Για τι χρονικό διάστημα μένουν διάφορες ουσίες στο σώμα μας; Πόσο στο αίμα, πόσο στα ούρα;
Ξέρουμε οι χρήστες, π.χ., ότι μπορεί να αρχίσεις ακόμα και στο εξάωρο να αρρωσταίνεις από στερητικό σύνδρομο αν είσαι πολύ εθισμένος μα η αρρώστια (δίχως υποκατάστατο βέβαια) είναι βασανιστική από το 12ωρο όταν η ηρωίνη έχει φύγει από το αίμα μας. Το ίδιο και το αλκοόλ. Στα ούρα όμως, απόδειξη χρήσης, η ηρωίνη μένει 4 μέρες, το αλκοόλ 5 κι η Κάνναβη 30 ενώ στα μαλλιά βρίσκονται ίχνη χρήσης για ως και τρεις μήνες.
Ποιοι δε ντρέπονται να χτυπούν τον πεσμένο; Ποιοι οργανώνουν ομαδικές επιθέσεις σε λίγους κι αδύναμους; Τους μάθαμε. Τους είχαμε δει να τρομοκρατούν δασκάλους σε επιθέσεις σε σχολεία για να εμποδίσουν τα προσφυγάκια να μπουν. Δε μας εκπλήσσει που πάλι τα έβαλαν με παιδάκια και σκορπώντας ψέματα βάζοντας το νέο λιθαράκι τους στο αφήγημα με επικίνδυνους πρόσφυγες, δίχως να διστάσουν να αμαυρώσουν την υπόληψη δυο παιδιών.
Έδερναν οι συμμαθητές ένα παιδάκι καθημερινά. Αδιαφόρησαν οι δάσκαλοι γονείς, από εκείνους τους ευαίσθητους που έμαθαν ξαφνικά το 'μπούλινγκ'. Αδιαφόρησαν ακόμα κι όταν το παιδί μίλησε για το μαρτύριο του.
Κι όταν, όπως γίνεται όταν τα παιδιά μείνουν ατιμώρητα, οι βασανιστές όλο κι αγρίευαν μέχρι που απείλησαν να το σκοτώσουν, το παιδάκι σκέφτηκε να προστατευθεί με το ξυραφάκι της ξύστρας του.
Το αισχρό αυτό περιστατικό αδιάφορων δασκάλων και ανεπιτήρητων παιδιών το πήραν οι Χρυσαυγίτες κι οργίασαν μιλώντας για 'Τζιχάντ' και ζητώντας να δεχθεί ο Πρωθυπουργός τον μικρό που γρατζουνίστηκε από το ξυραφάκι.
Το πόσο σημαδεύονται τα δυό παιδιά από τις διαστάσεις που πήρε ο παιδικός καυγάς, βεβαίως δεν το σκέπτονται. Αρπάζουν μόνο μια ευκαιρία να προσθέσουν στο μύθο κακών προσφύγων ένα παραμυθάκι που ευπειθώς θα διαδίδουν οι ανεγκέφαλοι που τους διαβάζουν, κάτι σαν εκείνες τις ανοησίες για Μουσουλμάνους φανατικούς που έτρωγαν τα αδέσποτα σκυλιά, για βιαστές Πακιστανούς και, παλιότερα, κλέφτες Αλβανούς.
Αυτοί ντροπή δεν έχουν, το ξέρουμε. Εσείς, οι αναγνώστες τους, όμως;
Διότι αν τόσο κόπτεσθε μερικοί μη χαθεί ο πολιτισμός σας νομίζω πρώτα πρέπει να αποδείξετε με τη συμπεριφορά σας ότι έχετε πολιτισμό κι ύστερα, αν έχετε, να κόπτεστε να διαδοθεί αντί να κλείνετε τις πόρτες των σχολείων. Με τη διάδοση, με τη διδασκαλία διασώζονται οι ιδέες κι οι κουλτούρες, όχι με την αμάθεια και τα κλειστά σχολεία. Αλλά, τι σας λέω; Μήπως καταλαβαίνετε;
+ σχόλια, κάποια για γελια και για κλάματα, σχόλια εξωφρενικής αλλοφροσύνης που σπέρνουν το φόβο συνομωσιολογώντας για ύποπτη σιωπή και 11χρονους 'εκπαιδευμένους τζιχαντιστές' - μαζί τους κι ο Α. Ανδριανόπουλος ο παλιός πολιτικός που έχει εξελιχθεί σε χρυσαυγιτίζοντα του Twitter και απύθμενη πηγή γέλιου. Για να μην ξεχνάμε πού ζούμε.
Αυτά τα 4 παιδάκια πολεμούσαν τόσες μέρες οι ελληναράδες;
Μιλάμε για τέσσερα, 4 προσφυγόπουλα σε ένα σχολείο. Θα παρακολουθούν μαθήματα από τις 2-6 το απόγευμα. Το σχολείο με τα ελληνάκια σχολάει στη 1.15 Αυτό κάνει ακόμα πιο γελοία και φασιστική την αντίδραση που υπήρξε...
"Το αγόρι απο την Συρία το δέρνανε κάθε μέρα.. το απείλησαν οτι θα το σκοτώσουν.. το είπε στον δάσκαλό.. δεν ασχολήθηκε.. πήρε το ξυραφάκι από.. ξύστρα &.. κρυβόταν.. αγοράκι.. το πλησίασε για να τον ρωτήσει τι έπαθε.. φοβήθηκε.. μια γραντζουνιά στο χέρι"
Ένας πατέρας μαθήτριας του εν λόγω σχολείου, έβαλε, με γενναιότητα, τα πράγματα στη θέση τους
Έξαλλοι είναι πολλοί με το γνωστό περιστατικό σε σχολείο της Θεσσαλονίκης, και έχουν δίκιο σ’ ό,τι αφορά τη βία στα σχολεία. Όλα τα υπόλοιπα όμως είναι μεγαλοποιημένες υπερβολές.
«Το νέο αστέρι στο χώρο της γαλάζιας παράταξης (πάει για βουλευτής στη Θεσσαλονίκη, όπως λέει) «ΑΠΑΙΤΕΙ» από τον πρωθυπουργό να δεχθεί στο Μέγαρο Μαξίμου -όπως έκανε και με τον Αμίρ- «τον 9χρονο Έλληνα μαθητή που τραυματίστηκε με ΞΥΡΑΦΙ από 11χρονο πρόσφυγα»», σχολιάζει στο Facebook του ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος.
Ή αλλιώς: «ανήλικος λαθρομετανάστης επετέθη με χαρακτηριστική μανία με ξυραφάκι – λεπίδα κατά ελληνόπουλου με αποτέλεσμα να του προξενήσει βαθιά εκδορά στο αριστερό χέρι και να αιμορραγεί» όπως γράφει η ΧΑ, η οποία μάλιστα κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή για το θέμα.»
«Ποιο θέμα;» αναρωτιέται ο Αλικάκος και συνεχίζει: «Ότι ένας μαθητής του δημοτικού τραυμάτισε ελαφρά με λεπιδάκι από ΞΥΣΤΡΑ (γιατί περί αυτού πρόκειται) κάποιον συμμαθητή του.
Σε άλλες εποχές -που δεν υπήρχαν στα σχολεία παιδιά προσφύγων- τέτοια «είδηση», έστω και ως μονόστηλο, θα προκαλούσε γέλιο. (Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει παίξει ξύλο στο δημοτικό;) Αλλά βλέπετε όταν ο… δράστης είναι 11 ετών προσφυγόπουλο (βέβαια μένει να διευκρινιστούν και οι συνθήκες του περιστατικού) τότε είναι θεματάρα! Και εξισώνεται με την ξεκάθαρα ρατσιστική και βάρβαρη επίθεση στο σπίτι του Αμίρ.
ΥΓ. Μου κάνει εντύπωση που ορισμένοι το συζητάτε «ναι μεν αλλά». Καμία πράξη βίας (άντε να πούμε τα αυτονόητα) δεν δικαιολογείται, αλλά μιλάμε για παιδιά δημοτικού. Αν γινόταν αντίστροφα θα έκαναν φασαρία οι συνήθεις «ευαίσθητοι» κατά των κακών Ελλήνων. Και οι δυο αντιδράσεις είναι ανόητες. Δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Ένας πατέρας μαθήτριας του εν λόγω σχολείου, ο κύριος Βασίλης Χριστόπουλος έβαλε, με γενναιότητα, τα πράγματα στη θέση τους:
Επειδή τις τελευταίες μέρες επικρατεί ένας παροξυσμός με το «μαχαίρωμα» σε σχολείο της Χαριλάου στην Θεσσαλονίκη, θα ήθελα να πω τα εξής μιας και στο συγκεκριμένο δημοτικό φοιτά η κόρη μου.
Το αγόρι απο την Συρία το δέρνανε κάθε μέρα στο σχολείο και την Πέμπτη το απείλησαν οτι θα το σκοτώσουν. Με τα λίγα ελληνικά που ήξερε το είπε στον δάσκαλό του ο οποίος όμως δεν ασχολήθηκε με το περιστατικό.
Το παιδί πήρε το ξυραφάκι από την ξύστρα και τρομοκρατημένο κρυβόταν από τα υπόλοιπα παιδιά. Ένα αγοράκι που τον είδε το πλησίασε για να τον ρωτήσει τι έπαθε και ο μικρός Σύριος του επιτέθηκε γιατι φοβήθηκε.
Το «μαχαίρωμα» ηταν μια γραντζουνιά στο χέρι που δεν χρειάστηκε ούτε καν αντιτετανικό και ο πατέρας δεν αγνοείται αντιθέτως έσπευσε να παραδοθεί ως κηδεμόνας του παιδιού! Οι γονείς του άλλου παιδιού δεν άσκησαν μήνυση αλλά ασκήθηκε αυταπάγγελτα από τον εισαγγελέα.
Φτάνει με την παραπληροφόρηση εκατέρωθεν! Έχουμε γίνει σκατά σαν κοινωνία και φταίμε εμείς και μόνο εμείς! Βάζουμε ταμπέλες και ξεχνάμε την ουσία…
Πατέρας είμαι και θα κάνω τα πάντα να προστατεύσω τα παιδιά μου από οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε αλλά πρώτα απ’ όλα θα τα μάθω να σέβονται και να είναι Άνθρωποι! Κάτι που οι περισσότεροι γονείς το ξεχνάτε! Ξεχνάτε να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας και βαφτίζετε την ασέβεια και την αλητεία μαγκιά! Ξυπνήστε και γίνετε άνθρωποι, κάθε μέρα όλο τον χρόνο.
Daphne ChronopoulouΑχ αυτή η 'ισλαμοποίηση'! Πώς τη φοβούνται! Σχεδόν όσο και την ίδια την Ποίηση. ____ Σ ευχαριστώ για το σύνδεσμο. Ανατριχιάζω. Και, βεβαίως θα προσθέσω.
Ακολουθεί ο διάλογος που δημοσιεύεται στο σύνδεσμο τον οποίο είχε λέει ο ιστολόγος με τον πατέρα του οποίου λεχω πιο πάνω το κείμενο, όπως κυκλοφόρησε από μέρες (και δημοσιεύμένο εδώ από το άρθρο του Άρη Δημοκίδη).
Τι άλλαξε την οπτική του πατέρα αλλά φύτεψε και την 'ισλαμοποίηση' στο λεξιλόγιό του λες και ξαφνικά το παιδάκι από τη Συρία πάει με χαλί προσευχής στο σχολείο;
Πόσο ενοχλεί ένα βιβλιοπωλείο; Ποιοι μισείτε τα βιβλία κι εμάς που τα διαβάζουμε, τα γράφουμε τα πουλάμε, τα κερνάμε, τα διακινούμε;
Η Bibliotheque των Εξαρχείων είναι το καμάρι μας. Βιβλιοπωλείο ζωντανό, με εκδόσεις και κίνηση και ραδιόφωνο κι εμάς τους γράφοντες και αναγνώστες να μπαινοβγαίνουμε. Βιβλιοπωλείο που τολμά να στηθεί στην Πλατεία Εξαρχείων μέσα σε συμμορίες και ψευτοαναρχικούς χουλιγκάνους που δέρνουν πρεζάκια.
Ποιοι είστε εσείς που μισείτε τόσο τα βιβλία; Απορριφθέντες ψευτοποιητές είστε ή πληρωμένοι μπράβοι εκείνων που κερδίζουν από το αφήγημα περί 'αβάτου';
Τι θα κερδίσετε αν κλείσει το βιβλιοπωλείο βρε ούγκανα; Ακόμα δεν καταλάβατε ότι οι Νύχτες Κρυστάλλων δε σκοτώνουν τις ιδέες; Ανίκανα ανώνυμα ανθρωποειδή κοιταχτείτε στον καθρέφτη σας. Είστε η καμένη πλαστική καρέκλα κι η μολότωφ σας, είστε τα σπασμένα μπουκάλια κι οι αναφορές στο FB και το χακάρισμα ιστοσελίδων κι από την ύπαρξή σας, όσα εγκλήματα κι αν κάνετε, χνάρι δε μένει άλλο από την πρόσκαιρη αποφορά καμένου πλαστικού που αφήνει το πέρασμά σας.
Φέρνω εικόνες και σχόλια. Τα καμένα πλαστικά σήμερα και το απειλητικό σημείωμα (γραμμένο με το αριστερό του δεξιόχειρα). και συνδέσμους (+ του Clipart Radio που 15 Οκτ ξεκινάμε πάλι). Φέρνω και παλιότερες εικόνες επιθέσεων αλλά και αμφισβήτηση του γεγονότος. Το βιβλιοπωλείο που βανδαλίστηκε πριν ανοίξει, τα χακαρίσματα, οι αναφορές.
Γιατί;
Πείτε μου, εσείς οι άλλοι, οι φιλήσυχοι, οι λογικοί: ΓΙΑΤΙ;
[όταν τα πάντα σε διώχνουν από τον τόπο που μεγάλωσες τι σημασία έχει να επιμένεις;]
όταν οι μαφίες επικρατούν στη πλατεία εξαρχείων - όταν οι φιλήσυχοι κάτοικοι θέλουν την ησυχία τους - και όταν οι πρεζέμποροι και τα μεταμφιεσμένα ζώα με δήθεν ανθρώπινη μορφή τη θεωρούν τσιφλίκι τους - αποκτούν και το δικαίωμα να αποφασίζουν ποιος θα φύγει και ποιος θα μείνει στη περιοχή ΤΟΥΣ
φυσικά και η λέξη ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ τους είναι άγνωστος και η ισχύς τους η ΑΝΩΝΥΜΙΑ η ΑΝΑΝΔΡΕΙΑ και η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
*το δημοσιεύω εδώ - για να μην πεί κανείς πως όταν έρθει εκείνη η στιγμή ήμουν σε βρασμό ψυχής
Sofia KolotourouΤο σημείωμα μοιάζει να το έχει γράψει με το αριστερό χέρι ένας δεξιόχειρας, για να μην αναγνωρίσεις τον γραφικό χαρακτήρα
Thekla TselepiΔεν βρίσκω λόγια να πώ τίποτα εμψυχωτικό. Μόνο απελπισία. Η νέα κατάσταση τής βίας και τής βαρβαρότητας έχει πλέον βγάλει γερές ρίζες. Βάσο μου, και πολύ έχεις αντέξει, μόνος σου, για να στηρίζεις τί; ένα φαντασιακό περί "ελεύθερης ζώνης" εξαθλίων πλέον. Φύγε καλέ μου να γλυτώσεις.
Dimitrios SotiropoulosΕγω δεν καταλαβαινω απο που βγαινει το συμπερασμα οτι ηταν επιθεση στο καταστημα σου Εκαψαν στον δρομο καρεκλες Διπλα ηταν η βιτρινα σου Δεν την αγγιξαν !!! Το χαρτι και μαλιστα συμμετρικα κομμενο με ψαλιδι δεν λεει κατι ουτε μας δειχνει που βρεθηκε
Nick CoolaftakisΒασο έκανες την πιο σοβαρή προσπάθεια αναβάθμισης της παντερμης αυτής πλατείας και δυστυχώς αυτή εινσι η ανταμοιβή σου. Μάζευτα λοιπόν και ρίξε μαύρη (σαν την ψυχή τους) πέτρα πίσω σου. Αρκετά!
Ιωσήφ ΡεμούνδοςΠοιο ειναι το πρόβλημα τους με την ύπαρξη βιβλιοπωλείου; Την επίθεση στο κρεοπωλείο την εξήγησαν εκείνοι που την έκαναν αλλά τα βιβλία τι κακό κάνουν στην ανθρωπότητα;
Το «Όταν εμείς διαβάζαμε Ποίηση εσύ έκανες 'αναφορές' για το βυζί μας»,
το έγραψα για άρθρο της Bibliotheque που δέχθηκε αναφορά και κατέβηκε. 3 φορές το πόσταρα εδώ αλλά το Facebook επιμένει ότι είναι spam, με ρωτά αν είναι δικό μου ή αν άλλοι χρησιμοποιούν το λογαριασμό μου (σα να μην ξέρει) κι όταν λέω πως είναι δικό μου αδιαφορεί και διαγράφει anyway.
Το κείμενο το έγραψα για να μη γίνει το χατήρι του ανόητου που έκανε αναφορά σε Ποίηση και τιμώρησε το Βάσος Γεώργας με 30ήμερη ποινή. Γι αυτό δε σταματώ - παίρνω άλλω μονοπάτι: Αντιγράφω όχι ως σύνδεσμο πλέον αλλά ως λεζάντα στην εικόνα της ειδοποίησης. Για να το διαβάσετε όλο το 'απαγορευμένο' ποίημα και να δείτε τους 'σοκαριστικούς' πίνακες απλώς τώρα -αντί για κλικ σε εικόνα ή τίτλο- παρακαλώ να κλικάρετε ένα από τους συνδέσμους που έχω μετά το κείμενο, ή το: https://goo.gl/ayX2yB
________________________ Και πάμε πάλι. Η αρχική:
Τι γίνεται με αυτή την ανάρτηση που μπλόκαραν; Έγραψα στο blog, έφερα εδώ όπως πάντα αλλά το FB επιμένει να με ρωτά αν είναι δική μου και βλέπω ότι έχει κλεισει σχόλια-κοινοποιήσεις. (Δείτε επιμονή, πάνω πάνω στην εικόνα, να είναι SPAM ενώ είπα πως δεν είναι,)
Τόσα στραβά τόσα ανάποδα τόσα άθλια, κι υπάρχει άνθρωπος γνωστός μας που ενοχλήθηκε από Ποίηση. Και έκανε αναφορά στην Τέχνη. Στη Βibliotheque, δοχείο Τέχνης και ζωής που, αναγκάζομαι να υπενθυμίσω τα πασίγνωστα: δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να διαβάζεται αν δε σ' αρέσει δεν πας, όπως αν δε σ' αρέσει ένα ποίημα δεν το διαβάζεις.
Όμως όχι. Υπάρχει, ζει, κινείται ανάμεσά μας ο άνθρωπος που όταν εμείς διαβάζαμε Ποίηση με την Πανσέληνο εκείνος επιστράτευε τις μικρές του δυνάμεις και σκυφτός πάνω στα πλήκτρα στο δωματιάκι του ενεργούσε για να φιμωθεί ένας ποιητής.
Θεωρώ πολύ ανησυχητικά τέτοια φαινόμενα ακόμα κι αν ο δράστης είναι ένας μόνο φουκαράς που ζήλεψε το ποίημα διότι ο ίδιος δεν κατάφερε ποτέ να εκφραστεί ή να καταλάβει.
Εξηγώ: Η αναφορά έγινε προχθές με το φεγγάρι για να κατέβει από το Facebook άρθρο της Bibliotheque με Ποίηση του Σπύρου Δόικα και εικαστικά του Louis Treserras. Συζητώντας τι μπορεί να ενόχλησε, ένας φίλος ανέφερε το γυμνό βυζί σε ένα από τα έργα. Ναι Βυζί. Στο Facebook. Εκεί που μέρα νύχτα με πρόφαση τις διακοπές ή τα tatoo βλέπουμε γυναικεία γυμνά κάθε ηλικίας και σε κάθε στάση. Όπως και σε ταινίες και διαφήμιση δηλαδή, χρόνια τώρα, επειδή τυχαίνει να μη ζούμε στο Ισλαμικό Χαλιφάτο. Και κάτι τεχνικό επειδή τα έχω περάσει όλα αυτά και τα έχω ερευνήσει: Δε μάς φταίει ο Zuckegberg, άκυροι οι 'Ψόφοι'. Το χτύπημα έρχεται από κοντά, από τον περίγυρο και είναι οργανωμένο: Το Facebook μόνο του δε λογοκρίνει και δεν κατεβάζει. Μόνο μετά από αναφορά αγανακτισμένου χρήστη μάς ζητά να κατεβεβάσουμε εμείς ό,τι ενόχλησε 'ώσπου να εξεταστεί η αναφορά'. Μου έχει τύχει να λάβω ειδοποίηση ότι εξετάστηκε και δεν το κατέβασαν. Αν όμως επαναληφθούν οι αναφορές και δεν έχω κατεβάσει στην ειδοποίηση τότε και διαγράφεται η ανάρτηση και τιμωρείται το προφίλ μου με κλείσιμο για ορισμένο χρόνο.
Κάποιος/κάποιοι λοιπόν πέρασαν τη βραδιά της Πανσελήνου πολεμώντας ένα άρθρο και κατάφεραν να κατέβει αλλά και να επιβληθεί 30ήμερη τιμωρία στη σελίδα της Bibliotheque και στη νπροσωπική σελίδα του διαχειριστή της Βάσου Γεώργα.
Υποχρέωσή μου νιώθω να μην τους αφήσουμε να δρέψουν καρπούς. Φέρνω το άρθρο (ποίηση+ εικαστικά) στο blog μου, σας δίνω και σύνδεσμο. Φέρνω και την ανακοίνωση της Bibliotheque. Ας το χαρούμε.
[Λόγια Τυχάρπαστα, Αποσπασματικά, Για Να Ειπωθεί Το Ανείπωτο] Του Σπύρου Δόικα
ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ. Χρειάζεται αφιέρωση, όραμα και συμμαχίες για ν' αλλάξουν οι νοοτροπίες και πρώτα απ' όλα ανοχή, αποδοχή του άλλου, αλληλοκατανόηση. Αν ζούσα εκεί θα ξεκίναγα από και με τα στέκια ιδεών (Nosotros, καταλήψεις, βιβλιοπωλεία). Χρειάζεται αφιέρωση και αγώνας βασικά από τους ανθρώπους που υπερασπίζονται ιδέες αλλά και δεν είναι ιδεοφοβικοί. Θα λυπηθώ, φίλε Βάσο, αν εγκαταλείψεις την πλατεία. Υπήρξε ένα φωτεινό σημάδι.
Προσθέτω 20 Οκτ. 2018
[Το βιβλιοπωλείο που βρώμισε με τη παρουσία του μια πεντακάθαρη σχεδόν κρυστάλλινη" πλατεία ]
ή πως το φίδι ζεσταίνεται τις νύχτες των κρυστάλλων
Σάββατο 20/10/2018
πριν κλείσει μαι βδομάδα δεύτερη φορά την ίδια πάλι μέρα και ώρα φωτιά μπροστά από τη Bibliotheque - χωρίς σημείωμα αυτή την φορά
"άναψαν φωτιά γιατί κρύωναν" - θα πουν μερικοί και θα τους υπενθυμίζουμε πως εχτές είχαμε 28 βαθμούς.... ενώ είναι περίεργο πως όλες οι φωτιές ανάβουν όλως τυχαίως στο πεζούλι του βιβλιοπωλείου το οποίος και έχει καταστραφεί εντελώς
θεωρούμε πως το βιβλιοπωλείο έχει γίνει στόχος - έτσι απλά
συμπληρώστε εσείς ποιών και γιατί με ότι πιο άρρωστο μπορείτε να φανταστείτε...
αναζητούμε χώρο να μετακομίσουμε όσο πιο μακρυά μπορούμε - όχι γιατί φοβόμαστε ή γιατί νιώθουμε πως είμαστε ηττημένοι αλλά γιατί μας είναι αφόρητο να ζούμε μέσα σε τέτοια παρακμή και ανθρώπινη ηλιθιότητα
είμαστε σίγουροι πως για το σουβλατζίδικο που θα ανοίξει στη θέση μας θα υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός απ΄όλους..
Εκεί που στίφη 'αγρίων βαρβάρων' πάτησαν και ούρλιαξαν κι αγάπησαν και πλήγωσαν, τώρα ερημιά. Στοιχειώνει ο τόπος. Φεύγουν οι άνθρωποι μα η σκιά τους μένει πίσω.
Βαθιές ανάσες παίρνει το χειμώνα το νησί. Ξεπλένουν οι βροχές και οι αέρηδες όλα εκείνα- τα νεύρα, stress, την κούραση- που άφησαν πίσω όσοι ήρθαν να ξεκουραστούν, να αδειάσουν, να ηρεμήσουν, πριν επιστρέψουν από τις Διακοπές τους στον αδιάκοπο αγώνα της καθημερινότητάς τους.
Ακόμα τώρα όμως είμαστε στο στοίχειωμα του αποχαιρετισμού. Αδειασμένος, ερημωμένος είναι ο δρόμος, όχι άδειος ή έρημος, όπως οι νύχτες πολυσύχναστης πλατείας ή αρχαίες πόλεις που εγκαταλείφθηκαν.
Θα ξεπλυθεί το ξένο stress. Τα νεύρα, οι απογοητεύσεις κι οι πικρίες κυλούν σε γη και θάλασσα, λύματα είναι που θα γίνουν λίπασμα για να ανθίσουν πάλι οι ανοιξιάτικες βιολέτες και να δώσουν καρπούς τα αμπέλια μας όταν την Άνοιξη θα ξαναγεννηθούμε στον αιώνιο κύκλο και το νησί φρέσκο θα αναδυθεί κι έτοιμο να προσφέρει πάλι θεραπεία.
______________________________________________
Στα εισαγωγικά: Ανδρέας Κάλβος
Η εικόνα: στο Cafe Vero- παλιός Περιφερειακός μεταξύ ΟΤΕ, Ταχυδρομείου, Αφετηρίας λεωφορείων, σημείο αδιαπέραστο μέρα ή νύχτα τα καλοκαίρια αλλά τώρα όπως το βλέπετε.
