Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Οπότε Τρούμαν Καπότε και περί Γάμου ερωτήματα..


    
―Ίταλο Καβλίνο; Ρωτούσε ο κ. Kastell όταν ερχόταν να με συναντήσει στην παραλία κι από μακριά με διέκρινε μισοσηκωμένη να διώχνω, όρθιο από πάνω μου, έναν ακόμα Ιταλό (η εθνικότητα αναγνωρίσιμη στον ντυμένο με χρωματιστό μαγιώ σε παραλία γυμνών και στους πιεστικούς τρόπους).

―Οπότε― λέω, και στην εγκυμονούσα παύση με ρωτά:
―Τρούμαν Καπότε;
Κι έχουμε καταλάβει για τι είδους κοσμικό περιστατικό μιλάμε όπως σε άλλες περιπτώσεις με ρωτάει 'Προυστερλέγκο;'

Truman Capote διαβάζω σήμερα, έναν ακόμα πανέξυπνο κατεστραμένο από τις υπερβολές του εθισμού και την πρόωρη αναγνώριση.  Η κάθε φράση του, ο κάθε χαρακτηρισμός, με διασκεδάζει σα να έχω πλάι μου ένα παλιό καλό μου φίλο.

Πιστεύω πως κρατούν οι σχέσεις όταν έχουμε κοινές αναφορές, κάτι που στυγνά και πιο χυδαία, θα το λέγαμε ίδια κοινωνική τάξη― όχι χοντρά-χοντρά, μα ίδια φέτα της κοινωνικής τάξης, ίδια ανατροφή για ίδια συμπεριφορά «επί τραπέζης και κλίνης», ίδιες αρχές και σεβασμό για ίδιες αξίες.
Δε σας μιλώ για καψούρες περιστασιακές (που τις επικροτώ ως γνωστόν μα είναι άλλο θέμα) ή μόνο παθιασμένους έρωτες περαστικούς, μα έρωτες που γίνονται σχέσεις ζωής. Και σας ρωτώ, πιστεύετε όπως εγώ, ότι δε θα γινόταν να μοιραστείτε το μέλλον σας με κάποιον που κρατάει τα κουτάλια αλλιώτικα; 
Κι αν ναι ή όχι σας φαίνεται ντροπή μου που το παραδέχομαι, ένα ταμπού για το οποίο καλό να μη μιλάμε ή μήπως εγώ  είμαι επιπόλαιη κι ανόητη κι αγκυλωμένη που δε θα μπορούσα να μοιραστώ τη ζωή μου με κάποιον που δε θα καταλάβαινε τι με ενοχλεί φρικτά σε ένα τραπέζι ή τι εννοώ όταν λέω  πως ένα πάρτυ ήταν απολύτως 'Προυστερλέγκο';

Με αγωνία περιμένω απαντήσεις σας καθώς διαβάζω― τι; Τρούμαν Καπότε― ξαπλωμένη στο ανθισμένο μου πίσω αυλιδάκι κάτω από άλλη μια ασυνήθιστη μαγιάτικη συννεφιά.
_____________________

12 σχόλια:

  1. Μα δεν θα βάνεις στους μαθητάς σου ένα θέμα εύκολον?? Έλεος... Πάω για Σεπτέμβρη...

    Έχεις δίκαιο σε ούλα... Δύσκολο πράγμα το όξω από τα χούγια καθενός ανθρώπου... Ωστόσο έχω κάνει στην ζωή μου πίσω μπρος εντυπωσιασμούς.. Για σχέσεις χρόνου που να διαρκούν... ΘΕΛΕΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ... ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΑΝΤΙΛΗΨΗ ... ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΑΥΤΡΟΥΡΓΙΑ... και πάνω από όλα μα πάνω από όλα... ΘΕΛΕΙ ΙΔΙΑ ΤΑΞΗ... ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΣ... Δύο γάμους.. κλπ κλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέπεις akrat μου τι εύκολο το θέμα;
      Εξπέρ είσαι- περνάς με άριστα-
      και συμφωνούμε μέχρι κεραίας.

      Διότι βεβαίως κάνουμε και τα άλματά μας, έρωτας είναι αυτός..

      Διαγραφή
  2. Εγώ αδυνατώ,ρευστά οι άνθρωποι και οι σχέσεις τους.."μια ζωή στην ίδια τάξη..."λοιπόν.
    Δυνατός ο Καπότε και η επιλογή.Δεν τον έχεις εξαντλήσει,ή επανέρχεσαι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επανέρχομαι.
      Όποτε αποζητώ μια φαινομενικά επιπόλαιη ψιλοκουβέντα με έξυπνο φίλο.

      Διαγραφή
  3. ΕΛΕΝΗ ΜΑΒΙΛΗ >>> Δυο άνθρωποι που μεγάλωσαν τελείως διαφορετικά, είναι σαν να μιλούν άλλη γλώσσα και πρέπει να επικοινωνούν με νοήματα, που όμως και αυτά έχουν για τον καθένα τους άλλη σημειολογία !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν και δε μου αρέσει θεωρητικά (επειδή το βλέπω σαν περιορισμό - προκαθορισμένο - της ελευθερίας επιλογής μου), συμφωνώ με όσα γράφεις. Τα ετερώνυμα μπορεί να έλκονται, αλλά οι ομοιότητες έχουν τη γοητεία της επιβεβαίωσης, εξάλλου.
    Για να γίνει ένας έρωτας σχέση ζωής, θα πρέπει τα δύο άτομα να καταλαβαίνονται χωρίς πολλά - πολλά: αφενός όσο μεγαλώνουμε θέλουμε τα πράγματα να ρέουν, να μη χρειάζεται να εξηγούμε τα πάντα, αφετέρου όταν υπάρχουν οι κοινές αναφορές νιώθουμε ουσιαστικά ότι μοιραζόμαστε με τον άλλο (ότι κάτι το καταλαβαίνουμε με τον ίδιο τρόπο, αντί απλά εκείνος να αντιλαμβάνεται τι του περιγράφουμε) - κι αυτό δίνει, πιστεύω, βαθιά αίσθηση συντροφικότητας - και, κατά τρίτον... πόσο όμορφο είναι να συνεννοείσαι μόνο με το βλέμμα με κάποιον, μυστικά, όταν συμβαίνει κάτι και το προσλαμβάνετε και οι δύο με τον ίδιο τρόπο;

    Υ.Γ. : Αν είναι ανακοινώσιμο, τι είναι το "Προυστερλέγκο" (γιατί μια περιέργεια την έχω); :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε σ εμένα αρέσει. Καθόλου μάλιστα και βεβαια μιλώ για τον κανόνα αλλά υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις.

      Προυστερλέγκο.
      Οκ. Proustification έλεγαν Προυστικοί διάφορες camp εξυπνάδες που θυμίζουν τις κακομαθημενιές του Προυστ.
      Εδώ στοη Μύκονο είχαμε μια κυρία (γνωστή κοσμική και μάνα φιλοσόφου) που ήταν αυτό που λέμε Fag Hag - ελληνικά 'Φανέλα του πούστη'. Μια φορά Iταλοί gay φίλοι ταξίδευαν μαζί της και πέρασαν από χωριό που λέγεται 'Πουστερλέγκο' κι η κυρία διασκέδασαν που επέμενε να το επισκεφθεί διότι μπροστά της κανείς δεν τολμούσε να της πει ότι την έλεγαν Πουστομάνα.

      Με πολλές επαναλήψεις κι αλλαγές των δύο ανωτέρω, φτάσαμε εδώ σπίτι μου να λέμε Προυστερλέγκο τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα πολύ καλλιεργημένων και σοφιστικέ φαντασμένων gay σε κέφια με πολλή παραδοξολογία, χιούμορ και μαζί όμως απάνθρωπο σνομπισμό.

      Δεν ξέρω αν σε κάλυψα μα ξέρω πως αν σου τύχει να πας σε gay κοσμικό πάρτυ θα με θυμηθείς και θα αναφωνήσεις 'να το το Προυστερλέγκο!'

      Διαγραφή
  5. Συνήθιζα να λέω ότι οι άνθρωποι -ιδίως μετά από κάποια ηλικία, την οποία διανύω υπερήφανα- έχουν "bagages", έχουν αυτήν την ιδιαίτερη προσωπική εμπειρία που τους καθιστά δύσκολους στο να συν-υπάρχουν, αδυνατώντας να συνδυάσουν εύκολα τα βιώματά τους μ'αυτά των άλλων. Το 'οτι είναι το πρόβλημα και ταξικό, το έχω διαπιστώσει εδώ και χρόνια, αλλά υπάρχουν και υπερβάσεις, όπως και "τυχερά", όπως αυτό της...Σταχτοπούτας. Αλλά, και πάλι, αυτή η κοινωνικήα πόσταση είναι δυνατόν να γεφυρωθεί μόνον ίσως σε νέες ηλικίες. Τώρα πλέον, δεν ανέχομαι ποσώς όσουν βάζουν τους αγκώνες στο τραπέζι ή καπνίζουν χωρίς να με ρωτούν αν ενοχλούμαι. Noblesse oblige.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς με καταλαβαίνεις...
      Ανέχομαι δε θα το έλεγα μα ναι.. μετά το πρώτο πάθος μεγαλώνουν οι δυσκολίες..

      Διαγραφή
  6. θεικό. είναι και η κατάληξη -λεγκο ενδιαφέρουσα, ήταν ένας θαυμάσιος συνειρμός :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.