Μαμά και κόρη, Suki και Maiko και
τι γρήγορα που μεγαλώνουν τα παιδιά.
Με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα,
―η μεγάλη λεπτεπίλεπτη, υστερική, ευαίσθητη,
η μικρή άφοβη, ζωηρή, ψηλόλιγνη,
δυόμισι μηνών γατί που μοιάζει τεσσάρων.
Αγαπιούνται με πάθος και περνούν τα μεσημέρια τους αγκαλιά στη βιολέτα, έξω από το δωμάτιό μου.
Περνά ο καιρός της βιολέτας,
περνά ο καιρός κι η παιδική ηλικία της Μάικο
που λέει και το ποίημα που δε θυμάμαι ποιος* έγραψε:
'The problem with the kitten is that
eventually it becomes a Cat'.
Μα η αγάπη μένει,
«η ξεραμένη η βιολέτα κι η λεβάντα,
τη γλύκα τους κρατούν και την παρηγορούνε πάντα....» όπως μετέφραζα τη Ροσέττι.
Αυτά μένουν, γι αυτά δε ζούμε;
Αλλιώς δε θα αντέχαμε.
____________
Πάνω οι Γάτες μου,
κάτω το 'Περνάμε και Καθρεφτιζόμαστε' της Κριστίνα Ροσσέττι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.