Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

Εκθήλυνση κι εκγήρανση στις ταμπέλες― βήμα προς την Ισότητα





Ένα ακόμα βήμα προς την ισότητα. Η Γενεύη αλλάζει τις ταμπέλες των δρόμων και για πρώτη φορά εισάγει σχέδια στα οποία αναγνωρίζουμε γυναίκες, ηλικιωμένους, εγκύους.


Αν είστε νέος άνδρας (και δη λευκός) το απολαμβάνετε μα ίσως δεν έχετε αντιληφθεί πόσο ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος στα μέτρα σας, και άλλο φύλο, άλλες ηλικίες και φυλές, συχνότατα αποκλείονται. Δεν είναι μόνο η λέξη Άνθρωπος γένους αρσενικού, είναι, στις πατριαρχικές μας κοινωνίες, και η εικόνα του ανθρώπου.
Το διδαχθήκαμε βεβαίως σε Γραμματική και Συντακτικό ότι το αρσενικό εμπεριέχει το θηλυκό- όταν λέω 'οι φίλοι μου' μπορεί να εννοώ και τις φίλες ενώ αν πω 'οι φίλες μου' εννοείται ότι στην ομάδα δεν υπάρχει ούτε ένας άνδρας.
Προσωπικά έχω κατηγορηθεί κι έχει αμφισβητηθεί η φεμινιστικότης μου επειδή δε χρησιμοποιώ γελοίους νεολογισμούς (που εύχομαι να μην πιάσουν) όπως «η Ανθρωπίνα» όταν αναφέρομαι στο ανθρώπινο γένος ή όποτε, όπως θυμάμαι κάποτε προκάλεσα οργή κάποιου επίδοξου λογοπλάστη φεμινιστή επειδή έγραψα «είμαι από τους bloggers που....» (αντί όπως ήθελε να πω είμαι από τις μπλογγερίνες). 
Οι γλωσσικές επιλογές είναι και ζήτημα καλαισθησίας αλλά πιο πολύ είναι ζήτημα σαφήνειας. Κανόνας μου είναι να διαλέγω πάντα και φανατικά την πιο εύκολη κι όχι την πιο δυσνόητη επιλογή διότι δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ξεχνά ότι μιλάω και γράφω για να επικοινωνήσω κι όχι μονάχα για να εκφραστώ. Ο λόγος δεν είναι εμετός να βγαίνει απότομα κι όπως μας έρθει, ο λόγος είναι αποτέλεσμα σκέψης και μάθησης και σύνεσης και σεβασμού προς τον ακροατή (ή αναγνώστη). 
Οι γλώσσες ρέουν, είναι ζωντανές και εύπλαστες. Δεν αλλάζουν με νόμους και απαγορεύσεις― στα ελληνικά που συχνότατα το προσπαθήσαμε ήδη βιώνουμε την ολέθρια πτώχευση στοχασμού· η σκέψη μένει πίσω και αναγκαζόμαστε συχνά να καταφεύγουμε σε κακή μετάφραση των ιδεών.

Λέω λοιπόν πως εγώ είμαι «άνθρωπος» κι όχι ανθρωπίνα και χρησιμοποιώ αρσενικό γένος σε πληθυντικούς που με συμπεριλαμβάνουν διότι αυτό κατά την κρίση μου κάνει ευνόητο το λόγο μου και θέλω να με καταλαβαίνετε. 
Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω επίγνωση του αποκλεισμού που βιώνουμε από κοριτσάκια όλες μας αλλά και του άλλου του του ρατσισμού της ηλικίας που μας περιμένει όλες και όλους στη γωνία των -άντα μας και που τείνει να μετατρέψει σε αιτία ντροπής το ότι καταφέρνουμε να μεγαλώσουμε. Λίγο το Χόλιγουντ, λίγο η εξιδανίκευση της νιότης από τα επαναστατημένα νιάτα του 1960, μαζί κι η τηλεόραση που, ιδίως εδώ σ' εμάς, μοιάζει να έχει θέσει αυστηρά ηλικιακά όρια όχι μόνο για μοντέλα αλλά και για παρουσιαστές ή διαφημίσεις έτσι που- εκτός στο ρόλο του αγαθού παραδοσιακού παππού των αναγνωστικών και της γιαγιάς με τη μαντίλα δεν παρουσιάζει παρά νέους λευκούς και αρτιμελείς διαφθείροντας το μάτι του λαού σε τέτοιο σημείο που στην εμφάνιση μιάς μεγαλύτερης γυναίκας σε Πολιτική ή Επιστήμες βοά η οργή λαού κι η κοροϊδία κι από τουϊτεράδες ως ταξιτζήδες νιώθουν οι πάντες ελεύθεροι να τη λοιδορούν για τις ρυτίδες της (αν έχει) ή για τις πλαστικές (αν δεν έχει). 

Από μικρά κοριτσάκια σε κάθε βήμα νιώθουμε πως ο κόσμος αυτός δεν είναι για μας. Στη συμπεριφορά, στα παραμύθια, στα γένη της Γραμματικής ως και στις ταμπέλες των δρόμων.
Κι αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό επιτέλους να αλλάξει. Κι αλλάζει. Οι δρόμοι αρχίζουν να μιλούν και σ΄ 'εμάς.

Ακολουθούν παραδείγματα



Είπαμε, δεν έχεις ελπίδα. 
Με ρυτίδες ή χωρίς το πρόβλημα είναι που ζεις ακόμα.


Θέλετε και να οδηγείτε; Οι δρόμοι είναι για τους νέους


 Είπαμε: δεν είναι για σας οι δρόμοι

Μητροπολίτης ‪#Βεροιας: Να μην εκφωνούν πανηγυρικούς στην εκκλησία γυναίκες εκπαιδευτικοί! 








Τι τους προσάπτουν; Το ότι ζουν.

 Η Μαντόνα ενοχλεί πολύ την Αστυνομία Ηλικίας και δέχεται επιθέσεις καθημερινά.


Και στη Μαντόννα το «γιαγιά» ως βρισιά

 Κι εδώ σ' εμάς από γυναίκα

ΠΩΛΙΝ ΚΟΚΛΑ 
όλοι περίμεναν η ένταση να ανέβει ακόμη πιο πολύ με τη «θεά», όλα σα να βούλιαξαν στη σιωπή. Και στην οθόνη εμφανίστηκε μια πτοημένη, κοντή κυριούλα με πετσιά (Η Μαντόνα ήταν χειρότερη κι απ΄την Ντούσκα....--> https://www.lifo.gr/articles/opinions/237884/i-mantona-sti-eurovision-ola-lathos


Η Μαντόννα δεν πτοείται.  Απαντά.
Όταν βραβεύτηκε ως  'Γυναίκα της Χρονιάς' στο λόγο της μίλησε ανοιχτά για το σεξισμό και την ηλικιοφοβία στη μουσική βιομηχανία. 


 Κομψά και μεγαλόψυχα.


Τα αστεία για το πόσο ενοχλούν «οι γριές» είναι είδος από μόνα τους


Προσβάλαμε την Αισθητική τους



Νομική σύμβουλος εκπομπών μα σχολιάζουν εμφάνιση. Πώς τολμά;
Κι από γυναίκα φολκλόρ χιουμοράκι: «Σκιάχτηακ»

Τόσα βιβλία, τόσες σπουδές, τόσες δηλώσεις
 αλλά (σαν τους ταξιτζήδες και τουϊτεράδες που λέγαμε πιο πάνω) ο ασπρομάλλης γερομπαμπαλής θεωρεί επιχείρημα εναντίον της Σώτης Τριανταφύλλου τα «σιτεμένη» και «γεροντομπεμπέκα».



Έγκλημα η ηλικία, βρισιά το «γιαγιά»
 ντεμη 
μου κάνει εντύπωση που σας κάνει εντύπωση που γερνάνε οι άνθρωποι. συμβαίνει σε όλους. αν είναι τυχεροί


Ο μπαμπάς καθόλου γελοίος όμως.



______________
Εικόνες
Πάνω : ταμπέλες της Γενεύης
Κάτω: κατά τη συνήθεια του blog στηρίζω όσα είπα κι εδώ ζητώ συγγνώμη που θα σας αηδιάσω με παραδείγματα γεροντοφοβίας και αισχρού ρατσισμού κατά γυναικών που μεγαλώνουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.