«Την επικεφαλή» έγραψε ένας συμπαθητικός έξυπνος νέος χθες. Λυπάμαι που παρασύρθηκα και σχολίασα σα παλιά δασκάλα ότι είναι άκλιτο και κρίμα διότι αλλιώς θα κοινοποιούσα.
Λυπάμαι διότι δε φταίει, ούτε γνωρίζει ότι αυτή η άγνοια θα γίνει εμπόδιο στη ζωή του, δεσμά που και τη σκέψη του θα εμποδίσουν να αναπτυχθεί και το συναγερμό θα σημαίνουν σε όσους καταλαβαίνουν, ώστε, σιωπηλά κι ίσως ασυνείδητα, θα τον αφήνουν πίσω όταν προχωρούν.
Ο περασμένος αιώνας χαρακτηρίζεται διεθνώς από τάσεις απλοποίησης της γλώσσας, με κατάργηση και τύπων που κρίνονταν περίπλοκοι και της ιστορικής ετυμολογικής ορθογραφίας. Μοιάζουν κωμικά σήμερα εκείνα τα βιβλία των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα στα οποία λογοτέχνες σαν τον Καζαντζάκη τύπωναν μυθιστορήματα με ‘φωνητική’ ορθογραφία, δηλαδή μόνο έψιλον, γιώτα και όμικρον. Ευτυχώς αυτές οι εξαλλότητες δεν έπιασαν αλλά τότε είχαν θεωρηθεί δημοκρατικές. Γιατί να μορφώσεις το λαό όταν μπορείς με ένα νόμο να καταργήσεις τη μόρφωση; Δυστυχώς όμως σ’ εμάς η πολιτικοποίηση των γλωσσικών ζητημάτων έφερε τη γελοία καραβανοκαθαρεύουσα της Χούντας και μετά, με το φαινόμενο του εκκρεμούς, οδηγηθήκαμε στις μοιραίες μπαμπινιώτιες (και όχι μόνο) απλουστεύσεις μετά την Μεταπολίτευση που άφησαν πίσω τους στους πιο πολλούς από εμάς όχι μόνο άγνοια μα και μια γλωσσική ανασφάλεια, μια αμηχανία λόγου― δηλαδή σκέψης.
Η τραγωδία είναι ότι κάτι τέτοιες καλές προθέσεις οδηγούν σε μεγαλύτερες διακρίσεις, όπως σήμερα. Χρειάζεται διπλό κόπο το παιδί που δεν τα διδάχτηκε στο σχολείο του να φτάσει στο γλωσσικό επίπεδο όσων είτε τα διδάσκονται σε «καλύτερα» σχολεία είτε τα απορροφούν από το περιβάλλον τους.
Οι λέξεις είναι σκέψεις, δίχως λεξιλόγιο και πτώσεις και κλίσεις, δίχως χρόνους, λογική σκέψη δεν υφίσταται. Ο άνθρωπος δε μπορεί να εκφραστεί και, πολύ χειρότερα, ο εγκέφαλος δεν αναπτύσσεται. Τον εγκέφαλό μας τον αναπτύσσουν τα προβλήματα, δίχως αυτά παραμένουμε στάσιμοι, δηλαδή όλο και πιο κουτοί, δηλαδή ανίκανοι να καταλάβουμε και να εκφραστούμε.
Αυτές οι απλοποιήσεις της γλώσσας ευθύνονται κατά πολύ για τη μείωση του ανθρώπινου iqπου ως το 1990 αυξανόταν, ιδίως στις ανεπτυγμένες χώρες.
Σας φέρνω πολύ ενδιαφέρον κείμενο σχετικά (με συνδέσμους για περαιτέρω), στο πρωτότυπο και σε (ημι)-αυτόματη μετάφραση.
Έχει ενδιαφέρον πιστεύω.
Christophe Clavé:
Το I Q του μέσου παγκόσμιου πληθυσμού, που αυξανόταν μεταπολεμικά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90, μειώθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Είναι η αντιστροφή του φαινομένου Flynn.
Φαίνεται ότι το επίπεδο νοημοσύνης που μετράται με δοκιμές μειώνεται στις πιο ανεπτυγμένες χώρες.
Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες για αυτό το φαινόμενο.
Ένα από αυτά μπορεί να είναι η φτώχεια της γλώσσας.
Πράγματι, αρκετές μελέτες δείχνουν τη μείωση της λεξικής γνώσης και της εξαθλίωσης της γλώσσας: δεν είναι μόνο η μείωση του χρησιμοποιούμενου λεξιλογίου, αλλά και οι γλωσσικές διακρίσεις που επιτρέπουν τη σύνθετη σκέψη να συνταχθούν και να διατυπωθούν.
Η σταδιακή εξαφάνιση των χρόνων (υποτακτικές, ατελείς, σύνθετες μορφές του μέλλοντος, συμμετοχή του παρελθόντος) δημιουργεί σχεδόν πάντα τη σκέψη στο παρόν, περιορισμένη στη στιγμή: αδυνατώντας να προβολίσεις στο χρόνο.
Η απλοποίηση των φροντιστηρίων, η εξαφάνιση κεφαλαίων και η στίξη είναι παραδείγματα ′′ θανατηφόρων χτυπημάτων ′′ σε ακρίβεια και ποικιλία έκφρασης.
Ένα μόνο παράδειγμα: η εξάλειψη της λέξης ′′ signorina ′′ (= δεσποινίς, απαρχαιωμένη πλέον) δεν σημαίνει μόνο να εγκαταλείπεις την αισθητική μιας λέξης, αλλά και να προωθείς άθελά σου την ιδέα ότι ανάμεσα σε κορίτσι και γυναίκα δεν υπάρχουν ενδιάμεσα στάδια.
Οι λιγότερες λέξεις και τα λιγότερο συζευγμένα ρήματα σημαίνουν λιγότερη ικανότητα να εκφράζουν συναισθήματα και λιγότερη ικανότητα να επεξεργάζονται μια σκέψη.
Μελέτες έχουν δείξει ότι μέρος της βίας σε δημόσιες και ιδιωτικές σφαίρες πηγάζει άμεσα από την αδυναμία να περιγράψουν συναισθήματα με λέξεις.
Χωρίς λέξεις για να χτίσεις ένα επιχείρημα, η σύνθετη σκέψη καθίσταται αδύνατη.
Όσο φτωχότερη η γλώσσα, τόσο η σκέψη ξεθωριάζει.
Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα και πολλά βιβλία (Georges Orwell : 1984 ", Ray Bradbury : Fahrenheit 451 ) αφηγούνται πώς όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα ανέκαθεν επενέβαιναν στη σκέψη, μειώνοντας τον αριθμό και το νόημα των λέξεων.
Αν δεν υπάρχει σκέψη, δεν υπάρχει κριτική σκέψη. Και δεν υπάρχει σκέψη χωρίς λέξεις.
Πώς να φτιάξετε υποθετική-αφαίρεση σκέψης χωρίς όρους;
Πώς να σκεφτείς το μέλλον χωρίς συζυγία με το μέλλον;
Πώς μπορείς να συλλάβεις μια προσωρινότητα, μια διαδοχή στοιχείων στο χρόνο, το παρελθόν ή το μέλλον, και τη σχετική διάρκεια της, χωρίς μια γλώσσα που διακρίνει ανάμεσα σε τι θα μπορούσε να ήταν, τι ήταν, τι ήταν, τι θα μπορούσε να ήταν, και τι θα ήταν αυτό που θα ήταν μετά από αυτό που μπορεί να συνέβη, πραγματικά συνέβη;
Αγαπητοί γονείς και δάσκαλοι: Ας κάνουμε τα παιδιά μας, τους μαθητές μας να μιλήσουν, να διαβάσουν και να γράψουν. Διδασκαλία και εξάσκηση της γλώσσας με τις πιο διαφορετικές μορφές της. Ακόμα κι αν φαίνεται περίπλοκο. Ειδικά αν είναι περίπλοκο
Γιατί σε αυτή την προσπάθεια υπάρχει ελευθερία.
Αυτοί που επιβεβαιώνουν την ανάγκη να απλοποιήσουν την ορθογραφία, να απορρίψουν τη γλώσσα των ′′ ελαττωμάτων ′′ τους, να καταργήσουν τα είδη, τους χρόνους, τις πτώσεις, τις αποχρώσεις, όλα αυτά που δημιουργούν πολυπλοκότητα, είναι οι πραγματικοί αρχιτέκτονες της εξαθλίωσης του ανθρώπινου μυαλού.
Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ανάγκη.
Δεν υπάρχει ομορφιά χωρίς τη σκέψη της ομορφιάς.
Christophe Clavé
“O QI médio da população mundial, que sempre aumentou desde o pós-guerra até o final dos anos 90, diminuiu nos últimos vinte anos ...
É a inversão do efeito Flynn.
Parece que o nível de inteligência medido pelos testes diminui nos países mais desenvolvidos.
Pode haver muitas causas para esse fenômeno.
Um deles pode ser o empobrecimento da linguagem.
Na verdade, vários estudos mostram a diminuição do conhecimento lexical e o empobrecimento da linguagem: não é apenas a redução do vocabulário utilizado, mas também as sutilezas linguísticas que permitem elaborar e formular pensamentos complexos.
O desaparecimento gradual dos tempos (subjuntivo, imperfeito, formas compostas do futuro, particípio passado) dá origem a um pensamento quase sempre no presente, limitado ao momento: incapaz de projeções no tempo.
A simplificação dos tutoriais, o desaparecimento das letras maiúsculas e da pontuação são exemplos de "golpes mortais" na precisão e variedade de expressão.
Apenas um exemplo: eliminar a palavra "signorina" (agora obsoleta) não significa apenas abrir mão da estética de uma palavra, mas também promover involuntariamente a ideia de que entre uma menina e uma mulher não existem fases intermediárias.
Menos palavras e menos verbos conjugados significam menos capacidade de expressar emoções e menos capacidade de processar um pensamento.
Estudos têm mostrado que parte da violência nas esferas pública e privada decorre diretamente da incapacidade de descrever as emoções em palavras.
Sem palavras para construir um argumento, o pensamento complexo torna-se impossível.
Quanto mais pobre a linguagem, mais o pensamento desaparece.
A história está cheia de exemplos e muitos livros (Georges Orwell - "1984"; Ray Bradbury - "Fahrenheit 451") contam como todos os regimes totalitários sempre atrapalharam o pensamento, reduzindo o número e o significado das palavras.
Se não houver pensamentos, não há pensamentos críticos. E não há pensamento sem palavras.
Como construir um pensamento hipotético-dedutivo sem o condicional?
Como pensar o futuro sem uma conjugação com o futuro?
Como é possível captar uma temporalidade, uma sucessão de elementos no tempo, passado ou futuro, e sua duração relativa, sem uma linguagem que distinga entre o que poderia ter sido, o que foi, o que é, o que poderia ser, e o que será depois do que pode ter acontecido, realmente aconteceu?
Caros pais e professores: Façamos com que nossos filhos, nossos alunos falem, leiam e escrevam. Ensinar e praticar o idioma em suas mais diversas formas. Mesmo que pareça complicado. Principalmente se for complicado.
Porque nesse esforço existe liberdade.
Aqueles que afirmam a necessidade de simplificar a grafia, descartar a linguagem de seus "defeitos", abolir gêneros, tempos, nuances, tudo que cria complexidade, são os verdadeiros arquitetos do empobrecimento da mente humana.
Não há liberdade sem necessidade.
Não há beleza sem o pensamento da beleza. "
- Christophe Clavé
Christophe Clavé:
https://dasculturas.com/2020/12/20/o-qi-medio-da-populacao-mundial-diminuiu-nos-ultimos-vinte-anos-christophe-clave/
Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ανάγκη https://libplus.it/non-ce-liberta-senza-necessita-non-ce-bellezza-senza-il-pensiero-della-bellezza/?fbclid=IwAR1xQuQHGZxBAIjf4mzGdIRrARBkbtr3aj4trB_7gWSr7zj2DuudqaXa3Lo
