Άθως και Βατικανό; «το ουσιώδες είναι που έσκασε..»

Για παρέμβαση Βενιζέλου στο Βατικανό ώστε να μη δεχθεί ο Πάπας τον Αλέξη Τσίπρα άκουσα στο ραδιόφωνο (Real fm και επιβεβαίωσα στην  Εφ Συν*).

Σε τρεις δέσμες ξεπηδούν οι σκέψεις στο μπουκέτο:

Πρώτο.

Θυμάμαι τις μετακατοχικές μανούβρες του Καζαντζάκη για να μοιραστεί μαζί του ο Σικελιανός το Νόμπελ του που τελικά (λόγω αθλιότητας των ραδιουργιών) δώθηκε στον Χέρμαν Έσσε και το στερήθηκε η Ελλάδα.

Θυμάμαι τις επιστολές που έγραφαν οι οπλαρχηγοί στο Βύρωνα κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για να διεκδικήσουν καθένας για δική του την οικονομική βοήθεια με αποτέλεσμα ο Βύρων να απαντήσει ότι τον έπεισαν, τους πιστεύει όλους και δε θα δώσει χρήματα σε κανένα.

Τα χρόνια του Μνημονίου έριξαν τα παραπετάσματα, οι λωποδύτες που κυβερνούν δεν κάνουν πια τον κόπο να υποκριθούν παρά το μήνα πριν τις εκάστοτε εκλογές και προχωρούν και πλουτίζουν εξασφαλίζοντας τα σόγια τους μέχρι τετάρτης  (κυριολεκτώ) γεννεάς ενώ εμείς το συνηθίσαμε να πηδούν άνθρωποι απ' τα παράθυρα καθημερινά.

Δυστυχώς το τσαλαπάτημα κάθε εθνικής περηφάνειας και το σαμποτάρισμα αυτής της έρμης χώρας δεν μας ξαφνιάζουν. Οι Έλληνες πολιτικοί δεν είναι μόνο αχρείοι και άσχετοι μα, για να ολοκληρωθεί η ξεφτίλα μας, είναι οι παλιάτσοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δε διαφέρουν και πολύ από εκείνους του οπλαρχηγούς που η απόλυτη άγνοιά τους κάθε έννοιας Τιμής διασκέδαζε (και απέλπιζε) το Βύρωνα.

Στην άλλη δέσμη του μπουκέτου έχουμε ήδη προ Βατικανού, αντιρρήσεις και σχόλια  από την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στον Άθω φέτος τον Αύγουστο με ρητορικές ερωτήσεις και απόπειρες ευφυολογημάτων στα κοινωνικά δίκτυα που αποκαλύπτουν μνημειώδη αφέλεια. Πρώτα πρώτα διότι δε γίνεται Πολιτική με ιδεολογικές αγκυλώσεις και αλίμονό μας αν είχαμε στην αντιπολίτευση ένα φανατικό που θα φερόταν βενιζελικά, δηλαδή σαν ο κόσμος να ήταν το σαλονάκι του, κι αρνιόταν να μιλήσει με τον ένα ή με τον άλλο αν δεν ταυτίζονταν οι απόψεις τους για το ποιος έχει τον καλύτερο φανταστικό φίλο και για το ποιος έφτιαξε τον κόσμο.

Ως πολίτις τρέμω στην ιδέα ενός Πρωθυπουργού που θα αρνιόταν υστερικά να συναντήσει όποιον διαφωνούσε μαζί του ή που θα ανήγαγε σε επίπεδο μεταφυσικών και φιλοσοφικών αναζητήσεων τις επαφές που οφείλει να κάνει για να κυβερνήσει.

Πέραν δηλαδή της εξωφρενικής γελοιοποίησής μας (ενός-ενός το νιώθω, προσωπικά) από ένα Υπουργείο Εξωτερικών που υπάκουσε τον κ. Βενιζέλο και τηλεφώνησε στο Βατικανό να ξεκατινιαστεί ζητώντας να μη δουν τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της χώρας, έχουμε κι εκείνες όλες τις αντιρρήσεις, που ξεκίνησαν από τον Αύγουστο όταν ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε το Άγιο Όρος.

Παρότι ούτε ο τρόπος που έγινε ούτε οι δηλώσεις με ικανοποίησαν, θεωρώ ότι κόμμα που κυβερνά στην Ελλάδα δε νοείται να αγνοήσει την Εκκλησία η οποία, για λόγους ιστορικούς και συνταγματικούς και ακουμπώντας στην αμύθητη περιουσία της, είναι αδύνατον να αγνοηθεί. Βεβαίως και είμαστε καχύποπτοι, βεβαίως και γνωρίζουμε με τι επιδεξιότητα οι πατέρες είναι ικανοί να διαφθείρουν νέους πολιτικούς εμπλέκοντάς τους σε βυζαντινούς δαιδάλους μα ο πολιτικός που θα αρνιόταν να αναγνωρίσει τη δύναμή τους θα ήταν επικίνδυνα αιθεροβάμων και αφελής.

Δηλαδή, για να το κάνω πιο ξεκάθαρο, θέλω επιτέλους να γίνει και σε τούτη τη γωνιά της Ευρώπης ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους αλλά θεωρώ ότι κόμμα ή πολιτικός που αρνείται να επικοινωνήσει με εκπροσώπους της Εκκλησίας ζει στα σύννεφα και δεν έχει καμιά ελπίδα να κυβερνήσει.

Το Βατικανό επίσης έχει τεράστια επιρροή και δύναμη. Το Βατικανό έχει μακρύτατη παράδοση διπλωματίας. Το Βατικανό δεν αφήνεται σε αυθορμητισμούς. Το Βατικανό, ναι, έχει συμφέροντα που συχνά είναι σκοτεινά και ύποπτα. Αλλά, το ξέρουμε, αν το Βατικανό θέλει μπορεί να ραδιουργήσει και να συνωμοτήσει δίχως να μαθευτεί. Άρα το Βατικανό ήθελε να γίνει γνωστή η πρόσκληση, άρα η πρόσκληση αποτελεί δημόσια αναγνώριση· κι όταν αναγνωρίζει ο Πάπας 1.2 δισεκατομμύρια Ρωμαιοκαθολικοί πιστοί ακολουθούν τις ευλογίες του. Διόλου παράξενο λοιπόν που σκάει ο Βενιζέλος σα μαθητριούλα που δεν την κάλεσε στο πάρτυ της η ωραία της τάξης.

Κι έτσι λοιπόν πλάι στις εξευτελιστικές μανούβρες του πάλαι ποτέ συνταγματολόγου (που τόσο συνήθισε να μη βρίσκει αντίσταση  ώστε μεταχειρίζεται το Υπ Εξ. σα σαλονάκι κομμωτηρίου και τα νομοσχέδια σα κουτί σοκολατάκια που θα προσφέρει μπαίνοντας ακάλεστος) είναι ο κόμπος μιας παλιάς αγκύλωσης. Το 'κόλλημα', θα λέγαμε, των ίδιων των αριστερών που θεωρώντας παρωχημένη και βλαβερή τη θρησκεία ξεχνούν πως στην Πολιτική είναι επικίνδυνα τα απόλυτα. 

Κι από την άλλη να ίπταται σα  σμήνος πεταλούδες έχουμε το ανυπόστατο:

«Έγινε ένθεος ο Τσίπρας ξαφνικά;» αναρωτιούνται κάποιοι που νομίζουν πως στριμώχνουν τους άθεους (―'άπλυτους') και προσπαθούν να ευφυολογήσουν με ρητορικές ερωτήσεις που αναμασούν περί «κωλοτούμπας» ή Φωτίστηκε/Βαφτίστηκε/'Αλλαξε, λες και γίνεται Πολιτική με σκαλώματα ή λες και θα μας σώσουν οι φανατίλες. Εκπλήσσονται τάχα και γελούν και ειρωνεύονται λες και ο κ. Τσίπρας είναι ο ίδιος ο Αντίχρηστος και λες κι η επίσκεψη στον Άθω και το Βατικανό ισοδυναμεί με βάπτιση.

«Έγινε θρήσκος ο Τσίπρας;» ακούω στο ραδιόφωνο και διασκεδάζω με την ανοησία και την έλλειψη φαντασίας εκείνων ακριβώς που ως θρήσκοι, θα έλεγες, ότι έχουν φαντασία που οργιάζει.

Ας το θυμίσουμε λοιπόν: 

Οι Άθεοι και οι αγνωστικιστές δεν έχουμε φανατισμό (ακόμα και ο Dawkins που είναι παθιασμένος δεν  αγωνίζεται να προσηλυτίσει μα να εξασφαλίσει δικαιώματα, αναγνώριση και σεβασμό για τους άθεους).

Οι Άθεοι δεν έχουν Εκκλησία, δεν έχουν στρατούς και αποστόλους, δεν έχουν οργάνωση. 

Οι Άθεοι δεν κατέσφαξαν αμάχους και απίστους σε σταυροφορίες και τζιχάντ, δε δίκασαν τη σκέψη σας, δε έστησαν πυρές και ικριώματα για να εξοντώσουν όποιον δε συμφωνεί μαζί τους. Οι Άθεοι δε βάζουν στόχο τυχαία αθώα πλάσματα, μαύρες γάτες ή γαλάζια μάτια, αφρικανούς αλμπίνο ή σκυλιά ή γουρούνια. Δεν έφτιαξαν νόμους που υπαγορεύουν πώς θα ντύνεστε και τι θα τρώτε, δε μπήκαν σπίτι σας να σας καθοδηγήσουν πότε θα κάνετε έρωτα και πώς και πότε, και αν χηρεύοντας θα ξαναερωτευθείτε ή όχι,  δεν υπαγόρευσαν ποια μέρα την εβδομάδας δε θα δουλεύετε και πώς θα αναθρέψετε το παιδί σας. Οι Άθεοι δεν κλέβουν ώρες διδασκαλίας που θα μόρφωναν το παιδί σας υποχρεώνοντας το σχολείο να τις σπαταλά διδάσκοντας την ιστορία της ιδεολογίας τους**, δεν κάνουν πλύση εγκεφάλου σε ορφανά και έκθετα. Οι Άθεοι δε ζητούν ανταλλάγματα όταν δίνουν, ούτε την πίστη σας μα ούτε την επιβράβευση του Παραδείσου.

Δηλαδή

οι Άθεοι και οι Αγνωστικιστές δεν ενθουσιάζονται με την α ή β εκδοχή της Κοσμογονίας αλλά το θέμα το βλέπουν ψύχραιμα, το συζητούν, και όχι μόνο σέβονται τις αντιρρήσεις αλλά τις επιδιώκουν κι όλας. 

Άρα

κανένας Άθεος δεν έχει άλλο πρόβλημα να επισκεφθεί Πάπες κι Αρχιεπισκόπους από το να μη γελάσει με το πομπώδες εθιμοτυπικό και τα υπονοούμενα για ένα φανταστικό Κύριο.

Πολύ το ψαχούλεψα τα μπουκέτο αυτής της είδησης. Τρομακτική αλλά και αποκαλυπτική ξεδίπλωσε μπροστά μας τη χρήση που έχουν γι αυτούς τους ανθρώπους τα υπουργεία και τα νομοσχέδια. Θυμώνω, οργίζομαι και, αυτό με σώζει, ευτυχώς μπορώ και να γελάω πικρά γιατί έχω τον Καβάφη. Σκεπτόμουν πόσο ζήλεψε κι αναστατώθηκε ο συνταγματολόγος, πόσο γελοία πάλι φάνηκε η χώρα μας αλλά και πώς, μια ποταπή παρηγοριά μου είναι που το ξέρω ότι με όλο τούτο «έσκασε». «Το ουσιώδες είναι που έσκασε» θυμήθηκα και επ' ευκαιρία, σας υπενθυμίζω

Εις τα περίχωρα της Aντιοχείας

Σαστίσαμε στην Aντιόχειαν όταν μάθαμε τα νέα καμώματα του Ιουλιανού. Ο Aπόλλων εξηγήθηκε με λόγου του, στην Δάφνη! Χρησμό δεν ήθελε να δώσει (σκοτισθήκαμε!), σκοπό δεν τόχε να μιλήσει μαντικώς, αν πρώτα δεν καθαρίζονταν το εν Δάφνη τέμενός του. Τον ενοχλούσαν, δήλωσεν, οι γειτονεύοντες νεκροί. Στην Δάφνη βρίσκονταν τάφοι πολλοί.— Ένας απ’ τους εκεί ενταφιασμένους ήταν ο θαυμαστός, της εκκλησίας μας δόξα, ο άγιος, ο καλλίνικος μάρτυς Βαβύλας. Aυτόν αινίττονταν, αυτόν φοβούνταν ο ψευτοθεός. Όσο τον ένοιωθε κοντά δεν κόταε να βγάλει τους χρησμούς του· τσιμουδιά. (Τους τρέμουνε τους μάρτυράς μας οι ψευτοθεοί.) Aνασκουμπώθηκεν ο ανόσιος Ιουλιανός, νεύριασε και ξεφώνιζε: «Σηκώστε, μεταφέρτε τον, βγάλτε τον τούτον τον Βαβύλα αμέσως. Aκούς εκεί; Ο Aπόλλων ενοχλείται. Σηκώστε τον, αρπάξτε τον ευθύς. Ξεθάψτε τον, πάρτε τον όπου θέτε. Βγάλτε τον, διώξτε τον. Παίζουμε τώρα; Ο Aπόλλων είπε να καθαρισθεί το τέμενος.» Το πήραμε, το πήγαμε το άγιο λείψανον αλλού· το πήραμε, το πήγαμε εν αγάπη κ’ εν τιμή. Κι ωραία τωόντι πρόκοψε το τέμενος. Δεν άργησε καθόλου, και φωτιά μεγάλη κόρωσε: μια φοβερή φωτιά: και κάηκε και το τέμενος κι ο Aπόλλων. Στάχτη το είδωλο· για σάρωμα, με τα σκουπίδια. Έσκασε ο Ιουλιανός και διέδοσε— τι άλλο θα έκαμνε— πως η φωτιά ήταν βαλτή από τους Χριστιανούς εμάς. Aς πάει να λέει. Δεν αποδείχθηκε· ας πάει να λέει. Το ουσιώδες είναι που έσκασε.

_______________________________________

*Εφημερίδα των Συντακτών

Του Νίκου Σβέρκου

Την περασμένη Τετάρτη, όταν εφημερίδες προανήγγειλαν τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάπα Φραγκίσκο, στο Μαξίμου χτύπησε «συναγερμός». Ο Αντώνης Σαμαράς, αφού ενημερώθηκε για τα σχετικά ρεπορτάζ νωρίς το πρωί, σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε τον αριθμό του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Οι διάλογοι, που ακολούθησαν και μεταφέρθηκαν στην «Εφ.Συν.» από κυβερνητικές πηγές, είναι χαρακτηριστικοί του πανικού του κυβερνητικού επιτελείου.

- Βαγγέλη, είδες τα πρωτοσέλιδα;

- Ναι, Αντώνη, τα είδα. Πρέπει κάτι να κάνουμε…

- Πώς γίνεται να συναντά τον Πάπα ο Τσίπρας; Υπάρχει τρόπος;

- Ο Πάπας είναι αρχηγός κράτους. Κανονικά δεν υπάρχει η δυνατότητα. Κάτσε να δω τι γίνεται και ξαναμιλάμε.

Επικοινωνία με Βατικανό

Πράγματι ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκμεταλλευόμενος την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών επικοινώνησε μέσω των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου άμεσα με τις υπηρεσίες του ομολόγου του στο Βατικανό, καρδινάλιου Πιέτρο Παρολίν.

Στην σε κορυφαίο επίπεδο συνομιλία η ελληνική πλευρά ρώτησε αρχικά αν ισχύει η πληροφορία για συνάντηση του Πάπα με τον Αλέξη Τσίπρα. «Βεβαίως ισχύει» ήταν η απάντηση. «Σας υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας δεν κατέχει αξίωμα στην κυβέρνηση, είναι απλώς αρχηγός του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος στην Ελλάδα» είπαν οι στενοί συνεργάτες του Ευάγγ. Βενιζέλου με τους συνεργάτες του καρδινάλιου να «κόβουν» κάθε συζήτηση: «Πρόκειται για συνάντηση με ιδιωτικό χαρακτήρα και στο πλαίσιο αυτό ο Πάπας μπορεί να συναντήσει όποιον επιθυμεί».............―> (στη συνέχεια δείτε και τις μανούβρες με νομοσχέδια)

**Μην παρεξηγηθώ: δεν (ΔΕΝ) ανήκω σε εκείνους που ζητούν να καταργηθούν τα 'Θρησκευτικά' ως μάθημα. Το θέμα είναι μεγάλο και δε χωρά εδώ μα εν συντομία θέλω να πω ότι διαφωνώ με τον προπαγανδιστικό τρόπο που διδάσκεται μα δεν πιστεύω ότι νοείται κατανόηση του πολιτισμού και της κουλτούρας μας δίχως όσο το δυνατόν εκτενέστερη γνώση της Βίβλου ― την οποία, μια και το 'φερε η κουβέντα, θα έχετε προσέξει ότι την έχω πάντα κοντά μου.

Με τα βιβλία μου ένοχες απολαύσεις

Έλεγε ο Προυστ ότι σε κάθε ταξίδι έρχεται η ώρα που νοσταλγούμε την επιστροφή. Για μένα αυτή η επιθυμία να γυρίσω είναι σημάδι ότι μου αρέσει η ζωή μου. Ίσως παραπάνω απ' ό,τι θα ήταν υγιές, διότι αυτό το βούλιαγμα στη θαλπωρή του σπιτιού μου και των φροντίδων του Κυρίου Kastell, στην ησυχία ατέλειωτων ωρών που εναλλάσσονται δίχως να αλλάζει άλλο από το φως, γίνεται αιτία να μη φεύγω, να μη δοκιμάζω άλλα. Κι αυτό κι αν με αγχώνει..

Με το σκυλί στα πόδια μου, με το καινούργιο μου γατί και τα λουλούδια που το άνθισμά τους μου θυμίζει σε τι εποχή είμαστε περνάω μέρες ξαπλωμένη αγκαλιά με τα βιβλία μου κι είναι φορές που ούτε το τηλέφωνο σηκώνω σα να μη θέλω να διασπαστεί η γαλήνη από εισβολές.

Τέτοια εποχή έχει ήλιο η κρεβατοκάμαρά μου ως αργά το πρωί από το νότιο χαμηλό παραθυράκι. Στέκεται η παχιά ακτίδα στους ναρκίσσους που μάζεψα μόλις έφτασα και με ξυπνά το δυνατό τους άρωμα ανακατεμένο με τη δυνατή μυρωδιά του καφέ που με περιμένει.

Το ξέρω πια ότι έτσι περνούν οι αιώνες. Διότι καθώς θα χαμηλώνει η στοίβα με τα βιβλία που έφερα για διάβασμα όταν σηκώσω μια στιγμή το βλέμμα αντί για νάρκισσους θα έχω κρίνα ή βιολέτες στο παράθυρο κι ύστερα αμάραντα κι ένα πιάτο με σύκα ή με σταφύλια ή ρόδια και θα τρομάξω που περνά ο καιρός.

Ζω με την ενοχή, μια τύψη απέραντη που δεν κάνω χίλια δυό ηρωικά της δράσης. Σαν τους πιο πολλούς συγγραφείς πριν από εμένα, ζω ξαπλωμένη αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης ζωή του 'χαρτοπόντικα' ενώ ηρωικά ο νους μου φτιάχνει Καπετάν Μιχάληδες και Ζορμπάδες. Αν δε διαβάσεις, αν δεν ηρεμήσεις για να στοχαστείς, Ζορμπάδες δε θα καταφέρεις να εκτιμήσεις. Το ξέρουμε κι όμως η τύψη πάντοτε δηλητηριάζει αυτή την ευτυχία, την φαινομενική απραξία εκείνου που δεν κάνει άλλο από το να διαβάζει ένα βιβλίο την ημέρα και να γράφει 3 με 4 χιλιάδες λέξεις καθημερινά.

Παλιό το πρόβλημα και όταν έχω κέφια μοιάζει διασκεδαστικό που οι αναγνώστες συχνά ταυτίζουν το δημιουργό με τον ήρωά του και βλέπουν Καπετάν Μιχάληδες στους Καζαντζάκηδες σα να αγνοούν ότι για να γραφτούν τα ηρωικά κάποιος φτωχός γραφιάς πέρασε ώρες σκεβρωμένος πάνω στο γραφείο του, αποκλεισμένος μακριά απ' τη 'δράση'. Δράση άραγε μήπως είναι και το γράψιμο, δράση κι ο στοχασμός ηρωικών μορφών που θα αλλάξουν τον τρόπο που ο αναγνώστης ερμηνεύει τις αλήθειες;

Εν τέλει ναι, αλλά μόνο εν τέλει. Όταν η επίδραση στον αναγνώστη είναι εμφανής, μετά την έκδοση των αριστουργημάτων. Μα όσο γράφονται (ή δε γράφονται) τα αριστουργήματα, όσο ο κόσμος έξω απ' τα παράθυρά μας προχωρά, όσο οι γεροί κι οι υγιείς και οι προσαρμοσμένοι αθλούνται ή πίνουν καφέδες ανταλλάσσοντας αβρότητες, εμείς οι αναχωρητές της ξάπλας, εμείς που ζούμε σε κόσμους φανταστικούς κρυβόμαστε για να εντρυφήσουμε στις ένοχες μοναχικές μας απολαύσεις της ανάγνωσης και των μυστικών ιδιωτικών μας κόσμων.

___________________________________________________________________

Εικόνα

Τα νεοφερμένα περιμένουν σε τραπεζάκι στο γραφείο μου

Η Μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή Κολακείας. Η Αντιγραφή είναι απλώς Κλεψιά.

 40 Κλέφτες από τις 1001 Νύχτες
―τα μέσα μόνο αλλάζουν 

Είναι το Διαδίκτυο ένα τεράστιο ξέφραγο αμπέλι;

"Η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας", έγραψε ο 'Αγγλος ιερέας Κόλτον. Κι η αντιγραφή; Κλεψιά, θα τη θεωρούσε ίσως ο εκκεντρικός ο Κόλτον, ποιητής, δοκιμιογράφος, ταξιδιώτης και συλλέκτης που ήταν διάσημος στην εποχή του μα σήμερα λίγοι τον γνωρίζουμε αφού αυτό το γνωστότατο απόφθεγμά του μεταφέρεται σε κάποιες ανθολογίες ως παροιμία ή καμιά φορά αποδίδεται στον φημισμένο μαξιμογράφο Λα Ροσφουκώ.

Είναι το Διαδίκτυο ένα τεράστιο ξέφραγο αμπέλι;

 Όσο κι ο προφορικός λόγος υπέθετα. Ή κι ο γραπτός, ο έντυπος.

Ο Καζαντζάκης λ.χ. είχε πάντα στην τσέπη το μαύρο σημειωματάριο στο οποίο κάτι σημείωνε καθώς κουβέντιαζαν οι φίλοι του. Σα ζωγράφος που σκιτσάρει την παρέα του, μόνο που όταν κυκλοφορούσε το επόμενο βιβλίο η παρέα δεν έβρισκε μέσα πορτραίτα της αλλά φράσεις και σκέψεις ατόφιες, ξεσηκωμένες ίδια με του Νίτσε ή άλλων εκ των "μεγάλων" πλάι στους οποίους ονειρευόταν να σταθεί μετά θάνατον ως προτομή ή τόμος.

Παρθενογένεση στην Τέχνη δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει στη ζωή.

Έγραψα και παλιότερα πάνω στο θέμα κι η άποψή μου είναι πως για να φτάσει το βλέμμα μας ως την κάθε μακρινή "θολή γραμμή των οριζόντων" στηριζόμαστε στους ώμους των προγενέστερων είτε με αναφορές (όπως έκανα τώρα μόλις με το στίχο του Καββαδία) ή και με σκέψεις που γεννά το βίωμα της Τέχνης όπως και τα βιώματα της ζωής.

Διότι όλοι μας από κάπου αντλούμε την πρώτη ύλη ονείρων κι έργων μας. Μα τελικά:

Ο Μεγαλοφυής εμπνέεται

Ο Μέτριος επηρεάζεται

Ο Ατάλαντος αντιγράφει

Αν έχουν περάσει χρόνια από όταν διάβασα ένα στίχο που με εμπνέει μπορεί να μη θυμάμαι πως από εκεί αντλώ μιά σημερινή μου ιδέα κι όταν το παρατηρήσει ένας αναγνώστης με κριτικό πνεύμα, μάλλον θα χαρώ με τη συνέχεια την "αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών" όπως έλεγε ο Σεφέρης για την Τέχνη.

Τιμή και μεγάλη χαρά να σάς ενέπνεα, τιμή κι ευχαρίστηση να σάς ήταν χρήσιμες η σκέψη κι η έρευνά μου και να με αντιγράφατε. Αν όμως δεν αναφέρετε την πηγή και δε με ειδοποιείτε, οργή αισθάνομαι και περιφρόνηση διότι με κλέβετε.

 Το έχω ξαναπεί, το λέω κι εδώ στην κάτω λωρίδα πως επιτρέπω να παίρνετε ό,τι θέλετε. Με δυό όρους και μιά παράκληση.

Όρος 1: Να αναφέρετε ότι είναι δικό μου ή από εμένα.

Όρος 2: Αν πρόκειται για κείμενο να μην το αλλάζετε ή αλλοιώνετε κι αν πρόκειται για απόσπασμα να το κλείνετε αναλλοίωτο εντός εισαγωγικών.

Παράκληση: Να με ειδοποιείτε.

Από ευγένεια, για να με ευχαριστήσετε ―κυριολεκτικά διότι θα χαρώ. Επίσης όμως επειδή  θα το μάθω ούτως ή άλλως, ακόμα κι αν τύχει να μην επισκεφθώ το δικό σας ιστολόγιο. 'Οπως στα μαγαζιά έχει μιά ταμπέλα που γράφει πως ο χώρος παρακολουθείται από κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, έτσι κι εδώ το ότι δεν έχω μάντρες και σιδεριές δε σημαίνει πως το αμπελάκι μου είναι ξέφραγο.

Κάθε φορά που φεύγει υλικό λαβαίνω μήνυμα πως έφυγε και πού πήγε. Όχι κρυφά από εσάς. Αναρτημένες είναι μονίμως οι ταμπέλες των Copyscape, Tynt, Ask2Use, ©, Νόμιμης Κατοχύρωσης και άλλων που κάνουν αυτή τη δουλειά. 

Αφού θα το μάθω λοιπόν, αφού δεν το απαγορεύω, αφού χρόνια κι εδώ κι αλλού επαναλαμβάνω πως χαρά μου είναι να σάς αρέσει το έργο μου και να με επισκέπτεστε· αφού σάς προσκαλώ και σας καλοσωρίζω στον αμπελώνα μου, γιατί κλέβετε τα σταφύλια που σας προσφέρω και γιατί, αλλά ΓΙΑΤΙ, σάς είναι τόσο δύσκολο να πείτε ένα ευχαριστώ;

♠

Σημειώσεις

 Λυπάμαι που νευρίασα.

Σ΄αυτό το ιστολόγιο δεν αναρτώνται μόνο τα λογοτεχνικά μου αριστουργήματα και οι διάφορες σοφίες και θεωρίες μου, αλλά και κόποι άλλων. 'Οπως:

 Σύνδεσμοι (που σπανίως―αλλά πολύ σπανίως― χρησιμοποιείτε αγαπητοί Αναγνώστες):  όμως θα εξακολουθήσω να τους παραθέτω επειδή 1. καθώς εις μάρτυς-ουδείς μάρτυς υποστηρίζω λεγόμενα με παραπομπές, και 2. μιά και την κάνω την έρευνα πριν αναρτήσω κρίμα μού φαίνεται να αποκρύψω τις πηγές μου και να φάει ο ενδιαφερόμενος την ημέρα του αναζητώντας τα ήδη ανακαλυφθέντα.

    Εικόνες (που τις τιμάτε δεόντως με πολλά downloads): θα εξακολουθήσω να τις επικολλώ. Με την ελπίδα (παράκληση, που ελπίζω να πιάσει τόπο) να αναφέρετε πηγή όπως εγώ. Κι όπου αναφέρω 'Μου στέλνουν' είναι επειδή κάποιοι φίλοι για διάφορους λόγους δε θέλουν να μαθευτεί το όνομά τους. Εσείς όμως δεν τις πήρατε από τους φίλους μου αλλά από το ιστολόγιό μου. 
______________Charles Caleb Colton (1780 -1832) : Μεταξύ των άλλων που ανέφερα ήταν και οινέμπορος,  έγραψε και μιά ωδή στο Θάνατο του Λόρδου Βύρωνα (όπως ουκ ολίγοι τότε) και άλλα διάφορα όπως και τους "Αφορισμούς"  με τίτλο "Λάκων" (κυκλοφορεί σε ψηφιακή μορφή). Τα περισσότερα θα βρείτε στην ιστοσελίδα αφιέρωμα: http://charlescolton.org/  

Αποδείξεις για σάς που δεν κοιτάζετε στο Κάτω Μέρος της Σελίδας:

© ask2use: Δικαιώματα Χρήσης                                                         

Πνευματικά Δικαιώματα Κατοχυρωμένα

© 2010 - 2011 Δάφνη Χρονοπούλου - All Rights Reserved.

© ask2use: Δικαιώματα Χρήσης

Bloggers Against Plagiarism- © ask me first

                                        

   

Προς νέους Bloggers ή όσους δεν τα είχαν ξαναπροσέξει: Καθένας επιλέγει τα σηματάκια που τον εκφράζουν. Π.χ. αλλού θα δείτε ένα $ που σημαίνει πως δεν  παραχωρούν υλικό για κερδοσκοπική χρήση. Διευθύνσεις θα βρείτε κάνοντας κλικ στα σήματα, τις φράσεις, στο Χάρτη (που...καταλάβατε πια, μην τον φέρνω κι αυτόν εδώ) ή σε εκείνο τον αριθμό που κάποια ιστολόγια έχουν στο πλάι της Σελίδας και δείχνει πόσοι είναι συνδεδεμένοι εκείνη τη στιγμή (συνήθως 1, εσείς). Ο.k??? 

Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις.

 ♠

____________________________________________