Γιώργος Μισεγιάννης #rip

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια. 

Μα δεν αρκούν, το νιώθω λίγο.

Πελάτισσα οικογενειακώς από παιδί. Τώρα που δε ζω πλέον στην Αθήνα ήταν χαρά να ακούω τη φωνή του κάθε δίμηνο που παραγγέλνω 2 κιλά καφέ για το σπίτι ή να περνάω για μια Καλημέρα όποτε ο δρόμος με έφερνε στα παλιά λημέρια στο Κολωνάκι και με καλούσε η μυρωδιά του καφέ πριν στρίψω στη Λεβέντη.

Με τόσα ενδιαφέροντα, τόσες ενασχολήσεις κι όμως ήταν εκεί στο μαγαζί γλυκός,  χαμογελαστός και μόλις άκουγε τη φωνή μου θυμόταν κι εμένα και τις προτιμήσεις μου- πόσο και τι καφέ και πώς κομμένο και καβουρδισμένο.

Να πω θα μας λείψει; Μοιάζει κλισέ και λίγο για ένα τέτοιο άνθρωπο. 

 

Χάθηκε ένας άνθρωπος  άξιος και πολυσχιδής με πολλά ενδιαφέροντα και ποιότητα σπάνια.

Χημικός Μηχανικός του Πολυτεχνείου με masters στη Αγγλία, παίκτης μπριτζ, φυσιολάτρης και φιλόζωος ενεργός, διατήρησε την ποιότητα της επιχείρησης όσο και την αρχοντιά και την καλαισθησία σε μια εποχή που το Κολωνάκι εξαθλιώθηκε κι η ευγένεια μαραίνεται γύρω μας σαν απότιστο λουλούδι.

 

Διαλέγω φωτογραφία του Γιώργου Μισεγιάννη. Χαρακτηριστικά το χρώμα του πουλόβερ του δεν είναι τυχαίο. Είναι το χρώμα-σήμα του μαγαζιού σε τσάντες (και πακέτα που πλέον είναι ασημί, για να κρατά τη φρεσκάδα ο καφές) με το ‘Μισεγιάννης’ της σα χειρόγραφης γραμματοσειράς.  

Όλα μελετημένα. Με την  διακριτική κομψότητα που δεν εξηγεί, μόνο μιλά στους γνώστες.

 ΄Αφησε το σώμα του για μεταμόσχευση και ζητά από όποιον θέλει να κάνει στο όνομά του δωρεά στην Anima για τα ζώα που τόσο αγαπούσε:

https://staging.wild-anima.gr/ypostirixi/apeftheias-oikonomiki-enischysi

LIFO.GR

Πέθανε ο Γιώργος Μισεγιάννης, ιδιοκτήτης του ιστορικού καφεκοπτείου | LiFO

Ποιος ήταν ο Γιώργος Μισεγιάννης

Σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο αποκτώντας Master of Science στο Imperial College.

Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση, το «Καφεκοπτείο Μισεγιάννη» στην περιοχή του Κολωνακίου, το οποίο ίδρυσε ο παππούς του το 1914. Υπήρξε παντρεμένος με τη Μαρία Βιτωράκη και απέκτησαν δύο παιδιά.

Ο παππούς του βιογραφούμενου, Γιωργάκης Μισεγιάννης, γεννήθηκε το 1888 στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, ενώ οι ρίζες της οικογένειάς του έλκονται από τη Χίο. Η οικογένεια Μισεγιάννη αναγκάστηκε να φύγει το 1822 με την Καταστροφή της Χίου.

Ο Μιχάλης Μισεγιάννης απεβίωσε στις 8 Σεπτεμβρίου 2017, αφήνοντας το «τιμόνι» της επιχείρησης στα ικανά χέρια του γιου του, Γεώργιου, ο οποίος εκπροσωπώντας την τρίτη γενιά είχε αναλάβει το Καφεκοπτείο Μισεγιάννη ήδη από το 1997.

 

Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση, το «Καφεκοπτείο Μισεγιάννη» στην περιοχή του Κολωνακίου, το οποίο ίδρυσε ο παππούς του το 1914

Πέθανε ο Γιώργος Μισεγιάννης, ιδιοκτήτης του ιστορικού καφεκοπτείου.

Ο Γεώργιος Μισεγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Ήταν γιος του Μιχάλη Μισεγιάννη, με καταγωγή από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας και της Αθανασίας Γεωργιάδη, με καταγωγή από την Σπάρτη της Πισιδίας.

Το Καφεκοπτείο Μισεγιάννη είναι ένα από τα παλαιότερα καφεκοπτεία της Αθήνας, παραμένοντας μια οικογενειακή επιχείρηση, σταθερή στη μορφή της και στην σχέση με τους πελάτες της.

 

 

Elena Dacoula

Πόσο κρίμα...

Ηταν ένας ευγενέστατος, γλυκομίλητος άνθρωπος και η συζήτηση μαζί του μία απόλαυση.

Οταν έγραφα ένα άρθρο για το Κολωνάκι και ζητούσα πληροφορίες από ανθρώπους που ζούσαν ή δούλευαν εκεί, μού χάρισε ένα βιβλίο που είχε γράψει ο παππούς του, ο Γιώργος Μισεγιάννης, για την ιστορία του Καφεκοπτείου, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων λειτουργίας του. 

Αυτό που είχε ιδιαίτερη αξία, ήταν ένας χειρόγραφος χάρτης της αρχής της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ και της πλατείας Κολωνακίου, όπως ήταν πριν το 1952 με τα καταστήματα/επιχειρήσεις που υπήρχαν τότε εκεί.

Carolina Merminga

«Κάθε μήνα που πάω να αγοράσω καφέ από το καφεκοπτείο Μισεγιάννη τρέμω ότι θα βρω το κατάστημα κλειστό, όπως τόσα άλλα, γιατί έτσι είναι τώρα η ζωή μας» έγραφα τον Ιανουάριο του 2015 (The Books Journal τ.51). «Όμως ευτυχώς όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά ο σημερινός ιδιοκτήτης, τρίτης γενιάς, εξέδωσε ένα μικρό πολύ φροντισμένο βιβλίο με την ιστορία της οικογενειακής αυτής επιχείρησης που για 100 συνεχή χρόνια προμηθεύει τους πελάτες της με εξαιρετικό καφέ» (*) Αλλά τώρα, ξαφνικά, μαθαίνω ότι ο Γιώργος Μισεγιάννης πέθανε. Και η απώλεια απλώνεται, για μένα και τόσους άλλους, ολόγυρά μας τεράστια. «Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται όλη η εργατικότητα, ικανότητα, συνέπεια, ποιότητα και γενναιότητα που πάντα απαιτείται για να διατηρηθεί μια επιχείρηση ζωντανή, καθώς και το δικαιολογημένο καμάρι για όλα αυτά. Μ’ αρέσει η μυρωδιά που με τυλίγει μόλις μπαίνω μέσα, και οι έμπειρες κινήσεις καθώς αλέθουν τον ολόφρεσκο καφέ. Μ’ αρέσει η αξιοπρέπεια μιας επιχείρησης που χρωστά ό,τι κερδίζει στη δουλειά και την αξία της. Μ’ αρέσει η δικαιολογημένη υπερηφάνεια γι’ αυτή την επιτυχία (την «προκοπή», όπως έλεγαν παλιά), για τη συνεχή ποιότητα παρά τις τόσες δυσκολίες, για τους πελάτες που παρέμειναν πιστοί, για το ίδιο πάντα όνομα στη ταμπέλα. Υπήρξε, και ευτυχώς υπάρχει ακόμα, μια μερίδα ανθρώπων που πίστεψαν και πιστεύουν στο αποθεματικό του ‘καλού ονόματος’. Πάνω σ’ αυτό εργάστηκαν πολύ σκληρά και δεν το εγκατέλειψαν.» Ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς ήταν κάτι, μέχρι να το χάσεις. Το μέρος όπου σε περιμένει το γνώριμο χαμόγελο και οι λίγες μετρημένες κουβέντες ενός βαθιά σκεπτόμενου, βαθύτατα ευγενικού ανθρώπου μαζί με τους ήχους και το άρωμα φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ δεν ειναι απλώς ένα κατάστημα. Ήταν μέρος της ζωής μου. 

(*) Γιώργος Μισεγιάννης, Καφεκοπτείο Μισεγιάννη, 1914-2014, 100 Χρόνια Ιστορία, έκδ. Καφεκοπτείου Μισεγιάννη, Αθήνα 2014.

 

ΟΑΜΗ - Όμιλος Αγωνιστικού Μπριτζ Ηλιούπολης 

Με βαριά καρδιά σας ανακοινώνουμε την απώλεια του αγαπημένου μας Γιώργου Μισεγιάννη. Ο Γιώργος δεν ήταν απλώς ένα μέλος του ομίλου μας. Ήταν μια ξεχωριστή παρουσία, ένας φίλος, και πάνω απ' όλα, ένας άνθρωπος που αγαπούσε το μπριτζ και την παρέα μας.

Πέρα όμως από το μπριτζ, ο Γιώργος ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Με το χαμόγελό του, την ευγένειά του και το χιούμορ του, έκανε πάντα την παρουσία του ευχάριστη. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, να προσφέρει μια καλή κουβέντα, να ακούσει. Ήταν μια ήρεμη δύναμη στον όμιλό μας, που προσέφερε σταθερότητα και ένα αίσθημα ζεστασιάς.

Ο Γιώργος μπορεί να έφυγε από κοντά μας, αλλά η ανάμνησή του θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές μας και στις αίθουσες του ομίλου μας.

Καλό ταξίδι, Γιώργο.

Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα 2/6/25 στο Νεκροταφείο του Βύρωνα στις 11 το πρωί.

Λόγω της μεγάλης αγάπης του για τα ζώα ο όμιλός μας αντί για στεφάνι, θα κάνει δωρεά στην ΑΝΙΜΑ ( https://staging.wild-anima.gr/.../apeftheias-oikonomiki.../).

 

 

 

 Φωτογραφία του μαγαζιού, ιδρυθέντος το 1914 από το Χώτη Μικρασιάτη παππού του.

____________________________________

#Adidas στην Ακρόπολη - Δελφίνια της Κνωσσού #Crete #Minoan_frescoes #Ακρόπολη

     

Το άλλο που συζητάμε σήμερα είναι το παπούτσι adidas στην Ακρόπολη. Η Yπουργός ισχυρίζεται ότι θα μηνύσει διότι δεν είχε συμφωνηθεί.

Άρα η πόλη είναι απροστάτευτη, όποιος θέλει ανεβάζει drones; Μου φαίνεται χειρότερα τα κάνει προσπαθώντας να καλύψει τη γκάφα* της.

the toc.gr

Στο Ζάππειο ήταν η εκδήλωση της Adidas, που είχε φόντο την Ακρόπολη- Δόθηκε άδεια για μόλις 380 ευρώ, παρέμβαση της Εισαγγελίας..

*Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας:

Τυχόν πληροφορίες που αναφέρονται σε μη νόμιμες ή ακατάλληλες διαδικασίες αδειοδότησης [της Adidas] δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Μα μια και μιλάμε για αρχαία κληρονομιά, ρώτησα αν

αλήθεια κατέρρευσε η τοιχογραφία των Δελφινών στην Κνωσσό όπως κυκλοφόρησε.

Πήρα απάντηση:

«Φύσηξε ο άνεμος, έπεσε η τοιχογραφία των Δελφινιών από το Μέγαρο της Βασίλισσας στην Κνωσσό. Ευτυχώς πρόκειται για αντίγραφο της δεκαετίας του ΄60, αφού το πρωτότυπο έργο [περ. 1450 π.Χ.] βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου.
Δυστυχώς το σύγχρονο αντίγραφο δεν άντεξε 60 χρόνια, ενώ το πρωτότυπο κράτησε 35 αιώνες. Το πρωτότυπο δημιουργήθηκε με τη μέριμνα του ιερού, ενώ το αντίγραφο με τη βιασύνη του τουριστικού. Σίγουρα το πρωτότυπο οι δημιουργοί του το φρόντιζαν για την αιωνιότητά τους, σίγουρα το αντίγραφο οι ιθύνοντες το εγκατέλειψαν στη φθορά τους..... » Alexandros Schismenos

Μανόλης della Creta

@ManAndroulakis

Λίγες ώρες μετά το παπουτσοσόου της #Adidas στην #Ακρόπολη κατέρρευσε η αίθουσα των Δελφινιών στο ανάκτορο της Κνωσού. Η τοιχογραφία έγινε θρυψαλα ενώ στην οροφή φάνηκαν τα οξειδωμένα σίδερα που έβαλε ο Έβανς. Στο Ανάκτορο που έδωσαν σε ιδιώτη ενώ για την συντήρηση δεν έδωσαν 1€

______________________________________________________

#Crete #Minoan_frescoes

Ο άντρας ο σωστός -- και τα γατάκια

                                

Μια ομιλητική Calico στο Vero, το καφενείο δίπλα στην πιάτσα των ταξί, σήμερα  το μεσημέρι.

Τη χαιρέτησα βέβαια όπως αρμόζει και ρώτησα γι’ αυτήν.

 

Παρδαλή και στα μυαλά (όπως συχνά γίνεται με τα Κάλικο) και όχι δεν είναι κάποιου, είναι ένα από τα τρία γατιά που ‘φροντίζουν οι ταξιτζήδες’, μου είπε ο Θοδωρής όταν ρώτησα και στερεοτυπικά περίμενα να ακούσω ότι οι γάτες είναι της μαμάς του που κατοικεί από πάνω.

 

Για ‘άτεκνες cat ladies’ μίλησε απαξιωτικά ο Τραμπ πριν λίγο καιρό κι έγινε σάλος.  ‘Cat Ladies’ δηλώσαμε όλοι μας και σχολιάστηκε πολύ η αντιφεμινιστική μα και ρατσιστική προς ηλικιωμένες (ιδίως άτεκνες-δηλαδή διπλά και τρίδιπλα άχρηστες κατά την πατριαρχική θεώρηση της γυναίκας).

 

Όμως κάτι δε δένει εδώ με τα γατιά. Οι ταξιτζήδες, λέει τα φροντίζουν. Ταξιτζήδες; Δεν τα ταΐζει η στερεοτυπική τρελόγρια η μοναχική και ημιπάλαβη κουρελιάρα με το αφρόντιστο γκρίζο μαλλί που  τρώει  τη σύνταξη σε γατοτροφές;  Δυό φίλους έχω που εκτός των του σπιτιού που υπερλατρεύουν, βγαίνουν και ταΐζουν τα γατιά της γειτονιάς. Ο ένας στην Αθήνα, ο άλλος στο Ναύπλιο. '"Macho" άνδρες  πολύ αθλητικοί κι οι δυό, ό ένας ερωτύλος εραστής αιώνιος και πότης, ο άλλος αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και τα αυτοκίνητα.

Βγαίνουν κι οι δυό με την τροφή, ξέρουν τα αδεσποτάκια ένα-ένα και τα νοιάζονται όσο τα οικόσιτα. Και δεν είναι οι μόνοι, το έψαξα. 

 

Πότε έγινε αυτή η κοινωνική μετάλλαξη, δεν αντελήφθην, μα πλέον είναι μια νέα πραγματικότητα που ήρθε για να μείνει και, προσωπικά τη βρίσκω ταιριαστότερη με το αρχέτυπο του τυπικού άνδρα που (εντάξει, όλες το ξέρουμε)  το έχει στο φυσικό του να παθαίνει  μια γκαγκαβουλίαση μπροστά σε ανυπεράσπιστες υπάρξεις που τον έχουν ανάγκη—ιδίως αν, ευλύγιστες και καθαρούλες, του νιαουρίζουνε με νάζι πόσο τον χρειάζονται. Γι’ αυτό πιστεύω ότι, τώρα που τα ήθη αλλάζουν, όλο και πιο πολλοί θα γίνουν οι Cat Gentlemen -άτεκνοι ή όχι- που θα βλέπουμε να νοιάζονται τα αδέσποτα.

 

Όσο για τον Αμερικάνο Πρόεδρο ισχύει αυτό που ισχύει συχνά για την έπαρση των δυό ηλικιακών ομάδων που κατά μετρήσεις* αποτελούν τον πρώτο επιτυχή στόχο των απατεώνων: οι υπερήλικες εύκολα επιδεικνύουν μια σιγουριά πως ξέρουν τον κόσμο. Δούλεψαν, κινήθηκαν, ανέθρεψαν παιδιά, έμαθαν να κινούνται  οπότε χάνουν τη φυσική  ερευνητική καχυποψία που μάς προστατεύει και πορεύονται με ένα ‘θα μου πεις εσύ εμένα’ βέβαιοι πως ο κόσμος πλέον δεν έχει μυστικά.

Που ναι, τον έμαθαν και τον έφτιαξαν τον κόσμο· τον πριν 30 και 40 χρόνια όμως, όχι τον σημερινό. Συνέβαλαν (όχι οι Τραμπ, οι άλλοι) στις αλλαγές που επιτέλους επιτρέπουν να νοιάζεται δημοσίως ένας άνδρας για τα αδέσποτα γατιά ή να έχει γάτα (αντί για το στερεοτυπικό ροντβάιλερ του —σόρυ αγόρια μα το βλέπουμε όλες κι ας μη σας το λέμε: του ανεπαρκούς σε μέγεθος που παίρνει ζώα για επίδειξη κι όχι για συντροφιά και γι’ αυτό καταλήγουν σε εγκατάλειψη ή αλυσίδα, με συνέπεια να πληρώνουν τα άμοιρα τα μεγαλόσωμα σκυλιά τέτοια macho συμπλέγματα).

 

Συνέβαλαν λοιπόν, αυτό είναι το θέμα γιατί το βλέπω, η μετάλλαξη ήρθε για να μείνει. Και τους καμαρώνω.

 

________________________________________________________

* Έρευνα:

Η άλλη ηλικιακή ομάδα στόχος του ‘Νιγηριανού πρίγκηπα’ και κρύπτο ευκαιριών είναι οι κάτω των 25 που, περάσαμε από εκεί και το θυμόμαστε, όλα τα ξέρουν, ούτε σπουδές ούτε σχολεία ούτε έρευνες χρειάζονται, αυτούς τους οδηγεί η άλλη έπαρση, η της νιότης που, απρόσεκτους και ανοιχτούς σε όλα, τους κάνει στόχο για απάτες. 

 

εικόνα: Mάνα και κόρη, οι δικές μου Calico, στο γραφείο μου.

Disclaimer

 όπως τελευταία συνηθίζεται (μπας και γλιτώσει κανείς μας το κάνσελινγκ):

 Η κατηγοριοποίηση γίνεται για να διευκολυνθούμε στην ανάλυση και όχι με στόχο να σας πληγώσει. Αν ανήκετε σε εξαιρέσεις (υπερπροικισμένων με Ροντβάιλερ του καναπέ) είτε σας έθιξα επειδή ταυτίζεστε με την περιγραφή, στόχος μου δεν είναι να σας στενοχωρήσω.

________________________________________________________