Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ακτιβισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ακτιβισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2025

Παζάρι της Φιλοζωικής μας― #MAW κι η Σάντρα μας



Sandra Clare. Η Σάντρα μας.

Σήμερα είχαμε στο νησί το Χριστουγεννιάτικο παζάρι της Φιλοζωικής μας, ΜΑW-Mykonos Animal Welfare

 

Είναι κάποιοι άνθρωποι που ό,τι αγγίξουν ακμάζει.

Δεκαετίες πολλές γνωριζόμαστε. Την Άγκυρα είχαν με το Σταύρο τον άνδρα της, την Άγκυρα τη θρυλική στο Ματογιάννι που επάξια συνέχισαν μετά το Φούσκη.

Περνούσαμε το κατώφλι, τότε, από κάπου μετά τα 25 του ο Κύριος Kastell κι εγώ 5 χρόνια μικρότερη, περνούσαμε την ορθάνοιχτη παραδοσιακή βαριά ξύλινη πόρτα και πριν φτάσουμε στο μπαρ στις θέσεις μας ήδη είχαν σερβιριστεί δυό ποτήρια λευκό κρασί πλάι στο DJ το ‘Χανσούλη’ τον αγαπημένο μας φίλο Hans Havenar, ‘The Dutch Touch’, που έπαιζε κλασικά Rockτραγούδια και χορεύαμε ως το ξημέρωμα με γέλια και κουβέντα ασταμάτητη και διακοπές για ‘sentimental bullshit’ άσματα πιο ρομαντικά, οριακά ανόητα που άγγιζαν την καρδιά μας.

Κι η Σάντρα εκεί, υπερκινητική κε μάτι που έκοβε κι είχε πλήρη έλεγχο του μαγαζιού της, από τα πλούσια πρωινά που τότε πρωτολανσαρίστηκαν στην Πόλη, το ασαφές ραντεβού για ένα brunch που έδινε ευκαιρία να ξανασυναντηθείς με το χθεσινοβραδινό φλερτ πριν να σβήσει η μαγεία. Μια συνεχής γιορτή που έμοιαζε αβίαστη, έμοιαζαν αν κυλούν οι ώρες κι οι επαφές κι οι συναντήσεις σαν από μόνες τους με καλό κρασί και πρώτης ποιότητας εδέσματα, με service άψογο ταχύτατο και φιλικό δίχως ποτέ να περνά όμως όρια. Αβίαστο, μια καλολαδωμένη μηχανή που έδωσε τότε, δεκαετίες ’80 και ’90 στη Μύκονο τη φήμη που της άξιζε, γιατί το αποτέλεσμα, η απόλαυση που μας δινόταν απλόχερα είχε από πίσω δουλειά πολλή και γνώση.

 

 

Τα χρόνια πέρασαν, άλλαξαν πολλά, κι εμείς μαζί βέβαια.

Μα η Σάντρα, πάντα εδώ, προσφέρει.

Έφτιαξε την από χρόνια αναγκαία Φιλοζωική μας, Μια οργάνωση πρότυπο με ταΐστρες, τους σταθμούς πεντακάθαρους ταΐσματος και συγκέντρωσης αδέσποτων γατιών στους οποίους εντοπίζονται γατιά για στείρωση ή περίθαλψη κι εμβολιασμούς. Οργάνωσε ένα σύστημα υιοθεσιών γατιών και σκυλιών παρατημένων κι αδέσποτων που αποπαρασιτωμένα και υγιή βρίσκουν οικογένειες σε όλη τη γη. Δεν έχει για τη Φιλοζωική Μυκόνου το ‘είστε μακριά’. Με σωστή οργάνωση και κάλυψη εξόδων κάποιος ταξιδιώτης πάντα βρίσκεται που με χαρά συνταξιδεύει με το πρώην αδέσποτο και τελειώνοντας τος διακοπές του με μια καλή πράξη. Τι πιο ωραίο από μια φόρτιση στο Κάρμα σας, ένα απόθεμα αγάπης χρέος του σύμπαντος, για το χειμώνα που έρχεται;

 

Ντροπή και αίσχος είναι ένας Δήμος τόσο πλούσιος να μην έχει εγκαταστάσεις για τα αδέσποτα, να μην έχει Πρόνοια, να φτάσει μάλιστα ως πρόσφατα στο έσχατο σκαλί να χρωστά στη Φιλοζωική την τροφή των γατιών σε σημείο που χρειάστηκε να μάς σώσει το ίδρυμα της Μπριζίτ Μπαρντό (και ντόπιος ευεργέτης);

 

Δεν είναι εύκολο να αντέχεις τη ντροπή και οργή για τον τόπο σου αν είσαι Έλληνας. Ιδίως αν έχεις ταξιδέψει, ιδίως αν ζεις σε τόπο κοσμοπολίτικο όπου οι συγκρίσεις συμπεριφοράς είναι ορατές κι επίπονες. Δεν είναι εύκολο να ζεις σε πλούσιο Δήμο μα ο πλούτος να είναι μόνο ευρώ στην τράπεζα, οι κάτοικοι να επιδεικνύουν φτώχεια ψυχής και ήθους ρίχνοντας στους κάδους σκουπιδιών σακούλες με νεογέννητα γατάκια κλεισμένα αεροστεγών για να πνιγούν (ιδίως φέτος, δεν ξέρω τι έπαθαν, ήταν συχνότατο φαινόμενο), ή οι επισκέπτες παρατώντας πίσω τους κουτάβια και σκυλιά μεγάλα που αποφασίζουν, δίχως συνείδηση, ότι ‘καλύτερα περνάει εδώ’. Δεν είναι εύκολο αντί να ειδοποιηθείς πως κάπου ενοχλεί να  σου φολιάζουν το σκυλί, όπως συνέβη στην Τσότσο μας, το λατρεμένο chow-chowτου Kυρίου Kastell, ένα ήσυχο σκυλί καλότατο, ανορεξικό και βαθύτατα εσωστρεφές, που δεν ήταν κοινωνικό με τους ξένους μα ο γείτονας, ποιος ξέρει πώς, το ξεγέλασε ή το παγίδευσε για να το δολοφονήσει και επέστρεψε το άμοιρο για να ξεψυχήσει στην εξώπορτά μας με πρόσωπο μώβ πράσινο από το φυτοφάρμακο με το οποίο ο φονιάς του είχε γεμίσει το στόμα. Πενθήσαμε τότε, το 2004, πικρά με  πόνο άγριο για το κρίμα, το άδικο.

Δε μάς είναι εύκολο να αντέξουμε τη συμπεριφορά προς τα ζώα, ανθρώπων ντόπιων κι επισκεπτών, που ξεχνούν φαίνεται ότι το χώρο τους τούς παίρνουμε, ότι λίγο νερό και ένα πιατάκι με φαγητό, μια αμπούλα αποπαρασίτωσης και μια στείρωση δε φέρνει και οικονομική καταστροφή, ιδίως στο νησί των πακτωλών της Pink Champaign και Pink Cocaine, των chef για kobe ή sushi (λίγο ψάρι πώς και δεν περίσσεψε ποτέ για τα γατάκια ή λίγο κρέας ωμό για τα κουτάβια που πετιούνται στα σκουπίδια μας;

 

Οργή ντροπή και λύπη όμως έχουμε τη Σάντρα μας.

Την Σάντρα, Μυκονιώτισσα* κι εκείνη σαν εμάς, ήρθε από τον Καναδά και δίχως πικρά λόγια και κατηγορίες σαν αυτά που μόλις έγραψα, στρώθηκε στη δουλειά και δίνει, μόνο δίνει.

Παζάρι Χριστουγεννιάτικο είχαμε σήμερα για τη Φιλοζωική μας. Αλλά για μένα, πάλι φέτος, είναι μια γιορτή, γιορτή της Σάντρας μας και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας να την καμαρώσετε κι εσείς και- αν και όποτε θελήσετε να φορτιστεί το κάρμα σας, να σας θυμίσω ότι υπάρχει και η ΜΑW, Φιλοζωική μας που  στους ώμους μια σπουδαίας γυναίκας έχει κάνει θαύματα και σας εγγυώμαι ότι κάθε ευρώ σας θα σώσει ζωές, ζωές αθώων που από κάδους σκουπιδιών και αλυσίδες σε σκυλόσπιτα περνούν στα άξια αδιάφθορα χέρια της δικής μας Σάντρας και της δυναμικής ομάδας της.






'Τα γατάκια' όπως λέμε τα σημεία στα οποία η Φιλοζωική μας προσφέρει φαγητό και περίθαλψη στα άστεγα.






Ένα απ' τα θαύματα. Βρήκε οικογένεια, ταξίδεψε και ζει στη θαλπωρή που αξίζει σε όλα τα πλάσματα, ιδίως και πιο πολύ σ΄εκείνα που άλλους δεν ξεσπίτωσαν, που δε ρημάζουν τη Φύση για το κέρδος του εφήμερο και για 'δόξα' πρωινάδικων.

Μπαμπαλού. Ιούλιο βρέθηκε στη Μύκονο, ένα ακόμα αθώο πλάσμα πεταμένο στα σκουπίδια. Το έφεραν ή εδώ γεννήθηκε, δεν ξέρουμε. Νοέμβριο είναι στην Αθήνα, υιοθετημένο επίσημα με χαρτιά, με τη βούλα, για πάντα. 

 





Φιλοζωική Μυκόνου




_____________________________________________________

*Όταν με ρωτούν αν είμαι από τη Μύκονο απαντώ πως, κατά το 'Αιγυπτιώτες' αντί 'Αιγύπτιοι΄ του Καβάφη, εμείςδεν είμαστε Μυκονιάτες αλλά Μυκονιώτες. Κι η Σάντρα είναι μια από μάς, βεβαίως, μια Μυκονιώτισσα του Mykonos Tribe.


 

H επίσημη ιστοσελίδα για εγγραφή, είτε για μια συνδρομή μηνιαία -όσο αντέχετε, μικροσκοπική κι αν είναι-, είτε για πληροφόρηση. Αξίζει:

The Official Page of MAW  Mykonos Animal Welfare, A legal charity since 2006:https://mykonosanimals.org/

Facebook: https://www.facebook.com/mykonosanimalwelfare

επίσηςHelp for animals of Mykonos https://www.facebook.com/groups/854584811293310

Επικοινωνία: info@mykonosanimals.org

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2025

Για σάς που δεν ξέρετε τι είναι το #ΚΕΘΕΑ


Προχθές καλεσμένοι σε μεγάλο κανάλι* ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος κι ο Μάριος Ατζέμης μίλησαν ανοιχτά για τις τιμωρητικές μεθόδους απεξάρτησης του ξεπερασμένου ΚΕΘΕΑ. 

Αναμενόμενες βεβαίως μα θλιβερές οι επιθετικές χυδαίες αντιδράσεις. Συνηθίσαμε από επιθέσεις μα δε σταματάμε. Κι αυτό γιατί εμείς δε μιλάμε θεωρητικά μόνο μα ξέρουμε από πρώτο χέρι τις συνέπειες, έχουμε χάσει φίλους, έχουμε πονέσει, έχουμε βασανιστεί.



Για εσάς που δεν ξέρετε τι είναι το ΚΕΘΕΑ, ούτε έχετε προσωπική εμπειρία χαρμάνας και αρρώστιας οπότε δε σταθήκατε να σκεφτείτε ποια σαδιστική πουριτανική προσέγγιση απαιτεί από τους τοξικοεξαρτημένους (και μόνο αυτούς στην εποχή μας) να πλαντάζουν στον πόνο παρότι υπάρχει φάρμακο. Για εσάς που είστε κατά των διακρίσεων και του στιγματιστικού λόγου αλλά δε μοιάζει να ενοχλείστε με το ρατσισμό της γενίκευσης όσων μιλούν για ‘πρεζάκικες συμπεριφορές’.

Για εσάς που δε γνωρίζετε μα ακούσατε για τα κακά φάρμακα, για καθαρούς και βρώμικους και για ‘στεγνά’, είδατε πως συμφωνείτε και ιδεολογικά σε άλλα θέματα με εκείνους που υπεραμύνονται  κι είπατε στα τυφλά πως σωστά θα είναι να στηρίξετε. 

Για σας που τυφλά αφεθήκατε να δεχθείτε πως  είναι θεμιτή και θεραπευτική  η καλλιέργεια ενοχών σε ανθρώπους που είχαν την ατυχία να ζητήσουν βοήθεια όταν αρρώστησαν.

Για εσάς που άκριτα δέχεστε τη στέρηση φαρμάκου σε ασθενή που πονάει.

Για εσάς που άκριτα δέχεστε ως λογικό να τιμωρείται ο ασθενής όποτε υποτροπιάζει, να τιμωρεί δηλαδή ο θεραπευτής επειδή η θεραπεία του δε λειτούργησε.

Για εσάς που αφήνεστε να θεωρείτε θεραπεία την πλύση εγκεφάλου.

Για εσάς που γνωρίζετε τόσο λίγα που πεισθήκατε ότι η ανεργία, η αστεγία κι η φυλακή  δεν είναι ταξικές κοινωνικές συνέπειες του αποκλεισμού που προκαλεί το στίγμα, αλλά, με κάποιο μαγικό μεταφυσικό τρόπο, είναι συνέπειες της χρήσης μιας ουσίας.

Για σας δηλαδή που αφελώς αφήνεστε να μπουρδουκλωθείτε από εκείνους που ρίχνουν στην πλάτη του θύματος της Ναρκοαπαγόρευσης την ευθύνη για τις συνέπειές της.

Για σας που δηλώνετε άθεοι και λογικοί μα υπεραμύνεστε ενός πουριτανικού προγράμματος θρησκευτικών καταβολών.

Για σας όλους

συστήνω την Κατερίνα Κονιδάρη. Διαβάστε τη, για αρχή.


Ακολουθεί συνέντευξή της 

 



«Το ΚΕΘΕΑ έχει κρίση ταυτότητας μεταξύ επιστήμης και κινήματος»

https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/142449_kethea-ehei-krisi-taytotitas-metaxy-epistimis-kai-kinimatos

Ιωάννα Σωτήρχου

Η οξυτοκίνη είναι μια ορμόνη που βοηθά να δημιουργηθούν και να εδραιωθούν σχέσεις αγάπης. «Λουτρό οξυτοκίνης», από τις εκδόσεις Βακχικόν, είναι το βιβλίο της Κατερίνας Κονιδάρη, ψυχολόγου, με περισσότερα από 15 χρόνια εμπειρίας στην απεξάρτηση, κυρίως στο ΚΕΘΕΑ.

Στο βιβλίο της, που πρόσφατα έκανε τη δεύτερη έκδοσή του, η αγάπη είναι παρούσα -συχνά μέσω της απουσίας της- οι άνθρωποι μόνοι, ψάχνουν και ψάχνονται μέσα στη γνώριμή μας πόλη που καμιά φορά φαντάζει εχθρική.

«Τον τίτλο στη συλλογή δίνει η ιστορία μιας θεραπεύτριας σε κοινότητα που, μην μπορώντας να εκτονώσει τον θυμό της για τον χώρο που εργάζεται, τον μετατρέπει σε αγάπη για μια θεραπευόμενη, σκέφτεται όμως ότι είναι απλή χημική αντίδραση, τι άλλο να είναι -γιατί πώς αλλιώς θα συνεχίσουν τα πράγματα απλά να συμβαίνουν; Η αγάπη θα μπορούσε να είναι ένας λόγος να αντιδράσει κανείς»...

 

Μια συλλογή διηγημάτων, αφορμή για την κουβέντα μας, με αιχμές για το έργο των θεραπευτικών κοινοτήτων, μια λογοτεχνική αμφισβήτηση από αγάπη, για τους ανθρώπους «που έχουμε διώξει γιατί απλά δεν τους άντεχε το σύστημα, όχι γιατί δεν μπορούσαν οι ίδιοι...».

Συνέντευξη 

• Μια μύηση στην ιστορία των θεραπευτικών κοινοτήτων:

Προέκυψαν από θρησκευτικές και άλλες μικρές συλλογικότητες ισχυρών δεσμών- στην Ευρώπη αναπτύχθηκαν κυρίως με στόχο τη φροντίδα ψυχιατρικών ασθενών από γιατρούς που πέταξαν τη ρόμπα τους, στην Αμερική ως απάντηση στην τοξικοεξάρτηση από πρώην εξαρτημένους που πίστεψαν ότι μπορούν να βοηθήσουν και άλλους με ανάλογο πρόβλημα, όχι απλά να το ξεπεράσουν αλλά να αλλάξουν στάση ζωής.

Οι δεύτερες χαρακτηρίστηκαν ιεραρχικές από το αυστηρό σύστημα σταδίων μέσα από το οποίο εξελίσσονται τα μέλη τους.

Αναπαριστώντας μια μικροκοινωνία καθημερινών ασχολιών, θεραπευτικό μέσο δεν εκλαμβάνεται η συνεδρία, αλλά η κάθε συμπεριφορά. Η κοινότητα «ρωτάει» διαρκώς το κάθε μέλος της αν η συμπεριφορά του είναι «καθαρή» ή «πρεζάκικη».

Η κεντρικότητα αυτού του ερωτήματος οδηγεί στους θριάμβους, αλλά και στις παθογένειές της, όταν εντείνεται σε βαθμό στρέβλωσης.

• Τι γίνεται στο ΚΕΘΕΑ;

Στην Ελλάδα οι ιεραρχικές κοινότητες εκπροσωπούνται από το ΚΕΘΕΑ που έχει υπάρξει και είναι ακόμα ένας αξιόπιστος φορέας απεξάρτησης. Αποψή μου όμως είναι ότι η μεγέθυνσή του, ο συγκεντρωτισμός, η κρίση ταυτότητας ανάμεσα στον επιστημονισμό και την κινηματικότητα, οι ανάγκες των εξαρτημένων που αλλάζουν, η υπερεκπροσώπηση διάφορων επαγγελματιών, η κατάχρηση εξουσίας έχουν οδηγήσει στη δημιουργία ενός εν πολλοίς ολοκληρωτικού συστήματος.

Και όπως σε όλα τα ολοκληρωτικά συστήματα η πίστη σε αυτό ή είναι ολοκληρωτική ή καθίσταται αμφισβητήσιμη. Αν κάποιος θέλει να απεξαρτηθεί στις περισσότερες κοινότητες του ΚΕΘΕΑ, πρέπει να δεχτεί ότι θα φορέσει μια πιπίλα για να ενταχθεί, θα κάτσει σε μια καρέκλα με το κεφάλι κάτω και θα δέχεται τις βρισιές άλλων μελών λέγοντας στο τέλος «ευχαριστώ», ότι δεν θα του επιτρέπεται να πίνει όρθιος νερό ή να στρίβει τσιγάρο. Είτε λοιπόν θα τα αποδεχτεί και βρεθεί στη μεριά των «καθαρών», είτε θα τα απορρίψει και θα θεωρηθεί ελλιπώς κινητοποιημένος...

• Ποια είναι η θέση του θεραπευτή απέναντι σε αυτήν την κατάσταση;

Οι θεραπευτές, ιδίως οι νέοι θεραπευτές -όπως ακριβώς και τα νέα μέλη- αρχικά απλώς δεν έχουν φωνή. Αν κάποιος δεν αποδέχεται για παράδειγμα ότι πρέπει ένα νέο μέλος να φοράει πιπίλα, θα κάνει «σαν να» το αποδέχεται, έτσι δηλώνεται η πλήρης εμπιστοσύνη του και η πορεία του προς το «μεγάλωμά» του, με τον καθαρό τρόπο της κοινότητας. «Παίξε τον ρόλο σου και θα καταλάβεις αργότερα την ουσία του»… Οταν κάποιος αποκτά φωνή στο σύστημα συνήθως έχει πλήρως αφομοιώσει τις τακτικές του. Ο μόνος τρόπος λοιπόν να μη συνθλιβεί η άποψή μου ήταν μέσω του γραψίματος, με την ειρωνική απόσταση που χρησιμοποιώ στα διηγήματα, τη μόνη στάση που μπορεί να προκαλέσει τον στοχασμό: «Αλήθεια, ρε παιδιά, γιατί πιπίλα;».

• Στα διηγήματά σας υπάρχει έντονο το στοιχείο της ταπείνωσης. Είναι απαραίτητο θεραπευτικό εργαλείο;

Το να ταπεινώσεις κάποιον είναι σχεδόν βαθμός μύησης και ένδειξη κύρους, είτε ανάμεσα σε μέλη είτε ανάμεσα σε θεραπευτές και μέλη, είτε ακόμα και μεταξύ θεραπευτών.

Το κάλεσμα της κοινότητας «η θεραπεία σου είναι θεραπεία μου», μέσω της παρώθησης για αλλαγή, έχει μετατραπεί σε ένα σύστημα στο οποίο αν δεν βρεις κάτι μεμπτό στον άλλον σημαίνει ότι κάτι συγκαλύπτεις.

Σε ένα διήγημα, στο οποίο γελούσα όσο έγραφα, ένας θεραπευτής έχει βρει τον τρόπο να επιβιώσει: «Οταν δουλεύεις σε ένα μπουρδέλο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να γίνεις καλύτερη πουτάνα», λέει και ανακαλύπτει πάντα κάτι να πει...

• Η αναπαραγωγή της σκληρότητας είναι η μόνη παθογένεια που διαβλέπετε στα θεραπευτικά προγράμματα;

Βλέπω ό,τι παρατηρείται διαχρονικά ως στρέβλωση σε τέτοιου είδους συστήματα: την αναπαραγωγή της σκληρότητας, όπως λέτε, την κατάχρηση εξουσίας, την υποταγή στο παράλογο, την ομοιομορφία.

Με εξέπληξε και χάρηκα πολύ όταν το βιβλίο κινητοποίησε άλλες φωνές, αυτές κάποιων παλιών μελών, να απευθυνθούν στα προγράμματα που είχαν παρακολουθήσει και να αναζητήσουν απαντήσεις σχετικά με την εμπειρία τους που είχαν βιώσει ως κακοποιητική…

_________________________________



Στο Facebook διάλογος κάτω αππό την ανάρτηση: 

  https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/pfbid037AgEzu9WziVceizjKdLBEGW6E27YhLad1TDu8iwYh9pNdtqhhoqU9baHPPk9gprBl

______________________________________________

Η εκπομπή (μετά το 31ο λεπτό):

https://www.skai.gr/tv/episode/psuchagogia/to-choume/2025-11-12-15

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025

Να είμαστε καλά να γινόμαστε χάλια #IDUD25

 




Δεν ταίριαζαν τα ναρκωτικά μας, απάντησε χεβιμεταλάς σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί έφυγε από το γκρουπ.

―Φροντίστε να παίρνετε όλοι τα ίδια χάπια για να συνεννοούμαστε, ανέβασαν σε ταμπέλα σε ένα κρητικό ταβερνάκι.

 

Δυό κόκκοι χρυσής Σοφίας του κόσμου της Ντρόγκας

από εμένα για σας, 

σήμερα

Παγκόσμια Ημέρα Χρηστών Ναρκωτικών #idud.

 

Δεν είμαστε Παιδιά, 
δεν είμαστε 'Κατώτερου' ή Ανώτερου Θεού και άλλα μελό.
 Δεν είμαστε ζόμπι, ζωντανοί νεκροί ή ανθρώπινα σκουπίδια.

Είμαστε ενήλικοι 
πολίτες που, ναι, πληρώνουμε ―όπως όλοι―,  τις επιλογές και τη μούρλα μας. 
Και σήμερα γιορτάζουμε.

 

Χρόνια Πολλά με Υγεία Αγάπη και Αποδοχή σε όλ@ς μας.

Να είμαστε καλά κι ελεύθεροι να χαιρόμαστε τη ζωή απολαμβάνοντας ό,τι αγαπάμε με γνώση και φαντασία. 





#IDUD2525

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025

Σχεδιάζοντας αφίσα για την Παλαιστίνη τρώγαμε χουρμάδες Ισραήλ

                                      


Σχεδιάζοντας αφίσα για την Παλαιστίνη τρώγαμε χουρμάδες Ισραήλ.

Και μόνη εγώ βλέπω την ειρωνεία του πράγματος.

 

Χρειάστηκε να εξηγήσω το παλιό το «ψηφίζεις με τα πόδια σου» 

δηλαδή αν δε σ’ αρέσει κάτι δεν το ενισχύεις, αν βρίζεις ένα χώρο δεν τον επισκέπτεσαι και δεν κατηγορείς έναν άνθρωπο- χωρίζεις.

Μόνο εσύ χάνεις αν εξακολουθείς να ψωνίζεις από ένα μαγαζί που κατηγορείς.

Ψιλά γράμματα;



 

Με την ευκαιρία όμως να πω και τον πόνο μου. Διατάραξαν το ύφος και το οικοσύστημα φυτεύοντας κοκοφοίνικες στη Μύκονο, ως αριστοκρατικούς, λέει, έναντι των κυπαρισσοειδών που ευδοκιμούσαν μόνα τους σχεδόν στον τόπο και ομόρφαιναν τα δειλινά μας με κελαηδίσματα πουλιών και με τις κομψές μακριές σκιές τους. Αριστοκρατικό όμως δεν είναι ποτέ και τίποτε που δε διακρίνεται από σπανιότητα, αλλά πού να εξηγείς όταν σου λένε το κυπαρίσσι πένθιμο;

Όμως εδώ άλλο θέλω να πω: Πήξαμε που πήξαμε στην ταλαίπωρη ψηλή φοινικιά (τη μαδημένη  από τα μελτέμια), δε συμβουλέψατε τους Άραβες αγοραστές να επιλέξουν την άλλη της άμμου που αντέχει στον τόπο, χαλάσατε ό,τι είχε υμνηθεί από τους ταξιδευτές της γης. Μα αυτό που με απελπίζει είναι αφού ήταν να το κάνετε γιατί δεν πήρατε έστω χουρμαδιές σαν το Ισραήλ να απολαμβάναμε και να πουλούσαμε και στο Γιαλό ένα ντόπιο χουρμαδάκι;

[Ρητορική η ερώτησις, ξέρω τι θα απαντήσουν: Το φρούτο λερώνει. Πού να πληρώνεις να σου πετάνε τον καρπό… 

Σαΐνια μου εσείς!]


Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2025

Επιστολή για κοινοποίηση [Αναχαίτιση του ελληνικού Οξυγόνο-video] #GlobalSumudFlotilla

                                        


 

Μετά τις αναχαιτίσεις από το Ισραήλ πλοίων του ανθρωπιστικού στόλου και συλλήψεις ακτιβιστών που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στους λιμοκτονούντες στη Γάζα 

σας μεταφέρω παράκληση 

του Global Sumud να γράψουμε στο Υπουργείο Εξωτερικών στο cio@mfa.gr

Το κείμενο είναι έτοιμο, σας δίνω ακόμα και τίτλο μηνύματος (εκτός αν θέλετε να γράψετε δικό σας) οπότε αντιγράφουμε και στέλνουμε email.

 

Διευκρινίζω για άλλη μια φορά ότι δεν προσάπτουμε τη γενοκτονία στους απανταχού Εβραίους ή στους  Έλληνες Εβραίους που τόσο έχουν βασανιστεί και στον τόπο μας.



Θέμα/τίτλος:  ΕΠΕΙΓΟΝ: Ο Ανθρωπιστικός Στόλος Αναχαιτίστηκε Παράνομα από το Ισραήλ

 

Οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν παράνομα αναχαιτίσει τον ανθρωπιστικό στόλο που κατευθυνόταν για να παραδώσει ζωτικής σημασίας τρόφιμα, βοήθεια και ιατρική υποστήριξη στη Λωρίδα της Γάζας, εν μέσω αυτού που τα Ηνωμένα Έθνη έχουν χαρακτηρίσει ως γενοκτονία. Περισσότερα από 40 πλοία που μετέφεραν ειρηνικούς ακτιβιστές και ιατρικό προσωπικό εμποδίστηκαν από το να φτάσουν στις ακτές της Παλαιστίνης, ως άλλη μια παράταση του παράνομου αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ.

 

Εκατοντάδες ακτιβιστές από 44 χώρες που συμμετέχουν στο στόλο τώρα διατρέχουν τον κίνδυνο παράνομης βίαιης μεταφοράς σε κράτηση υπό ισραηλινή επιμέλεια στο κράτος απαρτχάιντ που έχουν χαρακτηρίσει τα Ηνωμένα Έθνη, όπου προηγούμενοι ακτιβιστές έχουν γδυθεί, ταπεινωθεί και κακοποιηθεί. Μια αναχαίτιση πλοίου το 2010 οδήγησε τις ισραηλινές δυνάμεις να σκοτώσουν 10 ακτιβιστές και να τραυματίσουν άλλους 30, ενώ έπλεαν για να παραδώσουν ανθρωπιστική βοήθεια, γεγονός που υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη της προσοχής σας στη σημερινή κατάσταση.

 

Το Ισραήλ δεν έχει κανένα νομικό δικαίωμα να αναχαιτίσει αυτά τα πλοία ή να κρατήσει και να μεταφέρει βίαια τους ακτιβιστές επί του σκάφους ενάντια στη θέλησή τους. Πρέπει να διασφαλίσετε την ασφάλειά τους και να εξασφαλίσετε τη συνέχιση του ταξιδιού τους προς τη Γάζα για να παραδώσουν αυτήν τη σωτήρια βοήθεια στους Παλαιστίνιους που υπομένουν λιμό και γενοκτονία.

 

Δράστε ΤΩΡΑ

 

Το Όνομα σας

____________________

 #GlobalSumudFlotilla











Για να παρακολουθούμε ζωντανά την πορεία των σκαφών:

 https://globalsumudflotilla.org/tracker/ 

 


https://gr.euronews.com/video/2025/10/02/flotilla-resalto-sto-elliniko-oxygono