Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θάλασσα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θάλασσα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2025

Να κι ο Ταΰγετος, να και τα σκουπίδια

 


Να κι ο Ταΰγετος.

Για να μη λέω μόνο για νησιά και θάλασσες- από μπουκάλια νερού, γόπες και κονσερβάκια μπίρας στο πέρασμά σας, ως βρωμο-μωρο-μάντηλα που πετάτε στην άμμο οι μανούλες πλάι στα αποτσίγαρα και γεμάτες σακούλες σκουπιδιών στο δρόμο επειδή βαριέστε να τις δέσετε και να περπατήσετε ως τους κάδους, ιδού και τα ψηλά βουνά, κορυφή 2407 μέτρα, ο «υψηλότερος σκουπιδότοπος της χώρας» όπως λέει κι η Ομάδα Ελεύθερα Βουνά χωρίς αιολικά από όπου φέρνω και τη φωτογραφία.


Κι αναρωτιέμαι- σκουπίδια έχετε, μυαλό και ντροπή δεν έχετε;

______________________________________

#σκουπίδια #βουνά #φυση #Ταΰγετος


Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά 







Τρίτη 8 Ιουλίου 2025

Αναμνήσεις από την Κατασκήνωση― παιδαγωγική περασμένου αιώνα

 


Έτυχε να δω μια είδηση με εικόνες από τον κάποτε ωραίο Σχοινιά που έχουν μετατρέψει σε σκουπιδότοπο και θυμήθηκα μια ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια.

 

Είχε ο γυμναστής του σχολείου μας μια παιδική κατασκήνωση στο Σχοινιά την οποία σύστηνε το σχολείο και οι γονείς μου μας έστειλαν εκεί για ένα μήνα. Πρέπει μόλις να είχα τελειώσει την πρώτη Δημοτικού κι η Ελισάβετ το Νηπιαγωγείο. Το λέω επειδή, είχα διαβάσει το προσπέκτους κι αυτό επιμήκυνε το μαρτύριο που θα σας διηγηθώ.

 

Οι κατασκηνώσεις, φάνηκε από τότε, δεν είναι για μένα. Δεν ένιωθα άνετα με τις διαταγές, τις φωνές την ομαδικότητα, τα ηλίθια βίαια παιχνίδια με άγνωστα παιδιά. Δεν έκανα ένα φίλο. Το βάσανό μου όμως ήταν η τραπεζαρία, τα γεύματα.

Εκείνη την εποχή ήταν ακόμα επιβεβλημένο στα παιδιά να τρώνε ό,τι είχαν στο πιάτο τους. Όλο. Είναι η εποχή «το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» κι έπεφταν βροχή τα χαστούκια από δασκάλους και καθηγητές. Ωστόσο εμείς μεγαλώναμε αλλιώς. Με πολύ νέους και προοδευτικούς γονείς και προστατευτικούς παππούδες, όπως δε λέγαμε Μαμά-Μπαμπά μα τους γονείς μας με το όνομά τους, έτσι, εννοείται, δε μας χτυπούσε ποτέ κανείς και, βεβαίως, τρώγαμε μόνο ό,τι και όταν θέλαμε. Κακομαθημένη θα με έλεγαν μα στο «δε μ’ αρέσει το φαγητό» η απάντηση που περίμενα ήταν «Να σου κάνω μια ομελέτα;» ή «Να πάμε έξω», να πάρουμε ό,τι θέλω από εστιατόριο της γειτονιάς.

Όμως εκεί βρήκα άλλα. Δεν έφαγα μιά, δεν έφαγα δυό ώσπου κορυφώθηκε το δράμα όταν μεσημέρι στην τραπεζαρία βρέθηκα μπροστά στον εφιάλτη: ψάρι πλακί που βρωμούσε και κολυμπούσε και σε λαδερή σάλτσα με κάτι πράσινα και με κρεμμύδια. Ε, δε μπόρεσα ούτε να το ανακατέψω να μοιάζει πειραγμένο και, δίχως να πω όμως κάτι, έμεινα στη θέση μου  μέχρι να τελειώσει το γεύμα. Νόμιζα. Μα με είδαν, με μάλωσαν να φάω. Δε σήκωνα πιρούνι. Δεν έκλαιγα, δε φώναζα, αλλά αρνιόμουν ακόμα και να πλησιάσω το σίχαμα. 

Οπότε βρέθηκα αντιμέτωπη με την παιδαγωγική λύση της εποχής:

―Θα μείνεις εδώ, μπροστά στο πιάτο σου ώσπου να το φας όλο.

Και έμεινα. Από 1:00 που το σέρβιραν ώσπου έφυγαν τα παιδιά και μάζεψαν όλα τα πιάτα εκτός από το δικό μου ως λίγο πριν τις 5:00 όταν οι τραπεζιέρες σέρβιραν το απογευματινό, πορτοκαλάδα με κέικ. Σε όλα τα  τραπέζια, όλες τις θέσεις, όλα τα παιδιά, εκτός από εμένα που παρέμενα εκεί, άγαλμα με βρωμερό ψάρι που μάζευε μύγες. 

Η τιμωρία δηλαδή δεν ήταν μόνο η αηδία μα είχε και ταπείνωση, εξευτελισμό στα μάτια των παιδιών που ακόμα δε με γνώριζαν και, με το πνεύμα συλλογικότητας που διακρίνει την παιδική ηλικία, δε θα δοκίμαζαν να με πλησιάσουν πλέον.

Η επιθυμία μου ήταν να φύγω. Να τηλεφωνήσω στους γονείς μου αμέσως πράγμα όχι εύκολο, τα τηλέφωνα ήταν σταθερά και ήθελες άδεια, μα ήλπιζα. Όμως, και έτσι είναι που θυμάμαι ότι γνώριζα ανάγνωση, στο προσπέκτους είχα διαβάσει ότι αν το παιδί αποχωρήσει πρώιμα τα χρήματα δεν επιστρέφονται. Τι είχα ακούσει σπίτι δεν ξέρω, ούτε πώς ξαφνικά έπαθα μια οικονομική ανασφάλεια που γενικώς δε με διέκρινε, πάντως για μια βδομάδα βασανίστηκα που θα έχαναν οι γονείς μου τα χρήματα.

Την πρώτη Κυριακή είχαμε επισκεπτήριο και στους γονείς μου είπα πως δεν περνάω καλά. Η μητέρα μου με πήρε αμέσως από εκεί. Και την ευγνωμονώ ακόμα που δε δίστασε, της αρκούσε που είπα πως θέλω να φύγω κι έτσι με επανέφερε στο γνώριμο περιβάλλον στο οποίο ένιωθα να με σέβονται και να με ακούνε. Το αν έμεινε η αδελφή μου δεν το θυμάμαι, από τη στιγμή που λυτρώνομαι όλα θολώνουν όπως γίνεται με πολύ παλιές αναμνήσεις.

 

Αν σας το διηγούμαι σήμερα είναι γιατί αισθάνομαι ότι πλέον τέτοια παιδαγωγική δεν εξασκείται και νιώθω πως στους νεότερους ιδίως ίσως κάνει μεγάλη εντύπωση το πώς μας συμπεριφέρονταν οι «παιδαγωγοί».

 ________________

Ο Σχοινιάς ή Σχινιάς είναι παραθαλάσσια περιοχή της βορειοανατολικής Αττικής και μικρός οικισμός. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του κάμπου του Μαραθώνα, στην παράκτια ζώνη, και διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες παραλίες της Αττικής. [Βικιπαίδεια]


Εικόνες ντροπής: Το προστατευόμενο πευκοδάσος του Σχοινιά: https://www.iefimerida.gr/ellada/prostateyomeno-peykodasos-shoinia-gemato-skoypidia

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2025

Ορμούζ- μήπως βοηθήσω τον Υπουργό μας #Κικίλιας #grammar_nazi

 

Ορμούζ

 

«Αν κλείσουν τα στενά του Ορμούζ», είπε ο φωστήρας Υπουργός Ναυτιλίας μας «θα πρέπει τα πλοία να κάνουν το γύρο της Αφρικής». Διέφυγε της μνήμης του δηλαδή ολόκληρη αραβική χερσόνησος, θυμάται μόνο το Σουέζ.

Πολλές απουσίες θα έκανε, λένε, στο μάθημα της Γεωγραφίας μα φοβάμαι πως έκανε πολλές και στο Υπουργείο διότι, ό,τι κι αν πεις δε μπορεί, ένα χάρτη θα τον έχουν κάπου εκεί. 

Να πούμε για τάνκερ, πετρέλαια, να πούμε για Ντουμπάι πόλη μαγική που ξεφύτρωσε στην άμμο μέσα σε 30 χρόνια όπως το Κουβέιτ παλιότερα; Να πούμε για χλιδή και πάμπλουτους σεΐχηδες ή για πολέμους, για Ιράν τώρα ή Συρία ή χίλια δυό; 

Με την ευκαιρία λοιπόν, για να μη γίνουμε Κικίλιες φέρνω το χάρτη των στρατηγικών στενών και ένα φρουριάκι παρατηρητήριο, φωτογραφημένο το 2004 μα πολύ αρχαιότερο μια και δεν έχει πολεμίστρες για όπλα. 





Εικόνες και video

-Φρουριάκι παρατηρητήριο, φωτογραφημένο το 2004 από τον ΜπιΕλΑρ https://x.com/blr1a1/status/1936786163613716773/photo/1

-Χάρτης

-video Ο Υπουργός o αγεωγράφητος --Και, ξέρω, λίγοι με νιώθετε μα την απελπισία για την αμάθεια του Υπουργού Ναυτιλίας οξύνει ο πληθυντικός 'κόστη' του δημοσιογράφου.



















 __________________________________________________________________________

 

 

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2025

16 λιμενικοί κλέβουν σε επιχειρήσεις για ναρκωτικά

 



Καθόλου δεν το περιμέναμε:

    16 λιμενομπάτσοι ερευνώνται ως ύποπτοι για κλοπές χρηματικών ποσών από σπίτια στη διάρκεια επιχειρήσεων για ναρκωτικά η Η ιδιότυπο ασυλία των ανδρών του Λιμενικού

Αυτή την δραστηριότητα των λιμενομπάτσων που αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα “Τα Νέα” την αγνοούσαμε. Οπως αναφέρει το έντυπο του Μαρινάκη είναι σε εξέλιξη έρευνα εις βάρος 16 στελεχών του Λιμενικού ως υπόπτων για κλοπές χρηματικών ποσών από σπίτια στη διάρκεια επιχειρήσεων για ναρκωτικά. Την έρευνα πραγματοποιεί η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων των Σωμάτων Ασφαλείας σε συνεργασία με την Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά και εντός των επόμενων ημερών αναμένεται να κληθούν να δώσουν τις έγγραφες εξηγήσεις τους για όσα τους αποδίδονται.

Μια ματιά που ρίξαμε στο αρχείο μας, διαπιστώσαμε ότι τέτοιου είδους “αρπαχτές” από λιμενομπάτσους δεν έχουν αναφερθεί, αν και το “ποινικό μητρώο” του σώματος είναι “κατάμαυρο”. -> 
http://vathikokkino.gr/archives/167701


 

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2024

Υπογράφουμε Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

 Μόνο 1300 υπογραφές; 

Μόνο γκρίνια δηλαδή; Μια υπογραφή δεν παίρνει ούτε 5 λεπτά. Ας υπογράψουμε.

https://rb.gy/c9m8me 



 

Έχοντας υπόψη το πρόσφατο Δελτίο Τύπου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η εκτός οικισμού δόμηση, το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, επισημαίνουν ότι τυχόν χαλάρωση της κατάστασης και μη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιστροφή της, θα οδηγήσουν στην οριστική απώλεια της ταυτότητας των νησιών (μορφολογία, κλίμακα, τοπίο) και υποβάθμιση της κοινής τους περιουσίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη μέχρι τώρα ανάπτυξη τους.

Ι- Ζητούν από τη Κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου:

֎ Άμεση εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, της νομολογίας του Σ.τ.Ε. καθώς και των διατάξεων των υφιστάμενων ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και του τοπίου. Ειδικά σε ότι αφορά:

·  στη δόμηση με έλεγχο των αδειών που εκδίδονται, αλλά και επανέλεγχο όσων έχουν εκδοθεί

·  στη διάνοιξη νέων δρόμων, ως «ιδιωτικών», χωρίς άδειες και προδιαγραφές

·  στη καταστροφή των μονοπατιών

 
֎  Άμεσο περιορισμό της νέας τουριστικής δόμησης με:

·  Κατάργηση των ειδικών πολεοδομικών σχεδίων, των ΕΣΧΑΣΕ και των ΕΣΧΑΔΑ στις Κυκλάδες και γενικότερα στα νησιά

·  Εξαίρεση των τουριστικών καταλυμάτων από τις στρατηγικές επενδύσεις

·  Εστίαση των επιδοτήσεων στην αναβάθμιση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και στον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος με ανάδειξη των περιβαλλοντικών, πολιτιστικών και παραγωγικών πόρων 

 
֎ Διατήρηση της δυνατότητας κατασκευής μόνο μονόροφων κατοικιών εκτός οικισμού (από 80 τμ έως και 150 τ.μ. ανάλογα με τη νησιωτική περιοχή), που θα είναι ενεργειακά & υδατικά αυτόνομες (με ανακύκλωση του χρησιμοποιημένου νερού) 

μέσα από πρότυπα που θα προτείνουν ειδικοί επιστήμονες και με βάση τη διεθνή εμπειρία. Κατάργηση των υπόσκαφων.
 
֎ Δραστικό περιορισμό της δυνατότητας κατασκευής πισίνας στα μαστιζόμενα από ανομβρία και λειψυδρία νησιά λόγω της υπερκατανάλωσης και της κλιματικής κρίσης, με την απαγόρευση τους στις κατοικίες και στα δωμάτια των ξενοδοχείων, παράλληλα με ουσιαστικό έλεγχο των γεωτρήσεων.
 
֎ Περιορισμό και όχι ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων τουριστικών κλινών επισημαίνοντας την επιδείνωση του προβλήματος που θα δημιουργήσει η συνεχιζόμενη αύξηση της προσφοράς τουριστικών κλινών κάθε κατηγορίας στη πρόσθετη αύξηση των τουριστικών συγκεντρώσεων την υψηλή τουριστική περίοδο και στη περαιτέρω υπερφόρτιση των ήδη ελλειμματικών υποδομών για μεγάλο αριθμό νησιών, γεγονός που απαιτεί τουλάχιστον αλλαγή προτεραιοτήτων (πρώτα οι υποδομές).
 
֎ Μεταφορά των πόρων του τέλους ανθεκτικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση για υλοποίηση πράσινων υποδομών ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των νησιών.
 
֎ Ενίσχυση μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης έργων που θα αφορούν στην επισκευή και αναβάθμιση υφιστάμενων κτηρίων όπως και δράσεων εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης τους. Σκοπός της δράσης αυτής είναι, πέρα από τη πράσινη μετάβαση, στο να εξασφαλίσει και απασχόληση στο κλάδο των κατασκευών. Παράλληλα προτείνεται η ενίσχυση των ενεργειακών κοινοτήτων για να αποφευχθούν έργα μεγάλης κλίμακας ΑΠΕ.
 
֎ Άμεση χρηματοδότηση μελέτης για την εκτίμηση της Φέρουσας Ικανότητας των νησιών, ώστε να εξεταστεί αν αντέχουν άλλη τουριστική μεγέθυνση και την εκπόνηση της οδικής χάρτας για τη μετάβαση τους σε κατάσταση βιώσιμης ανάπτυξης πριν την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

ΙΙ- Ζητάμε από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων:

Το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες ζητά από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων να τοποθετηθούν στα θέματα αυτά και να στείλουν επιστολή στη Κυβέρνηση ζητώντας την άμεση εφαρμογή τους.


Κατεβάστε το κείμενο μας με 23 αναλυτικές τεχνικές προτάσεις 


Αιτιολόγηση

Σας καλούμε να στηρίξετε τις δράσεις μας για την προστασία της μοναδικής ταυτότητας και κληρονομιάς των Κυκλάδων.

Η άναρχη δόμηση θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη φυσική ομορφιά, το πολιτιστικό τοπίο και τη αειφόρα ανάπτυξη των νησιών. Το αίτημά μας, σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, επιδιώκει την εφαρμογή κανονισμών για την προστασία αυτής της πολύτιμης περιουσίας για τις μελλοντικές γενιές.

Υπογράφοντας το αίτημά μας, κάνετε ένα κρίσιμο βήμα για τη διατήρηση του εμβληματικού τοπίου των Κυκλάδων, καθώς η υποστήριξή σας είναι απαραίτητη για να ακουστεί η φωνή μας και να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή.
Μαζί μπορούμε να προστατεύσουμε τις Κυκλάδες και να διατηρήσουμε την ομορφιά τους, καθώς και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά τους.

Σας ευχαριστούμε για τη δέσμευσή σας σε αυτό το σημαντικό σκοπό.


Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

Σάββατο 10 Αυγούστου 2024

Θάλασσα― για του μέλλοντος τις μέρες

         Κάθε εποχή ενέχει σπόρους της επόμενης. 

Όπως στα μέσα του χειμώνα μια μέρα ξαφνικά παρατηρούμε πράσινο να σκάει στα ξερά κλαδιά, υπόσχεση όσων έρχονται, έτσι και, σαν εχθές, στα μέσα του καλοκαιριού ένα πρωί έχει άλλο φως, λίγο πιο γκρι, λίγο πιο διαυγές από το αυγουστιάτικο εκτυφλωτικό λιοπύρι.

Περαστικά μικρά ήταν τα συννεφάκια χθες, μακριά στα δυτικά, με ένα πιο βαρύ πάνω απ’ την κορυφή του Κούνουπα και πίσω από το φράγμα. Όμως το μήνυμα ήρθε, ‘βιάσου’ μου ψιθύριζαν, «του μέλλοντος οι μέρες» στάθηκαν για μια στιγμή «εμπροστά» μου σαν του Καβάφη τα κεριά που τρεμοσβήνουν.

Και τι έκανα; Μα τι άλλο. Με ψώνια στο αυτοκίνητο, πακέτα από το Ταχυδρομείο και μια λίστα για δουλειές  στην τσάντα, σταμάτησα εκεί ακριβώς που ήρθε η σκέψη και βούτηξα στη θάλασσα.

 

_____________________________

Έχω στο αυτοκίνητο πάντα μια μικρή τσάντα με παρεό, ένα μικρό βιβλίο και μαγιό ―δεύτερο, διότι δεν αντέχω τα βρεγμένα. Και ναι, εγώ μαγιό, μην απορείτε που αλλάξαν οι καιροί κι ας κόψουμε τη γκρίνια («εκεί μας κατάντησαν!). Κοντά σε θάλασσα είμαι, μαγιό όλη μέρα προτιμώ αντί εσώρουχα αλλά, ενώ ήταν πάντα στεγνά σαν τα μπικίνι των κοριτσιών του Nat King Cole στις ‘Μέρες Καλοκαιριού» του, εγώ αντίθετα από αυτές στο νερό βουτούσα- μα δίχως βάρη περιττά.

    Παρεό: 

―στο καλαθάκι μου [φορούσα ως φόρεμα] πάντα από το Λουκά, φίλο και μέλος του ιστορικού πλέον MYKONOs Tribe 80's & 90's

―τo επιάμμιο παλιό-καλό του αείμνηστου φίλου Μίμη Σκαφίδα, δώρο από τον επίσης αγαπημένο γιό του Konstantinos Skafidas Naveen

 

**Του Καβάφη τα Κεριά βεβαίως. Ποίημα πολύ γνωστό και όχι αγαπημένο μου μα η εικόνα των «κερών του μέλλοντός μας» επιβιώνει βαθιά στο νου μου.

 

*** “And on the beach you see the girls in their bikinis

      As cute as ever but they never get ‘em wet”

Nat King Cole - Those Lazy, Hazy, Crazy Days Of Summer

https://www.youtube.com/watch?v=0cKXS3fTldQ

 

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2024

Στα όρη βγαίνει η κάπαρη, στην παραλία εγώ


Στα όρη βγαίνει η κάπαρη,

Τα χείλη σου είναι ζάχαρη.

 

Mόνη στη θάλασσα. Κι ύστερα, στο βράχο μέσα απ’ την αυλόπορτά μου έχει ανθίσει η κάπαρη που μοσχοβολά. 

Για το παιδί της πόλης  ούτε τα φύλλα δεν αναγνωρίζονται. Την πρωτοείδα να κρέμεται στις σπηλιές που ξεκαλοκαίριαζαν κάτι χίππηδες που στη διαδρομή από Ινδίες προς ευρωπαϊκές πατρίδες πουλούσανε αφγάνι μυρωδάτο για να επιβιώσουν. Για εξωτικό φυτό εξ Ινδιών την πέρναγα για χρόνια. Ώσπου έμαθα.

 

Όλο εκπλήξεις η ζωή, ακόμα και μπροστά στη μύτη μας.