Δάφνη Χρονοπούλου

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια.  Μα δεν αρκούν, το νιώθω λίγο. Πελάτισσα οικογενειακώς από παιδί. Τώρα που δε ζω πλέον στην Αθήνα ήταν ...

Άλλο ένα Πάσχα κι εμείς ακόμα ζωντανοί. Υπέρ πίστεως ο Αμνός του Κυρίου και ζωή σ’ εμάς (η γράφουσα, as ever, με τον πασχαλινό κολοκυθοκεφτέ...

Παράγκα, οι δυό μας με κρασί και μπαρμπουνάκια. Στα νερά τα νότια της Παράγκας, εδώ στην άμμο που έχουν θαφτεί αναμνήσεις της πρώτης νιότης ...

« Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει. …   Είμαστε γέροι πια κι οι δυο κι εγώ αφού γράφω ποιήματα πιο γέρος. Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας; ...

«Ευλογημένος ο ερχόμενος» και ένα «Λάζαρε, δεύρο έξω!» που μου θυμίζει το «Ευρίπίδη, έλα έξω» από τους επιτυχημένους Αχαρνής του Σαββόπουλο...

Σαββατοκύριακου πεσκέσια, ζωή του νησιού. Πέρασε ο Γιώρης Βούλγαρης, φίλος παλιός κι αγαπημένος, από τους Μυκονιάτες που τιμάνε κι αγαπάνε τ...

    Τα Ευτελή. Είναι μια μικρή συλλογή μου (ανέκδοτη που μάτια δε την έχουν δει), με ποιήματα και διηγήματά μου περί θεμάτων, ευτελών ναι, μ...