Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Ρυζόγαλο; Και όμως..



Είναι κάτι πράγματα που δεν είναι φρικτά ούτε ωραία. Είναι εκείνα που με κάνουν να απορώ πώς κάποιος κάποτε τα έφτιαξε, ποιoς τα πουλάει και ποιος τα αγοράζει. Πώς κάποιος δηλαδή μπήκε μια μέρα σε ένα από τα μαγαζιά του κόσμου κι από όλα τα εμπορεύματα είπε εγώ θα πάρω αυτό, το πουλόβερ το μπεζάκι με την οριζόντια λευκή ρίγα στο στήθος και τα σφικτά λαστιχάκια στα μανίκια. Τα βλέπω κι απορώ. Δε ρώτησα ποτέ (δικαίωμα του καθενός)  κι έμεινα με την απορία.
Σαν το πουλόβερ με τη ρίγα, κάτι πλακάκια ή και κάτι αυτοκίνητα που λες εντάξει αν δεν έχεις άλλο το οδηγείς μα ποιος και για ποιο λόγο σκέφτηκε να το κατασκευάσει, είναι και κάτι τέτοια φαγητά. Όχι πατσάδες ή σουπιές και παστουρμάδες, γεύσεις που προκαλούν βίαιες αντιδράσεις, ούτε πιάτα που έμοιαζαν καλή ιδέα μα απέτυχαν αλλά φαγητά που και να μην υπήρχαν λέω κανείς δε θα τα έψαχνε.
Ένα από αυτά είναι το ρυζόγαλο. Πανταχού παρόν, μοναχικό κεσεδάκι σε άδεια ψυγεία γαλακτοπωλείων και μικρομάγαζων είναι πάντα εκεί σαν κάτι να περιμένει και, προφανώς απορούσα πάντα, κάποιοι το αγόραζαν κρατώντας το στην παραγωγή.
Σ' αυτούς τους κάποιους προς μεγάλη μου έκπληξη ανήκω κι εγώ εδώ και λίγες μέρες. Με μανία και πάθος.
Πολλοί το έχουμε προσέξει πώς αλλάζει η γεύση στα ταξίδια και βέβαια, οι γυναίκες που έχουμε εμπειρία εγκυμοσύνης, το μάθαμε πώς με αλλαγές της υγείας ('βιολογικές' θα τις λέγαμε;) αλλάζει η γεύση και το γούστο μας. Ίσως να σχετίζεται με την ανάρρωσή μου λοιπόν (παρότι η σπονδυλική στήλη δεν επηρεάζει γεύση και χώνεψη).
Για μένα ένας παραπάνω λόγος που δεν πλησίαζα ρυζόγαλο είναι και η κανέλα. Μπαχαρικό που μου αρέσει μόνο εκτός Ελλάδος, είτε ως εξωτική γεύση αποικιών στην Αγγλία πλάι σε χουρμάδες, σουλτανίνα, ζιγγίβερη και κουμ κουάτ και μοσχοκάρφια, όλα τα πλούτη αιμοσταγών πολέμων απλωμένα σε Χριστουγεννιάτικα τραπέζια, ή μου αρέσει στης Τουρκίας τις σάλτσες κρέατος και ντελικάτα 'κάρυ' όταν μου θυμίζει, πασπαλισμένη σε πιλάφια με πουλερικά στις γεύσεις και τις σκόρπιες ιστορίες που άφησαν πίσω οι Τουρκαλίτσες φιλενάδες της γιαγιάς μου όταν η ανταλλαγή πληθυσμών τις ξερίζωσε απ' το Ρέθυμνο.
Λίγο η κανέλα, λίγο η αδιαφορία  μου, λίγο το ρύζι που λατρεύω μα απεχθάνεται ο κύριος Kastell (άρα ποτέ δε σκέφτηκε να μου φέρει ένα ρυζόγαλο) πρέπει να το δοκίμασα πριν λίγες μέρες για δεύτερη φορά τη ζωή μου. Την πρώτη συμπεραίνω, δε μου άρεσε. Τώρα, από προχθές τρέφομαι αποκλειστικά μ' αυτό. Και ένα φωτάκι άναψε να καταλάβω κάτι. Ακόμα δε γνωρίζω τι μα, λέτε να το μάθω πια πώς γίνεται και κάποιος από όλα τα μαγαζιά της γης κι απ' όλα τα πουλόβερ είπε μια μέρα 'Εγώ θα πάρω αυτό' και από τότε ντύνεται ρυζόγαλο.
_____________
Παραλλαγές και άλλα
Ίσως, λέω τώρα, πάντα να φαινόταν πως θα μου άρεσε διότι πάντα ψάχνω για καλό m'halbi (μαχαλεμπί), το ξαδελφάκι από τη Μέση Ανατολή, που έχει ροδόνερο και δεν περιέχει σπυριά αλλά ρυζάλευρο ('poudre de riz') και στην ουσία δεν είναι τελικά παρά ρυζόγαλο που πήγε στο πανεπιστήμιο.


Προσθέτω
επειδή γέλασα μα και λυπάμαι. Pretentious που είναι κάποτε οι μάγειρες:
Πιστεύω στον πολιτισμό, το ξέρετε. Δεν είμαι υπέρ του να φτιάχνουμε όλοι τα πάντα κι αν κάτι υπάρχει σε ζαχαροπλαστείο μου φαίνεται ανόητο, απολίτιστο και περιττό να μου το φτιάξετε. Και, ως γνωστόν, ποτέ δε μαγειρεύω.  Αλλά αν θέλουμε να καταλάβουμε ένα πιάτο  αξίζει να γνωρίζουμε πώς φτιάχνεται. Έψαξα λοιπόν για το απλό rice pudding «σαν αυτό που μας έφτιαχνε η μάνα μας»  όπως έλεγε ένα blog κπου με διασκέδασε: Basmati έβαζε η μάνα της και ξυλάκια κανέλλας και μπαστουνάκι βανίλιας απ' ό,τι βλέπω. Η δική μου δε μαγείρευε μα απ' ό,τι θυμάμαι στις κατσαριδοβριθείς στενές κουζίνες των πολυκατοικιών το basmati ήταν δυσεύρετο και η βανίλια κυκλοφορύσε σε κάτι άσπρα πλαστικά ή (στην καλύτερη) σε χαρτάκια διπλωμένα όπως τα παλιά «σκονάκια» των φαρμακοποιών. Γέλασα βέβαια και το μεταφέρω ώστε αν με νοιώθετε να χαμογελάσετε κι εσείς.

Προσθέτω
σχόλιο φίλης μεσανατολίτισσας που με μαθαίνει ότι το ξαδελφάκι που πήγε στο πανεπιστήμιο χρησιμοποιείται και ως φιλοφρόνηση:


_____________________
εικόνα
Ανάρρωση μετά την εγχείρηση, και θα μου μείνουν αξέχαστες οι σφιχτές κάλτσες και οι αμέτρητες φλέβες που μου έσπασαν στο χειρουργείο και τώρα έχουν μελανιάσει (δε σας δείχνω το άλλο χέρι ούτε τον κορσέ).


10 σχόλια:

  1. Μα και βέβαια ρυζόγαλο!
    Κι εγώ απορώ με κάτι πουλοβεράκια και κάποια αυτοκίνητα, αλλά το ρυζόγαλο, όπως και η πλειοψηφία των γλυκών, ανατολίτικων και δυτικών, παραδοσιακών και ξενόφερτων, ήταν πάντα σταθερή αξία στη ζωή μου.

    Είχα δύο γιαγιάδες μεγαλώνοντας, μία στην Ξάνθη και μία στην Κομοτηνή. Η της Ξάνθης μου έφτιαχνε ρυζόγαλο πασπαλισμένο με κανέλα (όχι πολλή, να μη πικρίζει) και η της Κομοτηνής μου έφταχνε μαλεμπί (έτσι το έλεγε) περιχυμένο με σιρόπι βύσινο.
    Τα καταβρόχθιζα και τα δύο με την ίδια λαχτάρα, αλλά πάντα θεωρούσα το μαλεμπί λίγο πιο ξενέρωτο, κι ας ήταν αυτό που έτρωγα πιο σπάνια. Μεγαλώνοντας δε, το έχω αφήσει στην άκρη, ενώ το ρυζόγαλο εξακολουθώ το αγαπάω ακόμα. Μάλλον το "πανεπιστήμιο" δεν ήταν για μένα τελικά...
    Τώρα πια, είμαι αρκετά τυχερός ώστε το έταιρον να έχει βρεί μια παραλλαγή με γάλα καρύδας και, παρότι δεν είναι «σαν αυτό που μας έφτιαχνε η μάνα μας», του αποδίδω τις ίδιες τιμές (και περισσότερες, αν βγάλεις απέξω τον παράγοντα νοσταλγία), ένεκα που έχω και μια αδυναμία στην καρύδα, από τα μικρά μου χρόνια αποκτημένη κι αυτή, από τότε που έτρωγα εκείνα τα θεόγλυκα μπαστουνάκια ινδοκάρυδο, και φυσικά από την επιροή που είχαν πάνω μου οι ήρωες των καρτούν, που τόσο ηδονικά ρουφούσαν τις καρύδες με ένα καλαμάκι τοποθετημένο μέσα στον ίδιο τον καρπό. Κι ας είχαν τραβήξει τα πάνδεινα για να ανοιξουν την τρυπίτσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύτιμες που είναι αυτές οι αναμνήσεις..

      Και, Πρεζιντέντε μου
      θέλω να σε συγχαρώ. Τιμή σου και το εκτιμώ ιδιαίτερα που προτιμάς της συμβίας από το 'έφτιαχνε η μάνα μας'. Αυτή είναι η οικογένειά σου!

      Διαγραφή
  2. Μα τι καλά Δάφνη μου... έλαβα ειδοποίηση για τη νέα "γαλακτοκομική" σου ανάρτηση!
    Εξαιρετικός ο συσχετισμός ρούχου μιας ρίγας, με το ρυζόγαλο...μάλλον γιατί και τα δυο ή τρία (ρούχο) αρχίζουν με Ρ... χαχαχα!
    Νοστιμότατο το ρυζόγαλο με ή χωρίς κανέλα, είναι κι εξαιρετικά θρεπτικό... βαριέμαι να σου αναλύσω τα θρεπτικά συστατικά του, γιατί εδώ δεν είναι το ζητούμενο... το ζητούμενο είναι ότι ακόμα βρίσκεσαι στο νοσοκομείο με ορό και διατηρείς το χιούμορ σου!
    Επέτρεψε μου να σου πω κάτι καταπληκτικό που ανακάλυψα πριν πολλά χρόνια για τις μελανιές είτε αυτές είναι από τρύπημα βελόνας ή από κτύπημα ... Lasonil της Bayer, είναι αλοιφή και εξαφανίζει μελανιές... αυτά!
    Αφιλάκιαααααααααααααααα με υπομονή! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνειρμικό λες να είναι; Ρ'υ-ζι/ρί-γα;
      Ωστόσο αλήθεια εχω μια ανείπωτη περιέργεια για κάτι πουλόβερ η μπλούσες σε χρωματάκια που κανείς-ποτέ-δεν ξέρω-πώς-τα-διάλεξε (nondescript είναι η τέλεια λεξη που έχουμε στα αγγλικά γι αυτά) και για εκείνα τα πουλόβερ/tea-shirts με τη μια οριζόντια ρίγα που δεν καταλαβαίνω.
      Τώρα που σου τα εντόπισα θα δεις τι συχνά θα τα συναντάς.

      Σ ευχαριστώ για την αλοιφή, θα την πάρω αύριο.
      Μόνο πρέπει να σε διορθώσω: Σπίτι είμαι. Βγήκα την επομένη, Τρίτη 16 Σεπτ. κι από τότε πρέπει να μείνω σπίτι και να μην κάθομαι καθιστή.
      Κάλτσες και κορσές επιβάλλονται και με τη ζέστη δεν είναι ευχάριστα αλλά θα αντέξω.

      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  3. είχα γραψει ενα σχόλιο ,αλλά το έφαγε η Αγγελική μάλλον (όπου παω με ακολουθει και σχολιάζει τα σχόλιά μου)...
    Συντομη ανάρρωση λοιπόν και για ρυζόγαλο ουτε το όνομά του δεν μπορω να διαβαζω.Ό,τι εχει γάλα μακριά μου!
    Καλή συνέχεια Δάφνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Νάσια σε νιώθω (μπλιάααχ)
      εξ ου και εντρύφησα.

      Μα να σου πω, δεν αντέχω, θέλω να σας πετύχω και να σας παρακολουθώ ως fly on the wall. Νάσια κι Αγγελική άντε κατεβείτε
      σακάτ!*

      ___* Η Αγγελική μου το έμαθε σε γραπτή μορφή και αν ήξερες πόσο καιρό περίμενα να το χρησιμοποιήσω..

      Διαγραφή
    2. Πειραζόμαστε επειδή αγαπιόμαστε, μωρέ Δάφνη, μη μας παρεξηγείς ! :-) Το αστείο είναι ότι όσοι μας διαβάζουν ποιος ξέρει τι μπορεί να σκέφτονται, αλλά εμείς δεν πτοούμαστε - χαχαχαχαχαχααα !!!

      Για το ρυζόγαλο τώρα - κι επειδή συνεχίζω να έχω mood πειραχτηριού :-) -, είναι γνωστό ότι εσείς εκεί ... shακάτ (έκανες ένα λαθάκι στην ορθογραφία, αλλά το παραβλέπω επειδή τυγχάνεις σε φάση ανάρρωσης ;-) ), δεν ξέρετε να τρώτε :-p. Μα είναι δυνατό να θεωρείται το ρυζόγαλο αδιάφορο ή - ακόμα χειρότερα - αηδιαστικό (καλά ... για το ότι του κου Καστέλ δεν του αρέσει το ρύζι ... ... ... έχω μείνει speechless) ;;; Πάλι καλά που το ανακάλυψες τώρα κι εκτίμησες την γεύση του ! Το μυστικό είναι το ρύζι (ποιο μπασμάτι ;;; πλάκα μας κάνουν ;;; Ρύζι γλασέ χρειάζεται) να σπαστεί πρώτα στο γουδί και να βράσει μέσα στο γάλα έτσι ώστε το άμυλο που θα βγει να βοηθήσει στην "κρεμοποίησή" του. Και ναι, 2-3 πλαστικά με σκόνη βανίλια (δεν είχαμε vanilla pods στο χωριό μου, όχι), ζάχαρη όσο θέλεις και ανακάτεμα καλό. Σερβίρεις, αφήνεις να κρυώσει, πασπαλίζεις με κανέλλα και απολαμβάνεις :-)

      Λοιπόν, έχω καλύτερη ιδέα !!!! Ν' ανεβείτε αμφότερες shαπάν (αν η Αγγλία σας πέφτει μακριά, συναντιόμαστε και στην Θεσσαλονίκη), για κουβεντούλα και πειράγματα και κρασάκι και καλό φαγητό :-). Ε ; Ε ; :-)

      Υ.Γ.: Η Lasonil που αναφέρει η κα. Στεφανία πιο πάνω - έχω πληροφορηθεί μετά λυγμών και θρήνων από την μαμά μου, η οποία την χρησιμοποιούσε κατά κόρον για την φλεβίτιδα που έχει - αποσύρθηκε από την κυκλοφορία. Αν καταφέρεις και βρεις φαρμακείο που έχει στοκ, πες μου σε παρακαλώ λεπτομέρειες για να εικοινωνήσω μαζί τους αν μπορούν να στείλουν κάποια σωληνάρια στην Θεσσαλονίκη.
      Αν ΔΕΝ βρεις την Lasonil, δες αν μπορείς να βρεις αλοιφή με Arnica (η Arnica είναι βότανο με αντισηπτικές, αντιρρευματικές και αντιαρθριτικές ιδιότητες), η οποία βοηθάει πολύ και στις μελανιές και στην επούλωση πληγών.

      Καλό Σαββατοκύριακο και στις δυο σας και γρήγορη, πλήρη ανάρρωση, Δάφνη μου.

      Διαγραφή
    3. Αγαπιόσαστε και ταιριάξατε το ξέρω
      γι αυτό και θα θελα κι εγώ να σας χαρώ Shαπάν..

      __Αν βρω το Lasonil και βέβαια θα σου πω (ή αν θέλεις θα το αγοράσω να τα στείλω στη μαμά σου)

      Καλή εβδομάδα
      με ένα μεγάλο ευχαριστώ που ήσουν (και είσαι) εδώ κοντά μου στις δύσκολες αυτές στιγμές.
      Κόβεται η σύνδεση της γειτόνισσας, γι αυτό δεν απάντησααμέσως και εκτενώς
      μα σε έχω στην καρδιά μου.

      Διαγραφή
  4. αναμένουμε νέες εκδοχές του υπέροχου αυτού εδέσματος

    ΠΕΡΑΣΤΙΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.