Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Τα μικρά δώρα δένουν τους ανθρώπους (μου έμαθε η έξαλλή μου νιότη)


Στην έξαλλή μου νιότη είχα μια φίλη που μου πλήρωνε το νοίκι. Και μου έφερνε βιβλία και φαγητά και φορέματα μεταξωτά και κεντητά που είχε από τη γιαγιά της.
Μέσα στην απειρία και την  ξερωλίαση των δεκαοκτώ μου χρόνων μου πήρε καιρό να καταλάβω τι τη θύμωνε και όποτε ξενυχτούσα αλλού έβρισκα άδειο σπίτι διότι έμπαινε με το κλειδί της και άδειαζε τα ντουλάπια. Ύστερα  της περνούσε κι επέστρεφε με όσα είχε πάρει πίσω και άλλα τόσα, δώρα πανάκριβα και σπάνια που ούτε στο όνειρό μου.
Πολύ αργότερα και μετά από διάφορα δραματικά περιστατικά πήρα το μάθημα:
Η Φιλία μπορεί να έχει  ποσοστό ερωτισμού μα η Φιλία με έρωτα, εάν δεν είναι αμοιβαίος, είναι πάθος άρρωστο που πληρώνεται ακριβά.
Κι ακόμα: Δεν είναι τα μεγάλα που μετρούν στις σχέσεις διότι τα δώρα τα μικρά είναι που δένουν τους ανθρώπους.


Τα θυμόμουν σήμερα που έλαβα το  Charlie Hebdo που αγαπημένη φίλη  σκέφτηκε να μου παραγγείλει στη Γαλλία.

6 σχόλια:

  1. Ελπίζω ο επόμενός της έρωτας να είχε ανταπόκριση.
    Καληνυχτώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έχει ένα θαυμάσο happy end η ερωτική της ζωή
      με μια ενδιαφέρουσα γυναίκα, γνωστή συγγραφέα.

      Διαγραφή
  2. Αχ! πολύ θα μου άρεσε να είχα στα χέρια μου αυτό το ιστορικό κειμήλιο και ας ήταν και από μια "τέτοια" φίλη!
    Πολλά ΑΦιλιά χαμογελαστά, σου στέλνω! :)

    ΥΓ: Γιατί αυτή η ιστορία κάτι μου θυμίζει;;;; ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ που το λες.
      Ομολογώ ότι γράφοντας σκεπτόμουν πόσο καλά για μένα που δεν της αρέσει το διαδίκτυο.

      Υ.Γ. Ήξερες τότε ή έχεις παρόμοια;

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.