Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

10 εταιρείες ελέγχουν την αγορά―Κι εγώ μποϋκοτάρω;




Το έχω κι εγώ το κουσούρι. Το κόλλησα πριν χρόνια στην Αγγλία, το κράτος εμπόρων όπως έλεγε ο Μαρξ, τον τόπο δηλαδή που ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, που κάθε τρελό παράπονο απαντιέται γραπτώς και το ότι ο πελάτης δεν είναι 'happy' με ένα προϊόν αποτελεί αιτία επιστροφής χρημάτων.

― Ένα σάντουιτς παρακαλώ.
―Μάλιστα sir. Μαύρο ή λευκό ψωμί;
―Λευκό
―Σε φέτες ή φραντζολάκι sir;
―Φρατζολάκι.
―Στρογκυλό ή μακρόστενο sir;
―Μακρόστενο.
―Μικρό, μεσαίο μεγάλο sir;
―Μεσαίο παρακαλώ.
―Χαμ ή σαλάμι;
―Χαμ.
―Βραστό ή καπνιστό sir;
―Καπνιστό παρακαλώ.
―Πάρμας, Ισραήλ ή το δικό μας sir;
―Το δικό σας.
―Τυρί θέλετε sir;
―Όχι... όχι.. βιάζομαι...
―Ντομάτα ή μαρούλι;
―Μαρούλι.
―Μουστάρδα;
―Ναι παρακαλώ.
―Ντιζόν ή αγγλική sir;
―Αγγλική παρακαλώ.
―Δυνατή, μεσαία ή ελαφριά sir;
―Μεσαία.
―Λεία ή Whole-grain;
―Ε.....τη συνηθισμένη.
―Εννοείτε τη λεία sir;
―Ναι.
―Με άρωμα λεμόνι, με μέλι ή μαύρη ζάχαρη sir;
― ...
Μα μη συνεχίζω, καταλάβατε, σταματάω πριν μπούμε στο τουρσί, το ψήσιμο και το για εδώ ή για έξω· αλλά παρακαλώ να σημειώσετε πως για εξοικονόμηση χρόνου παρέλειψα το τυρί― κι ας μιλάμε για το κλασικό 'ham & cheese' που τρώγεται κατά κόρον τα μεσημέρια στα παγκάκια.
 Δεν υπερβάλλω, πρόκειται για αυθεντικό διάλογο στο μπακάλικο της γειτονιάς μου στο Λονδίνο κι είχα ένα φίλο που δεν τολμούσε να παραγγείλει διότι ήθελε να ουρλιάξει το κατά την ελληνική ευγένεια 'βάλε ό,τι θέλεις μόνο φέρ' το γρήγορα'.
  
Αυτή η κουλτούρα συνηθίζεται, είναι κολλητική και με τον καιρό σαν την κολακεία καλλιεργεί μέσα μας  την ψευδαίσθηση πως ο άλλος κι όλη η εταιρεία του νοιάζεται προσωπικά για την ευτυχία μας άρα μη ευτυχώντας με το προϊόν του και μποϋκοτάροντάς το νομίζουμε ότι τον βλάπτουμε. Όχι πως σε κάποιο ποσοστό αυτό δεν είναι αλήθεια μα ως επί το πλείστον η ψευδαίσθηση ότι ο καταναλωτής έχει δύναμη είναι άλλη μια από τις αυτάρεσκες αυταπάτες που καλλιεργούν στο κοινό οι μεγάλες βιομηχανίες.
Μποϋκοτάραμε λοιπόν τα RayBan επειδή ανήκουν στη Marlboro επειδή της ανήκει η εταιρία που πουλά σε εργαστήρια γορίλες για vivisection. Mποϋκοτάρουμε φέτος τα Barilla επειδή είναι ομοφοβικές οι δηλώσεις του διευθυντή που αντί να απολογηθεί (κατά τη βρετανική μέθοδο) γα τις συντηρητικές διαφημίσεις του απάντησε με αγένεια και θράσος πως πρόκειται για 'οικογενειακό' προϊόν και αν οι ομοφυλόφιλοι δεν το γουστάρουν αυτοί θα χάσουν. Το κάνω, με ξέρετε, και πάντα διαδίδω κι όσο μπορώ συμμετέχω σε κάτι τέτοια.
Κι ωστόσο... κι ωστόσο το ξέρω είναι μάταιο. Διότι αν δεν πάρεις barilla θα πάρεις  Μίσκο (που τα αγόρασε η Barilla) κι αν βρεις άλλα και δεν πάρεις κανένα από τα δυό θα πάρεις κι ένα pumaro (που ανήκε στη Μίσκο που την αγόρασε η Barilla) ή κάτι άλλο μαζί που ανήκει στη μεγαλύτερη εταιρία που αγόρασε τη Barilla κ.ο.κ. στο άπειρο μέχρι τρέλας αφού είναι αδύνατον για να φας ένα πιάτο μακαρόνια να ενημερώνεσαι για συγχωνεύσεις και πολιτική απέναντι στις μειονότητες, τους ομοφυλόφιλους, την παιδική εργασία, τη δουλεία στον Tρίτο Kόσμο, τις απάτες των τραπεζών, τις δικτατορίες των πετρελαιάδων κι ό,τι άλλο συμβαίνει καθημερινά και παγκοσμίως στα αστυνομικά δελτία και τα Χρηματιστήρια.
Ζούμε σε εποχή συγκέντρωσης του πλούτου στους ελάχιστους, ζούμε το φινάλε του ειδυλλιακού ιντερμέτζιο της Μέσης Τάξης και των ιδανικών της κι επιστρέφουμε ολοταχώς προς μια νέα ολιγαρχία.
Διατηρώ τις αρχές μου βεβαίως. Εξακολουθώ να αρνούμαι να δίνω τα χρήματά σε δολοφόνους (όταν το ξέρω) μα το γνωρίζω ότι βαυκαλίζομαι― δεν είμαι εγώ ο 'patron' της εταιρείας τους όπως θα ήθελαν να νομίζω αλλά εκείνοι ιδιοκτήτες, χορηγοί κι αφέντες του κόσμου στον οποίο ζω.
_______________________________________________

Το σχεδιάγραμμα από το policymic από όπου και το κάτωθι άρθρο που στα ελληνικά μετέφρασε η Sylvia από το athens.indymedia

10 εταιρείες ελέγχουν σχεδόν ό,τι αγοράζουμε


Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει πώς ακριβώς γίνεται αυτό : Δέκα μεγάλες εταιρείες ελέγχουν την παραγωγή, σχεδόν όλων των προϊόντων που αγοράζουμε. Από τα οικιακά προϊόντα, μέχρι τις τροφές για ζώα, μέχρι και τα μπλουτζήν.

Σύμφωνα με το διάγραμμα μέσω του Reddit , που ονομάζεται «Η ψευδαίσθηση της επιλογής», αυτές οι εταιρείες δημιουργούν μια αλυσίδα που ξεκινά από μία από τις 10 μεγαλύτερες εταιρείες. Έχετε σίγουρα ακούσει τα ονόματα των μεγαλύτερων εταιρειών, όμως είναι εκπληκτικό να δούμε αυτές οι γιγάντιες εταιρείες τι έχουν στην ιδιοκτησία τους και τι επηρεάζουν.

( Σημείωση : Το διάγραμμα δείχνει ένα μείγμα των διακλαδώσεων. Οι μητρικές εταιρείες μπορούν να κατέχουν , να είναι μέτοχοι , ή μπορεί απλά να συνεργάζονται με κάποιες από τις διακλαδώσεις που φαίνονται. Για παράδειγμα , η Coca - Cola δεν κατέχει ως ιδιοκτησία της την Monster , αλλά διανέμει το ενεργειακό ποτό αυτό ποτό. Μία ακόμη σημείωση : . . . Δεν είμαστε σίγουροι για το πόσο ενημερωμένο είναι το διάγραμμα μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα , δεν έχει ενημερωθεί ώστε να δείχνει ότι η P & G πούλησε τα Pringles στην Kellogg τον περασμένο Φεβρουάριο . )

Εδώ είναι μερικά παραδείγματα : Η Yum Brands κατέχει τα KFC και τα Taco Bell . Η εταιρεία ήταν ένα μια spin -off εταιρεία της Pepsi, (spin – off = εταιρείες τεχνοβλαστοί, / περιορισμένης ευθύνης ). Όλα τα εστιατόρια της Yum Brands πωλούν μόνο τα προϊόντα της Pepsi , λόγω μιας ειδικής εταιρικής σχέσης μαζί της.

Η 84.δις. δολαρίων - εταιρεία Procter & Gamble - ο μεγαλύτερος διαφημιστής στις ΗΠΑ – ταυτίζεται και κατέχει μια σειρά από διαφορετικά εμπορικά σήματα που παράγουν τα πάντα, από φάρμακα μέχρι οδοντόπαστα και επώνυμα ρούχα μόδας . Όπως φαίνεται , η P & G εξυπηρετεί έναν τεράστιο αριθμό 4,8 δισ. Ανθρώπων, σε όλο τον κόσμο μέσω του δικτύου αυτού .
Η 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων εταιρία Nestle - διάσημη για τη σοκολάτα της, αλλά η οποία είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων στον κόσμο - κατέχει περίπου 8.000 διαφορετικές μάρκες σε όλο τον κόσμο , και λαμβάνει μερίδιο από αυτές ή συνεργάζεται με μια σειρά διακλαδώσεων άλλων εταιρειών. Περιλαμβάνονται σε αυτό το δίκτυο τα σαμπουάν της εταιρείας L'Oreal , οι παιδικές τροφές Gerber, τα ενδύματα μάρκας Diesel , και οι τροφές για ζώα  Purina και Friskies .
Η Unilever φέρεται ότι ελέγχει 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο , ελέγχει ένα δίκτυο που παράγει τα πάντα, από μπατονέτες μέχρι φυστικοβούτυρο .
Και δεν είναι μόνο τα προϊόντα που αγοράζουμε ή καταναλώνουμε. Τις τελευταίες δεκαετίες , οι ειδήσεις και οι πληροφορίες που παίρνουμε προέρχονται από ομαδοποιημένες εταιρείες : το 90% των μέσων ενημέρωσης τώρα ελέγχεται από μόλις έξι εταιρείες , από το ‘50 ως το 1983 , σύμφωνα με ένα γράφημα του Frugal Dad infographic από το προηγούμενο έτος .
 Πηγαίνει όμως ακόμη πολύ πιο μακριά : 37 Αμερικάνικες τράπεζες έχουν συγχωνευθεί και έχουν γίνει μόνο τέσσερις - JPMorgan Chase , Bank of America , Wells Fargo και η Citigroup σε λίγο περισσότερο από δύο δεκαετίες , σύμφωνα με τον χάρτη της Federal Reserve . Τα 10 μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του έθνους κατέχουν το 54% του συνόλου των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων μας. Το 1990, κατείχαν το 20 % . Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ενημερωτικού σάητ MotherJones , ο αριθμός των τραπεζών μειώθηκε από 12.500 σε περίπου 8.000.
 
 Οι αριθμοί είναι απόλυτοι , και τα διαγράμματα απεικονίζουν την πραγματικότητα. Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε.
_______________________________________________________
Και παραταύτα σας υπενθυμίζω:
Μποϋκοτάρουμε
Barilla και Ρωσία του Πούτιν γενικώς και για τους Ολυμπιακούς ειδικώς.

Και, πάντα και μονίμως (έχω και μπανεράκι μόνιμο στα blogs μου) τη Nestlé για εγκλήματα ων ουκ έστιν αριθμός (μα επειδή ίσως δε θέλετε να στερηθείτε τους βλαβερούς φραπέδες σας) θα αναφέρω έτσι για ορεκτικό παιδική δουλεία με εγκλήματα φρικτά λόγω της σοκολάτας και την, γνωστή από το 1973,  καμπάνια της κατά του θηλασμού για να πουλάει βρεφικό γάλα σε πάμφτωχες χώρες με ολέθρια αποτελέσματα καθώς οι γυναίκες που πείθονται συχνά δεν έχουν ούτε τα μέσα ούτε τη γνώση να φροντίσουν την αποστείρωση με αποτέλεσμα την παιδική θνησιμότητα και επιδημίες.







Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Μαραθώνιος στην αρχαία Σπάρτη κι επικίνδυνοι Παραολυμπιονίκες;





Ο Μαραθώνιος σήμερα, όπως όλα πια σε τούτη την κουκκίδα γης, αμαυρώθηκε από άλλη μια κατασταλτική φασιστική απαγόρευση. Απαγορεύθηκε η συμμετοχή στους ανθρώπους που κινούνται με αναπηρικά βοηθήματα*. Δικαιολογία το ότι οι Παραολυμπιονίκες θεωρούνται επικίνδυνοι, μπορεί να είναι τρομοκράτες που επιθυμούν να αυτοκτονήσουν καταστρέφοντας με βόμβες τον αγώνα των υγιών κι αρτιμελών φασιστών.
Ο Μαραθώνιος (αν δεν το έχετε υπ' όψιν) θυμίζει πάντα το Γρηγόρη Λαμπράκη ο οποίος πέραν της βουλευτικής του ιδιότητας ήταν και γιατρός (που δεχόταν στο ιατρείο του μια μέρα της εβδομάδας δωρεάν), ειρηνιστής μέλος του ελληνικού Κινήματος Ειρήνης αλλά και αθλητής, ο δρομέας που στις 21 Απριλίου 1963 βάδισε τον πρώτο Μαραθώνιο-πορεία για την Ειρήνη, με παγκόσμια απήχηση. Η Κυβέρνηση Καραμανλή τον είχε απαγορεύσει, πρωί-πρωί ανακοινώθηκε και απαγόρευση συγκεντρώσεων αλλά ο Λαμπράκης αλλού με συμπαράσταση κατοίκων αλλού χρησιμοποιώντας τη βουλευτική του ιδιότητα (και κάποια ψέματα στους χωροφύλακες ότι πήγαινε στο εξοχικό του) πέρασε τα μπλόκα, έκανε μόνος του την πορεία και τερματίζοντας  άνοιξε ένα πανώ με τη λέξη 'ΕΛΛΑΣ' και το σήμα της ειρήνης. Η φωτογραφία του είναι μέρος της εικονογραφίας του 20ου αιώνα κι η πράξη του, όπως κι η δολοφονία του ένα μήνα μετά, έμειναν στην Ιστορία και παραμένουν χαραγμένες στο συλλογικό μας ασυνείδητο.

Σήμερα είδα έναν άλλο βουλευτή στο Μαραθώνιο. Ήταν ο περιχαρής συνταγματολόγος και πρώην Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος ντυμένος με τα αθλητικά του (όχι κοστούμι και γυαλισμένα παπούτσια σαν το Λαμπράκη) ο οποίος, αντί αντιπολεμικού πανώ είχε καρφιτσωμένο στο στήθος του εν είδει μηνύματος το σήμα της Wind, του χορηγού που θα όφειλε (σε άλλο καιρό ή σε άλλη χώρα) να ζητήσει επίσημα κι εμπράκτως συγγνώμη από τους ΑΜΕΑ με δωρεές και ταπεινότητα.
Πού τέτοια τύχη, πού τέτοια ευσυνειδησία θα μου πείτε. Πού το empathy κι η συναισθηματική ωριμότητα για να φαντασθούν τα αισθήματα που προξένησε η σημερινή προσβολή στους γενναίους ανθρώπους που ξεκίνησαν το πρωί από τα σπίτια τους για να συμμετέχουν με όποιο μέσο μπορούν στο Μαραθώνιο που είναι κληρονομιά όλων μας κι όχι μονάχα αρτιμελών φασιστών.

Θα ήθελα γράφοντας γι αυτά να σας επιστήσω την προσοχή γιατί δεν αρμόζει και εδώ να καλυφθεί η αθλιότης με τη λέξη 'γκάφα'. Δεν πρόκειται για χαριτωμένη αβλεψία, για γκάφα ή φάρσα αλλά για μια έκφανση της νοοτροπίας εκείνων που μας κυβερνούν και εκ του ασφαλούς λόγω των παχυλών μισθών τους καταργούν τη Δημόσια Υγεία και Πρόνοια καταδικάζοντας μας να ζούμε ανήμποροι σε μαύρα φασιστικά σκοτάδια. Γι αυτό ως παράδειγμα ας θυμηθούμε τα παλιά με ένα παραλληλισμό, τη γνωστή ναζιστική αφίσα της καμπάνιας για στείρωση κι εξόντωση των ασθενών που, το 1938 πληροφορούσε τους Γερμανούς:
«60.000 μάρκα είναι το ποσό που κοστίζει στην λαϊκή κοινότητα, στη διάρκεια της ζωής του , αυτό το άτομο που πάσχει από κληρονομική μειονεξία. Αγαπητέ συμπολίτη αυτά είναι και δικά σου χρήματα.» 
Όμως το οικονομικό κόστος δεν αποτελεί επιχείρημα για την κατάργηση του ανθρωπισμού και της Πρόνοιας, ίσα-ίσα αποτελεί απόδειξη ότι υπάρχει κάτι σάπιο στις κοινωνίες που το μεταχειρίζονται και στα άτομα που το υπερασπίζονται. Εδώ πια το ακούμε καθημερινά, έχει γίνει η απάντηση για όσες τις βρωμιές και την απόλυτη διάλυση της κοινωνίας μας· μια βαρβαρότητα στην οποία, δεν ξέρω εσείς αλλά εγώ αρνούμαι να παραδεχθώ ότι δεν αντιστεκόμαστε.




 ____________________________________________________
* αναπηρικά βοηθηήματα: στη συγκεκριμένη περίπτωση χειρήλατα ποδήλατα για τα οποία μαθαίνω ότι άτομα με αναπηρία στα κάτω άκρα, άλλα που έχουν πλήρως λειτουργικά τα πάνω άκρα (όπως ο Αλέξανδρος και ο Μάκης), χρησιμοποιείται το χειρήλατο ποδήλατο για πολλές δράσεις, καθώς η δύναμη προώθησης προέρχεται από τα χέρια. 

Ιδού η είδηση:

Οι διοργανωτές του κλασικού μαραθωνίου της Αθήνας βάζουν στοπ στην συμμετοχή Παραολυμπιακών αθλητών. Οι Αλεξανδρος Ταξιλδάρης και Μακης Καλαρας ταξίδεψαν από την Κομοτηνή στην Αθήνα με σκοπό να συμμετάσχουν στον κλασικό μαραθώνιο με τα χειρήλατα αμαξιδια τους. Οι διοργανωτές είχαν άλλη άποψη και απαγόρευσαν την συμμετοχή των δυο διακεκριμένων αθλητών φέροντας ως δικαιολογία την επικινδυνότητα των χειρήλατων για τους μη αναπήρους συμμετέχοντες. 






από andro.gr :

Για τους Έλληνες Παραολυμπιονίκες, Μάκη Καλαρά και Αλέξαδρο Ταξιλδάρη, η κλασική διαδρομή από το Μαραθώνα έως το Καλλιμάρμαρο Στάδιο, δεν είναι παρά μια ακόμα υπενθύμιση των εκατοντάδων κοινωνικών διαχωρισμών που η ίδια η πολιτεία καλλιεργεί καθημερινά μέσω των φορέων της.  

Οι δύο αναγνωρισμένοι αθλητέςαμφότεροι με κινητικά προβλήματα‒ εκδήλωσαν πριν από λίγες μέρες το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν συμβολικά στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, εκπροσωπώντας το σύλλογο ατόμων με κινητικά προβλήματα «Περπατώ».
Ο Αλέξανδρος Ταξιλδάρης (ασημένιος Παραολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας) αποκαλύπτει:


«Τηλεφώνησα, εκπρόθεσμα είναι η αλήθεια, στη διοργανώτρια αρχή και εξέφρασα την επιθυμία, τόσο τη δική μου όσο και του Μάκη, να εκπροσωπήσουμε μια ομάδα συμπολιτών μας, τους ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, προάγοντας έτσι και την πεποίθηση ότι ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας είναι ένας ανοιχτός αγώνας για όλους τους Έλληνες στην πράξη και όχι μονάχα στα διαφημιστικά σποτ. Η απάντηση που έλαβα αρχικά από τον τεχνικό σύμβουλο ήταν ότι δεν προβλέπεται κατηγορία για χειρήλατα αμαξίδια διότι δεν μπορούν να διασφαλίσουν την ασφάλεια τόσο τη δική μας όσο και των υπόλοιπων αρτιμελών συμμετεχόντων. Του εξήγησα ότι η συμμετοχή μας είναι καθαρά συμβολική και ότι θα μπορούσαν να μας τοποθετήσουν στο τέλος ώστε να μην είμαστε σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο, και πως επίσης έχουμε συμμετάσχει ξανά σε μαραθωνίους: δυο φορές στο Νυχτερινό Μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης και μια στο Μαραθώνιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
”Επειδή σας άφησαν να συμμετάσχετε σε κανά δυο πανηγυράκια, δεν σημαίνει ότι θα σας αφήσουμε και εδώ”, μου απάντησε.
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Του υπενθύμισα ότι είμαστε δυο αναγνωρισμένοι Παραολυμπιονίκες και ότι θα ήταν θετικό για τον αγώνα να δει ο κόσμος δύο παιδιά με καροτσάκι να τερματίζουν μέσα στο Καλλιμάρμαρο.
Εκείνος όμως συνέχισε στο ίδιο μήκος κύματος. ”Κύριέ μου, εσείς μπορείτε να θέλετε να τρέξετε κρατώντας μια βόμβα, πρέπει να σας δεχτούμε; Σας εξηγώ ότι μπορεί να είστε επικίνδυνος για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες”.
Έκλεισα το τηλέφωνο απογοητευμένοςδεν υπήρχε λόγος να του εξηγήσω ότι τα χειρήλατα αμαξίδια δεν είναι βόμβες για τους υπόλοιπους ανθρώπους.

«Θα ήταν θετικό για τον αγώνα να δει ο κόσμος δύο παιδιά με καροτσάκι να τερματίζουν μέσα στο Καλλιμάρμαρο…» (Αλέξανδρος Ταξιλδάρης) 



συνέντευξη στο inpost 


κι ένα σχόλιο που μου άρεσε:

αυτοί που ενημερώθηκαν για τον αποκλεισμό των Παραολυμπιακών αθλητών και παρόλαυτά θα τρέξουν στον Μαραθώνιο νομιμοποιώντας μια φασιστική και ρατσιστική απόφαση, θα πρέπει να αποκλειστούν σαν πνευματικά ανάπηροι και ιδιώτες...

Επίσης για το θέμα στη Φαρμακόγλωσσα Κίρκη

Οι εικόνες
Η αφίσα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο A. Viallard. Ψυχίατροι στην περίοδο του Ναζισμού (σε τρία μέρη): christostsantis 
Κέντρο: Οι Παραολυμπιονίκες Αλέξανδρος Ταξιλδάρης και Μάκης Καλαράς

Κάτω η ιστορική φωτογραφία του Γρηγόρη Λαμπράκη με το πανώ  που έβγαλε από την τσέπη και το άνοιξε βαδίζοντας τα τελευταία μέτρα του Μαραθώνιου για την Ειρήνη.


Όμως, την αλήθεια να τη λέμε. Ό,τι κι αν έγινε από πλευράς οργάνωσης, δείτε τους μαραθωνοδρόμους όταν περνούσαν έξω από την ΕΡΤ. Αναρωτιέμαι ποια κυβέρνηση δε θα ανησυχούσε μήπως κάνει κάποιο λάθος..
Αντιδράσεις Μαραθωνοδρόμων έξω από την ΕΡΤ


__________