Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Food'n'Drink. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Food'n'Drink. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 1 Αυγούστου 2023

Δωμάτιο στην άμμο μα όχι δεν ήταν γιορτή


Daphne and Mr Kastell


Παράγκα, οι δυό μας με κρασί και μπαρμπουνάκια. Στα νερά τα νότια της Παράγκας, εδώ στην άμμο που έχουν θαφτεί αναμνήσεις της πρώτης νιότης μας.  Με τον Κύριο Kastell, 44 χρόνια αγάπη. 


Δάφνη Χρονοπούλου


___________________________________

Μια παρεξήγηση

Ανέβασα στο Facebook τη φωτογραφία πριν αφήσω μόνο τον Κύριο Kastell για να κάνω μια απογευματινή βουτιά με τον τελευταίο ήλιο (τέτοια εποχή εδώ δύει νωρίς πίσω από τον ψηλό βράχο της Ψαρρούς και του Άι Λάζαρου). Στα δυτικά, στη χερσόνησο-σαύρα (όπου πλέον  απλώνεται ένα ακόμα από τα μαγαζιά που κερδίζουν από την καταστροφή της κληρονομιάς μας: κι ό,τι δεν κατέστρεψαν με θρυψαλιασμένα βράχια και με τσιμεντώματα το αποτελειώνουν κάθε βράδυ τα φωτορυθμικά τα ροζ και φούξια συνοδευμένα από την ηχορύπανση. 

Έτσι για να μην επιβιώσει ούτε σαυράκι, 

έτσι για τη μαγκιά και για το χρήμα, 

έτσι επειδή μπορούν― «επειδή τους παίρνει», όπως λένε.



Ευχαριστώ για τις ευχές
- λάθος μου όμως: 

έτσι που το έγραψα έδωσα βλέπω την εντύπωση ότι έχουμε επέτειο. 9 Νοεμβρίου η γιορτή μας.  

Κι, αλήθεια, φαντάζεστε ότι θα  χαμογελούσα αν είχε  τέτοιο ύφος, τέτοια κακοκεφιά, ο Κύριος Kastell στην επέτειό μας; 


Σήμερα ήταν μια μέρα όπως οι άλλες κι απλώς μετρούσα χρόνια λόγω Παράγκας, της παραλίας που αγάπησα πολύ από όταν στη 10ετία του '80 κολυμπούσαμε γυμνοί στα γαλήνια διάφανα νερά, τότε που, για 7 χρόνια, κάθε καλοκαίρι νοικιάζαμε, αγαπημένοι φίλοι τα δωμάτια στη σειρά, τότε που ακόμα η Παράγκα δεν είχε ηλεκτρικό κι ο Μπαρμπα Γιάννης μάς γέμιζε τις λάμπες πετρελαίου κάθε απόγευμα που ξεκλείδωνε για 1-2 ώρες τα ντους. 

Λυπάμαι για την παρεξήγηση της επετείου μα σας ευχαριστώ θερμά―οι ευχές πάντα ευπρόσδεκτες.



Δάφνη Χρονοπούλου


Δάφνη Χρονοπούλου

Τα ποιήματα από την «Πόρτα Της Ληνώς» μου, το βιβλίο μου που αφιέρωσα στη Μύκονο 
«που τόσα μου δίνει και τόσο μου παίρνει».

______________________________________________________________

Παρασκευή 14 Απριλίου 2023

Εσπερινοί αγάπης, της Φιλίας το παν


«Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει. Γιάνης Βαρβέρης

«Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.

 Είμαστε γέροι πια κι οι δυο

κι εγώ αφού γράφω ποιήματα

πιο γέρος.

Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;

Μέσα σε μια βδομάδα

δεν απόμεινε κανείς.

Ήταν Μεγάλη βέβαια

γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-

θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;..»

 

Σπουδές θανάτου, με το Πάσχα ταιριαστές. «Γέροι κι οι δυό», κι εγώ πιο πολύ αφού γράφω ποιήματα, λέει σ’ αυτό το έργο το αφιερωμένο στη μητέρα του. Γιάννης Βαρβέρης.

Κάποτε θα σας πω και γι’ αυτό το μεγάλο ποιητή που γνώρισα από τον πατέρα μου ένα μεσημέρι και την επομένη―τόσο πολύ τον αγαπούσε και τον ένιωθε―μου χάρισε όλα του τα βιβλία. Τώρα τα έχω διπλά, βολικό με δυό σπίτια.  Τα στης Αθήνας με ιδιόχειρες  αφιερώσεις προς το φίλο του που αυτές τις μέρες τον θυμάμαι.

«Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;

Μέσα σε μια βδομάδα

δεν απόμεινε κανείς…»

 

«Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.»

Θλίψη πασχαλινή κι ήρθαν πεσκέσια χθες, τη σκόρπισαν κι έφεραν φως και σύμβολα, με προσμονή γιορτής και αγάπη.

Το σπίτι μοσχομύρισε. Φρεσκοψημένα κουλουράκια σπιτικά μοσχοβολούν πλάι στα αυγά τα νεογέννητα  ολόφρεσκα από το κοτέτσι- λατρεία μου, και μαζί τους τα χρωματιστά, βαμμένα κόκκινα, μπλε και κίτρινα.

Από τη Νάντια, που με ξέρει ότι δε μαγειρεύω, ούτε φτιάχνω αυγά και κουλουράκια κι ας τα εκτιμώ τα έθιμα. Αυτό είναι οι φίλοι, αυτή είναι η αγάπη η αληθινή εκείνων που μας ξέρουν και μάς θυμούνται και έρχονται να καλύψουν τα κενά που αφήνουν τα κουσούρια, οι παραξενιές μας και τα πένθη μας.

Οι φίλοι, το είπαμε, οι φίλοι είναι το παν. Οι Φίλοι είναι το Πάσχα μου και της αγάπης η γιορτή. Τ οπαν το εν, πάνω από θρησκείες και δοξασίες και φιλοσοφίες.

 

Ακολουθεί ολόκληρο το ποίημα.


https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2023/04/blog-post_14.html

Γιάννης Βαρβέρης, 

Εσπερινός της αγάπης

Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;



Κάλικο- Πασχα



#Πάσχα #easter_eggs #ΓιάννηςΒαρβέρης #Φιλία #CalicoCats #SukiTheCalicoCat
Γιάννης Βαρβέρης, από την ποιητική συλλογή «Ο άνθρωπος μόνος» (εκδ. Κέδρος, 2009)
_________________________________________________

Σάββατο 8 Απριλίου 2023

Του Λαζάρου γιορτάζουμε οι αναστημένοι


«Ευλογημένος ο ερχόμενος» και ένα «Λάζαρε, δεύρο έξω!» που μου θυμίζει το «Ευρίπίδη, έλα έξω» από τους επιτυχημένους Αχαρνής του Σαββόπουλου.

Σάββατο του Λαζάρου, γιορτάζουμε οι αναστημένοι.

Ακούω τον όρθρο από τη λειτουργία της Ανάστασης του Λαζάρου από Βυζαντινή Χορωδία. 

Ο Λάζαρος ο φίλος του Ιησού, αδελφός Μάγδας και Μαρίας ήταν 'τριακοντούτης' όταν πέθανε και 'τεταρταίος' (στο όριο της σήψης δηλαδή) όταν έγινε το θαύμα της Ανάστασής του. Άλλα τριάντα χρόνια έζησε στην Κύπρο (ή Κρήτη.... ή Έφεσο) όπου ξαναπέθανε κι ησύχασε ως τον Οκτώβριο του 890 που ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.) συνάντησε το λείψανο και το μετέφερε στη μονή του Αγίου Λαζάρου της Κωνσταντινούπολης της οποίας είναι 'κτήτωρ' κι η μεγαλοπρεπής Βασιλική της είναι φημισμένη.

Αυτός ο Λέων ο Σοφός είναι σα να ζητά το Σαίξπηρ του κι αν έχετε θεατρικό ή σεναριακό ταλέντο σας τον συστήνω.

Η Ευδοκία Ιγγερίνα, η μάνα του, ήταν ερωμένη του αυτοκράτορα Μιχαήλ ΙΙΙ τον οποίο σκότωσε με τη βοήθεια του άνδρα της Βασιλείου Ι ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο και επίσημα θεωρείται πατέρας του Λέοντα παρότι τους χώριζε μίσος μέχρι θανάτου κυριολεκτικά αφού ακόμα και πεθαίνοντας κατηγόρησε το Λέοντα για δολοφόνο του κι ας είχε χτυπηθεί σε κυνηγετικό ατύχημα. Κι ο Λέων όμως ίσως κάτι ήξερε αφού όταν μετέφερε το λείψανο κι έχτισε τη μεγαλοπρεπή φημισμένη εκκλησία επανενταφίασε τα οστά του Μιχαήλ γι’ αυτό και θεωρείται πιθανόν να ήταν πράγματι νόθος γιός του.

Τα σαιξπηρικά δεν τελειώνουν εκεί όμως. Παντρεμένος με τη Θεοφανώ ενώ προτιμούσε τη Ζωή Ζαούτζαινα που ο Βασίλειος του την πάντρεψε με κάποιον ασήμαντο αξιωματούχο αλλά τον πατέρα της ο Λέων τον κράτησε κοντά του ως 'μυστικό' του (που ήταν κάτι σα πρωθυπουργός απολυταρχίας –βεζίρης δηλαδή) μέχρι του σημείου να επινοήσει τον τίτλο του Βασιλεοπάτορος (του βασιλικού πεθερού δηλαδή). Παντρεύτηκε άλλες δυό όμως κι όταν πια απέκτησε το γιο τον έστεψε συναυτοκράτορα όταν ήταν νήπιο. 

Αλλά, πέραν λειψάνων και εκκλησιών, ο Λέων ήταν όντως σοφός. Επιμελήθηκε τα 'Βασιλικά' στα οποία συγκέντρωσε όλους τους νόμους, σε 60 τόμους. Καλό αυτό, θεάρεστο κι αποτέλεσε τη βάση του Βυζαντινού Δικαίου, αλλά είπαμε ήταν συγγραφεύς, δηλαδή έγραφε και δικά του κι ανάμεσα σ' αυτά ήταν και νέοι νόμοι που έδιναν λύσεις σε μικροπράγματα- εκ των οποίων το προσφιλές του θέμα του 4ου γάμου. Ναι, τέταρτου. 

Χήρος ήταν, είχε πεθάνει η Ζαούτζαινα και του είχε αφήσει κόρη. Παντρεύτηκε την Ευδοκία Βαϊάνα η οποία όμως πέθανε σε τρία χρόνια δίχως να κάνει γιο. 35 ήταν ο Λέων και ο Πατριάρχης ο Μυστικός δεν του επέτρεπε να ξαναπαντρευτεί. Πώς το αντιμετώπισε; Σα βασιλιάς. Καθαίρεσε τον Πατριάρχη και διόρισε στη θέση του πρώτα το μικρό αδελφό του Στέφανο κι ύστερα (δε θέλω γέλια) τον Αντώνιο τον Καυλέα― με τον οποίο, βέβαια ησύχασε.

Δεν είναι ότι δε προσπάθησε, στην αρχή επέλεξε να την έχει ερωμένη την Ζωή Καρβωνοψίνα αλλά ούτε ο Θεός δεν το ήθελε να μείνει αστεφάνωτη η μάνα που έδωσε τον κληρονόμο. Για να μην τα πολυλογώ την παντρεύτηκε, κι αργότερα μετά το θάνατό του οι ραδιουργίες της κράτησαν το γιο τους στο θρόνο αλλά ο γάμος ανακάτεψε τον Πάπα και άνοιξε μια συζήτηση περί Μοιχείας που χρειάστηκαν πολλές Σύνοδοι για να καταλήξει κάπου (αν κατέληξε).

Σαν το Χαρούν ελ Ρασίντ των 1001 Νυκτών, λένε ότι τριγυρνούσε μέσα στο λαό μεταμφιεσμένος και, μετά θάνατον, έγινε ιδιαίτερα λαοφιλής για τα στίχηρά του, ύμνους που ψέλνονται (ναι το μαντέψατε) Σάββατο του Λαζάρου και τόσο αγαπήθηκαν που με τα χρόνια εκτός από σοφό τον θυμόταν ο λαός και ως προφήτη.

Για τα προφητικά δεν ξέρω αλλά κάποιος λόγος θα υπάρχει αφού ο Λάζαρος είναι σύμβολο μυστικιστικό με φοίνικες και αλληγορικούς συμβολισμούς.


Aπό την άλλη, για πιο χαριτωμένα, αν δεν εξάντλησα το κέφι σας για όλα αυτά, θέλω να σας θυμίσω τη σχετική παραβολή του Oscar Wilde από τα πεζά του ποιήματα [που έχω μεταφράσει* . Τη γκαντεμιά του κλαίει, και την ατυχία του, ένας ευεργετηθείς που όταν συναντά τον Κύριο του λέει 'ήμουν νεκρός και με ανέστησες, πώς να μην κλαίω;'


Στη Μύκονο (κι αλλού μαθαίνω, εγώ δεν τον ήξερα) φτιάχνουν τα «λαζαράκια», σαβανωμένα ανθρωπάκια σε κουλουράκι, μα, όπως και σε όλη την Ελλάδα, πλέον δε θα δολύμε παιδιά να τραγουδούν κάλλαντα του Λαζάρου (ή και κάλλαντα γενικώς). 

Φέρνω να τα θυμηθούμε.

















__ Κάλλαντα Λάζαρου
Χρόνια Πολλά
Τα κάλαντα του Λαζάρου, στις μπάντες μου
…τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
‘Αδη Τάρταρε και Χάρο
Λάζαρο θε να σου πάρω  

 


Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,

 ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα. 

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι, 

ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

 



_______________________________________

Σύνδεσμοι και Εικόνες


Ταπισερί: Ο Αγιος Λάζαρος φτάνει στη Γαλλία με τη Μάρθα και τη Μαρία

Ο Τάφος, αξιοθέατο στα Ιεροσόλυμα

Ναΐτης, Τάγμα Αγίου Λαζάρου

Άγιος Λάζαρος στην Κύπρο

Κάλλαντα και φωτογραφία με «Παιδιά που τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου, Ήπειρος, 1950-1960»  από Dimitris

*Oscar Wilde από τα πεζά του ποιήματα αναρτημένα στο άλλο μου ιστολόγιο, όπου συγκεντρώνω ανέκδοτα κι εκδοθέντα μου:

https://kastellakia.blogspot.com/2011/05/blog-post_4376.html


Λάζαρε τετραήμερε, τα δικαιολογητικά σου για το Θέατρο της Ζωής   https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/04/blog-post_8.html


Κυριακή 5 Μαρτίου 2023

Φιλίας πεσκέσια― ζουμπούλια, πίτα και αγάπη


Σαββατοκύριακου πεσκέσια, ζωή του νησιού.

Πέρασε ο Γιώρης Βούλγαρης, φίλος παλιός κι αγαπημένος, από τους Μυκονιάτες που τιμάνε κι αγαπάνε το νησί όπως μόνο εμείς ξέρουμε,  ο Γιώρης που είτε ξεναγός στη Δήλο είτε  γκαλερίστας, είτε δημιουργός κοσμημάτων (πάντα φοράω το κολιέ από χάντρες κοραλλιού και ασήμι που όποιοι το δουν νομίζουν ότι το έφερα από τη Φλωρεντία και, στο μικρό μου δάχτυλο την κομψή ακουαμαρίνα δεμένη αυστηρά με ασήμι και χρυσό), ο Γιώρης με τους εκλεκτούς τους φίλους, ο Γιώρης ο εστέτ μα και καλός πατέρας (με άξια καλά παιδιά), είναι ένας φίλος που έτυχε να μην τον έχω δει τελευταία.

Δεν είχαμε βρεθεί, δεν είχαμε μιλήσει. Κι ωστόσο με θυμήθηκε και τηλεφώνησε πως κάτι έχει για μένα.

Ζουμπούλια, που μοσχοβολά το σπίτι

και η πίτα της Μυκόνου γλυκό κρεμμύδι με μάραθο και τυροβολιά.

Γεύση Μυκόνου

γεύση φιλίας και αγάπης 

που ζεσταίνει την καρδιά.

 

Και, αν μου επιτρέπετε μια συμβουλή, για σας τους νεότερους που ακόμα δεν το ξέρετε θα το πω: τους φίλους και τα μάτια σας. Αυτό έχουμε, αυτό μένει όταν όλα τα άλλα φεύγουν και περνούν.

_________________________________________________

Η συνταγή της παραδοσιακής κρεμμυδόπιτας Μυκόνου από το blog του, επίσης αγαπητού μου, Δημήτρη Ρουσσουνέλου (τον οποίο σίγουρα γκουγκλάροντας θα τον βρείτε και στο Γαστρονόμο και … «λοιπά δαιμόνια», όπως θα έλεγε κι ο ίδιος) ακολουθεί από το blog του «Όλα στα κάρβουνα»:

«Περί παραδοσιακής κρεμμυδόπιτας Μυκόνου και άλλων δαιμονίωνΗ συνταγή για Παραδοσιακή Κρεμμυδόπιτα Μυκόνου τα tips και τα μυστικά από τον Δημήτρη Ρουσουνέλο»: https://karvouna.wordpress.com/2020/12/24/kremmydopita/ 


Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022

Τα ΕΥΤΕΛΗ, αλάτι της Φιλίας

 

 

Τα Ευτελή.

Είναι μια μικρή συλλογή μου (ανέκδοτη που μάτια δε την έχουν δει), με ποιήματα και διηγήματά μου περί θεμάτων, ευτελών ναι, μα και για μένα ουσιωδών και πολυσήμαντων.

 

Όπως, 

π.χ., τα νύχια που σας δείχνω σήμερα.

Διότι έτσι είναι το εθιμοτυπικό.

Όπως παλιά, πριν φύγουν για ταξίδι, οι ναυτικοί

κοινωνούσαν κι αφιέρωναν πρόσφορα και ράντιζαν σκάφη κι ακρόπρωρα,

όπως ακόμα τώρα χύνεται ο καμπανίτης αναβαπτίζοντας παλιό σκαρί,

έτσι κι εγώ

 πριν φύγω απ’ το νησί

πρέπει απαρεγκλίτως να περάσω από τη Νάντια.

 

Nadia’s House of Beauty,

που σημαίνει πεντικιούρ το αναγκαίο για την ξυπόλυτη με ζωγραφιές στα νύχια ανάλογα τα κέφια μου και τις κρυφές μου ευχές (αφού τους μισούς μήνες μένει σκεπασμένο κι απόκρυφο έτσι που μόνο εγώ γνωρίζω τι συμβαίνει εκεί·

όπως και στο άλλο το απόκρυφο

που, αποτριχώνει η Νάντια με κερί και, από κάποια τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας θα σας σεβαστώ και δε θα περιγράψω σχήμα ή ποσόστωση τριχών κρατάω

κι ύστερα χέρια,

το μανικιούρ που βλέπετε, σε ένα από τα κόκκινα που η Νάντια μου τα λέει «δικό σου».

 

Η τελετουργία πάντα συνοδεύεται από αμέτρητα μακρόστενα σφηνάκια της «τεκίλας σου» ― από το μπουκάλι μου που είναι πάντα εκεί και με περιμένει στο συγκεκριμένο ράφι του κομψού αν και τεράστιου μαύρου της ψυγείου,

και το σφηνάκι μου με συνοδεύει όσο γελάμε και μιλάμε κι αλληλοενημερωνόμαστε για εξελίξεις των γνωστών στην κάθε μια θεμάτων της ζωής της άλλης,

ώσπου

στο σύνθημα «πάμε να πιώ κι εγώ»

φορτώνομαι τσάντα, παπούτσια, κάλτσες κι ό,τι άλλο στο ένα χέρι, παίρνω το ποτηράκι μου προσεκτικά στο άλλο και,

φορώντας τη γνωστή σαγιονάρα των ‘salons’,

ακολουθώ τις άλλες φιλενάδες,

τη ζωηρή πανέξυπνη γκρίζα γκριφόν Χαρούλα

και τη μοιραία Ντέστινι, το μισή μερίδα Γιορκσάιρ Τεριέ που σκαρφαλώνει Έβερεστ ανάμεσα στα πόδια μου καθώς

 ανεβαίνουμε προσεκτικά τα εσωτερικά σκαλιά 

οδηγούν από το ‘salon’ στο σαλόνι

κι εκεί με ταΐζει μεζεδάκια και με φορτώνει δώρα ανεκτίμητα (όπως τα φρέσκα-ολόφρεσκα αυγά, 

το μέγα πάθος μου). 

 

Διότι, το έχω ξαναπεί

τα μικρά δώρα κάνουν τις μεγάλες φιλίες

και τα ΕΥΤΕΛΗ

είναι το αλάτι της ζωής,

σα χαραυγή χαμόγελου 

ανάμεσα  στα δάκρυα.





Σάββατο 16 Ιουλίου 2022

O Κύριος Kastell φτιάχνει κεφτεδάκια (+ συνταγή: πράσινες πιπεριές γεμιστές με φέτα)

 

Mr Kastell, in our 'chorio' in Mykonos



Ο Κύριος Kastell επί το έργον: 

φτιάχνει κεφτεδάκια.

Το μαγείρεμα (τηγάνι ή barbecue), η Μουσική (να παίζει ή να ακούει) και το να ψωνίζει (ψώνια του σπιτιού ή δώρα- είτε ψιλοπράγματα είτε μεγάλα πολυπόθητα πανάκριβα για μένα ή τα μικρά μας) είναι οι απολαύσεις που, από όταν τον πρωτογνώρισα ως σήμερα, δεν έχουν πάψει να του δίνουν χαρά ακόμα και σε περιόδους δύσκολες.

__________________

Ανέβασα στο Facebook  τη φωτογραφία πριν από εδώ και σχολιάστηκε το σπίτι και το μαγείρεμα. 

Προσθέτω εδώ κάποια από αυτά με τις απαντήσεις μου μαζί με το μυστήριο το

Απορίας άξιον:


Ενώ είμαι στο σπίτι που βλέπετε στη Μύκονο,

ενώ έδωσα 'Ψαρού, Μύκονος' ως Τοποθεσία 

το Fb με παρουσιάζει ψεύτρα, καθώς με τοποθετεί αυθαίρέτως στη 'Νέα Ιωνία Αττικής'- περιοχή με την οποία δεν έχω καμιά απολύτως σχέση, δεν έχω πάει ούτε σε φίλους ή καφέ, ταβέρανα κλ.

Άβυσσος κι όχι Ανάβυσσος..


Κι αν ξέρετε μου εξηγείτε.



https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10224098441383302

 

 

Konstantinos Kokkolis

Εντυπωσιακή καρέκλα, αλλά υπέροχο το τραπεζάκι με τη σκακιέρα. Από καφενείο;

Daphne Chronopoulou

Konstantinos Kokkolis Καλά.. τι μάτι έχεις, τι παρατηρητικότητα..

Η βάση ναι, είναι το παραδοσιακό τραπέζι καφενείου μα το στρογγυλό βαρύ μάρμαρο που σχηματίζει μάλιστα ανάποδη Μαντάλα με εντός κύκλου το τετράγωνο-σκακιέρα (κομμάτι-κομμάτι τοποθετημένα τετραγωνάκια γκρι και λευκού μαρμάρου- κάπως λέγεται η τεχνική μα δεν το θυμάμαι) είναι αγαπημένο δώρο του φίλου  Stavros Vavasis, μπασίστα, ξενοδόχου και μαρμαρά του νησιού, γιου μαρμαρά που η συνήθης παραγγελία που έπαιρνε στο μαρμαράδικο ήταν μνήματα αλλά έφτιαξε κι αυτό με μεράκι κι είναι τιμή μου που μου το έφερε δώρο όταν αγόρασα το σπίτι.

Όσο για τις καρέκλες - 4: 2 με χέρια, 2 χωρίς, παραδοσιακές σκυριανές με σκαλιστούς αετούς. Κληρονομιά οικογενειακή του κ Kastell.






Daphne Chronopoulou

Chris Karamanidou

Το παρατήρησεςΤσιμεντοκονία βεβαίως.


Η επιλογή να αγοράσουμε ένα παραδοσιακό μυκονιάτικο «χωριό» ήταν επιλογή υποχρεώσεων να μείνουμε πιστοί στην τοπική παράδοση με όλες τις δυσκολίες της (π.χ. θέλει να ξαναπερνιέται το βάψιμο― δεν είναι βρωμιές ή σκουπιδάκια τα λευκά σημάδια που λένε πως πάλι ήρθε η ώρα να βγουν όλα έξω, να φέρω να βαφτεί με γυαλιστερό ΤΣΙΜΕΝΤΟΛ κόκκινο - δυσεύρετο καθώς όλοι πλέον προτιμούν τα γκρι). Πάνω από τα δυο LL βλέπεις και μια γρατζουνιά που έχει εκ γενετής, έτσι τη βρήκα και την αγάπησα κι έχω αρνηθεί να αφήσω να προσπαθήσουν μου τη διορθώσουν. 


Έχω μανία με το γυάλισμα και απολαμβάνω πώς λάμπει και πάνω του καθρεφτίζεται το φως παρά τα ξεφτίσματα..



Olga Dimopoulou

Χαμηλός ο πάγκος για τον κύριο Kastell😜κ τα κεφτεδακια τα κάνει μάλλον για τον εαυτόν του αφού εσύ δεν τρως κρέας 😋😍

Daphne Chronopoulou

Την είδες Nick Maros μου;; Αμέσως να με εκθέσει... η ..κουνιάδα η άτιμη.. 🤣

Ναι, δεν τρώω κρέας μα απολαμβάνω την παρέα (και φίλους του που τα τιμούν όπως και τα barbecue στα οποία είναι εξπέρ διότι έχει μεγάλη υπομονή αλλά και ξέρει να ψωνίζει).


Επίσης λες να ήταν σκέτα μόνα τους..

Τα συνόδεψε με ένα φαγητό που θα το ξέρεις, το έκανε η μαμά του και μου αρέσει πολύ: 

Πράσινες πιπεριές γεμισμένες με φέτα: Κόβεις σα για γεμιστά και καθαρίζεις τα μέσα τους, τις βράζεις σε κατσαρόλα όρθιες κι όταν μαλακώσουν τις γεμίζεις με φέτα και τις τηγανίζεις αργά (μη βγάζει καπνούς το λάδι και, εννοείται, σε τηγάνι, όχι φριτέζες). 

Σερβίρονται με λίγο από το λάδι του τηγανίσματός τους (οπότε βάζουμε καλό) διότι μοσχοβολά από την πιπεριά.

Ταιριάζουν πολύ με τα κεφτεδάκια όπως τα βραστά χόρτα το Χειμώνα.


Κι όσο για πάγκο.... πού τον είδες; Το μάρμαρο του νεροχύτη είναι και πάνω ένα μάτι ηλεκτρικό. Είμεθα μποέμ καλλιτέχνες εμείς κυρία μου και προτιμήσαμε να σεβαστούμε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του αιωνόβιου 'χωριού' μας παρά να τσιμεντώσουμε τον κήπο για να φτιάξουμε κουζινάρες με πάγκους και... καταψύκτες (μπλιάαααχ).

Ψωνίζουμε μόνο ό,τι είναι να φαγωθεί το πολύ σε 2 μέρες κι επίσης ... εγώ, ως γνωστόν, δε μαγειρεύω παρά σπανίως και μόνο τα ιδιαίτερα: π.χ. 1 φορά το χρόνο τα ντολμαδάκια μου από αμπελόφυλλα του αμπελιού μας, άντε άλλη μια γεμιστά γιαλαντζί (κατσαρόλας με λίγη φακή αντί κιμά, όπως τα κάνουν στην Τουρκία) και το χειμώνα βραστό για κονσομέ που αρέσει πολύ στον κ. Kastell. 

Αλλιώς... κατά προτίμησιν βγαίνουμε ή ψήνει έξω...






Πιο πολλά στο Facebook: https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10224098441383302

_____________________________________

Μεγάλη μέρα σήμερα: Τα ντολμαδάκια (και δίνω συνταγή)


https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/06/blog-post_9.html?



#The_other_Mykonos
#Μυκονιώτες 
#LoveMenWhoCook