Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Με συκοφάντες και ληστές ο χρόνος φεύγει





Λίγες ώρες πριν φύγει το 2018 ήρθε το τελευταίο (ελπίζω) χτύπημα της χρονιάς.
Μπήκαν κλέφτες στο σπίτι μου στην Αθήνα.
Ακόμα δεν ξέρω παρά τις ζημιές σε πόρτες και παντζούρια και  πως  όλα τα πράγματα είναι πεταμένα στο κρεβάτι και τα πατώματα, ο καθρέφτης μου σπασμένος κ.λ.

Η  ειρωνεία, ή ματαιότητης, της επιχείρησης είναι ότι αφού δεν πήραν ούτε το cd player μάλλον έψαχναν για χρήματα και χρήματα το σπίτι δεν έχει, ούτε αυτά που οι κλέφτες ψάχνουν ως «χρυσαφικά». Πήραν όμως νομίζω κλειδιά της πόρτας ασφαλείας (από την οποία μάλλον έφυγαν) οπότε, σε στιγμή που έχουμε μεγάλο πρόβλημα μετρητών λόγω Εφορίας, πρέπει να αλλάξουμε κλειδαριές και να ασφαλίσουμε την πίσω πόρτα που παλιά ονόμαζαν 'υπηρεσίας'. 

Η ανόητη αυτή ληστεία ήρθε μετά από μέρες επιθέσεων και αισχρών συκοφαντιών από πρώην τάχα συμπορευόμενους, θεραπευόμενους χρήστες ουσιών που έχοντας διαφωνήσει για μια απόφασή μου στο Δίκτυο Χρηστών βρήκαν, φαινεται, ευκαιρία να ανοίξουν οχετούς βρωμιάς και ψευτιάς.

Δεν είμαι των μονολόγων. Ακούω προσεκτικά. Και απαντώ. Ακόμα και την επίθεση πρώην δικών μου την είδα σα μια ευκαιρία να εκφραστούν τα παράπονά τους και να οργανωθούμε καλύτερα.  Φρούδες ελπίδες βεβαίως. Ζούμε στην Ελλάδα τη «χώρα παράλληλων μονολόγων» όπως έγραφε πικραμένος ο Σεφέρης, ζούμε στην εποχή του «μπλοκ», τάχα «για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο» μα πραγματικά επειδή συνήθισα να σε κατηγορώ δίχως αντίλογο.
Ταυτόχρονα, και πιο προσωπικά, ο Kύριος Kastell καλός και άγιος στα καλά μα δεν το 'χει στην κρίση, δυσκολεύεται οπότε δυσκολεύει. 
Ένιωσα να με πνίγει η ζωή μου, ξανά ήρθαν ανάγλυφες και ζωντανές όλες οι αποτυχίες κι οι απογοητεύσεις μου και θα επιδιδόμουν στο γνωστό αυτομαστίγωμα αφού, πιο φρικτός εχθρός από τον εαυτό μας δεν υπάρχει αν το θελήσει γιατί γνωρίζει πιο καλά απ' όλους πού πονάμε.

Κι εκεί που είχα καταφύγει σε σονέτα και άλλα προσφιλή παρήγορα αλλά ηρεμία δεν έβρισκα ήρθαν πολλά γκλιν γκλιν ευχών που άνοιξα και σας ευχαριστώ από την καρδιά μου. Μα πιο πολύ, αυτό που με συνέφερε σαν τα χαστούκια στους υστεριάζοντες ήταν η εικόνα από την Παλαιστίνη την πολύπαθη.
Και τη μοιράζομαι μαζί σας σαν ευχή.
____________
εικόνα από  Mohammed Matter


4 σχόλια:

  1. Την ξέρω την αίσθηση του να μπαίνουν σπίτι σου, να μην βρίσκουν κατι και απλώς να το έχουν ανακατέψει... Σαν βιασμός να το πω;
    Καλή δύναμη σου εύχομαι και για τα δύο που αναφέρεις, κάθε εμπόδιο σε καλό λένε...όσο και αν πονάει αυτό. Στο τέλος έρχεται ο απολογισμός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είναι απάισιο.
      Μα όσο είμαστε καλά, αυτά είναι μικροπράγματα.
      Καλή Χρονιά!!

      Διαγραφή
  2. χρονια πολλα!
    καλη χρονια!
    με υγεια και καθε καλο!
    φιλια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.