Ο κουραμπιές του Πάσχα

 

Περήφανος Έλληνας λέει, κρατά τις παραδόσεις με τους πασχαλιάτικους κουραμπιέδες της μαμάς που είναι λέει ‘το πιο δημοφιλές πασχαλιάτικο κέρασμα’.

Γούστο τους και δε θα με ένοιαζε μα το φέρνω ως νύξη επειδή κάτι άκουσα για ψήφο Ομογενών. Που.. όλα καλά τα περί περηφάνειας μα αν έχεις τον κουραμπιέ για πασχαλιάτικο μάλλον από το 'old country' δε σου έχει μείνει παρά ο κούφιος εθνικισμός.

_______

Και για να μην κάνουμε  εικασίες και σπέκουλες φέρνω και περί ψήφου αποδήμων:

Nikolaos Stampoulopoulos

12 Απριλίου στις 4:15 μ.μ.  · 

Για το ζήτημα της ψήφου αποδήμων έχω τοποθετηθεί πολλές φορές, με αποτέλεσμα μέχρι και μπλοκ να με κάνουν κάποιοι που διαφώνησαν όχι μαζί μου, αλλά με την πραγματικότητα. 

Τι λέει η πραγματικότητα λοιπόν; 

Πρώτον, ότι κανείς δεν δίνει δικαίωμα ψήφου σε ανθρώπους που δεν το έχουν ήδη. Αυτομάτως όσοι έχουν ελληνική υπηκοότητα δικαιούνται να ψηφίσουν σε εθνικές εκλογές, εκτός αν τους έχει επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.

Δεύτερον, το ότι ο νόμος που ψήφισε σχεδόν όλο το κοινοβούλιο (και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί) παρέχει τη διευκόλυνση της εξ αποστάσεως ψήφου σε Έλληνες πολίτες που ζουν στο εξωτερικό (μόνιμα ή προσωρινά, που είναι πολύ σχετικό πάντα).

Τρίτον, ότι ο νόμος αυτός προέβλεπε κάποιους περιορισμούς για τον/την απόδημο ψηφοφόρο, όπως το "να έχει αποδεδειγμένη παρουσία στην Ελλάδα δύο έτη την τελευταία 35ετία, καθώς και να υποβάλει φορολογική δήλωση στις ελληνικές Αρχές, κατά τα δύο τελευταία έτη, αν είναι πάνω από 30 ετών."

Τέταρτον, ότι με τροπολογία που πάει να περάσει τώρα ο Βορίδης, αυτοί οι περιορισμοί καταργούνται. Με πρόσχημα ότι η αρμόδια τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ είχε δηλώσει ότι είναι άδικοι τέτοιοι περιορισμοί, η κυβέρνηση εξουδετερώνει (εύκολα) τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης στην πρόθεση της να ψηφίσουν μέχρι και τα δέντρα της Αστόρια.

Πέμπτον, ναι μεν είναι παράλογο και άδικο να εκλέγουν κυβέρνηση άνθρωποι που έχουν να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα από τότε που το ΠΑΣΟΚ ήταν νέα μόδα, για να αλλάξει αυτό απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση όμως, και μάλιστα στο θεμελιώδες ζήτημα του αν ισχύει το δίκαιο του αίματος ή του εδάφους. Δηλαδή, αν γεννιέσαι Έλληνας λόγω DNA (που είναι μια μπούρδα και μισή, γιατί μπορεί να είσαι 3ης γενιάς και να μη μιλάς καν ελληνικά), ή αν γίνεσαι Έλληνας με το που γεννιέσαι στην Ελλάδα. Που και πάλι, δεν αποτρέπει κάποιον 85χρονο που έφυγε μετανάστης τη δεκαετία του '50 να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα (εφόσον περάσει η τροπολογία, που απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή και χωρίς ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ ή ΜεΡΑ25 δεν συγκεντρώνει 200 "ναι").

Κοινώς, το χρόνιο πρόβλημα της ψήφου των αποδήμων (που τελευταία φορά που ψήφισαν από το εξωτερικό ήταν το 1862), λύθηκε με πολιτικάντικους χειρισμούς, συμβιβασμούς και διαξιφισμούς για το θεαθήναι, ενώ ήταν ένα πολύ σοβαρό έλλειμμα στη δημοκρατία μας, αφού οι εγγεγραμμένοι σε εκλογικούς καταλόγους κάτοικοι εξωτερικού αποτελούν ένα τεράστιο κομμάτι της αποχής σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. 

Και είναι προφανώς παρανοϊκό το να λες σε ένα παιδί που σπουδάζει έξω για έναν χρόνο ότι αν γίνουν εκλογές και δεν έχει λεφτά να πάρει αεροπλάνο να έρθει, στερείται ουσιαστικά ένα δικαίωμα που είτε πρέπει να υπάρχει για όλους (όσους πληρούν κάποιες βασικές προϋποθέσεις), είτε για κανέναν. Αλλιώς, για ποια δημοκρατία μιλάμε; Και γιατί περιμένουμε να μην την υπονομεύουν οι ορκισμένοι εχθροί της;

 

________________

[Χρωστώ το εύρημα στο Σουρλουλούδι @orgismeno]