Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια.
Μα δεν αρκούν, το νιώθω λίγο.
Πελάτισσα οικογενειακώς από παιδί. Τώρα που δε ζω πλέον στην Αθήνα ήταν χαρά να ακούω τη φωνή του κάθε δίμηνο που παραγγέλνω 2 κιλά καφέ για το σπίτι ή να περνάω για μια Καλημέρα όποτε ο δρόμος με έφερνε στα παλιά λημέρια στο Κολωνάκι και με καλούσε η μυρωδιά του καφέ πριν στρίψω στη Λεβέντη.
Με τόσα ενδιαφέροντα, τόσες ενασχολήσεις κι όμως ήταν εκεί στο μαγαζί γλυκός, χαμογελαστός και μόλις άκουγε τη φωνή μου θυμόταν κι εμένα και τις προτιμήσεις μου- πόσο και τι καφέ και πώς κομμένο και καβουρδισμένο.
Να πω θα μας λείψει; Μοιάζει κλισέ και λίγο για ένα τέτοιο άνθρωπο.
Χάθηκε ένας άνθρωπος άξιος και πολυσχιδής με πολλά ενδιαφέροντα και ποιότητα σπάνια.
Χημικός Μηχανικός του Πολυτεχνείου με masters στη Αγγλία, παίκτης μπριτζ, φυσιολάτρης και φιλόζωος ενεργός, διατήρησε την ποιότητα της επιχείρησης όσο και την αρχοντιά και την καλαισθησία σε μια εποχή που το Κολωνάκι εξαθλιώθηκε κι η ευγένεια μαραίνεται γύρω μας σαν απότιστο λουλούδι.
Διαλέγω φωτογραφία του Γιώργου Μισεγιάννη. Χαρακτηριστικά το χρώμα του πουλόβερ του δεν είναι τυχαίο. Είναι το χρώμα-σήμα του μαγαζιού σε τσάντες (και πακέτα που πλέον είναι ασημί, για να κρατά τη φρεσκάδα ο καφές) με το ‘Μισεγιάννης’ της σα χειρόγραφης γραμματοσειράς.
Όλα μελετημένα. Με την διακριτική κομψότητα που δεν εξηγεί, μόνο μιλά στους γνώστες.
΄Αφησε το σώμα του για μεταμόσχευση και ζητά από όποιον θέλει να κάνει στο όνομά του δωρεά στην Anima για τα ζώα που τόσο αγαπούσε:
https://staging.wild-anima.gr/ypostirixi/apeftheias-oikonomiki-enischysi
Πέθανε ο Γιώργος Μισεγιάννης, ιδιοκτήτης του ιστορικού καφεκοπτείου | LiFO
Ποιος ήταν ο Γιώργος Μισεγιάννης
Σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο αποκτώντας Master of Science στο Imperial College.
Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση, το «Καφεκοπτείο Μισεγιάννη» στην περιοχή του Κολωνακίου, το οποίο ίδρυσε ο παππούς του το 1914. Υπήρξε παντρεμένος με τη Μαρία Βιτωράκη και απέκτησαν δύο παιδιά.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, Γιωργάκης Μισεγιάννης, γεννήθηκε το 1888 στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, ενώ οι ρίζες της οικογένειάς του έλκονται από τη Χίο. Η οικογένεια Μισεγιάννη αναγκάστηκε να φύγει το 1822 με την Καταστροφή της Χίου.
Ο Μιχάλης Μισεγιάννης απεβίωσε στις 8 Σεπτεμβρίου 2017, αφήνοντας το «τιμόνι» της επιχείρησης στα ικανά χέρια του γιου του, Γεώργιου, ο οποίος εκπροσωπώντας την τρίτη γενιά είχε αναλάβει το Καφεκοπτείο Μισεγιάννη ήδη από το 1997.
Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση, το «Καφεκοπτείο Μισεγιάννη» στην περιοχή του Κολωνακίου, το οποίο ίδρυσε ο παππούς του το 1914
Πέθανε ο Γιώργος Μισεγιάννης, ιδιοκτήτης του ιστορικού καφεκοπτείου.
Ο Γεώργιος Μισεγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Ήταν γιος του Μιχάλη Μισεγιάννη, με καταγωγή από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας και της Αθανασίας Γεωργιάδη, με καταγωγή από την Σπάρτη της Πισιδίας.
Το Καφεκοπτείο Μισεγιάννη είναι ένα από τα παλαιότερα καφεκοπτεία της Αθήνας, παραμένοντας μια οικογενειακή επιχείρηση, σταθερή στη μορφή της και στην σχέση με τους πελάτες της.
Πόσο κρίμα...
Ηταν ένας ευγενέστατος, γλυκομίλητος άνθρωπος και η συζήτηση μαζί του μία απόλαυση.
Οταν έγραφα ένα άρθρο για το Κολωνάκι και ζητούσα πληροφορίες από ανθρώπους που ζούσαν ή δούλευαν εκεί, μού χάρισε ένα βιβλίο που είχε γράψει ο παππούς του, ο Γιώργος Μισεγιάννης, για την ιστορία του Καφεκοπτείου, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων λειτουργίας του.
Αυτό που είχε ιδιαίτερη αξία, ήταν ένας χειρόγραφος χάρτης της αρχής της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ και της πλατείας Κολωνακίου, όπως ήταν πριν το 1952 με τα καταστήματα/επιχειρήσεις που υπήρχαν τότε εκεί.
«Κάθε μήνα που πάω να αγοράσω καφέ από το καφεκοπτείο Μισεγιάννη τρέμω ότι θα βρω το κατάστημα κλειστό, όπως τόσα άλλα, γιατί έτσι είναι τώρα η ζωή μας» έγραφα τον Ιανουάριο του 2015 (The Books Journal τ.51). «Όμως ευτυχώς όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά ο σημερινός ιδιοκτήτης, τρίτης γενιάς, εξέδωσε ένα μικρό πολύ φροντισμένο βιβλίο με την ιστορία της οικογενειακής αυτής επιχείρησης που για 100 συνεχή χρόνια προμηθεύει τους πελάτες της με εξαιρετικό καφέ» (*) Αλλά τώρα, ξαφνικά, μαθαίνω ότι ο Γιώργος Μισεγιάννης πέθανε. Και η απώλεια απλώνεται, για μένα και τόσους άλλους, ολόγυρά μας τεράστια. «Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται όλη η εργατικότητα, ικανότητα, συνέπεια, ποιότητα και γενναιότητα που πάντα απαιτείται για να διατηρηθεί μια επιχείρηση ζωντανή, καθώς και το δικαιολογημένο καμάρι για όλα αυτά. Μ’ αρέσει η μυρωδιά που με τυλίγει μόλις μπαίνω μέσα, και οι έμπειρες κινήσεις καθώς αλέθουν τον ολόφρεσκο καφέ. Μ’ αρέσει η αξιοπρέπεια μιας επιχείρησης που χρωστά ό,τι κερδίζει στη δουλειά και την αξία της. Μ’ αρέσει η δικαιολογημένη υπερηφάνεια γι’ αυτή την επιτυχία (την «προκοπή», όπως έλεγαν παλιά), για τη συνεχή ποιότητα παρά τις τόσες δυσκολίες, για τους πελάτες που παρέμειναν πιστοί, για το ίδιο πάντα όνομα στη ταμπέλα. Υπήρξε, και ευτυχώς υπάρχει ακόμα, μια μερίδα ανθρώπων που πίστεψαν και πιστεύουν στο αποθεματικό του ‘καλού ονόματος’. Πάνω σ’ αυτό εργάστηκαν πολύ σκληρά και δεν το εγκατέλειψαν.» Ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς ήταν κάτι, μέχρι να το χάσεις. Το μέρος όπου σε περιμένει το γνώριμο χαμόγελο και οι λίγες μετρημένες κουβέντες ενός βαθιά σκεπτόμενου, βαθύτατα ευγενικού ανθρώπου μαζί με τους ήχους και το άρωμα φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ δεν ειναι απλώς ένα κατάστημα. Ήταν μέρος της ζωής μου.
(*) Γιώργος Μισεγιάννης, Καφεκοπτείο Μισεγιάννη, 1914-2014, 100 Χρόνια Ιστορία, έκδ. Καφεκοπτείου Μισεγιάννη, Αθήνα 2014.
ΟΑΜΗ - Όμιλος Αγωνιστικού Μπριτζ Ηλιούπολης
Με βαριά καρδιά σας ανακοινώνουμε την απώλεια του αγαπημένου μας Γιώργου Μισεγιάννη. Ο Γιώργος δεν ήταν απλώς ένα μέλος του ομίλου μας. Ήταν μια ξεχωριστή παρουσία, ένας φίλος, και πάνω απ' όλα, ένας άνθρωπος που αγαπούσε το μπριτζ και την παρέα μας.
Πέρα όμως από το μπριτζ, ο Γιώργος ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Με το χαμόγελό του, την ευγένειά του και το χιούμορ του, έκανε πάντα την παρουσία του ευχάριστη. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, να προσφέρει μια καλή κουβέντα, να ακούσει. Ήταν μια ήρεμη δύναμη στον όμιλό μας, που προσέφερε σταθερότητα και ένα αίσθημα ζεστασιάς.
Ο Γιώργος μπορεί να έφυγε από κοντά μας, αλλά η ανάμνησή του θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές μας και στις αίθουσες του ομίλου μας.
Καλό ταξίδι, Γιώργο.
Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα 2/6/25 στο Νεκροταφείο του Βύρωνα στις 11 το πρωί.
Λόγω της μεγάλης αγάπης του για τα ζώα ο όμιλός μας αντί για στεφάνι, θα κάνει δωρεά στην ΑΝΙΜΑ ( https://staging.wild-anima.gr/.../apeftheias-oikonomiki.../).
____________________________________
