Μαθήματα ζωής.
Παραμονή Χριστουγέννων στην Αθήνα κι έχουν κατεβάσει, πλάι σε κάδους σκουπιδών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, βελούδινο καναπέ με τις πολυθρόνες του. Πέραν της αισθητικής και της αναλγησίας του να πετάς τα σκουπίδια σου όπου να ναι, το όλον φράζει το στενό πεζοδρόμιο μην αφήνοντας χώρο όχι για αναπηρικά αμαξίδια (που ούτε στο όνειρό μας) μα ούτε καν για πεζούς.
Κι εκεί που το θυμικό φουντώνει βλέπω το Γάτο.
Επέλεξε πολυθρόνα καθαρή με πλάτη για προστασία και θέα προς ερχόμενους, κουλουριάστηκε και το ‘ριξε στον ύπνο.
Πρόκειται για τον κύριο που τις νύχτες ακούμε το ερωτικό τραγούδι του, «Μπάο και Μπαμπαααμπάοοο»· είναι ήδη πάνω από 3-4 ετών (όπως φαίνεται από το πλήρως ανεπτυγμένο κεφάλι του)κι έχει σημάδια πάνω του από μάχες για έρωτες και επιβίωση. Όμως δεν κλαίει τη μοίρα του, δε μου ζητά, δεν κλαψουρίζει σα μικρό γατάκι, μόνο δίχως έγνοια απολαμβάνει τη στιγμή, την τύχη του, σήμερα το πρωί να του προσφέρει η μοίρα του μια αφράτη βελουδένια πολυθρόνα για να κουλουριαστεί και να κοιμηθεί σα να ήταν στο σπίτι του.
Μην το ξεχνάω, λέω. Ειδικά στα δύσκολα, ιδίως τότε. Μη χάνω τη στιγμή. Είναι το μόνο που έχουμε. Όλα τα άλλα, ακόμα κι όλα τα προβλήματα τι άλλο είναι από αναμνήσεις; Το μόνο που έχεις είναι η στιγμή λέω. Μην το ξεχνάς να είσαι γάτα. Πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.