Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Συγκρίνοντας τα εδώ με #Brexit και #Bremain (εικόνες-videos)



Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τις συζητήσεις και τα επιχειρήματα Brexit και Bremain όπως και το πώς τούτη η πόλωση έγινε ταξική με χαρακτηριστικά βρετανικό τρόπο, όχι μάχη ή πάλη τάξεων, μα κάτι σα κονκάρδα κι ετικέτα σαν ο καθένας που εκδηλώνεται δημόσια να επιλέγει την κατάλληλη στολή και μουσική υπόκρουση.
Το Brexit στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς με 'για να πάρουμε πίσω τη χώρα μας' και άλλα τέτοια αψτρέ επιχειρήματα αφελούς εθνικιστή και με πολιτικούς σαλτιμπάγκους που παίζουν τους μαζικούς πατριωτισμούς στα δάχτυλα. Το Bremain κοσμοπολίτικο με διεθνείς αθλητές και μετανάστες και καλλιτέχνες αριστερίζοντες που με αμήχανη χαρά βρίσκονται πλάι στο Σόρος και τους πλουτοκράτες.
Η λίρα έπεσε, η λίρα ανεβαίνει, ο Boris με το λεωφορείο του κάνει καμπάνια με φουσκωμένα νούμερα ενώ από το Cambridge υπενθυμίζουν πως ναι μεν το Πανεπιστήμιο θα επιβιώσει ούτως ή άλλως μα δίχως την Ευρώπη θα μειωθούν οι έρευνες κι οι Επιστήμες θα αποβούν λιγότερο χρήσιμες για όλους μας.

Ένα από όλα τα επιχειρήματα ξεχωρίζει για μένα που ζω στην Ελλάδα γιατί εδώ ποτέ δε θα το θεωρούσαν επιχειρήμα. Ναι, λένε, η Ευρώπη είναι γραφειοκρατική και πρόσφατα φασιστοφέρνει επικίνδυνα, ναι είναι αφόρητη και δυσκολοκυβέρνητη αλλά... αλλά καλύτερα δε θα είναι να είμαστε μέσα για να την αλλάξουμε από το να 'μαστε απέξω και να υφιστάμεθα αποφάσεις στις οποίες δε θα έχουμε λόγο;
Μου θύμισε τη διαφορά που συχνά παρατηρούσα όταν ζούσα στην Αγγλία. Αν στην Ελλάδα έχεις μια ιδέα, πρώτη ερώτηση είναι 'πού το είδες αυτό ξανά' και 'ποιος το κάνει' και αν είναι δικιά σου και καινούργια απορρίπτεσαι. Εκεί αντίθετα το να το κάνουν ήδη είναι η αιτία να απορριφθείς ενώ αν πεις πως κάτι δεν έχει ξαναγίνει έχεις κερδίσει σε μεγάλο ποσοστό το  ενδιαφέρον και την υποστήριξη.
Αυτό το πνεύμα της πρωτοπορίας, το πνεύμα μιάς κοινωνίας που πορεύεται με την πεποίθηση ότι χτίζει το αύριο αντί να αφήνεται να σέρνεται παρασυρμένη από το κύμα απόνερων που αφήνουν πίσω τους εκείνοι που ανοίγουν δρόμους, είναι η μεγάλη διαφορά μας και αισθητή ανασταλτικά σε κάθε μας προσπάθεια να προχωρήσουμε εδώ στην Ελλάδα.


Σε λίγες ώρες, ξημερώματα, θα γνωρίζουμε.  Σας δίνω το πολύ ενδιαφέρον film (υποτιτλισμένο, πρώτος μέρος και το youtube θα σας πάει στην συνέχεια) και, ακολουθεί, κι αν ξέρετε αγγλικά παρακαλώ μη χάσετε τον πολυαγαπητό μου πανέξυπνο κωμικό John Oliver (Last Week Tonight).  Επίσης μια λίστα υπέρ και κατά και μια σελίδα Ιστορίας επειδή φαίνεται πως αν τα δημοψηφίσματα άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομα αφού Δανία, Ολλανδία, Γαλλία όπως κι η Ελλάδα, άλλα ψήφισαν κι άλλα έκαναν. 
Στις εικόνες,  ο  Banksy σε graffito κάνει τη Βρετανία εμετό. Και, εντελώς βρετανικό επίσης, αν αγαπάτε τα ζώα όσο εγώ θα σας διασκεδάσει που έγιναν trend το σκυλιά_σε_εκλογικά_τμήματα και με την ετικέτα   θα δείτε όλα τα σκυλιά που περιμένουν τον άνθρωπό τους να ψηφίσει. Ανάμεσά τους κι ένα όμορφο άλογο μιας κυρίας που πήγε στις εκλογές έφιππη και με πλήρη εξάρτυση.
Επίσης με ζώα και τα και .
Χαρείτε τα:


Αν τα δημοψηφίσματα αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομα... #referendum #BrexitOrNot




Brexit The Movie (χωρις subs):

https://www.youtube.com/watch?v=eYqzcqDtL3k



 Γάτες κατά του #Brexit. Γιατί δε έχει πλάκα να είσαι απέξω και να κοιτάς μέσα.







"Το δημοψηφισμα #BremainVsBrexit είναι συμβουλευτικό και όχι δεσμευτικό"
Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Μετά το αποτέλεσμα




Η Angeliki Antonarou ψηφίζω.
In a few months' time, it will be my 20-yr anniversary of when I first arrived in the UK with a suitcase full of heavy clothes, as I was going to a "cold country" (my mum's words  ) and my heart full of excitement. It was 29th of September 1996 when I got off the plane at Heathrow airport and hopped on to the National Express coach to come to Leeds to study. The sun was shining and I remember thinking "What on earth was everyone telling me about ??? The weather is fantastic here !!!". It was love at first sight. When I got off the plane, I was directed to take the EU Citizens Only lane, not the Immigration Control lane to the exit. I was not an immigrant then.
I remember that I deliberately chose the coach over the train, so that I could enjoy the drive through the British countryside, towns and cities. I was squealing like a little child on every little new and wonderful thing I was seeing - from the cars having the steering wheel on the right-hand side to the beautiful fields covered in multi-coloured crops to the rows of terraced houses to the churches and pubs we would come across ! The lady who was sitting next to me was laughing with my excitement. She was genuinely friendly and didn't hesitate to answer all my silly questions about the country and its ways and she was also asking me questions about Greece, too. The archetype that was etched in my mind then was that British people were the friendliest and politest people I had ever met. I was not an immigrant then.
When I arrived in Leeds it was late at night and - back then - everything was shut. I hadn't factored that in, when I chose the coach - lol ! So I couldn't get to the Halls of Residence that night. I was desperate !!!! I didn't know anyone in Leeds and I had no place to stay. Thank God for the lovely taxi driver who said in his broad Yorkshire accent: "Don't worry, luv ! We 'll find ya somewhere to stay". He drove me all around the known hotels that where nearby the University getting off the taxi and asking himself on my behalf if there were any vacancies. None was found. Then he had an idea. "Where are you from, luv ?" he asked. "Greece" I answered. "I know what we 'll do" he said "There's a Greek church in Leeds and next to it there's a hotel. Let's go and ask there !" Indeed, he found me a room in that hotel, helped me with my luggage and gave me the taxi company's number to call for another taxi the next morning to get to my Hall. He didn't accept any payment !!! The archetype of British being the friendliest and politest bunch was surely becoming a stereotype. I was not an immigrant then.
I was not an immigrant when I started studying.
I was not an immigrant when I graduated.
I was not an immigrant when I applied for my NI no.
I was not an immigrant when I got my first job as a customer service advisor, serving the German clients of a UK-based American company. A German-speaking Greek working with other people from the UK, Germany, Holland, France, Spain, Belgium, Finland, Sweden. Six extraordinary years, which gave me friends for life !!! Hello, GE bunch !!!  
I was not an immigrant when I first joined the NHS 13 years ago and started building my career there getting the immense fulfillment that I am working for and contributing to one of the best "inventions" of humanity. My respect and admiration of the people and the ways of my new country was growing continuously.
I was never an immigrant. I was an EU citizen. The same with all the millions of other EU citizens (and the term includes UK citizens, too), who could freely choose to go to whichever country they wanted to live and work in.
Never once in these almost 20 years have I been harassed, bullied or discriminated against due to my ethnic origin or any other reason. Never once have I been made to feel I MIGHT be a burden, a foreign body. Never once have I been made to feel "different". Never once have I felt the need to "prove" I am equal. That was a given. The EU for me and for the millions of its citizens was truly a Union !
Until the past few years, when I could "feel the air changing". When I could see the subtle change in terminology from "EU citizens" to "EU immigrants". This saddened me. Worried me. Scared me. I have taken the necessary steps to "formalise" my right to be here, but I did not like the fact that I had to do that. Especially, after so many years. People's worth should not be measured by a piece of paper or by how much money they make. Societies should be going forwards, not backwards.
This is why I will be voting IN today. To help bring the EU back on its right tracks. And I am confident that the British people's friendly, curious, open, polite, ingenious, free-spirited and open-minded self, which I have known and loved for 20 years will prevail.
Don't waste your vote, peeps !!! 

Το βρετανικό δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, αποτελώντας εν πρώτοις μία πρόταση για να ψηφιστεί ή μη από τη Βουλή 




3 σχόλια:

  1. θα τα δει αυτά η ξανθιά και θα αρχίσει να 'ρχεται στο πρόγραμμα με το άλογο..μπρρρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.