Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Μύκονος νύχτα ατέλειωτη με την Προσευχή του Μάγκα





Το έχει αυτό η Μύκονος. Σαν τους μεγάλους έρωτες, δεν ξέρεις πού σε βγάζει. Μόνο που έτσι κι αγγιχτεί κολλά επάνω σου και σπίτι δε γυρνάς.
Για ψώνια βγήκα χθες, τον ξένο τύπο που μου τον κρατούν και τέτοια απλά.
Έλαμπε ο Γιαλός χρυσός το απόγευμα και με μιά έκθεση, λόγια, ψώνια, δώρα κι ένα μουρμούρικο σκοπό, γύρισα σπίτι λίγο πριν την αυγή.
 Από του Σουρλάγκα (όποιος ξέρει ξέρει)· κι (ακόμα ένα) παρέο leopard απ' το Λουκά· απ' τον Πολύκαρπο, Παιδί μου αιώνιο Μαθητή μου λατρευτό, στη Scalla για την έκθεση· στο Φιλιππή για ένα κρασί κι ένα φιλί στη Χρύσα αδυνατισμένη και κομψή με μπαλαρίνες και μαύρη δαντέλα και πορτοφόλι στην καμέλια τής Chanel· στο Μα'εργιό o Alberto, μακρύτερο μαλλί και τα χρυσά αγόρια με ιστορίες και κρασί, φελάφελ, θέατρο, Κομοτηνή και Plymouth.

Και λόγια κι αναμνήσεις και κρασί ως το αυτοκίνητό μου που είχαν κλείσει τα αιώνια κλειδωμένα μηχανάκια
για να σαστίσω μιά στιγμή με θέα το λιμάνι ώστε να έρθει η μουσική να με τραβήξει πάνω.
Σ' αυτό που είναι η Μύκονος. 
Καθώς πυροτεχνήματα δονούν «σκάφη αγρίων βαρβάρων», από την Πόλη σε δυό λεπτά στη μαύρη θάλασσα οδηγεί ασημένιος δρόμος φεγγαριού. Κι εκεί στην πέργκολα της φοινικιάς μάς τραγουδάει το νησί με το μπουζούκι, τρεις φωνές και το μπαγλαμαδάκι.


Θέ μου μεγαλοδύναμε

που 'σαι ψηλά κει πάνω

ρίξε λιγάκι τουμπεκί, Θεούλη μου 

στο ναργιλέ μου επάνω.






Εκεί ψηλά στης εκκλησιάς

τις αψηλές καμάρες

Ανάψαμε τα τρίφυλλα, Θεούλη μου

σαν να 'τανε λαμπάδες






Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα

με τ' άσπρα του τα γένια

τραβάει μια ντουμανιά, Θεούλη μου 

ξεραίνεται στα γέλια.






Κι όταν φουντώσει ο ναργιλές

κι έρθουμε στο ντουμάνι
στείλ' όλους τους αγγέλους σου, Θεούλη μου
 
να πουν το νάνι-νάνι




Το τραγούδι είναι παραδοσιακό 'μουρμούρικο' που τραγουδιόταν πριν κλείσει ο τεκές κι έχει πολλές παραλλαγές γιατί κάθε μουσικός συνηθίζεται να προσθέτει και τα δικά του. Οι ανωτέρω στίχοι είναι όπως τους θυμάμαι. 
Αλλού αλλιώς:



Το Μιχαήλ Άγγελο παραλλαγή μου τον έχει στείλει ο φίλος μου Erkan
και για τα σκάφη «αγρίων βαρβλαρων» μίλησε ο Κάλβος

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Στη ζούλα Χρήση ―στη ζούλα Αποποινικοποίηση (και πάλι καλά)













Αγιάζει ο σκοπός τα μέσα; Καλά που θα 'τανε! Για θέματα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα διότι η ανθρώπινη ζωή έχει συγκεκριμένη διάρκεια και δε μπορεί ο άνθρωπος να περιμένει. Σε θέματα ισότητας κι ελευθερίας θα ήθελα να βιαζόμαστε. Θα ήθελα να θυμόμαστε πως σε καθένα συντηρητικό πολίτη που δεν είναι ακόμα έτοιμος να συναινέσει (σε νόμο που δεν τον αφορά) αντιστοιχεί ένας άλλος που καταπιέζεται και δυστυχεί (διότι ο νόμος τον αφορά).
Το δίλημμα είναι σοβαρό. Να παραβεί ο πολιτικός την ουσία της Δημοκρατίας περνώντας στη ζούλα ανθρωπιστικούς νόμους, ή, σεβόμενος τη διαδικασία, να  αφήσει να διαιωνίζεται η αδικία.
Στην Ελλάδα έχουμε παράδοση καταστρατήγησης των δημοκρατιών διαδικασιών. Λόγω απληστίας, νοθείας, ξένων παρεμβάσεων.
Διεθνώς τις δημοκρατικές διαδικασίες τις παρακάμπτουν δικτατορικά καθεστώτα για να επιβάλουν νόμους δυναστικούς κι απάνθρωπους. Όχι εδώ όμως, δηλαδή όχι πάντα.  
Μαζί με άλλα πρωτοφανή παράδοξα στην Ελλάδα έχουμε και τούτο το τρελό ρεκόρ.
Οι προοδευτικότεροι νόμοι μας, εκείνοι που αφορούν προσωπικές ελευθερίες και σεβασμό του ανθρώπινου δικαιώματος αυτοδιάθεσης και ευτυχίας, επιβάλλονται στη ζούλα, πονηρά και σχεδόν βρώμικα δίχως συζήτηση και πολλά-πολλά.
Είναι που έχουμε την παντοδύναμη Εκκλησία και το συντηρητικό Κ.Κ. που καθοδηγούνται από παλιού παπά ευαγγέλια; Είναι που οι Έλληνες πολιτικοί πριν γίνουν πρωθυπουργοί συνήθως ξεστραβώνονται (λόγω σπουδών ή εξορίας) σε χώρες ξένες έτσι που όταν γυρνούν τοποθετούν νοερά το μέσο όρο του λαού που κυβερνούν κάτω του μετρίου;
Πάντως είναι ενδιαφέρον και κωμικό και, για μένα που συμφωνώ με τους ανθρωπιστικούς νόμους (αν και όχι με τον τρόπο που επιβλήθηκαν) είναι πολύ διασκεδαστικό.
Παραδείγματα;
Πρώτη η Ελλάδα απέκτησε αυτό που στη δεκαετία του '60 ονόμασαν "Αυτόματο Διαζύγιο". Σοφό και δίκαιο. Αν ο ένας δε θέλει, το δηλώνει και η συμφωνία ακυρώνεται. Ποιος το έκανε; Ο Γ. Παπαδόπουλος για να παντρευτεί τη λατρευτή του Δέσποινα. Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια έγιναν κουραφέξαλα μπροστά στην καψούρα του τυράννου. Για μια μέρα βέβαια, αλλά έγιναν.
Ύστερα, όχι για μια μέρα, αποποινικοποιήθηκε η Μοιχεία (το 'Ου μοιχεύσεις' ποιος παπάς το νοιαζόταν τότε που ζούσαν την απειλή ότι ο Α. Παπανδρέου θα δήμευε την περιουσία τους;). Πάει το αυτόφωρο με τους μοιχούς τυλιγμένους με σεντόνια, πάει η στέρηση οικίας και παιδιού επειδή ο άνθρωπος διέθεσε το σώμα του όπως ήθελε.
Το ίδιο, επίσης ο Α.Παπανδρέου έκανε και για το Γυμνισμό. (Σαν τη Μοιχεία, θέμα της καρδιάς μου). Που σοφά αποποινικοποίηθηκε εκτός κι αν κάποιος παραπονεθεί για Προσβολή Δημοσίας Αιδούς. Οπότε ντύνεται ο γυμνός κι αποχωρεί πριν φτάσει η αστυνομία (που γι αυτό ούτε που ξεκινά).
Και τώρα, καθώς χτυπιούνται τα συνδικάτα και συζητιέται από κάθε πλευρά το θέμα των ταξί και των κλειστών επαγγελμάτων, καθώς η ανύπαρκτη και προσυμφωνημένη αντιπολίτευση επιδίδεται σε διασυνδέσεις και καλλωπισμούς προετοιμαζόμενη για το ραντεβουδάκι με την Ιστορία, ο ΓΑΠ τηρεί την προεκλογική υπόσχεση. Για ψήφους μιά και χάνει τους ταξιτζήδες; Για τον τουρισμό, που τον έβλαψαν τα συνδικάτα; Αδιάφορο.
Το ουσιώδες είναι πως αποποινικοποιώντας τη χρήση κάνει το σωστό και για άλλη μιά φορά εκσυγχρονίζεται στη ζούλα η χώρα.
Τις απόψεις μου για την Αποποινικοποίηση τις εκθέτω εκτενώς αλλού σ' αυτό το ιστολόγιο και δε θα επαναλάβω παρά πως όποιος έχει αντίρρηση ας μην πάρει, όπως όποιος δε θέλει να πιεί οινοπνευματώδη δεν πίνει.
Ένα επιχείρημα μόνο (επειδή διάβασα πολλά χαζά και άσχετα στο Facebook κι από την Κα Παπαρήγα):  Το χασίσι δεν οδηγεί αφ' εαυτού στην Ηρωίνη παρά μόνο όταν και τα δυό είναι πα-ρά-νο-μα και τα προμηθευόμαστε από την ίδια Άκρη.
Τα οινοπνευματώδη δεν οδηγούν στην Κοκαΐνη (παρότι ταιριάζουν όπως η σαμπάνια με το χαβιάρι) επειδή δεν πουλιούνται στο ίδιο μέρος κι επειδή το ποτό δεν είναι παράνομο. Οι εγκληματολόγοι κι οι τοξικομανείς το ξέρουν. Η παρανομία οδηγώντας σε παραβατική συμπεριφορά κάνει το χρήστη εγκληματία. Αν συλληφθεί, στη φυλακή αποκτά ταυτότητα παρανόμου και κάνει και τις απαιτούμενες γνωριμίες ώστε να μην ξεκολλήσει ποτέ· αν δε συλληφθεί μέσα στη μαστούρα του νοιώθει αήττητος  και λίγο-λίγο μπαίνει στα βαθύτερα καθώς η παραβατικότης γίνεται συνήθεια.
Απόδειξη (πέραν προσωπικών εμπειριών)  στατιστικές που δείχνουν ότι στις χώρες που αποποινικοποιήθηκε η χρήση οι χρήστες μειώθηκαν αντί να αυξηθούν.
Αποποινικοποίηση κάθε χρήσης (δικό μας είναι το σώμα μας) και παροχή μεθαδόνης σε όποιον τη ζητά. Χωρίς ουρές για να μπεις στα προγράμματα (που προτιμούν να 'θεραπεύουν' τα μη πραγματικά εθισμένα πιτσιρίκια), ούτε φυλακές, στιγματισμός, ποινικό μητρώο, ούτε μαύρη αγορά κι αφορολόγητες εισαγωγές.
Η Ηρωίνη της Bayer ήταν
πρόοδος μετά το λάβδανο
Ποιος θα χάσει; Οι έμποροι. Και έμποροι δεν είναι οι φίλοι που σαπίζουν στη φυλακή επειδή εξυπηρέτησαν την παρέα τους και δεν είχαν καλό δικηγόρο, αλλά οι άλλοι που διατηρούν τις "κουζίνες" σε διπλανή χώρα ή οι άλλοι της Ν. Αμερικής που πρόσφατα εξήγαγαν τόνους κοκαΐνης "κομμένης" με ποντικοφάρμακο. 
Αφιόνι έδιναν οι Σουλιώτισες στα μωρά όπως σήμερα οι κυρίες των Ταλιμπάν για να μη θυμώσει από τα μωροκλάματα ο αφέντης. Κάνναβη για ευχαρίστηση, θεραπεία αλλά και τα γερότερα καραβόπανα και καραβόσκοινα είχε η χώρα μας.
Φυτά αρχαία και αυτοφυή τα χρυσοπληρώνουμε σε πόνο, χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό αντί να τα χαιρόμαστε και να τα εξάγουμε. Μόνο και μόνο επειδή οι ΗΠΑ κύρηξαν τον Πόλεμο στα Ναρκωτικά. Τώρα παραδέχθηκαν πως ο πόλεμος χάθηκε όσο κι εκείνος της Ποτοαπαγόρευσης που έχτισε τη Μαφία. Με γεια τους με χαρά τους, στη δημοκρατική και πουριτανική τους χώρα με την πολιτική που σχεδιάζεται χρόνια πριν εφαρμοστεί. Δηλαδή ουδεμία ομοιότης μ΄εμάς.
Η αποποινικοποίηση της χρήσης είναι ένα τεράστιο ανθρωπιστικό κι εκσυγχρονιστικό βήμα.
Δε μένει τώρα παρά να νομιμοποιηθεί ο Γάμος Για Όλους ώστε, παρά τα χίλια χάλια, να πάρουμε μιά ανάσα.


Περισσότερα: 
δικά μου:
 Legalize it― H πρόταση της Mme Kastell γιά την Οικονομική Κρίση 
Αποποινικοποίηση― Έκκληση (το petition που υπογράψαμε) κι ο Γιώργης Οικονομόπουλος (video)
Σχολή Εμπόρων Φούντας ― 'Οκλαντ, Πανεπιστήμιο Όκστερνταμ 



και άλλα πολλά με τον Willie Nelson (video), οδηγίες για μείωση βλάβης κλ κλ που θα τα βρείτε με κλικ κάτω στην ετικέτα Αποποινικοποίηση ή (για γενικότερα) Απαγορεύσεις ή έξεις

'Αλλων
Mayo Clinic (μεταξύ άλλων σοβαρών) για την ευεργετική ιατρική χρήση της Μαριχουάνας 

Προς κυρία Παπαρήγα: ο αριστερός Τύπος αλλού: The Independent κ.α. 

Από τα πολλά, με απεργίες, σχόλια, μαγαζιά:

 και όπως πάντα:
Συμμαχία "Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά: Facebook
iliosporoi :www.iliosporoi.net/
ο σπουδαίος Γιατρός Γιώργης Οικονομόπουλος 

Αν δε γκουγκλάρετε, όπως εγώ πριν λίγο, ελπίζω αντί να τρομάξετε να γελάσετε. Εκτός του κωμικού "δε θα περάσει" της κυρίας Παπαρήγα θα δείτε και το "παγίδα η Αποποινικοποίηση". Παγίδα; Ναι. Μήπως θέλουν να το εξηγήσουν σε χρήστες που καταστράφηκαν για λίγα γραμμάρια επειδή δεν 'έδωσαν' ως έμπορο το φίλο που τους βοήθησε ή επειδή δεν είχαν δικηγόρο; Ή σε άλλους που είχαν δικηγόρο και χρήματα και βγήκαν μα καταστράφηκε η ζωή τους από το στιγματισμό; Δε θα συνεχίσω με μελό. Μόνο καταλήγω πως η σκληρότητα κι η άγνοια των επικριτών είναι που μας κάνει μπανανία που εκσυγχρονίζεται στη ζούλα.

Ο Willie Nelson για την αγροτική χρήση


" Ηemp:Τα πρώτα jeans φτιάχτηκαν από ύφασμα κάνναβης, η Βίβλος τυπωνόταν σε κάνναβη. Η απαγόρευση είχε πολιτικούς λόγους οικονομικού ανταγωνισμού."

 Ρόζα η αγάπη μου

..μας κυνηγούν το ναργιλέ γιατί τον πίνουν μάγκες..

η αγάπη μου (για τη Ρόζα λέω)

...με τρέλανε ο Μόρτης ο κοκαϊνοπότης'..



αυτό το ξέρατε;

..τι με ρωτάτε;..έτσι θέλω..

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Μύρτις― Το πρόσωπο της μικρής Αθηναίας του Χρυσού Αιώνα






Περί το 430 π.Χ. λοιμός ενέσκηψε αιφνιδίως εις την πόλιν των Αθηνών …και νεκροί έκειντο εν ταις οδοίς …έθαπτον δε ως έκαστος εδύνατο» (Θουκυδίδης, Ιστορία).
 Κι έτσι εκατόν πενήντα Αθηναίοι κάθε ηλικίας θάφτηκαν βιαστικά σε ένα κοινό τάφο. 
Το 1994-1995, στη διάρκεια εργασιών για το υπόγειο μετρό ανακαλύφθηκε στον Κεραμεικό στο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας ομαδικός τάφος με "σκελετικό υλικό" περίπου 150 ανθρώπων που χρονολογήθηκε στην εποχή του Λοιμού των Αθηνών, δηλαδή μεταξύ του 430 και του 426 π.Χ. 
 Στη μελέτη του "σκελετικού υλικού" με σύγχρονες εργαστηριακές μεθόδους DNA ανιχνεύτηκαν ίχνη του βακτηρίου Salmonella enterica serovar Typhi που προκαλεί τον Τυφοειδή Πυρετό, αιτία θανάτου και του Περικλή.
Εκεί, στον ομαδικό τάφο των θυμάτων του λοιμού βρέθηκε και το άριστα διατηρημένο κρανίο ενός ενδεκάχρονου κοριτσιού που ονομάστηκε Μύρτις από τους επιστήμονες. Το κρανίο διατηρούσε όλα τα ανατομικά σκελετικά στοιχεία του προσώπου και ένα σημαντικό χαρακτηριστικό παιδιού αυτής της ηλικίας, δηλαδή μέρος της "νεογιλής" οδοντοφυΐας συγχρόνως με τη μόνιμη. Η παρουσία των δοντιών κι η άριστη κατάσταση του κρανίου της Μύρτιδος γέννησαν την ιδέα της ανάπλασης ενός παιδικού κεφαλιού της εποχής του Περικλή. Ακριβές αντίγραφο στάλθηκε σε Σουηδικά εργαστήρια από όπου επέστρεψε αναπλασμένο, με τη μορφή που βλέπουμε σήμερα.
Η αναγεννημένη Μύρτις παρουσιάστηκε στο κοινό στις 9 Απριλίου 2010, στο νέο Μουσείο Ακροπόλεως αρχικά και ύστερα ταξιδεύει σε τρίχρονη περιοδεύουσα έκθεση σε διάφορα μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού με τίτλο «Μύρτις: πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν», πριν επιστρέψει οριστικά στην πατρίδα της.


Για τη ζωή της Μύρτιδος και την ιστορία τής ανάπλασης έχει μιλήσει με συγκίνηση ο συντονιστής του προγράμματος, επ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μανώλης Παπαγρηγοράκης.

Τελική μορφή στο πρόσωπο έδωσε ο γλύπτης ("μοντελίστας") Οσκαρ Νίλσον που έχει φτιάξει κι άλλα έργα για το Μουσείο Βάσα της Σουηδίας.


Περισσότερα: στην ιστοσελίδα αφιερωμένη στη συγκεκριμένη ανασκαφή και την ενδεκάχρονη Μύρτιδαhttp://www.myrtis.gr/
_________________________________________

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Γλυπτά για τα τοπία της πόλης δίχως μπούστα ανδρών επιφανών






Έλαβα πάλι πρόσκληση- έκκληση να υπογράψω να στηθεί 'Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κάθε Ελληνική Πόλη". Κάτι σαν το πουλί της χούντας μού φαίνεται, στημένο για προφανή "στα μούτρα σας' προπαγάνδα ανθρώπων που δεν αγαπούν την Τέχνη. Δεν υπογράφω βέβαια. Κι ωστόσο μου είναι δύσκολο να μην υπογράφω για αγάλματα που (θεωρητικά) ομορφαίνουν κι εμπνέουν και (ιδανικά) αιφνιδιάζουν ανοίγοντας ορίζοντες στη σκέψη μας καθώς κινούμαστε εντός του προβλέψιμου τοπίου των πόλεων.
Άλλο ανδριάντες βέβαια, άλλο η άθλια προτομή που κουτσουλάνε περιστέρια, που έλεγε ο Βύρων πως είναι το μόνο που μάς φέρνει η διασημότης κι άλλο τα κάτωθι που θυμήθηκα πως μου είχαν στείλει και με διασκέδασαν όπως (διαλέγοντάς τα διότι είναι πάρα πολλά) ελπίζω να διασκεδάσουν κι εσάς. Χωρίς πουλιά της χούντας και ήρωες, χωρίς κακοφτιαγμένα μπούστα διαπρεπών, μα με ανάμεσά τους το Δρομέα της Αθήνας, ιδού και
Enjoy (όπως είπαμε πως λένε στις αμερικάνικες ταβέρνες):



Cadiz


                                                                                


H Madame Chapeau στις Βρυξέλλες μετρά ψιλά στο χάλκινο πορτοφολάκι της σε μιά γειτονιά γνωστή για μικροκλοπές


Μελβούρνη, προσωρινή τοποθέτηση σε πάρκο. Το 2006 αγοράστηκε από Πανεπιστήμιο.


Ο Κρεμαστός Ρινόκερως του Potsdam




Bratislava. Η μύτη του στρατιώτη γυαλίζει διότι θεωρείται πως φέρνει γούρι σε όποιον την αγγίξει. 


Βρυξέλλες. Ο αντάρτης ανατρέπει την εξουσία του αστυνομικού.






Αγελάδα μπλε παγωτό που λειώνει στη Βουδαπέστη





Κτίριο Ernst & Young, Los Angeles



Καρχαρίας σε σπίτι του 1860, Οξφόρδη






Μανχάταν, Νέα Υόρκη






 Στοκχόλμη, Σουηδία




Βερολίνο




και: 

Ο Δρομέας της Αθήνας



❧❧❧❧

Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Βιβλία για πέταμα και κλειστές βιβλιοθήκες




Έχω διαβάσει πολύ. Πάρα πολύ.Ένα βιβλίο της ημέρα όπου και όπως να είμαι. Από παιδί ξεκίνησα με τις βιβλιοθήκες των γονιών μου και των παππούδων. Και των φίλων των γονιών μου. Και των σπιτιών που με φιλοξενούν.
Στο Λονδίνο είχα τη βιβλιοθήκη της γειτονιάς. Σε κάθε γειτονιά. Σαν ελληνίδα είχα μάθει να αγοράζω τα βιβλία μου και μιά ζωή με ταλαιπωρούν οι ασήκωτες βαλίτσες. Γι αυτό μου πήρε καιρό να συνηθίσω πως γινόταν να παραγγείλω εκεί για να δανειστώ ό,τι καινούργιο πανάκριβο έβγαινε. Πριν βγεί φθηνό με μαλακό εξώφυλλο και προσιτή τιμή, όταν ακόμα ήταν σκληρόδετο, πολυτελές και γιά λίγους· όταν ακόμα σκαρφάλωνε τη λίστα των best-sellers ώστε να προβιβαστει σε χαρτόδετο "τσέπης" Penguin,Virago ή ό,τι άλλο ξεφύτρωνε σιγά-σιγά.
Στην Αθήνα ήταν το Βρετανικό Συμβούλιο. Η θαυμάσια Βιβλιοθήκη του από την οποία ακόμα έχω βιβλία που χαρίζονταν όταν ξεσκαρτάριζαν για να αντικατασταθούν με νέα καθαρά αντίτυπα.
Ονειρευόμουν κι ονειρεύομαι μιά βιβλιοθήκη σε κάθε γειτονιά όπως άλλοι θεωρούν προτεραιότητα τα γυμναστήρια, τις κούνιες, τις μπασκέτες. Το κρέας του ενός είναι του άλλου δηλητήριο, λέει μιά αγγλική παροιμία. 
Στην Πελοπόννησο έβλεπα ένα μικρό βοσκόπουλο να βγάζει κάθε μέρα το κοπάδι. Στον ήλιο του χειμώνα καθόταν μόνο κι άπραγο κι έλεγα τι σπουδαία θα ένοιωθε τη ζωή του αν διάβαζε ποίηση. Από το Βιργίλιο ως του ρομαντικούς ο ποιμήν έχει υμνηθεί και το μικρό βοσκόπουλο θα μάθαινε να βλέπει την αξία και την ομορφιά της καθημερινότητάς του. Γελά όποιος με ακούει αλλά δεν έχω άδικο. Αν ήξερε γράμματα, αν είχε δει άλλους να διαβάζουν, αν είχε κάποια βιβλία κοντά του για να διαλέγει ό,τι του άρεσε θα αναγνώριζε την αξία του κόπου του και δε θα απόστρεφε το βλέμμα ντροπαλά κι ημίτρελα όποτε διασταυρωνόταν με περαστικό.
Γελούν μαζί μου, το θεωρούν ουτοπικό αλλά δεν είναι. Υπάρχουν κάποιοι που οργανώνουν βιβλιοθήκες σε Δήμους ή φυλακές. Και το συστήνω πιο πολύ από το να δίνει κανείς φιλανθρωπίες για τσουνάμια ξένα ή Band Aids ― που θα σάς λυπήσω μα οργανώνονται έτσι που αφού πληρωθούν οι διαχειριστές κι οι λογιστές δε φτάνει πεντάρα στους πληγέντες―. Γι αυτό συστήνω αν μας πιάνει το φιλανθρωπικό μας να στέλνουμε βιβλία σ' εκείνους που μάς το ζητούν. Στις Φυλακές Αυλώνα π.χ. ή σε κάποια από τις πολλές βιβλιοθήκες που παλεύουν να στήσουν λίγοι άξιοι δήμαρχοι.
Εμείς αυτά, οι ιδιώτες. Διότι οι μεγάλοι οργανισμοί εκδοτών θα δείτε πιό κάτω πώς παίζουν επιχειρηματικά παιχνίδια με ένα παλιό εκδοτικό οίκο και πώς καταστρέφουν τα βιβλία σα φασιστικές νεολαίες.
Θλιβερό και σάς συστήνω (αν δεν έχετε σύνδρομο σκίουρου) να στέλνετε τα διαβασμένα σας όπου θα πιάσουν τόπο. Πού; 
Το Greek Libraries της Κατερίνα Κεράστα είναι ένας συναθροιστής για ό,τι συμβαίνει στις ελληνικές βιβλιοθήκες κι εκεί πιστεύω θα βρείτε μιά που να αξίζει τα αγαπημένα σας. Αν δεν προτιμάτε τη φυλακή (που παραμένει δικό μου πάθος).

Facts:

Μου στέλνουν από Τα Νεα :

"Γνωρίζετε πόσα νηπιαγωγεία έχει η χώρα; 6.078. Και πόσες βιβλιοθήκες διαθέτουν αυτά τα φυτώρια (;) της πρώτης γνώσης; Μηδεμία βιβλιοθήκη!
Γνωρίζετε πόσα δημοτικά σχολεία διαθέτει η χώρα; 5.368. Και πόσες βιβλιοθήκες λειτουργούν σ' αυτά; Μηδεμία!
Γνωρίζετε πόσα γυμνάσια, λύκεια ΤΕΕ, ΣΕΚ λειτουργούν στη χώρα; 4.101. Και πόσες βιβλιοθήκες έχουν ιδρυθεί να λειτουργούν σ' αυτά; 765 (από αυτές τις 499 είχε ιδρύσει ένας και μοναδικός υπουργός Παιδείας: ο Γεράσιμος Αρσένης). Από αυτές οι περισσότερες είναι κλειστές ή υπολειτουργούν ελλείψει προσωπικού και κονδυλίων για τη συντήρησή τους..."
 Κ. Γεωργουσόπουλος  

Αλλά μη χαρούμε πολύ που κάποιος το εντοπίζει. Στα ΝΕΑ, ΔΟΛ δηλαδή.
 Διότι επίσης



μου στέλνουν από το Εξομολογήσεις..Κανιβάλων : 

"..Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ως γνωστόν έκλεισε τα Ελληνικά Γράμματα, που είχε αγοράσει κάποτε μισοτιμής, λες και έκλεισε πατσατζίδικο.
Τα βιβλία που δεν μπόρεσε να «φορτώσει» στην αγορά, τόνους ολόκληρους βιβλία, τα απαξίωσε, αδιαφορώντας προκλητικά για την όποια συμβολική τους αξία.
Τα πέρασαν μια κόκκινη μπογιά καταστροφής και τα έδωσαν αυτές τις ημέρες για πολτοποίηση. Εκατοντάδες κοινοτικές, ιδρυματικές, σχολικές και άλλες βιβλιοθήκες ικετεύουν για βιβλία και εδώ ο Οργανισμός Λαμπράκη, εκτελεί εν ψυχρώ, θα το ξαναπώ, πάνω από δέκα τόνους βιβλίων!
Τις φωτογραφίες μου παρέδωσαν φίλοι από τα Εξάρχεια που έπαθαν σοκ στη θέα του φορτηγού που μαζεύει τα κοκκινισμένα, ματωμένα, πληγωμένα βιβλία, φορτωμένα όπως όπως, ίδια σκουπίδια, για το εκτελεστικό απόσπασμα! Ντροπή κύριοι του ΔΟΛ ...
"
 
γράφει ο Δημήτρης Καραβασίλης.

Μου στέλνουν επίσης, ως χαριτωμένο αυτό― αλλά ανατρίχιασα σαν τον Ινδιάνο που έγραφε πως επιτρέποντας τα ορυχεία δίνει άδεια να ξεκοιλιάσουν τη μάνα του. 'Γλυπτά από Βιβλία" ονομάζει τα τερατουργήματά του ο Robert The, Αμερικανός (κατά το pps που έλαβα). Λες και χάθηκαν τα τούβλα και τα ξύλα τα απελέκητα.
Ιδού και κρίνετε μόνοι σας:




Τα "γλυπτά" από βιβλία είναι του Robert The, Αμερικανού μαθηματικού, από το blog του bookdust.com