Άνω Μερά με τον Άρη Κωνσταντινίδη, το δάσκαλο

  

 

Ήμουν κι εγώ στην Άνω Μερά χθες και δε χόρταινα να κατεβαίνω από το αυτοκίνητο για να φωτογραφίζω.

Σήμερα βλέπω αυτή την ανάρτηση και με συνταράζει η αναφορά στον Άρη Κωνσταντινίδη. 

Που άν...αν.... ήμασταν άλλη χώρα, θα διδασκόταν στο σχολείο της Μυκόνου και θα του είχαμε μόνιμο αφιέρωμα στο Μουσείο μας. Από πάντα μα τώρα, ιδίως τώρα πιο πολύ από ποτέ. Μήπως και κάτι διασωθεί. Έστω και στις καρδιές μας.

 

Τον μνημονεύω συχνά, τον σκέπτομαι συχνότερα.  Υπήρξε δάσκαλος και οδηγός μου στην επιλογή και στη συντήρηση του παλιού μας «χωριού» και του κήπου μας όπως και στο σεβασμό του τόπου.

 

Π.χ. έλεγα με αφορμή τον αυτοφυή κρόκο (που όλο και σπανίζει με το τσιμέντωμα, το γκρέμισμα και την αλλοπρόσαλλη κι αλλούτερη επιλογή φυτών γύρω από νέα κτίσματα :

«Σκόπιμα δεν τσιμεντώσαμε,

―έχουμε μέθοδο στο χάος μας, 
χύμα στο κύμα εμείς δεν είμαστε  και με οδηγό μας το σπουδαίο αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη από νωρίς ξέραμε να σεβαστούμε τα θεόκτιστα επειδή «στην απλότητα καταλήγεις με λογισμό» και στο λογισμό με τη μελέτη―

σκόπιμα δεν πειράξαμε τη μυκονιάτικη χλωρίδα του κτήματος παρά μόνο στη μεγάλη βεράντα και την αυλή όπου έβαλα αγιόκλημα, γιασεμί, δενδρολίβανο βιολέτες και μυρωδικά όπως φασκόμηλο, δυόσμο και λεβάντα. Μόνη μου παρέμβαση στο κτήμα είναι οι βολβοί με τα χειμωνιάτικα: ναρκίσσους, ζουμπούλια, κρίνους και ίριδες....»--> https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/11/blog-post_28.html

 

 

____________________________________________

Για τη Μύκονο, για τις Κυκλάδες μα και για το ήθος του αρχιτέκτονα που δημιουργεί 'δοχεία ζωής' του μέλλοντός μας συστήνω τα ευαγγέλια: 

Άρη Κωνσταντινίδη

 ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

και άλλα πολλά και αυτοβιογραφικά.

 

____________________________________________

Ευχαριστώ τη Maria Konioti.

Σε βρίσκει η Ποίηση. Στον κήπο.

‘                           Here we go round the prickly pear

                        prickly pear prickly pear... *

Δειλινό για μένα. Ησυχία αναπάντεχη κι η Ποίηση με βρίσκει καθώς διαλέγω φραγκόσυκα. Στο χρώμα του ροδιού. 

'Έτσι τελειώνει ο κόσμος

Όχι με έναν βρόντο

μα μ’ ένα λυγμό'  είπε ο T.S. Eliot για τον αιώνα που έφυγε. Μείναμε εμείς. Με το λυγμό, 

‘Χείλια που θα φιλούσαν

Λεν προσευχές στη σπασμένη πέτρα.’

 

Έρχεται η Ποίηση. Μια προσευχή και συντροφιά κι ανάμνηση,  έρχεται να μας βρει όποτε εκείνη θέλει και μάς μιλά και μας γεμίζει  αντιστρόφως, εκ των έσω, από τα βάθη της ψυχής και των κροτάφων.

'Τούτη είναι η πεθαμένη χώρα

Τούτη είναι του κάκτου η χώρα

Εδώ τα πέτρινα ομοιώματα..’

 

Δεν είναι μόδα πλέον στα σχολεία η αποστήθιση κι ας είναι ευκολότατη στα νέα μυαλιά κι επένδυση μεγάλη. Και αυτή όπως, τόσοι κόποι, θεωρήθηκε καταπίεση στο νέα αιώνα. Αλλά αν δεν αποστηθίσουμε, αν δεν κάνουμε τόπο να φωλιάσει ο στίχος στην καμπύλη του ιππόκαμπου πώς θα ανοίξει η πύλη για την προσευχή, πώς θα ‘ρθει η Ποίηση όταν εκείνη θέλει;

Διότι μόνο έτσι λειτουργεί, Μας βρίσκει η Ποίηση όταν εκείνη θέλει και τότε μόνο θα συντελεστεί το θαύμα. 

«Σε βρίσκει η Ποίηση» έλεγε ο Τίτις Πατρίκιος, «σε βρίσκει» δεν τη βρίσκεις. Μιλούσε για τον ποιητή, για τη δημιουργία αλλά το ίδια είναι και για την απόλαυση στίχων που κάποτε διαβάσαμε πριν έρθει η στιγμή να τους αισθανθούμε για να συντελεστεί το θαύμα της Τέχνης. 

Όπως σ' εμένα απόψε που αμέριμνη μάζευα τα ρόδια και ήρθε ο Τίτος  αναπάντεχα και μ' έσπρωξε να ψέλνω  στίχους του-  πιστή ενώ δεν πιστεύω- επειδή «εκεί απάνω» με βρήκε η Ποίηση,  εκεί που ρόδιζε το δειλινό κι εγώ διάλεγα τα ροδί φραγκόσυκα κι ήρθαν παρέα μου ο Έλιοτ (από τη χώρα των βιβλίων) κι ο Τίτος Πατρίκιος (από νύχτες Αθηναϊκές) κι έσερναν μαζί τους το Σεφέρη (έγνοιες μεταφραστή με τη βαθιά φωνή) και τον πατέρα μου (χαμόγελο κρυμμένο πίσω απ’ το μουστάκι). Και πήρα ανάσα πάλι, αυτή που παίρνουν οι πιστοί απ’ την προσευχή τους, εγώ από τη μεγάλη αγάπη μου, την Ποίηση.

'Τούτη είναι η πεθαμένη χώρα

Τούτη είναι του κάκτου η χώρα

Εδώ τα πέτρινα ομοιώματα

Υψώνονται, εδώ είναι που δέχουνται

Την ικεσία του χεριού ενός πεθαμένου

Κάτω από το παίξιμο του άστρου που σβήνει.

 

Έτσι είναι τα πράγματα

Στου θανάτου την άλλη βασιλεία

Ξυπνάς μοναχός..'

__________________________________

*Γύρω γύρω όλοι- στη μέση το φραγγόσυκο' 

Ο T S Eliot διαβάζει Hollow Men [Οι Κούφιοι Άνθρωποι- ελλην. υπότιτλοι]:

https://www.youtube.com/watch?v=4-6jqTD6CNE&t=87s

Τίτος Πατρίκιος "Σε βρίσκει η ποίηση" https://www.youtube.com/watch?v=KuDpHzs-0FQ

Ο Τίτος Πατρίκιος διαβάζει το ποίημα του «Σε βρίσκει η ποίηση» στο Nosotros 13 /11/ 2012 σε συνάντηση με θέμα «γιατί η ποίηση»  που διοργάνωσε το περιοδικό Μανδραγόρας 

Παράθυρο Αυγούστου

 

 

«Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θα ’ναι παρηγορία...» ή μήπως «το φως θα ’ναι μια νέα τυραννία» αφού «ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει»*.

Δεν πρόκειται για στιγμή απαισιοδοξίας. Φέτος, που η Μύκονος ξεφούσκωσε νωρίτερα, η ησυχία, ιδίως πρωί και νύχτες (δίχως Ρέμο στο Ν’ammos κι άλλα τέτοια) φέρνουν χαρές νοσταλγικές στο σπίτι και τον κήπο μου σα να επιστρέφω από αλλού μετά από χρόνια.

Όμως αλίμονο, τρέμω ν’ ανοίξω αληθινά τα μάτια.. Αλίμονο.

 

Δε μου αρέσει η γκρίνια, δεν την επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου (με τον οποίο ως γνωστόν είμαι αυστηρή θηριοδαμάστρια). Πράττω τα δέοντα ―και με το παραπάνω, αγωνίζομαι για ό,τι αγαπώ, μα περιττό να αναμασάμε όσα γνωρίζουμε ότι δεν πήγαν στράφι κατά λάθος.

 

Ας το χαρούμε το παράθυρό μου με το βασιλικό και το μεγάλο το καλάθι με τα φρούτα και, όταν το πιάνει ρεύμα, τις γάτες.

 Ας το χαρούμε.

―――――――――――――――――――――

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Τα Παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη. Τα Ποιήματα, Τ. Α’ 1897 - 1918, Ίκαρος 1963

Κρατήσου λίγο ακόμα: γατιά και σύκα

 

«Βουλιάζει ο κόσμος

κρατήσου, θα σ’ αφήσει

μόνο στον ήλιο.» *

 

 Κρατιέμαι. Από τον κήπο μου― τι άλλο μένει;

Τα σύκα μας πάλι, γλυκειά μου ιεροτελεστία. Τα καμαρώνω το πρωί και περιμένω να μεσημεριάσει να τα ψήσει ο ήλιος. Όταν γλυκάνει, στο χρώμα της άμμου η μια πλευρά, είναι έτοιμα να τα ανεβάσω στην αυλή στρωμένα σε αμπελόφυλλα.

Με συνοδεύουν τα γατιά. 'Η βόλτα των γάτων’ τους φωνάζω κι έρχονται, να θυμηθούμε την Κολέτ. Γιατί άλλο δε μένει ή, μια και είμαστε με το Σεφέρη σήμερα,  τι άλλο είναι η Τέχνη, όπως έλεγε, παρά μια απέραντη αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών;

 

Βουλιάζει ο κόσμος μου, το ξέρω.

Μόνη στον ήλιο τριγυρνώ αλλά κρατιέμαι ακόμη.

 

 

__________________________________

* Σεφέρης χάικου ΙΕ’

 Εικόνες:

Τα φρούτα μου και η Suki

 

Άλλο να είσαι αρχίδι κι άλλο να έχεις αρχίδια...

                                             

Άλλο να είσαι αρχίδι κι άλλο να έχεις αρχίδια, αναφώνησα χθες και σόκαρα τον εαυτό μου.

 

Ήταν μια δύσκολη στιγμή. Κατηγορήθηκα μπροστά σε 50 συνεργάτες για κάτι που δεν είχα κάνει κι ο μόνος που ύψωσε φωνή να με υπερασπιστεί ήταν Άγγλος συνεργάτης ενώ ο φίλος και άνθρωπος που με ξέρει πάνω από δεκαετία ψέλλισε κάτι τύπου ‘μη μαλώνουμε’.

Κι η σκέψη ότι άλλοι είναι αρχίδια κι άλλοι έχουν αρχίδια  μού ήρθε αυτόματα στο νου.

 

Σ’ εμένα. Που κάνω θέμα για όλα αυτά τα πατριαρχικά σεξιστικά υπολείμματα, που μου ηχούν γελοίες εκφράσεις  πεπαλαιωμένες γι’ αυτούς που φοράνε ή σέβονται τα παντελόνια τους και άλλα γραφικά.

 

Κι ωστόσο στην οργή μου θέλοντας να εκτονωθώ να τι μου βγήκε. Διότι είμαστε μέρος της κοινωνίας που μας εξέθρεψε και όλα αυτά που με το νου παλεύουμε ζουν μέσα μας ακόμα.

 

Γι’ αυτό, δίδαγμα ηθικόν στην εποχή που ζούμε: γενναίοι να είμαστε κι αγνοί, πιστοί  και έντιμοι κι όλα τα ‘κάνσελ’  και κυνήγια μαγισσών για μια λέξη ή καμιά μπαρούφα που μας βγήκε δίχως σκέψη ας τα προσπερνάμε.

 ___________________________________

Σημείωση όμως: 

το θέμα είναι οι παραδοσιακές εκφράσεις που ξεπηδούν με την οργή και όχι ο φίλος μου. Η πίκρα κι η απογοήτευση μου πέρασαν ήδη. Διότι ναι, οι άνθρωποι είμαστε οι πράξεις μας αλλά όλες, δε θα απορρίψω από μια παράληψη.

___________________________________

εικόνα:

σκιά μου με ιβίσκο

Σκουπίδια στη Μύκονο; η Αποκομιδή #ΧΥΤΑ

Για μάς εδώ στη Μύκονο, θα το ξαναπώ.

 

Δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες κάλεσα την ομάδα αποκομιδής του Δήμου για να πάρουν ξερά κλαδιά και καλάμια  μετά από κλαδέματα και καθάρισμα του καλαμιώνα μου.

Ένα email θέλει. 

Με πήραν τηλέφωνο την επομένη και κλείσαμε ραντεβού για σήμερα πρωί (επειδή εγώ δε μπορούσα χθες). Έρχονται στο κτήμα μας, φορτώνουν εκείνοι το φορτηγό και φεύγουν σε λίγα λεπτά.

Έτσι πήραν το χειμώνα το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο μας, το παλιό ψυγείο κ.λ.

 

Τα επαναλαμβάνω επειδή είναι θλιβερό να βλέπουμε ηλεκτρικές συσκευές και κλαδιά πλάι σε κάδους όταν έχουμε μια τόσο καλά οργανωμένη υπηρεσία.

Καλέστε τους, δε θα το μετανιώσετε.

    (Και.. κάτι ακόμα: δε θα καταστραφούμε αν δώσουμε κάτι, σα να προσφέραμε ένα ποτό στους ανθρώπους που κουβαλάνε. Από την αντίδραση κατάλαβα πως δεν το κάνουν πολλοί και ειλικρινά ντράπηκα για σάς που δεν το σκέφτεστε. Ας  σεβόμαστε τον κόπο όσων μάς εξυπηρετούν.)

 _________________________________

Email για ραντεβού αποκομιδής: xytamykonou@gmail.com

Υπηρεσίες Δήμου Μυκόνου https://mykonos.gr/municipality/ypiresies/

 

 

Κυκλαδική ταυτότητα: Ξερολιθιά και απόβλητα

  

Δύο οπτικές, δύο είδη ήθους της «Κυκλαδικής ταυτότητας».

 

Συνεργείο που βάφει πριν έρθουν οι ιδιοκτήτες πετά τα υπόλοιπα τσιμέντων στο πλαϊνό κτήμα (φωτογραφία).  Μια μικρή εικόνα όσων λυπούν εμάς που αγαπήσαμε τη Μύκονο.

 

Ταυτόχρονα όμως έχουμε τη σημαντικότατη ημερίδα για την Ξερολιθιά με το πιλοτικό σχολείο ξερολιθιάς.

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι υψώνουν σφιχτούς μαντρότοιχους (αν έχουν την οικονομική επιφάνεια) ή κατασκευές που κόβουν κάθε θέα στους περαστικούς καταστρέφοντας την ταυτότητα του τόπου, τη ζωή μικρών πλασμάτων αλλά και την  απλή ευχαρίστηση ενός περιπάτου με θέα, είναι αναγκαίο να κατανοηθεί πόσο σημαντική η παραδοσιακή ξερολιθιά.

H προχθεσινή φωτογραφία από βίλα στον Πλατή Γιαλό μιλά μόνη της. Δεν είναι μόνο που αντικατέστησαν με σφιχτούς μαντρότοιχους τις παραδοσιακές ξερολιθιές, δεν είναι που φυτεύουν δένδρα που και παραποιούν την εικόνα και δεν επιζούν στο κυκλαδίτικο κλίμα αλλά οχυρωμένοι πίσω από τείχος πετούν στο γείτονα ό,τι τους περίσσεψε. Ήθος και αισθητική.

Politismos Mykonos

Παρασκευή 19/04/2023 παρουσίαση και ομιλίες για την τέχνη της ξερολιθιάς στο πλαίσιο του χρηματοδοτούμενου προγράμματος «Εξιστορώντας και Καταγράφοντας την Τέχνη της Ξερολιθιάς» του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Στην αίθουσα του Δήμου Μυκόνου στο Ματογιάννι στις 17.00

Πρόγραμμα Ημερίδας 

- Χαιρετισμός Απόστολου Νάζου, Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών Δήμου Μυκόνου 

- Χαιρετισμός Θεανώς Αγαλόγλου, Project Manger Πρωτοβουλίας Cycladic Identity Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης 

- Σύντομη παρουσίαση του προγράμματος «Εξ-ιστορώντας και καταγράφοντας την τέχνη της ξερολιθιάς» και προβολή της ιστοσελίδας από τον Κωνσταντίνο Σερράο, Καθηγητή ΕΜΠ - Διευθυντή Σπουδαστηρίου Πολεοδομικών Ερευνών

- «Το αναβαθμιδωμένο τοπίο στις Κυκλάδες και οι ξερολιθικές κατασκευές που το συνοδεύουν», Δρ. Ιουλία Παπαευτυχίου, Αρχιτέκτονας-Ιστορικός 

- «Η παραδοσιακή τέχνη της λιθοδομής στον Αιγιακό χώρο», Κωνσταντίνος Καραδήμας, Ομ. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ 

- «Η οικοδομική παράδοση της ξερολιθιάς», Μιλτιάδης Κατσαρός, Αν. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής, ΕΜΠ 

Cycladic Identity

Είσοδος Ελεύθερη

Cycladic Identity

1 ημ.  · 

See you on Mykonos Island! 

We invite you to the Pilot “Dry Stone School”, an action of the program “Recounting and documenting the art of dry-stone walling” funded by Cycladic Identity. 

The Pilot School will start with presentations on the art of dry-stone walling and will continue with practical training with the participation of traditional craftsmen and young artisans. The action will be concluded with a screening of “Stone through time, the dry stones of Kythnos”. 

In collaboration with NTUA.

•

Organization: Municipal Enterprise for the Environmental Protection, Education and Development of Mykonos Kdeppam Kdeppam Politismos Mykonos

With the collaboration of Mykonos Municipality

Friday, 19/4, 17:00 – 20:00

“The art of dry-stone walling”

Events Hall, Municipality of Mykonos, Matogianni Street

Free Entrance

Saturday, 20/4, 09:00 – 15:00 

Participants: Traditional craftsmen and young artisans

Practical Training, only for those already registered

Sunday, 21/4, 20:00-21:00

Events Hall, Municipality of Mykonos, Matogianni Street

Free Entrance

→ More info

https://www.cycladicidentity.gr/.../recounting-and.../

•

Supporters

AEGEAS | Eurolife FFH | Raycap Group | Gogo Argyropoulou-Georgatou | EMILIA BECHRAKIS-SERHANT | JOHN CHANDRIS | KATHERINE EMBIRICOS | CALYPSO NOMIKOS | VASSILIS PATERAS 

Transport Sponsor: Blue Star Ferries

Collaborators-Partners: Κοινωφελές Ίδρυμα Α Κ Λασκαρίδη - A C Laskaridis Charitable Foundation | Altaxis Consulting

•••

Σας περιμένουμε στη Μύκονο!

Σας προσκαλούμε στο Πιλοτικό Σχολείο Ξερολιθιάς, μία δράση του προγράμματος «Εξιστορώντας και Καταγράφοντας την Τέχνη της Ξερολιθιάς» που υλοποιείται με τη χρηματοδότηση του Cycladic Identity. 

Το Πιλοτικό Σχολείο θα ξεκινήσει με παρουσιάσεις για την τέχνη της ξερολιθιάς και θα συνεχιστεί με την πρακτική άσκηση στην οποία θα συμμετέχουν παραδοσιακοί μάστορες και νέοι τεχνίτες. 

•

Φορέας Υλοποίησης: Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος Παιδείας και Ανάπτυξης Μυκόνου

Με τη συνεργασία του Δήμου Μυκόνου

Παρασκευή 19/4, 17:00-20:00

«Η τέχνη της ξερολιθιάς»

Aίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Μυκόνου, Ματογιάννι

Είσοδος ελεύθερη 

Σάββατο 20/4, 09:00-15:00

Συμμετέχοντες: Παραδοσιακοί μάστορες και νέοι τεχνίτες

Πρακτική άσκηση μόνο για όσους έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή.

Κυριακή, 21/4, ώρα 20:00-21:00

Aίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Μυκόνου, Ματογιάννι

Ελεύθερη Είσοδος

→ Περισσότερες πληροφορίες:

https://www.cycladicidentity.gr/existorontas-kai.../

 

 

Θέλει φροντίδα η αγάπη, θέλει γνώση η ομορφιά

Θέλει φροντίδα η αγάπη για να ανθίζει, όπως θέλει γνώση η ομορφιά.

Με τη Φωφώ πρωινή συνάντηση στο Vero.

Ήρθε και τούτη η Άνοιξη. Που έχει για μένα πάντα άρωμα βιολέτας.

 Όταν πρωτοήρθα Άνοιξη στη Μύκονο κάθε σχισμή στα βράχια όπως και τα ρείθρα των δρόμων μοσχοβολούσαν μεθυστικά από τις αγριοβιολέτες (‘αβιόλες’ στα μυκονιάτικα). Χαίρομαι που δεν ανέβαλα μα μάζευα τα σπόρια και τα φύτευα στον κήπο μου όπου πλέον ανθίζουν κάθε Άνοιξη και καταφέρνουμε , λόγω ποτίσματος, να τις κρατάμε ανθισμένες ως αργά το καλοκαίρι.

Με τα χρόνια πέρασε οδοστρωτήρας και τα στενά δρομάκια διαπλατύνθηκαν για να περνούν τζιπάρες εκεί που ο νόμος επέβαλε να χωρά να περνά ένα γαϊδούρι με τα δυό καλάθια του. Αλλάζει ο κόσμος, δεν πειράζει  αυτό. Το επίπονο είναι η άγνοια, η έλλειψη σεβασμού για εκείνο που ήταν κι έφερε αυτά που έχουμε. Βλέπω, για παράδειγμα, να αγοράζονται και να φυτεύονται στα πεζοδρόμια κάτι ξενόφερτα μυστήρια πευκοειδή θαμνάκια εκεί που η εκπάγλου ομορφιάς αγριοβιολέτα μας μόνη αγωνίζεται να ριζωθεί στον τόπο της. Το ιδιαίτερο φύλλωμά της αντέχει το βοριά, η ποικιλία της δέχεται άλλα φυτά μαζί της καθώς μόλις τελειώσει η ανθοφορία της αφήνει χώρο στη μεγάλη κίτρινη και λευκοκίτρινη μαργαρίτα και την παπαρούνα ή στις σχισμές στη μυρωδάτη κάπαρη. Μα όχι, εμείς μάθαμε το ντόπιο να το τσαλαπατάμε και να επιθυμούμε το αγοραστό, το ξένο  κι ας μην αντέχει τον καιρό μας κι ας μην έχει ούτε ονόματα στον τόπο μας.

Μαζί με τη Φωφώ και με το Γιώργο λοιπόν που μου έκανα παρέα στο Vero ανεβάζω ένα χαιρετισμό στην ομορφιά: 

λίγες γενναίες βιολέτες που επιμένουν.

 

 __________________________________________________

Αβιόλα, αγριοβιολέτα

Malcolmia maritima, της οικογένειας των Brassicaceae (CRUCIFERAE)

‘Αγριο σκυλάκι’ ή γατάκι, είδος αγριομπίζελου αυτοφυές αναρριχητικό.
Λάθυρος το κλύμενον (Lathyrus clymenum). Οι σπόροι του χρησιμοποιούνται για την ετοιμασία της φάβας Σαντορίνης. Το φυτό καλλιεργείται στη νήσο Θήρα και πρόσφατα προστέθηκε στα προϊόντα με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για τα φυτά μας τα κυκλαδίτικα συμβουλεύομαι τα βιβλιαράκια του Γιώργου Σφήκα. Όμως πολύ ενδιαφέρουσα είναι η πραγματεία Τα φυτά της Σύρας του Γιώργου Π. Σαρλή  ο οποίος αναφέρεται στους δυτικούς φυσιοδίφες που μελέτησαν τις Κυκλάδες από παλιά, με το γνωστό μας De Tournefort (1700-1701) που «ερεύνησε βοτανικώς τις Κυκλάδες και την Κρήτη, συνέλεξε 1.300 περίπου νέα φυτικά είδη και δημοσίευσε τις έρευνές του στο δίτομο έργο του Relation d'un Voyage au Levant (1717)». 

Επίσης ο Σαρλής μιλά για τις καλλιέργειες της Σύρου, το κυκλαδίτικο κλίμα και τα εδάφη που σε κάποια σημεία «είναι αλατούχα, γεγονός που διαπιστώνεται από την παρουσία αυτοφυών αλίφιλων φυτικών ειδών που γνώρισα, μελέτησα και λάτρεψα:

 

«..Τέλος τα αλλούβια της Βάρης, της Ποσειδωνίας και του Φοίνικα είναι αλατούχα, γεγονός που διαπιστώνεται από την παρουσία αυτοφυών αλίφιλων φυτικών ειδών, όπως τα εξής: Arthrocnemum fruticosum, Suaeda maritima (αρμυρίκι), Matthiola tricuspidata, Spergularia marina, Cakile maritima, Malcolmia maritima (αγριοβιολέτα), Cichorium intybus (πικροράδικο), Limonium sinuatum (προβάσι), Plantago coronopus (περδικοπάτημα), Frankenia hirsuta, Vitex agnus-castus (λυγαριά), Eryngium maritimum (αγκαθιά), Hordeum murinum (σιταρόχορτο), Halimione portulacoides, Medicago litoralis, Lagurus ovatus (γατάκι), Crithmum maritimum (κρίταμο), Eryngium campestre (αγκαθιά), Pancratium maritimum (κρίνος της θάλασσας), Matthiola sinuata, Glaucium flavum (κίτρινη παπαρούνα), Polygonum maritimum (ασημόχορτο), Scirpus holoschoenus (βούρλο), Medicago marina (αρμυρήθρα του πελάγου), Atriplex hastata (αλιμιά) και Juncus maritimus (βούρλο)....»

 _______________________________________________

 Τα φυτά της Σύρας του Γιώργου Π. Σαρλή 

 https://www.apanomeria.org/wp-content/uploads/2016/08/t33_11.pdf