Έχω διαβάσει πολύ. Πάρα πολύ.Ένα βιβλίο της ημέρα όπου και όπως να είμαι. Από παιδί ξεκίνησα με τις βιβλιοθήκες των γονιών μου και των παππούδων. Και των φίλων των γονιών μου. Και των σπιτιών που με φιλοξενούν.
Στο Λονδίνο είχα τη βιβλιοθήκη της γειτονιάς. Σε κάθε γειτονιά. Σαν ελληνίδα είχα μάθει να αγοράζω τα βιβλία μου και μιά ζωή με ταλαιπωρούν οι ασήκωτες βαλίτσες. Γι αυτό μου πήρε καιρό να συνηθίσω πως γινόταν να παραγγείλω εκεί για να δανειστώ ό,τι καινούργιο πανάκριβο έβγαινε. Πριν βγεί φθηνό με μαλακό εξώφυλλο και προσιτή τιμή, όταν ακόμα ήταν σκληρόδετο, πολυτελές και γιά λίγους· όταν ακόμα σκαρφάλωνε τη λίστα των best-sellers ώστε να προβιβαστει σε χαρτόδετο "τσέπης" Penguin,Virago ή ό,τι άλλο ξεφύτρωνε σιγά-σιγά.
Στην Αθήνα ήταν το Βρετανικό Συμβούλιο. Η θαυμάσια Βιβλιοθήκη του από την οποία ακόμα έχω βιβλία που χαρίζονταν όταν ξεσκαρτάριζαν για να αντικατασταθούν με νέα καθαρά αντίτυπα.
Ονειρευόμουν κι ονειρεύομαι μιά βιβλιοθήκη σε κάθε γειτονιά όπως άλλοι θεωρούν προτεραιότητα τα γυμναστήρια, τις κούνιες, τις μπασκέτες. Το κρέας του ενός είναι του άλλου δηλητήριο, λέει μιά αγγλική παροιμία.
Στην Πελοπόννησο έβλεπα ένα μικρό βοσκόπουλο να βγάζει κάθε μέρα το κοπάδι. Στον ήλιο του χειμώνα καθόταν μόνο κι άπραγο κι έλεγα τι σπουδαία θα ένοιωθε τη ζωή του αν διάβαζε ποίηση. Από το Βιργίλιο ως του ρομαντικούς ο ποιμήν έχει υμνηθεί και το μικρό βοσκόπουλο θα μάθαινε να βλέπει την αξία και την ομορφιά της καθημερινότητάς του. Γελά όποιος με ακούει αλλά δεν έχω άδικο. Αν ήξερε γράμματα, αν είχε δει άλλους να διαβάζουν, αν είχε κάποια βιβλία κοντά του για να διαλέγει ό,τι του άρεσε θα αναγνώριζε την αξία του κόπου του και δε θα απόστρεφε το βλέμμα ντροπαλά κι ημίτρελα όποτε διασταυρωνόταν με περαστικό.
Γελούν μαζί μου, το θεωρούν ουτοπικό αλλά δεν είναι. Υπάρχουν κάποιοι που οργανώνουν βιβλιοθήκες σε Δήμους ή φυλακές. Και το συστήνω πιο πολύ από το να δίνει κανείς φιλανθρωπίες για τσουνάμια ξένα ή Band Aids ― που θα σάς λυπήσω μα οργανώνονται έτσι που αφού πληρωθούν οι διαχειριστές κι οι λογιστές δε φτάνει πεντάρα στους πληγέντες―. Γι αυτό συστήνω αν μας πιάνει το φιλανθρωπικό μας να στέλνουμε βιβλία σ' εκείνους που μάς το ζητούν. Στις Φυλακές Αυλώνα π.χ. ή σε κάποια από τις πολλές βιβλιοθήκες που παλεύουν να στήσουν λίγοι άξιοι δήμαρχοι.
Εμείς αυτά, οι ιδιώτες. Διότι οι μεγάλοι οργανισμοί εκδοτών θα δείτε πιό κάτω πώς παίζουν επιχειρηματικά παιχνίδια με ένα παλιό εκδοτικό οίκο και πώς καταστρέφουν τα βιβλία σα φασιστικές νεολαίες.
Θλιβερό και σάς συστήνω (αν δεν έχετε σύνδρομο σκίουρου) να στέλνετε τα διαβασμένα σας όπου θα πιάσουν τόπο. Πού;
Το Greek Libraries της Κατερίνα Κεράστα είναι ένας συναθροιστής για ό,τι συμβαίνει στις ελληνικές βιβλιοθήκες κι εκεί πιστεύω θα βρείτε μιά που να αξίζει τα αγαπημένα σας. Αν δεν προτιμάτε τη φυλακή (που παραμένει δικό μου πάθος).
Facts:
Μου στέλνουν από Τα Νεα :
"Γνωρίζετε πόσα νηπιαγωγεία έχει η χώρα; 6.078. Και πόσες βιβλιοθήκες διαθέτουν αυτά τα φυτώρια (;) της πρώτης γνώσης; Μηδεμία βιβλιοθήκη!
Γνωρίζετε πόσα δημοτικά σχολεία διαθέτει η χώρα; 5.368. Και πόσες βιβλιοθήκες λειτουργούν σ' αυτά; Μηδεμία!
Γνωρίζετε πόσα γυμνάσια, λύκεια ΤΕΕ, ΣΕΚ λειτουργούν στη χώρα; 4.101. Και πόσες βιβλιοθήκες έχουν ιδρυθεί να λειτουργούν σ' αυτά; 765 (από αυτές τις 499 είχε ιδρύσει ένας και μοναδικός υπουργός Παιδείας: ο Γεράσιμος Αρσένης). Από αυτές οι περισσότερες είναι κλειστές ή υπολειτουργούν ελλείψει προσωπικού και κονδυλίων για τη συντήρησή τους..." Κ. Γεωργουσόπουλος
Γνωρίζετε πόσα δημοτικά σχολεία διαθέτει η χώρα; 5.368. Και πόσες βιβλιοθήκες λειτουργούν σ' αυτά; Μηδεμία!
Γνωρίζετε πόσα γυμνάσια, λύκεια ΤΕΕ, ΣΕΚ λειτουργούν στη χώρα; 4.101. Και πόσες βιβλιοθήκες έχουν ιδρυθεί να λειτουργούν σ' αυτά; 765 (από αυτές τις 499 είχε ιδρύσει ένας και μοναδικός υπουργός Παιδείας: ο Γεράσιμος Αρσένης). Από αυτές οι περισσότερες είναι κλειστές ή υπολειτουργούν ελλείψει προσωπικού και κονδυλίων για τη συντήρησή τους..." Κ. Γεωργουσόπουλος
Αλλά μη χαρούμε πολύ που κάποιος το εντοπίζει. Στα ΝΕΑ, ΔΟΛ δηλαδή.
Διότι επίσης
μου στέλνουν από το Εξομολογήσεις..Κανιβάλων :
"..Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ως γνωστόν έκλεισε τα Ελληνικά Γράμματα, που είχε αγοράσει κάποτε μισοτιμής, λες και έκλεισε πατσατζίδικο.Τα βιβλία που δεν μπόρεσε να «φορτώσει» στην αγορά, τόνους ολόκληρους βιβλία, τα απαξίωσε, αδιαφορώντας προκλητικά για την όποια συμβολική τους αξία.
Τα πέρασαν μια κόκκινη μπογιά καταστροφής και τα έδωσαν αυτές τις ημέρες για πολτοποίηση. Εκατοντάδες κοινοτικές, ιδρυματικές, σχολικές και άλλες βιβλιοθήκες ικετεύουν για βιβλία και εδώ ο Οργανισμός Λαμπράκη, εκτελεί εν ψυχρώ, θα το ξαναπώ, πάνω από δέκα τόνους βιβλίων!
Τις φωτογραφίες μου παρέδωσαν φίλοι από τα Εξάρχεια που έπαθαν σοκ στη θέα του φορτηγού που μαζεύει τα κοκκινισμένα, ματωμένα, πληγωμένα βιβλία, φορτωμένα όπως όπως, ίδια σκουπίδια, για το εκτελεστικό απόσπασμα! Ντροπή κύριοι του ΔΟΛ ..." γράφει ο Δημήτρης Καραβασίλης.
Μου στέλνουν επίσης, ως χαριτωμένο αυτό― αλλά ανατρίχιασα σαν τον Ινδιάνο που έγραφε πως επιτρέποντας τα ορυχεία δίνει άδεια να ξεκοιλιάσουν τη μάνα του. 'Γλυπτά από Βιβλία" ονομάζει τα τερατουργήματά του ο Robert The, Αμερικανός (κατά το pps που έλαβα). Λες και χάθηκαν τα τούβλα και τα ξύλα τα απελέκητα.
Ιδού και κρίνετε μόνοι σας:
❧
