Καλησπέρα. Ήταν κάτι που με είχε παντελώς αιφνιδιάσει. Πάντως εκτός του παντοφορείου εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το ΚΑΠΝΙΣΜΑ... Πως κάπνιζαν τότε;; Ναργιλές δεν νομίζω. ΤΙ ΛΕΣ;
Οι ναργιλέδες δεν αγαπήθηκαν από τους Έλληνες παρά για άλλο γέμισμα. Πίπες είχαν. Τσιμπούκια, μακρυά μάλιστα για να μην αρπάζουν οι μύστακες. Τα βλέπουμε σε πολλά πορτραίτα οπλαρχηγών.
Μαζί με πουγκί για ταμπάκο, μπαρούτι, όπλα, νομίσματα, ακόμα και μικρά έγχορδα ή πνευστά μουσικά όργανα, τα μετέφεραν όλα στο ζωνάρι που πλατύ και σφιχτό βοηθούσε στην κορμοστασιά (και τη δισκοκήλη), γινόταν και χώρος μεταφοράς. Το ίδιο συνήθιο είχαν κι οι ΖεΪμπέκοι (που έγραφες πρόσφατα γι αυτούς).
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε. Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.
Καλησπέρα. Ήταν κάτι που με είχε παντελώς αιφνιδιάσει. Πάντως εκτός του παντοφορείου εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το ΚΑΠΝΙΣΜΑ... Πως κάπνιζαν τότε;; Ναργιλές δεν νομίζω. ΤΙ ΛΕΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ναργιλέδες δεν αγαπήθηκαν από τους Έλληνες παρά για άλλο γέμισμα.
ΔιαγραφήΠίπες είχαν. Τσιμπούκια, μακρυά μάλιστα για να μην αρπάζουν οι μύστακες. Τα βλέπουμε σε πολλά πορτραίτα οπλαρχηγών.
Μαζί με πουγκί για ταμπάκο, μπαρούτι, όπλα, νομίσματα, ακόμα και μικρά έγχορδα ή πνευστά μουσικά όργανα, τα μετέφεραν όλα στο ζωνάρι που πλατύ και σφιχτό βοηθούσε στην κορμοστασιά (και τη δισκοκήλη), γινόταν και χώρος μεταφοράς. Το ίδιο συνήθιο είχαν κι οι ΖεΪμπέκοι (που έγραφες πρόσφατα γι αυτούς).