Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

Ιδού της ΟΔΟΥ, Θεέ μου των πτωχών γραφιάδων



Μια δύσκολη στιγμή για τους φίλους, 
το παραλίγο Ρουά Ματ στη γνωστή παρτίδα με το Θάνατο, 
έστειλε στα δικά μου λόγια έναν απελπισμένο φίλο
κι η λύπη του έγινε η δική μου η χαρά, το δώρο το ύψιστο που κάθε φτωχός γραφιάς βαθιά στα μύχια  της καρδιάς ελπίζει κι ονειρεύεται. 
Μια φαντασίωση κρυφή:
οι αναγνώστες που σηκώνονται αναμαλλιασμένοι από του πόνου το κρεβάτι ―σπρωγμένοι από εκείνο που  ο Σεφέρης περιέγραφε ως «την καύλα*» να τρέχεις σπίτι για να ξαναδιαβάσεις κάτι» ― και κυριευμένοι από τέτοια ανάγκη τρέχουν στη βιβλιοθήκη με τα αγαπημένα τους (ραφιού ή οθόνης) κι εκεί, εκεί - εκεί εκεί οι αναγνώστες με βιαστικά δάχτυλά που από πόθο και βιασύνη τρέμουν και  υπερπηδούν 
και , εκεί λοιπόν
αντί για Σαίξπηρ ή Ευριπίδη ή Νομπελίστες μελοποιημένους βραβευθέντες  κα ήρωες ή ιερούς νεκρούς, πιάνουν Εμάς και μας τιμούν με το ύψιστο παράσημο το της «Δίψας* να Ξαναδιαβαστεί».

Ιδού της Οδού λοιπόν περί Θανάτου και γιατί εγώ μοιάζει σα να γυρίζω γύρω από τον εγωπαθή εαυτό μου
―«καταστρέφουσα τον λόγον» όπως λένε οι νομικοί όταν κλείνουν κυκλικά σαν ουροβόρος που τελειώνει στην αρχή του― και
αναδημοσιεύω τη αγαπητή μου 'Οδό' της Καστοριάς που με τιμά αναδημοσιεύοντάς με από αυτό το blog που εγώ μόλις αναδημοσίευσα. Για τους νεκρούς μας - θέμα δικό μου της καρδιάς.

________________
παράσημο της «Δίψας* να Ξαναδιαβαστεί».
Επειδή παραπάνω δε υπάρχει να ζητήσω στις κρυφές κι απόρρητες μου προσευχές στο Θεό Φτωχών Γραφιάδων, παρά την Καύλα* τη σεφερική (που για να συμπεριληφθούν κι ευαίσθητες υπάρξεις, στο νοερό παράσημο τη λέω 'Δίψα').

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Επιζώντες ενός άδικου πολέμου #HepCCommunitySummit #BridgingGaps


Στο μέλλον οι άνθρωποι δε θα το πιστεύουν ότι χρειάστηκε για έναν αιώνα να πολεμήσουμε για το Δικαίωμα στη Χρήση (Right To Use).
Ο πόλεμος ακόμα κρατά κι εμείς είμαστε οι επιζώντες. Μετράμε τους νεκρούς μας, μετράμε τα σημάδια της Ναρκοαπαγόρευσης και της καταστολής στο σώμα και τη ζωή μας, μετράμε και τα γιατί εμείς ζήσαμε κι άλλοι έχουν  χαθεί σε φυλακές και τάφους.
 Δισεκατομμύρια αλλάζουν χέρια, καριέρες και παλάτια χτίζονται, επειδή κάποτε μια μεγάλη δύναμη αποφάσισε να ποινικοποιήσει το δικαίωμα του ανθρώπου να κάνει το σώμα του ό,τι γουστάρει. 

Το κίνημά μας έχει ιστορία.
Ο πρώτος Χώρος Ασφαλούς Χρήσης άνοιξε στη Βέρνη πριν το '90.
Η Ελβετία παρέχει ηρωίνη εδώ και δεκαετίες.
Οι Ολλανδοί κι οι Γάλλοι ξεκίνησαν να οργανώνονται κατά της απαγόρευσης ήδη από τη δεκαετία του 90.
Μετά την Πορτογαλλία και την Ισπανία, Νορβηγία και Καναδάς προχωρούν στην αποποινικοποίηση με θεαματικά αποτελέσματα (εξάλειψη ασθενειών και θανάτων και μείωση του εγκλήματος). Ενώ πλέον η μέθοδος 'προγραμμάτων΄και ιδρυματοποίησης εγκαταλείπεται κι αντικαθίσταται με συνταγογράφηση υποκαταστάτων σε όσους θέλουν επιλέγουν να κόψουν ή να κάνουν παράλληλη χρήση.


Στη Μασσαλία συναντηθήκαμε για την Ηπατίτιδα C που μαστίζει την κοινότητά μας επειδή από εγκληματική άγνοια οι φαρμακοποιοί συχνά δεν πουλάνε σύριγγες σε χρήστες κι επειδή- όπως συζητήσαμε σήμερα- είναι τέτοια η συμπεριφορά του ιατρικού προσωπικού και τέτοια τα μαρτύρια όσων από εμάς έχουμε κάψει τις φλέβες μας  που πολλοί ούτε να εξεταστούν δε δέχονται, πόσω μάλλον να δεχθούν θεραπεία που μας παρουσιάζεται συχνά σα χάρη.


Το κίνημά μας έχει ιστορία.
Απολαύστε τον Theo van Dam, έναν από τους πρωτοπόρους μας κι αμετανόητους (σαν τη γράφουσα).



https://youtu.be/2XODZP8zzGM
In Marseille for the Hep-C Community Summit. Harm reduction and drug user activists engaging with latest science and best practice on Hep C. 
Thanks to Correlation EuroHRN for creating this important connecting event.





































Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Φεύγω απ' τη χώρα του μελιού- suma, όπως λέμε άθροισμα [Λιθουανία]



Suma, όπως λέμε άθροισμα, στα λιθουανικά γράφουν οι αποδείξεις.

Ένα άλλο κοινό είναι οι δίπλες. Ναι, το γνωστό γλυκό που φτιάχνουν οι γυναίκες στα χωριά όποτε έχουν ξένους. Χθες, ανάμεσα σε κουλουράκια και βουτήματα στο διάλειμμα του καφέ, είχε κι ένα πιάτο με δίπλες. 
«Η μαμά μου τις έφτιαξε» μου είπε η διοργανώτρια και συζητήσαμε τη συνταγή και τη συνήθεια. Έχουν κι άλλα από την κάποτε μεγάλη ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας, μου είπαν, αλλά ποιος πήρε πρώτος τι και τι καταγωγή έχουν οι δίπλες δε γνωρίζω.
Πάντως εδώ τις κάνουν πιο μικρές, πιο ντελικάτες, δίχως το βαρύ πασπάλισμα ξηρών καρπών που συναντάμε σε κάποιους φούρνους αλλά, όπως σχεδόν κάθε τι, λουσμένες στο μέλι. Λιθουανία, χώρα του μανιταριού και του μελιού, τους έλεγα χθες στο εστιατόριο που ακόμα και ένα σφηνάκι που μας πρόσφεραν πριν το φαγητό ήταν κρασί με μέλι. Μέλι στα ποτά, μέλι στα γλυκά, μέλι στο γεύμα, μέλι στα πανταχού παρόντα παντζάρια, μέλι στο τυρί. Και στο νερό φέτες λεμόνι ή καρποί του δάσους, αγριοκέρασα και κάτι κόκκινα μικρά από θάμνους που σ' εμένα θυμίζουν Χριστούγεννα παρότι, το έχουν δικαίως για καμάρι τους εδώ, είναι οι τελευταίοι που προσηλυτίστηκαν όταν όλοι οι άλλοι είχαμε  γίνει Χριστιανοί. 

Αλλά αυτό ήταν. Ντυμένη με τη μέθοδο κρεμμύδι σε κρύο που χτυπά το πρόσωπο σα μικρές βελόνες ενώ εντός ιδρώνουμε από την παράλογα  δυνατή θέρμανση,  αποχαιρετώ  τη χώρα του μελιού και των ξύλινων χαμηλών σπιτιών. 
Αύριο το βράδυ θα είμαι στη Μασσαλία.  +16 από -6 Κελσίου. Τόσα να κάνω και να πω και να μελετήσω μα, φευ ματαιότης ματαιοτήτων, ο νους μου είναι στα μικρά μπαγκάζια που επιβάλλουν πλέον οι αεροπορικές εταιρίες δίχως να λογαριάζουν τον καιρό και την κοκεταρία μας. 

Κατοικίες

Σχολείο

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Τουρισμός στην Ανατολική Ευρώπη #FaultyTowers_East





Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, Βιλνιούς, Λιθουανία. 

―Μπορώ να καθίσω εδώ; 
―If you pay, απαντά η υπεύθυνη σηκώνοντας τους ώμους.
Αθάνατη τουριστική βιομηχανία της Ανατολικής Ευρώπης. 

Δε γενικεύω περί ανθρώπων, απλώς το παλιό πολιτικό καθεστώς, παρά τα 30 χρόνια που πέρασαν, έχει αφήσει κουσούρια. Πρώτοι οι οικοδεσπότες μας το συζητούν (οι ταξιδεμένοι). Και οι συνεργάτες μου λένε ξανά και ξανά πως η Ελλάδα έπρεπε να προσφέρει μαθήματα συμπεριφοράς και ανάπτυξης οικογενειακών επιχειρήσεων. 




Σε πολύ μεγάλο φούρνο πολυκαταστήματος, σε ράφι με διάφορα κουλουράκια σε πακέτα ρωτάω την υπάλληλο (που δεν ξέρει καλά αγγλικά) τι έχουν μέσα.
Δείχνει λοιπόν τις εικόνες και περιγράφει με την ένρινη εμφατικότητα που στις ταινίες πλέον έχουν οι δολοφόνοι της ρώσικης Μαφίας.

Σοκολάτα: 'Κονκόα'
Γάλακτος: 'Μιλννκ'
Ολικής αλέσεως: 'ΝΟ!'

Η κουλτούρα των 'υγιεινών' πακεταρισμένων δεν έχει εξαπλωθεί ακόμα εδώ. Αν ήμουν σε Λονδίνο-Βερολίνο θα μου είχαν φορτώσει σανό με φύτρες, ιδίως αν ήξερα πως είμαι vegetarian.

#αγαπώ.
_________________________________
Και, για τους περίεργους, το γιατί βρέθηκα εδώ που βρέθηκα:

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Οι ΓΧΝΑΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ: 16 Ημέρες κατά της βίας από τη EuroNPUD



ΟΙ ΓΧΝΑΙΚΕΣ της EuroNPUD, του ευρωπαϊκού δικτύου ανθρώπων που παίρνουν ναρκωτικά, ετοιμάζουμε μια πανευρωπαϊκή καμπάνια για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, με εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.
#16Ημέρες για τις γυναίκες: από 25 Νοεμβρίου (Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών) ως 10 Δεκεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα),
φορέστε κάτι πορτοκαλί κι ελάτε να μας γνωρίσετε. 

Πορτοκαλί είναι το χρώμα που συμβολίζει τον αγώνα κατά της βίας προς τις γυναίκες.

Βία οικογενειακή, 
βία σεξουαλική,
βία λεκτική.
Η βία της εξουσίας,
η βία της σωματικής υπεροχής,
η βία του νόμου,
η βία της αδικίας,
η βία της καταπίεσης,
η βία της απόρριψης.

Στην κοινωνία που ζούμε όλες έχουμε υποστεί βία. Εμείς, οι γυναίκες που παίρνουν/ πήραν ναρκωτικά, ακόμα πιο πολύ. Παγκοσμίως το συντριπτικό ποσοστό γυναικών που βρίσκονται στη φυλακή είναι θύματα της Ναρκοαπαγόρευσης. 


Στην Ελλάδα οι  ΓΧΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ θα σας καλέσουμε στο Μύρτιλο στις 10 Δεκεμβρίου. Εν τω μεταξύ θα σας ενημερώνουμε για την πορεία της ευρωπαϊκής καμπάνιας.

EuroNPUD WOMXN Campaign: The Women Fight Back
#16days 25 November to 10 December
Drug use is no excuse for Violence                                          
Τhe war on drugs enables violence against women who use drugs. 
End the war - end the violence. 
Support Don't Punish    
#16days 
#ΕuroNPUD #EuroNPUD_Women #Narcofeminism
#womenusedrugs #vaw  #orangetheworld #violenceagainstwomen #WHRINetwork  #SupportDontPunish
#16Ημέρες #ΓυναικεςΚατάΤηςΒιας

Πρόσκληση: https://www.facebook.com/events/1008502076160654/ Πλαίσιο φορτογραφίας πορτραίτου για το Facebook: www.facebook.com/profilepicframes/?selected_overlay_id=691567608033135




WHRIN 16 days of action campaign to eliminate violence against women

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Αστυνομικός χτυπήθηκε με βέλος





Αστυνομικός χτυπήθηκε με βέλος, 8.545 χλμ από τα Εξάρχεια.
Σήμερα, 17 Νοεμβρίου 2019 στην ΕΡΤ1.

Μα τι τόξο ήταν αυτό!

_________________________________________
από @MascaraGreco

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Η θυγατέρα σου στην Αθήνα της μνήμης




Αθήνα των αναμνήσεων. 

'Σε αγαπώ πολη, η θυγατέρα σου, Δάφνη', 
υπογράφω εννιά ετών σε κάρτα στον πατέρα μου από την Πάρο. 

Εκτός του άτονου ήτα στο 'πολύ' που θα προκάλεσε ρίγη, εκτός της απίθανης επιλογής μου να διαλέξω φωτογραφία το δρομάκι με «μια γριά που γνέθει» την οποία δηλώνω πως θα ήθελα να ψάξω να δω από κοντά λες κι η γυναίκα ήταν αξιοθέατο, το κύριο που με εντυπωσίασε είναι «η θυγατέρα σου».
Διότι όχι δε μιλούσαμε έτσι. Μάλλον την κοροϊδεύαμε την ψευτοκαθαρεύουσα των σχολικών βιβλίων οπότε  το γιατί εγώ την προτιμούσα για την επικοινωνία με την οικογένειά μου είναι ένα ακόμα μυστήριο που έχει σκεπαστεί ήδη από την πάχνη του χρόνου.

Για σάς συνοδεύω την κάρτα με φωτογραφία του σεβαστού  πατρός μου, στη βεράντα μας, Ασκληπιού 79, το 1967 σε μια από τις πρώτες πολυκατοικίες της γειτονιάς όταν ο Λυκαβηττός φαινόταν ολόκληρος όπως και η Ακρόπολη από την άλλη πλευρά.
______________________________________________

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2019

Βενετία: η πλημμυρίδα κι η καταστροφή




« Η Βενετία επλήγη χθες από την δεύτερη μεγαλύτερη πλημμυρίδα που έχει καταγραφεί ποτέ, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να πλημμυρίσει η ιστορική βασιλική του Αγίου Μάρκου και να βυθιστούν στο νερό πολλές από τις πλατείες και τα σοκάκια της.
Ο δήμαρχός της Λουίτζι Μπρουνιάρο ανακοίνωσε ότι θα κηρύξει τη Βενετία σε κατάσταση καταστροφής και προειδοποίησε για σοβαρές ζημιές στην πόλη.»


Αν ζήσουμε ως το 2050, μάλλον πριν πνιγούμε στο σκουπίδι και το πλαστικό και το καυσαέριο, πριν στερηθούμε το καθαρό νερό και τη φρέσκια τροφή, πριν καταφύγουμε στα μεζεδάκια από κατσαρίδες, πριν λιώσουμε από τη ζέστη και παγώσουμε απ' το κρύο, 
μας βλέπω να αποχαιρετάμε ένα ένα όσα αγαπήσαμε.

Η Βενετία σήμερα.
Αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που ακόμα αρνούνται ανεγκέφαλοι εγωιστές της γης αλλά, λένε κάποιοι Βενετσιάνοι, και της τοπικής διαφθοράς.

Παράλογοι κυρίαρχοι ενός πλανήτη που δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε δίνουμε το τιμόνι στους πιο παιδαριώδεις, τους πιο κουτούς, τους πιο εγωπαθείς συνανθρώπους μας και μετά κλαίμε για τη ζημιά.

Τι άλλο να πω;
Μπράβο μας!
__________________________________________
Με την ευκαιρία σας ζητώ μια χάρη:

Η πλημμυρίδα είναι η φάση της παλίρροιας κατά την οποία η στάθμη των νερών ανεβαίνει. Γράφεται με τα δύο μ των ομόρριζων αρχαιοελληνικών λέξεων, γραφή που απαντάται σε πολλούς κώδικες και δικαιολογείται ως προϊόν παρετυμολόγησης από το πλήν + μύρομαι (βλέπε Liddell-Scott στο λήμμα πλημυρίς).


Ποιος αξιολογεί τη δουλειά της Αστυνομίας;





Αναρωτηθήκατε ποτέ:
«Υπάρχει ενας άνθρωπος σε αυτη την χώρα να αξιολογήσει και να κοστολογήσει το έργο της αστυνομίας;
Ποσο κόστισε αυτη η επιχείρηση στο κρατος; Ποιο είναι το όφελος; Γιατί σέρνουν 26500 υποθέσεις τον χρόνο για μικροποσότητες στα δικαστήρια ;
Με την πλειονότητα των κατηγορουμένων να απαλάσσεται , πόσο κοστίζει το κάθε ένα αυτόφωρο στο κράτος και ποιοι επωφελούνται από όλα αυτά; »
από το συνεργάτη μου Χρήστο Αναστασίου για τη μόνιμη δράση της Αστυνομίας αλλά και τις πρόσφατες εξαλλότητες εντυπωσιασμού κι επίδειξης κούφιας δύναμης όπως  η «Έφοδος σε μπαρ με 90 Προσαγωγές»


_______________________