμη αυτά, αλλά για φαντάσου να ήσουν στο "Βενιζέλος"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο Βενιζέλος δε μου έκαναν τέτοια χάρη. Μα στα μικρά μέρη γνωρίζεσαι και ως 'ντόπιος' έχεις τα τυχερά σου (όπως και καλύτερες τιμες στα εστιατόρια κ.λ.).
      Ευγνωμονώ τον κύρο Σάκη που έδωσε την εντολή.

      Διαγραφή
  6. Να περάσεις Καλά Δάφνη μου κι εδώ κι εκεί που θα πας.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ αγαπημένε Ben!
      (Κατάλαβες από ποια ήταν το ανώνυμο σχόλιο στο blog σου. Κοινοποίησε και το άρθρο σου)

      Διαγραφή
  7. Άσε τις τύψεις στην άκρη Δάφνη μου και κοίτα να χαίρεσαι με κάθε μικρό ή μεγάλο που έχει στη ζωή! Όποιος ζηλέψει με τα προνόμια σου έχει θέμα - δικό του! Εγώ χαίρομαι οι άνθρωποι να είναι ικανοποιημένοι!

    Καλά να περάσεις. Έχω να πετάξω με αεροπλάνα από μικρή . Κι ούτε προβλέπεται σύντομα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε σκέπτομαι πως θα ζηλέψει κάποιος Αριστέα μου,
      σκέπτομαι ότι ίσως δεν έχει την τύχη κι αυτό με γεμίζει με μια ντροπή κάποτε..
      Νόμίζω με καταλαβαίνεις.

      Σ' ευχαριστώ για την καλοσύνη σου
      και σε ευγνωμονώ!

      Διαγραφή
  8. na peraseis poly omorfa dafnh kai tha ginw adiakrith an rwthsw pou tha pas;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελένη μου,
      Βερολίνο (και θα γραψω από εκεί..).

      Καλό σου βράδυ, μη χάνεσαι!

      Διαγραφή
    2. de xanomai,thlefwnhsa gyrw stis 8.ta leme otan epistrepseis.

      Διαγραφή
    3. Ναι, να τα πούμε.
      (Το είδα μετά.. συγγνώμη, είχα κλείσει τον ήχο).

      Διαγραφή
  9. άνθρωπος που ζει σε νησί ,ακόμα και βραχονησίδα να είναι ,για εμένα είναι πολύ τυχερός!
    το κοκαλάκι της νυχτερίδας έχει στο τσεπάκι του!
    περυσι που έζησα στην Κασο ,γεμάτη άγχος ,οι κάτοικοι με κατάλαβαν και το μόνο που μου έλεγαν συνεχεια ήταν ''μην αγχώνεσαι''....εκει που ψώνιζα ,με παρατουσε η μπακάλισσα και πήγαινε να δει το φαγητό της ,διπλα στο σπίτι της!χαχαχαχαχαχα
    έκανα μισό χρόνο να συνηθίσω να μην αγχωνομαι με το χρόνο εκεί....
    καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις.. Όταν βιαστείς σου λένε' πού πας; Γύρω-γύρω θάλασσα, δε θα χαθούμε..'
      Το νησί όμως Νάσια μου δεν το θεωρώ τύχη αλλά δύσκολη απόφαση. Δεν το μετανώνω και ξέρω ότι για μένα ήταν εύκολο λόγω δουελιάς, αλλά κοστίζει η απομόνωση, σίγουρα πολλά σε ξεπερνούν στην Αθηνοκεντρική Ελλάδα.

      Σου εύχομαι να καταφέρεις να ζήσεις λίγο καιρό στην Κάσο, ή όπου αγαπάς. Η γαλήνη αυτής της ζωής χαρίζει χρόνια και έμπνευση.

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.