Μνήμη Ολοκαυτώματος (κι ένας Σερραίος δικηγόρος)

Στην αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η εβραϊκή κοινότητα στη Θεσσαλονίκη αριθμούσε περί τους 55.000 ανθρώπους – περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της πόλης. Από τους 46.091 Θεσσαλονικείς Εβραίους που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, επέστρεψαν ζωντανοί μόνο οι 1.950.

Είχε συσταθεί μία υπηρεσία «διαχείρισης» των εβραϊκών περιουσιών, κυρίως των 1.800 εμπορικών καταστημάτων Εβραίων. «Οι ιθύνοντες» των διανομών ήταν ένας δικηγόρος από τις Σέρρες, διορισμένος σε ανώτερη θέση στη Γενική Διοίκηση από την κυβέρνηση της Αθήνας, και ένας τραπεζικός, συγγραφέας δοξαστικού έργου για την εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση της γεωργίας» διαβάζουμε στην έκθεση του ΜΜΣΤ, το υλικό της οποίας θα είναι σύντομα προσβάσιμο και στο Διαδίκτυο.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1943, περίπου τρεις εβδομάδες πριν αναχωρήσει το πρώτο τρένο για το Άουσβιτς, οι Γερμανοί διέταξαν τη διαγραφή των Εβραίων. Οι μεσεγγυούχοι, ή αλλιώς επίτροποι, θα χρησιμοποιούσαν τα ακίνητα και τις επιχειρήσεις των Εβραίων ως πλήρεις ιδιοκτησίες τους μέχρι να επέστρεφαν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες. Μάλιστα, είχαν υπογραφεί συμβόλαια. Ενδεικτικά, σε ένα από τα αρχεία της έκθεσης διαβάζουμε τη σύναψη συμβολαίου «για την εκμετάλλευσιν επί σκοπώ κέρδους του ενταύθα και εν τω Συνοικισμώ Επταλόφου βυρσοδεψείου, ΑΝΗΚΟΝΤΟΣ ΑΛΛΟΤΕ, εις τον ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΑΝΤΑ Ισραηλίτην Γιούδα Μπαρούχ Σαδικάριο». Την ίδια περίοδο, όπως μαθαίνουμε, σχηματίζονταν ουρές έξω από τα γραφεία των Ναζί από «ενδιαφερόμενους πολίτες».

Οι Εβραίοι εργαζόμενοι απολύθηκαν από δημόσιες υπηρεσίες γιατί «απουσίαζαν επί μακρόν από τα γραφεία τους» ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στα γκέτο της πόλης. Ενδεικτικά, ο Δήμος Θεσσαλονίκης απέλυε Εβραίους υπαλλήλους λόγω «αυθαιρέτου και αδικαιολογήτου απουσίας» τη στιγμή που εκείνοι κατευθύνονταν στα κρεματόρια.

Έτσι αποδεκατίστηκε Μάρτιο του 1944 και η αρχαία κοινότητα των Ρωμανιωτών στα Γιάννενα των οποίων οι περιουσίες λεηλατήθηκαν τόσο ξεδιάντροπα που οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να κρεμάσουν ενόχους. Μια ελληνόφωνη κοινότητα που ζούσε στην περιοχή από την αρχαιότητα και σήμερα δεν ξεπερνά τα 50 άτομα.

Θα αποδοθούν άραγε κάποτε ιστορικές ευθύνες; Θα κατανοήσουμε ώστε να μην επαναλάβουμε;

Φέρνω στοιχεία από έκθεση της CΙA για τη δίκη Άιχμαν και την εμπλοκή εκείνου του Σερραίου δικηγόρου που εν τω μεταξύ είχε διαπρέψει στην ελληνική πολιτική.

http://luben.tv/stream/65121  πληροφορίες από το επίσημο site της CIA

Το έγγραφο το οποίο αναφέρεται στην έκθεση της CIA προέρχεται από τα πρακτικά της δίκης του Άντολφ Άιχμαν, αξιωματικού των SS και θεωρούμενου ως ο αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος των Εβραίων.

Στα πλαίσια της δίκης, ο έλληνας διπλωματικός υπάλληλος  Ιωάννης Μοσχόπουλος έμαθε πως τα ονόματα των Καραμανλή και Τσαλδάρη (που έχουν δώσει τα ονόματα τους σε 2349 δρόμους και πλατείες) αναφέρονται σε λίστα που υπάρχει στη διάθεση του δικαστηρίου σα συνεργάτες των Γερμανικών αρχών κατοχής και πιο συγκεκριμένα σα συνεργάτες του υπεύθυνου της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, Μαξ Μέρτεν, που συνδέεται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε άλλη μία εξαιρετικά βρώμικη υπόθεση, την υπόθεση Μέρτεν. Στο κείμενο παραπάνω αναφέρεται πως μετά από απαίτηση της Ελληνικής πλευράς, το Ισραήλ υποσχέθηκε πως δε θα αποκαλύψει το παράρτημα καίει τον Καραμανλή. Με μια πρόχειρη έρευνα, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι η αυθεντικότητα της έκθεσης της CIA (υπάρχει στο ίδιο της το site). Aπό την άλλη, δεδομένου ότι η έκθεση αυτή έχει αποχαρακτηριστεί από απόρρητη που ήταν εδώ και 9 χρόνια, είναι προφανώς περίεργο το ότι δεν έχει γίνει χαμός με αυτή, καθώς θα έβαζε μπουρλότο στο μεγαλύτερο ίσως πολιτικό τζάκι της νεοελληνικής ιστορίας.

Κάθε πληροφορία δεκτή, felix http://luben.tv/stream/65121  

__________________

protagon

....μια μελανή σελίδα στην ιστορία. Η προσπάθεια να κουκουλωθεί η υπόθεση και να ελευθερωθεί ο Μέρτεν. Πώς, όμως; Με τους Εβραίους να σηκώνουν τα μανίκια τους και να δείχνουν τα μπράτσα τους έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο και την υπόθεση να έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα, δεν ήταν εύκολο. Ο εισαγγελέας Ταρασουλέας τον έστειλε σιδηροδέσμιο στην Αθήνα για να δικαστεί. Αφόρητες οι πιέσεις από γερμανικής πλευράς προκειμένου να εκδοθεί εκεί ο Μέρτεν. Σε πανικό η κυβέρνηση Καραμανλή ψηφίζει στη Βουλή άρον άρον τον Ιανουάριο του 1958 την αναστολή αυτοδικαίως κάθε δίωξης Γερμανών υπηκόων που φέρονταν ως εγκληματίες πολέμου ενώ αναστέλλει κάθε ποινή που είχε ήδη επιβληθεί. Το αντίτιμο δεν ήταν ευκαταφρόνητο: 200 εκατομμύρια μάρκα που θα έδινε η Γερμανία. Η Ελλάδα έγινε περίγελως σε Ευρώπη και Αμερική, με τις εφημερίδες να αγανακτούν επειδή αμνηστεύει τους εχθρούς της. Αναγκάστηκαν να το μαζέψουν και να δικάσουν τον Μέρτεν. Τον Μάρτιο του 1959 το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου τον καταδίκασε σε 25 χρόνια κάθειρξη. Απελάθηκε στη δυτική Γερμανία, όπου στο Βερολίνο του επέβαλε την εξοντωτική ποινή της αυτοπρόσωπης παρουσίας στην αστυνομία δις μηνιαίως… https://www.protagon.gr/themata/flashback/o-evraios-115-365-21729000000?fbclid=IwAR2G46YYOAmKk4XbS4jxnv_ujhjx50W1qm6NqMDfIDmvZOGX4xy7FJMLxVw

wikipedia Υπόθεση_Μέρτεν

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1960, η γερμανική εφημερίδα Ηχώ του Αμβούργου και το περιοδικό Der Spiegel δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μαξ Μέρτεν, σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης Μακρής και η σύζυγός του, Δοξούλα, ήταν "έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών Κατοχής και για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχαν δώσει, σχετικά με την Αντίσταση, πήραν ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων".

Τα δημοσιεύματα των γερμανικών εντύπων αναδημοσιεύτηκαν από τον αθηναϊκό τύπο και προκάλεσαν σάλο στην Ελλάδα. Το θέμα απασχόλησε και τη Βουλή, με την κυβέρνηση να δέχεται έντονα πυρά από κόμματα της αντιπολίτευσης^[11][14][15]. Η κυβέρνηση διέψευσε κατηγορηματικά τον Μέρτεν και έκανε έντονα διαβήματα στη Βόννη. Η δυτικογερμανική κυβέρνηση, με ανακοίνωσή της, εξέφρασε τη λύπη της για τα δημοσιεύματα. Η ελληνική πρεσβεία της Βόννης, με ανακοίνωσή της, χαρακτήρισε τα δημοσιεύματα "τερατουργήματα, τα οποία, εάν δεν εξυπηρετούν συγκεκριμένον δόλιον σκοπόν, αποτελούν αποκυήματα νοσηρού εγκεφάλου". Στην ανακοίνωση του Έλληνα πρεσβευτή τονιζόταν ακόμη ότι το μέγεθος του ψεύδους των πληροφοριών προέκυπτε και μόνο από 4 στοιχεία:

1. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αντιθέτως προς τους ισχυρισμούς των εντύπων, καθ' όλο το διάστημα της Κατοχής, ουδέποτε βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη.

2. Τον υπουργόν Εσωτερικών κ. Μακρή, τον οποίον εμφανίζουν ως συναντώμενον μετά του κ. πρωθυπουργού κατά την διάρκειαν της Κατοχής, εγνώρισεν ούτος το 1956, ήτοι 11 έτη μετά την λήξιν του πολέμου.

3. Ουδεμίαν ουδέ απωτάτην συγγένειαν έχει ο Κ. Καραμανλής με την εμφανιζομένων υπό των ανωτέρω εντύπων ως ανεψιάν του σύζυγον του κ. Μακρή, την οποίαν δια πρώτην φοράν συνάντησε όταν εγνώρισε τον σύζυγόν της.

4. Ο υπουργός Εσωτερικών κ. Δ. Μακρής, όστις εμφανίζεται εν έτει 1942-43 ως μνηστήρ της νυν συζύγου του, αγούσης τότε το 17ον έτος της ηλικίας της, ούτε μνηστήρ αυτής ήτο ούτε εγνώριζε ταύτην κατά την εποχήν εκείνην, συζευχθείς αυτήν το 1949.

Από την αντιπολίτευση, οι Σοφοκλής Βενιζέλος, Ηλίας Τσιριμώκος, Κομνηνός Πυρομάγλου, Ηλίας Μπρεδήμας κ.α. ζήτησαν από τους ενδιαφερόμενους να προσφύγουν στα γερμανικά δικαστήρια, να προστατεύσουν την τιμή του αξιώματος που φέρουν και να περιφρουρήσουν το κύρος της Ελλάδος. Το ίδιο ζήτησαν με επιμονή κόμματα και εφημερίδες.

Ο Μέρτεν, όμως, προχώρησε και άλλο. Δήλωσε στα γερμανικά έντυπα ότι η σύζυγος του Μακρή, η Δοξούλα, η οποία δούλευε στην Κατοχή στη γερμανική διοίκηση Θεσσαλονίκης, του είχε χαρίσει τα Χριστούγεννα του 1942 λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες. Και η Ηχώ του Αμβούργου σε νεότερο δημοσίευμά της κατηγόρησε για συνεργασία με τους Γερμανούς κατακτητές, τον υφυπουργό Αμύνης Γεώργιο Θεμελή, που κατά την Κατοχή ήταν Νομάρχης Πέλλης και προϊστάμενος του υπουργείου Οικισμού....

__________________

efsyn

Ο Αλόις Μπρούνερ ήταν ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες πολέμου στον κόσμο, ο άνθρωπος που ευθύνεται για την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και του Παρισιού και της Σλοβακίας

Ο Αλόις Μπρούνερ, ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες πολέμου στον κόσμο, ο άνθρωπος που ευθύνεται για την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και του Παρισιού και της Σλοβακίας, ζούσε για πολλά χρόνια στη Δαμασκό ως προστατευόμενος του καθεστώτος της Συρίας.

Αυτό είναι κάτι που λίγο-πολύ ξέραμε, τώρα όμως έγιναν περισσότερες λεπτομέρειες γνωστές από άτομα του συριακού καθεστώτος που τον γνώρισαν από κοντά, ενώ μάθαμε πως πέθανε το 2001, αντί του 2010 που πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Τρία πρώην μέλη των μυστικών υπηρεσιών της Συρίας μίλησαν στο γαλλικό περιοδικό XXI για τον Αυστριακό εγκληματία πολέμου, αξιωματικό των SS και δεξί χέρι του Αϊχμαν.

Ενας από τους Σύρους φρουρούς του, ο Αμπού Χουσέιν, είπε πως ο Μπρούνερ πέθανε στο υπόγειο πολυκατοικίας στη συνοικία των διπλωματών της συριακής πρωτεύουσας.

Σύμφωνα με τον Χουσέιν, «τις τελευταίες μέρες της ζωής του υπέφερε, έκλαιγε πολύ και δεν μπορούσε καν να εξυπηρετηθεί. Ετρωγε από το φαγητό του στρατού, αυγό ή πατάτες».

Η συριακή κυβέρνηση ποτέ δεν παραδέχτηκε την ύπαρξη του Μπρούνερ στο έδαφός της. Παραμένει άγνωστο γιατί -ενώ υπήρξε συνεργάτης του συριακού καθεστώτος- στο τέλος της ζωής του ζούσε σε κατ' οίκον περιορισμό.

Ενδεχομένως επειδή πολλοί είχαν φτάσει κοντά στον εντοπισμό του, ειδικά μυστικές υπηρεσίες, ΜΜΕ, αλλά και διώκτες των ναζί, όπως ο Γάλλος Σερζ Κλαρσφέλντ, ο οποίος πιστεύει πως όσα λένε οι Σύροι πράκτορες στο γαλλικό περιοδικό είναι αλήθεια.

Το κέντρο δίωξης των ναζί «Σίμον Βίζενταλ» ήξερε κι αυτό για την παραμονή του Μπρούνερ στη Δαμασκό, αλλά θεωρούσε πως πέθανε το 2010.

Από όσα μπορούμε μέχρι σήμερα να γνωρίζουμε, ο Μπρούνερ έφυγε με πλαστό διαβατήριο το 1953 από τη Γερμανία για την Αίγυπτο, με το όνομα Γκέοργκ Φίσερ. Για κάποιο χρονικό διάστημα προμήθευε με όπλα το αλγερινό κίνημα ανεξαρτησίας FLN.

Λίγο αργότερα κι ενώ οι διώκτες του βάδιζαν προς τα ίχνη του -κυρίως η Μοσάντ- ο Μπρούνερ κατέφυγε στη Συρία όπου του δόθηκε και άσυλο.

Εγινε συνεργάτης της μυστικής αστυνομίας, σε στελέχη της οποίας δίδασκε μεθόδους βασανιστηρίων και ανακρίσεων που είχαν εφαρμόσει τα SS.

To 1961 και πάλι η Μοσάντ βρήκε τα ίχνη του και στις 13 Σεπτεμβρίου του έστειλε γράμμα-βόμβα το οποίο τον τραυμάτισε πολύ σοβαρά στο μάτι.

Οι Ισραηλινοί όμως νόμιζαν πως τον είχαν σκοτώσει. Το 1981 και πάλι οι Ισραηλινοί επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν με τον ίδιο τρόπο.

Και αυτή τη φορά στάθηκε τυχερός, χάνοντας ωστόσο τέσσερα δάχτυλα του χεριού του. Ηδη από το 1954 γαλλικό δικαστήριο τον είχε καταδικάσει σε θάνατο.

Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του φανατικός ναζιστής και αντισημίτης και σε τηλεφωνική συνέντευξή του το 1987 στο γερμανικό περιοδικό Bunde, είχε δηλώσει:

«Δεν μετανιώνω. Εάν μπορούσα, θα το ξανάκανα. Οι Εβραίοι είναι σκουπίδια και πράκτορες του σατανά».

_____Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συχνά είχα κάποια σχόλια αμφισβήτησης του πληθυσμού των Θεσσαλονικιών Εβραίων ή της ιστορίας των Ρωμανιωτών. Περιττές είναι πιστεύω μα αποφάσισα να προσθέσω δυό σημειώσεις στα ανωτέρω:

Daphne Chronopoulou «Το 96% των μελών της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, δηλαδή 46.091 άνθρωποι, εστάλησαν στο Άουσβιτς» από:
«Στο φως τα μυστικά των ναζί» του Μωυσή Κωνσταντίνη, πρόεδρου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Αγγελιοφόρος, 28 Οκτωβρίου 2007· St. Bowman, The Agony of Greek Jews 1940-1945, Stanford University Press, California 2009.

Και: http://www.kkjsm.org/romaniote-history-

 Επίσης, ακολουθεί πίνακας από: Δρ Ρένα Μόλχο The Jerusalem of the Balkans: Salonica 1856-1919 Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

_________________________________________________________________________________