Της Βηρυτού οι καμπάνες

Της Βηρυτού οι καμπάνες εισβάλλουν στο δωμάτιό μου  με το πρώτο τσάι, το πρωί και κάθε απόγευμα στις 7.27 (ακριβώς).

-Δεν έχει μουεζίνη; με ρωτούν.

Θα  έχει, δε μπορεί , μα εγώ μόνο στη Βύβλο, την αρχαία πόλη άκουσα. ´Ενα κάλεσμα σε προσευχή μακρόσυρτο μελωδικό που μας καθήλωσε στα παλιά στενά στρωμένα με μωσαϊκό βοτσάλων, σαν το δωδεκανησιώτικο, ανάμεσα σε μαρμαρένιες πλάκες που εντυπωσιάζουν τους συνταξιδιώτες μου. Αλλά ακόμα και κάτω από αυτό το μιναρέ με τη γλυκιά φωνή, είδα σταυρούς και τρούλους. 

Μιά Παναγία με βρέφος κρέμεται στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, μια  άλλη έχει ο οδηγός του πούλμαν στο καντράν κι ένας Χριστός αντίγραφο του πιο γνωστού της Βραζιλίας, εδώ ευλογεί τη λεωφόρο που κυλά πλάι στην ακτή.

30% διαβάζω ότι είναι οι Χριστιανοί στο Λίβανο.Θα έλεγα πως είναι πιο πολλοί, ή πιο πιστοί από τους Μουσουλμάνους.

´Εχει Επανάσταση, τώρα που είμαι εδώ. Δυο χρόνια δίχως κυβερνήσεις, κάθε μέρα διαδηλώσεις, capital controls και ο στρατός στους δρόμους.  Να είναι άραγε έτσι γαλήνια στις Επαναστάσεις όταν είσαι εκεί; Ο πόλεμος, γράφει ο Τάλεμπ που τον έζησε στη Βηρυτό όταν ήταν νεαρός, είναι ατέλειωτες ώρες πλήξης που εναλλάσσονται με μικρά διαστήματα φρενήρους δράσης όταν βγαίνεις για εφοδιασμό ή για πληροφορίες. Δεν έχει πόλεμο εδώ κι εύχομαι να μην ξαναζήσουν τέτοια πλήξη. Η Επανάσταση είναι αλλιώς. Τα μαγαζιά ανοιχτά, τροφή κι ευγένεια αφθονούν και μόνο από την τιμή του δολαρίου συμπεραίνει ο τουρίστας ότι υποβόσκουν ανασφάλειες. Κι από τα πολυβόλα στα χέρια στρατιωτών- αν έρχεσαι από τη Δύση διότι Τούρκοι και Έλληνες δεν παραξενευόμαστε, τα έχουμε συνήθεια κι εμείς ανάμεσα σε πολίτες. 

  Για τα άλλα τα της ντρόγκας στίγμα και νόμοι αυστηροί άλλου αιώνα, η πρέζα $10 το g (αλλά κομμένη, σαν παντού) και για τα φάρμακα πληρώνεις. Το subo, όπως στην Ελλάδα κατάφερε να πείσει (για να το πω κομψά) τους αρμόδιους και μονοπωλεί, μα εδώ το ακριβοπληρώνει ο θεραπευόμενος. Όμως στη θεραπεία της Ηπατίτιδας C είναι μπροστά, με πάμφθηνο αιγυπτιακό γενόσημο.  Πόσοι όμως τα τολμούν; Πόσες γυναίκες, πόσοι μετανάστες ή του sex εργάτες ; Τα νούμερα απατούν, το λένε και τα μάτια αυτών που μάς τα δίνουν. Μα η ατμόσφαιρα στο κέντρο Μείωσης Της Βλάβης ήταν φιλική κι οι καλοθρεμμένες γάτες είναι πάντοτε καλό σημάδι.

Δεν πρόλαβα να πάω στο βουνό στα χιόνια. Είμαι σαν τους ναυτικούς που γύρισαν τον κόσμο αλλά τίποτε δεν είδαν. Αυτά έχει το να ταξιδεύεις για δουλειά.  Ωστόσο κάτι μένει, το παλεύω με ξενύχτια και με κούραση. Κι από τη δική μου Βηρυτό θα μείνουν οι Χριστοί κι οι Παναγίες και μία συμβουλή: μην τους πιστεύετε όταν λένε παραμύθια για κινδύνους στις Επαναστάσεις γιατί ο άνθρωπος αγαπά την ηρεμία. (Και το δολάριο).

—————
Φωτογραφίες ακολουθούν στο blog αλλά άτσαλα τοποθετημένες και χωρίς συνδέσμους με πληροφορίες. Το mac μου αρρώστησε και, όπως τυχαίνει, με χτύπησε η συμφορά πριν το ταξίδι. Ζω με ipad και μόλις που επιβιώνω.

Η Βύβλος ή Τζουμπάιλ (αραβικά: جبيل)