Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Τα πασουμάκια μου, ταξιδευτές και σούφικα παζάρια



Τα φωτογράφισα χθες, για να τα δει ένας φίλος.
Πασούμια από το Αφγανιστάν, από μια άλλη ζωή. Τότε που ακόμα ταξιδευτές έφερναν στη Μύκονο μπόγους με τα καλά της Ανατολής και τα πουλούσαν στο δρόμο και σε μικρά μαγαζάκια κάτω από σκάλες. Τσόλι μεταξωτά από παλιά σάρι, κλινοσκεπάσματα κεντητά, κουνουπιέρες αραχνοΰφαντες, λιβάνια αληθινά  από άσραμ (κι όχι τα χημικά των εμπορικών Εκθέσεων), σαλβάρια και σαλβάρ καμίζ, κουδουνάκια για τα πόδια και βραχιόλια, ασημένια κοσμήματα σκαλιστά σαν τη βαριά μου ζώνη αγορασμένη ζυγιστά, με το γραμμάριο.

Είχα πολλά, πάρα πολλά ζευγάρια πασουμάκια. Από το Αφγανιστάν. Χειροποίητα και κεντημένα συχνά με εκείνο το μπλε της μπούρκας που ακόμα δεν το ξεχώριζα και ποτέ λευκά― διότι λευκό είναι το χρώμα του Αλλάχ και η γυναίκα κι ό,τι κάτω της είναι Χαράμ και το λερώνει.
Σταμάτησαν αυτά με τους Ταλιμπάν όταν έπαψε η Καμπούλ να είναι χίππικος παράδεισος κι έγινε η κόλαση που μας έδειξε με το παραπάνω η νέα προπαγάνδα, και κάπου εκεί, αρχές της δεκαετίας του '90 αγόρασα όσα είχαν μείνει που τα λειώνω με τα χρόνια.
Εν τω μεταξύ και το νησί άλλαξε. Φέτος μαθαίνω ο Δήμος είχε ειδική αστυνομία μπράβων για να διώχνει τους πλανόδιους. Πού να εξηγείς για τη σοφία και τη δυναμική του παζαριού, μια σούφικη εφεύρεση που επιβιώνει ακόμα στις 'Λαϊκές Αγορές' στις γειτονιές. Η ιδέα τω Αράβων μυστικιστών, μια αγορά στην οποία καθένας μπορεί να πουλήσει ό,τι έφερε ή έφτιαξε, δίχως μεσάζοντες, βιτρίνες, διαφημίσεις, κατά κάποιους Ιστορικούς έδωσε ώθηση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ώσπου οι Σουλτάνοι έμαθαν από τους Ευρωπαίους τον άλλο τρόπο με τα μαγαζιά επαγγελματιών εμπόρων στα παζάρια (αυτά που τώρα έγιναν Shopping Malls) και λένε, αυτό άλλαξε την Οικονομία κι έφερε μαζί με φόρους και την παρακμή. 


Ποτέ δε με ενόχλησαν οι πλανόδιοι. Και, τα σωστά τα μαγαζιά―εκείνα που δεν κλέβουν τον πελάτη― δεν τα βλάπτουν, ίσα-ίσα. Όσο πιο πλούσια και πιο ποικίλη είναι μια αγορά τόσο πιο μεγάλο τζίρο έχει. Μα άντε να τα εξηγήσεις όλα αυτά σε ένα κόσμο μπουτικιέρηδων της αρπαχτής, άντε να δουν πως  η μαϊμού Vuitton δε βλάπτει παρά τους κυρίους Vuitton (τίμημα κέρδους αφού πήγαν κι έδωσαν τα σχέδιά τους στην άλλη άκρη της γης για να εκμεταλλευθούν τα φθηνά εργατικά χέρια) επειδή σε μια αληθινά αποδοτική αγορά για να πας από το Gucci ως το Fiorucci περνάς από όλες τις τάξεις κι όλες τις εμπνεύσεις.
________________________
Για τους Σούφι και την Αγορά συστήνω Ε.Ζάχο Παπαζαχαρίου

4 σχόλια:

  1. ΑΧ τι έθιξες σήμερις... Βαδίζεις προς δρόμους Ζάχου... χαχα... λοιπόν δούλευα σε μια φάμπρικα που δούλεαυν καμιά σαρανταρέα Πακιστάνοι... Κάθε Κυριακή (έμεναν στο υπόγειο της φάμπρικας) που πήγαινα για υπερωρίες ντυνόντουσαν με τα καλά τους. Ξέρεις κάτι παπούτσια που μπροστά κάνουν στροφές σαν σπείρα τα ζαχαρί τους παπά πιανόντουσαν χεράκι χεράκι και σουλάτσερναν.... Μαγεία και κάτι ευωδίες κρεμμυδοσκόρδων.... Πάντως επικοινωνία μεταξύ μας ΜΗΔΕΝ ... να τα λέμε και δαύτα... ΜΙα φορά με τον Μαμούντ τον πήγα με το φιατ μου στους αμπελογκάρντεν να πάει αλλοδαπών... Μου λέει έχω μια αδελφή μεγάλη. Την παντρεύομαι του λέγω. (χωρισμένος και φρικαρισμένος με τις γκρέκες) με δείχνει φωτό και με λέγει τι σπίτι έχεις; Τριάρι απαντώ... Α εγώ δεν στην δίνω γιατί θέλω πλουσιότερο με δυο ορόφους... Άντε κατέβα Πανόρμου του λέγω και πήγαινε γαδα ποδαράτο που δεν με θες για γαμπρό. Την άλλη μέρα στο εργοστάσιο του έβαλα μια καρέκλα και καθόταν και μπάνιζε την κεφαλή της μηχανής να παγαίνει δεξά αριστερά ... σε δέκα λεπτά κοιμήθηκε... χαχα μεγάλη ζωή με τα Πακιστανικά αδέλφια στις φάμπρικες.... ανέκδοτο η ζωή ξύλο μεταξύ Πακιστανών Ελλήνων από όλα έχει ο μπαξές.... τι με θύμισες σε λέγω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσες οι ιστορίες σου αγαπημένε akrat.

      Για το Ζάχο πέφτεις μέσα. Έχω δηλώσει φανατική θαυμάστριά του και στον ίδιο και δημοσίως.

      (Ασχετο, μα πόσο χάρηκα που σε είχα κοντά μου στο 'ράδιο'. Ευχαριστώ!!)

      Διαγραφή
  2. Γεια,
    Τιποτα χειροτερο απο τα πολυκαταστηματα.Ενας κλειστος τεραστιος χωρος,
    τεχνητος φωτισμος και εξαερισμος.Χανεις την αισθηση του χρονου,κουραζεται
    το σωμα και κυριως περιοριζεται το μυαλο ωστε να εστιαζεις στα προιοντα και
    να εχεις την αισθηση οτι τα χρειαζεσαι..ολα.! Δημιουργηθηκαν στοχευμενα και
    μελετημενα πανω στην ψυχολογια του καταναλωτη.Φαινεται υπερβολικο ισως
    αλλα οταν παρακολουθησα καποια σεμιναρια σχετικα,σχεδον τρομαξα.!
    Δεν υπαρχει τιποτα πιο ομορφο απ τις υπαιθριες αγορες με το φυσικο φως, τον
    αερα (εστω κι αν δεν ειναι καθαρος), με τα χρωματα, τις μυρωδιες και τους
    ανθρωπους.Εχετε παρατηρησει ποσο χαλαροι και χωρις νευρα ειναι οι ανθρωποι
    στα παζαρια? Οι ιδιοι ανθρωποι ειναι τελειως διαφορετικοι αν τους βρουμε σε
    ενα super market για παραδειγμα.!
    Φυσικα και δεν θελουν τους πλανοδιους και τις υπαιθριες αγορες τα μεγαλα
    καταστηματα.Εδω αντιδρουν και στα κινηματα χωρις μεσαζοντες που ειναι
    μια πολυ καλη δραση των τελευταιων χρονων, για τους καταναλωτες και για
    τους παραγωγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι αγαπητή μου medoussa
      και η διαφορά είναι τεράστια. Στο σούφικο παζάρι καθένας πουλά ό,τι φτιάχνει. Τα άλλα είναι super-markets και για να δουλέψουν θέλει μεσάζοντες και πρόγραμμα που συχνά δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των αγοραστών).

      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.