Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Ο Εύζων με τον Εύζωνα και η Ελληνίδα Μάνα



Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να σταματήσουμε όλους τους πολέμους πανεύκολα. Υποχρεώνοντας κάθε στρατιώτη να πηγαίνει στη μάχη με τη μαμά του. Ή τη θεία του. Ή και μια πονόψυχη γειτόνισσα στην ανάγκη.

Η θεωρία μου επιβεβαιώθηκε με το, συγκριτικά με άλλες χώρες ή με πεδία μάχης, ελαφρό χιονάκι και την υστερική έγνοια ευαίσθητων ψυχών για «τα παιδιά», τους άνδρες δηλαδή (ή και παίδαρους, θα έλεγα) της Προεδρικής Φρουράς.

Είδα πολλές και πολλούς που λυπούνται τα καημένα τα ευζωνάκια μας στο χιονιά και απορούν που δεν  παίρνουν άδεια λόγω κρύου· είδα μάλιστα και άρθρα μεγάλων εφημερίδων που δείχνουν τα τσολιαδάκια μας 'υποβασταζόμενα' από συναδέλφους στην αλλαγή φρουράς, τα οποία καλές κυρίες με ψυχή Ελληνίδας Μάνας κοινοποιούν υπερθεματίζοντας περί 'στρατιωτικής ακαμψίας'.
Υπενθυμίζω λοιπόν περί Ευζώνων:

―Πρόκειται για γερά παιδιά, στο άνθος της ηλικίας τους.
―Οι ίδιοι επέλεξαν να μπουν στην Προεδρική Φρουρά και απ' ό,τι ξέρω, πολύ το καμαρώνουν.
―Δεν είναι γυμνοί οι εύζωνες: Ο Υποδύτης (πουκάμισο) είναι φαρδύς και κρατά τη ζέστη ενώ ο χειμερινός ντουλαμάς είναι μάλλινος και φορέθηκε στο Μακεδονικό Αγώνα σε ψύχος πολύ πιο σφοδρό από της Πλατείας Συντάγματος. Οι ψηλές λευκές περισκελίδες είναι μεν βαμβακερές αλλά τις φορούν διπλές, ένα ζευγάρι πάνω στο άλλο, και για εφαρμογή αλλά και για να δείχνει το πόδι πιο βαρύ και macho, ενώ, πάνω απ' αυτές, φορούν τα τουζλούκια (περικνημίδες).  Και, πάνω απ' όλα αυτά, όταν στέκονται σκοποί στο κρύο, σκεπάζονται με την παραδοσιακή Κάπα (Καπότα των Σαρακατσάνων) μάλλινη και αδιάβροχη προστασία των ορεσίβιων.
―«Υποβασταζόμενους» τους είδατε στο protothema επειδή το τσαρούχι γλιστρά στην πλάκα, όχι επειδή χάνουν πόδι από κρυοπαγήματα.
― Οι στρατοί τα 'χουν αυτά: προετοιμάζεται ο στρατιώτης για τις κακουχίες.
―Οι Προεδρικές (ή Βασιλικές) Φρουρές τα έχουν αυτά. Σε όλα τα κλίματα. Έχει σκοπιά έξω από παλάτια και προεδρικά μέγαρα σε χώρες που χιονίζει κάθε μέρα το μισό χρόνο και κανείς δεν τα κλαίει αυτά τα παλικάρια παρά αν τα στείλουμε σε πόλεμο. 

Είναι γνωστή η μηδενική ανοχή ου στο παραχάιδεμα των αρρένων της Ελλάδας αλλά πραγματικά με τα δάκρυα για τους ευζώνους, το τερματίσατε.

Κι επειδή σας ξέρω τι άπιστοι Θωμάδες είστε σας έχω και εικόνες της Νορβηγικής και της Βρετανικής Βασιλικής Φρουράς στα χιόνια, πολλές του δικού μας τσολιά με κάπα στο υποστεγάκι αλλά και τον καμαρωτό τσολιά-τουϊτερά που αυτοπροσδιορίζεται ως «Εύζων.. Μελαχρινός Ναυαγοσώστης. Σκληρός καριόλης». 
Και επειδή  δε γίνεται να μην ξεπηδήσει και το γλωσσικό, ιδίως όπου έχουμε πατριδολάτρες, θέλω να προσθέσω πόσο με έχει εντυπωσιάσει αυτό το ο Εύζων/του Εύζων που χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι εύζωνες. Η λέξη εύζωνος/εύζωνη είναι αρχαία κι η λέξη εύζωνας για τον τσολιά είναι αρκετά παλιά, νόμιζα, ώστε να τη γνώριζαν.  Φέρνω μάλιστα το λήμα από το Δημητράκο και σύνδεσμο προς σχόλιο του Σαραντάκου αλλά οφείλω να σας πληροφορήσω πως μαζί μας δε συμφωνεί το Πολεμικό Μουσείο που έκανε έκθεση με τίτλο  «Εσαεί Εύζων».

Χαρείτε τα!

Ναι, καλά είδατε: ο Εύζων-του Εύζων είναι ο σκληρός καριόλης



Daphne Chronopoulou Για να μην πούμε και για τα οφέλη τα παράπλευρα.
Ως Αθηναία που περνούσα από Ηρώδου Αττικού συχνά γνωρίζω το τι γίινεται με τις τουρίστριες. Ο Αστυφύλακας κρατά μπλοκάκι στο οποίο σημειώνει τηλέφωνα (+περιγραφή). Χειμώνα, που φαίνετα
ι δεν περνούν πολλές, θυμάμαι πόσο σχεδόν σίγουρο το είχαν ότι θα σταματήσω να κουβεντιάσουμε και να δώσω τηλέφωνο.
Πολλά τα «αγόρια» αυτής της ηλικίας που ευχαρίστως θα ξεπάγιαζαν μια ώρα για να βρεθούν με το προνόμιο τις υπόλοιπες.


 Βασιλική Φρουρά Νορβηγίας

 Λονδίνο, πηγαίνοντας για την Αλλαγή Φρουράς μέσα από το χιονισμένο πάρκο

 Λονδίνο, Beefeater 


Σαραντάκος: ...Διότι μπορεί να είναι ηρωικοί οι εύζωνοι, αλλά σε πολλούς φαίνεται πως δεν φάνηκαν αρκετά ελληνοπρεπείς, κι έτσι, λογουχάρη, η κυρία Μπίστικα στην Καθημερινή έπλασε νέο τύπο, κι αντί για το μπασκλάς «ο εύζωνος» σκάρωσε το σαφώς επισημότερο «ο εύζων», κι έτσι διαβάζουμε ο εύζων φρουρός δεν ομιλεί και ο παρατηρητής εύζων Μάριος Βασιλείου που, θα συμφωνήσετε μαζί μου πιστεύω, ακούγεται σαφώς είναι πιο αρχαίο, τουλάχιστον τρισχιλιετές –μην κοιτάτε που μετά βγήκε αυτός ο μαλλιαρός ο Όμηρος, προφανώς επηρεασμένος από τον Κριαρά, και το έγραψε «εύζωνος». Το περίεργο είναι πως ενώ στον ενικό είναι εύζων, στον πληθυντικό κάνει «εύζωνοι». Αντίστροφο φαινόμενο παρατήρησα στο ρεπορτάζ του Βήματος για το ίδιο θέμα, όπου ενώ στο κυρίως κείμενο υπάρχει ο μπασκλάς τύπος «Εύζωνοι», ο υλατζής αποκαθιστά τον ελληνοπρεπέστερο τύπο «Εύζωνες» στον τίτλο. Ωστόσο, σε αντιστάθμιση, το Βήμα έχει τον τύπο «συνεγχάρη», που είναι σαφώς γλαφυρότερο από το απλό και μπανάλ «συνεχάρη».(Για να μην παρεξηγηθώ: ο τύπος «ο εύζων» είναι λάθος, ειρωνεύομαι παραπάνω).https://sarantakos.wordpress.com/2010/01/13/meze2010











13 σχόλια:

  1. Καλά τα λέει η Έκθεσι: ο ευ-ζών. Ο καλοζωϊσμένος, ο καλοπερασάκιας. Γιατί πήγαν Παυλόπουλος και Καμμένος, νομίζεις; Ξέρουν αυτοί....
    BTW: επιμελητής Εκθέσεως ποίος ήταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. * Δεν γνωρίζω πλέον τι συμβαίνει στο στράτευμα, αλλά μέχρι τα μέσα των ΄90ς, δεν ήταν επιλογή σου να υπηρετήσεις στην Προεδρική Φρουρά. Σε επέλεγαν στο κέντρο νεοσυλλέκτων και αφού ολοκλήρωνες την εκεί βασική εκπαίδευση, παίρνοντας ειδικότητα, έκανες και έξι μήνες παραμεθόριο, πριν γίνεις ξανά στραβάδι στην Ηρώδου Αττικού κι ενώ όλοι οι αδαείς - κακεντρεχείς σε θεωρούσαν βύσμα, οι εκπαιδευτές σου, σε αποκαλούσαν "κρέμα" μέχρι το αιμάτωμα από τα χτυπήματα των επ΄ώμου να κατέβει στον καρπό και οι νεοαποκτηθέντες κάλοι των ποδιών δώσουν φόρμα στα τσαρούχια, ενώ τα καθημερινά δέκα χιλιόμετρα τρεξίματος στον Αρδηττό πρόσφεραν την απαραίτητη δόση εξάντλησης για να μην σκέφτεσαι πως η τετράμηνη παράταση της θητείας σου, λόγω του τότε συστήματος, θα ναι το δίχως άλλο"περιποιημένη".
    * Η υπηρεσία ήταν τέσσερις ώρες- μία ανά εξάωρο- κάθε δεύτερη μέρα.
    * Το τσαρούχι δεν γλιστρά καθόλου στην χαραγμένη από τα χιλιάδες προηγούμενα πατήματα, πλάκα.
    * Δεν είχα ακούσει εύζωνα ή "εύζων - σκληρό καριόλη" να κάνει παράπονα ή να ζητάει τη μαμά του γιατί κρυώνει, για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι καν χειμώνα. Το μαρτύριο ήταν η ζέστη, αλλά και πάλι στα είκοσί σου, αν κάποια ευαίσθητη ψυχή έκλαιγε για τις "κακουχίες" που αντιμετώπιζες κατά την εκτέλεση τέτοιων καθηκόντων, θα έμοιαζε το λιγότερο χαριτωμένο και στην υπερβολή του, φαιδρό.
    * Τέτοιες "επιτυχίες" στην Ηρώδου Αττικού ? Εκεί ήταν η Β΄Εθνική. Στην πύλη του στρατοπέδου τα αποπαίδια και στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη το enfant gâté.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χρήσιμες πληροφορίες.

      Μόνο στα 3 τελευταία έχω να προσθέσω ή να απαντήσω:

      *Το τσαρούχι, λόγω μετάλου που έχει στη σόλα, άκουσα ότι γλυστρά στις παγωμένες πλάκες. Αν μου επιτραπεί να συγκρίνω τα ασύγκριτα, ο νους μου πήγε στο καρφάκι που έχουμε στη γόβα στιλέτο και στο πόσο επικίνδυνες γίνονται με την παραμικρή βροχή οι 'μαρμάρινες' πλάκες που έχουν επιλεγεί για τα πεζοδρόμια γύρω από το Σύνταγμα.

      *Και βέβαια δεν είπα ότι οι εύζωνες παραπονέθηκαν. Ίσα-ίσα λέω πως είναι σκληραγογημένα γερά παιδιά που ανοήτως γράφουν και ξαναγράφουν διάφορες κυρίες ότι πρέπει να παίρνουν άδεια με το κρύο για να μη κρυολογήσουν. Πιστεύω και εκείνοι θα γελούν μ΄αυτά.

      *Ναι μεγάλες. Τα έχω δει καλοκαίρια, χαμός γίνεται, τόσο που γλείφει κανένα κοκκαλάκι κι ο συνάδελφος αστυνομικός. Όσο για τις κρύες έρημες μέρες που δεν τους κύκλωναν τουρίστριες, όχι από τον εύζωνο- αλλά από το συνάδελφο τα σφυριγματάκια, τα ΄τς τς' και τα ΄άααχ΄ θυμίζουν μάλλον πλατεία χωριού παρά Ηρώδου Αττικού― sotto voce όμως.

      Σας ευχαριστώ πολύ για το διαφωτιστικό σχόλιο.

      Διαγραφή
    2. Σας ευχαριστώ γενικότερα για το blog.

      * Ούτε στην βροχή γλιστρούσε. Στον πάγο όμως, ο πρώτος που θα περνούσε ήταν καταδικασμένος. "Θυσία" για τους επόμενους. Αν κάποιος συνάδελφος είχε την ατυχία να πέσει, του απονέμαμε "πουλάδα". Εκεί που πραγματικά κάναμε πατινάζ ήταν στην υποστολή της σημαίας κάθε Κυριακή στην Ακρόπολη. Είχαμε μέχρι και φαινόμενα "ντόμινο" ομαδικών πτώσεων. Ευτυχώς δεν μας έβλεπε άνθρωπος μα οι "πουλάδες" καταγράφονταν στο ιστορικό των παθόντων.

      * Ασφαλώς και δεν γράψατε κάτι τέτοιο. Στην εποχή μου θα γελούσαμε με την επίθεση συμπόνοιας, όχι τόσο όμως όσο με όσους μας χαρακτήριζαν βύσματα. Ηταν ξεκαρδιστικό. Για να μην αδικήσω κανένα σχολιαστή, επαναλαμβάνω πως δεν γνωρίζω πλέον τις συνθήκες και αν η μείωση της θητείας δεν επιτρέπει στους Εύζωνες να εκπαιδευτούν στο Πεζικό και να υπηρετήσουν υποχρεωτικά στην παραμεθόριο όπως συνέβαινε. Στην σειρά μου το 80%, πριν παρουσιαστούμε στην Ηρώδου Αττικού, ήμασταν ήδη έφεδροι υπαξιωματικοί (η επιλογή από την Προεδρική Φρουρά ακύρωνε την δυνατότητα εκπαίδευσης για αξιωματικός), Λοχίες ως ως επί το πλείστον, έχοντας περάσει από ΛΥΒ. Είχαμε κατά τ΄άλλα, από απλούς τυφεκιοφόρους, μέχρι χειριστές Α/Τ ΠΑΟ (πυροβόλων άνευ οπισθοδρομήσεως), ενημερωτικά για όσους πιστεύουν πως δεν ξέρουμε από ποια μεριά γεμίζει το όπλο. Με το πέρας της θητείας μου, έχω κληθεί δύο φορές στην άσκηση "Παρμενίων" όπως φαντάζομαι θα έχει συμβεί και με τους λοιπούς ..."συνεύζωνες".

      * Γραφικότητα εντός και εκτός του Προεδρικού Μεγάρου λοιπόν.

      Συγγνώμη για τη ζαλάδα και τις προσωπικές αναφορές σε θέματα θητείας που οδηγούν γυναίκες και ελαφρώς έστω νοήμονες άντρες, στην απόλυτη απόγνωση.

      Διαγραφή
    3. Απολαυστικό το σχόλιό σας και παρότι συνήθως όταν αρχίζουν οι άνδρες ιστορίες από το στρατό τους διακόπτω προτείνοντας μετά να πω κι εγώ μερικές από τη γένα και εκτρώσεις, αυτή τη φορά είναι πολύ ευπρόσδεκτα επειδή είναι εντός θέματος κι όχι χαβαλετζίδικα.

      Κι ακόμα, προσωπική μου λόξα ίσως από απωθημένο επειδή είμαι γυναίκα, έχω διαβάσει πολύ για στρατούς και τάγματα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στενούς δεσμούς (αγάπη μου οι Γενίτσαροι και η Λεγεώνα των Ξένων) οπότε πολύ με διασκέδασαν οι πουλάδες κι όλα τα άλλα.

      Πάλι ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    4. Οι εκφράσεις των αφηγητών στρατιωτικών ιστοριών, στην πρόταση για τις δικές σας αφηγήσεις, θα είναι πράγματι ανεκτίμητες !
      Σας καταλαβαίνω, βρίσκοντας κι εγώ άκρως ενδιαφέροντα τα βιβλία (και όσες ταινίες - μίνι σειρές μεταφέρθηκαν επιτυχώς από αυτά) για ανθρώπους που ζουν ως ομάδες σε συνθήκες πολέμου ή εκπαιδευόμενοι για αυτόν. Δεν νομίζω πως είναι απωθημένο λόγω του φύλου σας, αλλά θέμα αντίληψης. Μου εξάψατε την περιέργεια για τους Γενίτσαρους και την Λεγεώνα των Ξένων. Θα αναζητήσω.
      Ευχαριστούμε, medoussa !

      Διαγραφή
    5. Για τη Λεγεώνα των Ξένων υπάρχει κι ένα πολύ καλό βιβλιαράκι Έλληνα που δραπέτευσε αλλά και πολλά ντοκιμαντέρ στo youtube.

      Οι Γενίτσαροι είναι πιο δυσεύρετοι, ιδίως στα ελληνικά αν και, ιδίως οι εξεγέρσεις τους, είναι γνωστές ιστορικά και λεπτομέρειες για τα τελετουργικά τους βρήκα σε σύγχρονα τούρκικα βιβλία. Όμως έμαθα πολλά ξεκινώντας από μελέτη του Θωμά Kοροβίνη «Oι Zεϊμπέκοι Της Mικράς Aσίας» (το παρουσιάζω εμμέσως στο άλλο μου blog με τα εκδοθέντα μου. Διότι οι Ζεϊμπέκοι κι αν έχουν ενδιαφέρον!!

      medoussa Ναι, τα σχόλια πρόσθεσαν κατά πολύ στην ανάρτηση.

      Διαγραφή
    6. Σας ευχαριστώ. Ξεκινάω κι εγώ με τη μελέτη του κ. Κοροβίνη.

      Διαγραφή
  3. αααα εσυ εισαι καλη!!! χαιρομαι που σε ανακαλυψα... εγινες μια απο τα favorites μου ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολυ ωραιο το αρθρο Δαφνη!!
    Αυτη η υπερευαισθησια ορισμενων απ το φυλλο μας
    ειναι για γελια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.