https://www.youtube.com/watch?v=NUTnn59Ec58
Ήμουν κι εγώ στην Άνω Μερά χθες και δε χόρταινα να κατεβαίνω από το αυτοκίνητο για να φωτογραφίζω.
Σήμερα βλέπω αυτή την ανάρτηση και με συνταράζει η αναφορά στον Άρη Κωνσταντινίδη.
Που άν...αν.... ήμασταν άλλη χώρα, θα διδασκόταν στο σχολείο της Μυκόνου και θα του είχαμε μόνιμο αφιέρωμα στο Μουσείο μας. Από πάντα μα τώρα, ιδίως τώρα πιο πολύ από ποτέ. Μήπως και κάτι διασωθεί. Έστω και στις καρδιές μας.
Τον μνημονεύω συχνά, τον σκέπτομαι συχνότερα. Υπήρξε δάσκαλος και οδηγός μου στην επιλογή και στη συντήρηση του παλιού μας «χωριού» και του κήπου μας όπως και στο σεβασμό του τόπου.
Π.χ. έλεγα με αφορμή τον αυτοφυή κρόκο (που όλο και σπανίζει με το τσιμέντωμα, το γκρέμισμα και την αλλοπρόσαλλη κι αλλούτερη επιλογή φυτών γύρω από νέα κτίσματα :
«Σκόπιμα δεν τσιμεντώσαμε,
―έχουμε μέθοδο στο χάος μας,
χύμα στο κύμα εμείς δεν είμαστε και με οδηγό μας το σπουδαίο αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη από νωρίς ξέραμε να σεβαστούμε τα θεόκτιστα επειδή «στην απλότητα καταλήγεις με λογισμό» και στο λογισμό με τη μελέτη―
σκόπιμα δεν πειράξαμε τη μυκονιάτικη χλωρίδα του κτήματος παρά μόνο στη μεγάλη βεράντα και την αυλή όπου έβαλα αγιόκλημα, γιασεμί, δενδρολίβανο βιολέτες και μυρωδικά όπως φασκόμηλο, δυόσμο και λεβάντα. Μόνη μου παρέμβαση στο κτήμα είναι οι βολβοί με τα χειμωνιάτικα: ναρκίσσους, ζουμπούλια, κρίνους και ίριδες....»--> https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/11/blog-post_28.html
____________________________________________
Για τη Μύκονο, για τις Κυκλάδες μα και για το ήθος του αρχιτέκτονα που δημιουργεί 'δοχεία ζωής' του μέλλοντός μας συστήνω τα ευαγγέλια:
Άρη Κωνσταντινίδη
ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -
ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ
και άλλα πολλά και αυτοβιογραφικά.
____________________________________________
Για τα 10 χρόνια χωρίς τον πατέρα μας από την αδελφή μου, Ελισάβετ:
Η Μάικο η γάτα μου στο παράθυρο της κουζίνας καθώς φτιάχνω καφέ. Όλα ανοιχτά μα φωνάζει να μπει από το μόνο παράθυρο του σπιτιού που δεν ανοίγει.
‘Λευτεριά στη γάτα;’
Σα να μην τις ξέρουμε πώς είναι με πόρτες και παράθυρα. Αν είναι ανοιχτά παίρνουν στάση άμυνας για να τα κλείσουμε, λες κι έξω είναι το τέρας της Αποκαλύψεως αλλά αν είναι κλειστά επιμένουν να σηκωθούμε να τα ανοίξουμε. Για να αποφασίσουν αν θα βγουν.
Όποιος ζει με γάτες, ξέρει.
Πλήρως εξοπλισμένο, λέει.
Μα το μόνο που λείπει το έχω σε αφθονία.
Το ανακάλυψε η Lampiki Sofia Vera. Μήπως να συνεταιριστούμε; Έχει κι εκείνη πολύ απ' αυτό που λείπει.
Μαντέψτε ελεύθερα --> https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10230451476285204
___________ Μετά από 24 ώρες η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Η Ποίηση. Οι Καταραμένοι ποιητές (poètes maudits).
Στα δικά μου μάτια πορνεία δίχως Μπωντλαίρ και Ρεμπώ, Μαλαρμέ αλλά και Ντοστογιέφσκι δεν έχει αλάτι.
Οι απαντήσεις ήταν ενημερωτικότατες ( αν και δε βρήκαν εγώ τι θα φέρω):
Απολαμβάνετε το Νταχάου, με ρωτά το Netflix για το ντοκιμαντέρ με εικόνες φρίκης από μια στιγμή άθλιας καταβαράθρωσης στην ανθρώπινη Ιστορία μας.
-Enjoying Dachau?
Τι ερώτηση. Μόνο ΑΙ, μόνο άψυχη νοημοσύνη, φτιάχνει τέτοια φράση λες και μιλά για εξωτικό προορισμό.
_________________________________________
Πώς γίνεται και μοιάζει δώρο αναπάντεχο η ανατολή μετά από νύχτες αϋπνίας; Κι ας είναι το ξημέρωμα προβλέψιμο ως το μόνο σίγουρο.
Ή μήπως, άραγε, τούτη η απρόσμενη χαρά μου με το πρώτο φως να είναι σημάδι ψυχικής υγείας; Σύμπτωμα ευρωστίας — ή, πιο σωστά, το α-σύμπτωμα που δείχνει ότι οι νύχτες μαύρων σκέψεων είναι συνέπεια αντικειμενικών δυσκολιών και προβλημάτων και όχι μιας «Κατάθλιψης» όπως συνηθίζεται τελευταία να βαφτίζεται -μετά από αυτοδιάγνωση- εκείνη η στεναχώρια που άλλες γενιές ονόμαζαν «Μελαγχολία»;
To ‘χρυσό δίχτυ’ από το Σεφέρη:
«Καὶ βλέπεις τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καθὼς ἔλεγαν οἱ παλαιοί.
Ὡστόσο νόμιζα πὼς ἔβλεπα τόσα χρόνια
περπατώντας ἀνάμεσα στὰ βουνὰ καὶ στὴ θάλασσα
συντυχαίνοντας ἀνθρώπους μὲ τέλειες πανοπλίες...
παράξενο, δὲν πρόσεχα πὼς ἔβλεπα μόνο τὴ φωνή τους.
..........................................
».. Παράξενο, τὸ βλέπω ἐδῶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου... τὸ χρυσὸ δίχτυ
ὅπου τὰ πράγματα σπαρταροῦν σὰν τὰ ψάρια
ποὺ ἕνας μεγάλος ἄγγελος τραβᾶ
μαζὶ μὲ τὰ δίχτυα τῶν ψαράδων. » [απόσπασμα από την ἉγιαΝάπα, Α´]