Θετική Ενέργεια για τη Β. Κορέα ― επιτέλους!

Μου διηγόταν κάποτε ένας πτωχός αρτίστ τα κόλπα επιβίωσης που τον είχαν φέρει στα σαλόνια της Ευρώπης από τη λάσπη της Βόρειας Καρολίνας στην οποία είχαν μοχθήσει οι σκλαβωμένοι του πρόγονοι.

Αξημέρωτα σηκωνόταν η οικογένεια να μαζέψει αγγούρια για να φτάσει ο πατέρας στην αγορά πριν το πρώτο φως όσο ακόμα στο ζύγι βάραινε η πάχνη της νύχτας. Παιδάκι με τα αγγούρια, το ξεκίνησε. Μεγάλος στα ταξίδια είχε βρει άλλα κόλπα όπως το να καταφθάνεις για επίσκεψη πάντα ώρα φαγητού ή αν, ο μη γένοιτο, συναντάς κυρία σε ακριβό μαγαζί και δεν γίνεται να αποφύγεις το λογαριασμό, μια είναι η λύση: Σκύβεις στο αυτί σα να εξομολογείσαι μυστικό λες στην κυρία 'Σήμερα. Έχω. Τα γενέθλιά μου'. Κι αμέσως όλοι στο μαγαζί θα πεταχτούν να σου τραγουδήσουν το 'Happy Birthday' και, με χειροκροτήματα, φιλιά και ευχές θα επιμείνουν να σε κεράσουν.

Στην Αμερική αυτά. Διότι στην Ευρώπη φευ ―και μάλιστα στο Ritz όπου μόλις το είχε δοκιμάσει― η κυρία παρήγγειλε, πάνω στα άλλα, και δυο ποτήρια πανάκριβη σαμπάνια για να του ευχηθεί ψιθυριστά σα να ήταν συνωμότες.

Ο λογαριασμός πλέον, στην κλίμακα της συμφοράς, είχε ανέβει πάνω από το επίπεδο 'πάει, θα μείνω άφραγκος' στο ιλιγγιώδες 'δεν έχω τόσα ούτε στο όνειρό μου' και πλησίαζε το 'με βλέπω να πλένω πιάτα' οπότε περίλυπος ο Αρτίστ αναγκάστηκε να καταφύγει στο 'ξέχασα το πορτοφόλι μου' που αποτελεί και το τελευταίο κόλπο, για χρήση μόνο όποτε σκόπευε να μην ξαναδεί τους συνδαιτυμόνες.

Η περιπέτειά του είχε γίνει αφορμή να γελάσουμε πολύ και να συζητάμε και πολλά παραδείγματα, για το έξω καρδιά, τη θετική στάση, των Αμερικανών σε αντίθεση με τον κυνισμό και την καχυποψία που έχουμε εμείς τα παιδιά του Παλιού Κόσμου που δεν πιάνουμε το τραγούδι μόλις κάποιος μας είπε ότι γιορτάζει ή παντρεύεται και που δε χωρίζουμε τις σκέψεις μας σε θετικές κι αρνητικές.

Διότι αυτά συνέβησαν πριν από δεκαετίες. Τότε που ακόμα η 'θετική σκέψη', η αποστολή 'θετικής ενέργειας' και οι θεωρίες περί 'τοξικών ανθρώπων' δεν είχαν περάσει τον Ατλαντικό ούτε ο Κοέλιο δεν είχε λανσαριστεί από τη Μαντόνα ως το non plus ultra της φιλοσοφίας. 'Χαζοαμερικάνοι' καγχάζαμε στην Ευρώπη μπροστά σε κάτι τέτοια σα να μην ξέραμε πως είμαστε 10 χρόνια πίσω κι ό,τι ακμάσει εκεί, θα έρθει εδώ να μας κυριέψει.

Να τι έρχεται λοιπόν. Σας φέρνω video κωμικό από αμερικάνικους δρόμους. 

Ενθουσιασμένος ρεπόρτερ ανακοινώνει σε περαστικούς:

―Η Βόρεια Κορέα γιορτάζει διότι μόλις κατάφερε να φτιάξει βόμβα υδρογόνου. Θέλετε να της πείτε κάτι;

Κι οι ερωτηθέντες με μάτια λαμπερά, με πλατιά αθώα χαμόγελα σα να τους ανακοίνωσαν νίκη στη Γιουροβίζιον, απαντούν: 

―Συγχαρητήρια Βόρεια Κορέα!

―Συγχαρητήρια, Καιρός ήταν!

Καθώς και τα κλασικά New Age μεταχριστιανικά cliché για το σύμπαν που συνωμότησε να αποκτήσει πυρηνικά ο Κιμ Γιονγκ Ουν  επειδή αν επιμένεις στο στόχο σου και δεν απελπίζεσαι όλα πάνε καλά, αφού, ως γνωστόν στους ηλιθίους της γης: Όλα –γίνονται- για- κάποιο-λόγο.

Το κωμικό video  δεν το ανεβάζω για να κοροϊδέψουμε τη βλακεία των ανθρώπων που απαντούν ταυτιζόμενοι συναισθηματικά με το συνομιλητή τους αντί με τη λογική να ζητήσουν εξηγήσεις. Το φέρνω σα μάθημα, μήπως και θυμηθούμε ότι μόνο ο κουτός τα ξέρει όλα ενώ μόνο ο έξυπνος ρωτά και παραδέχεται άγνοια διότι είναι σημάδι γνώσης το να ξέρεις πως δεν ξέρεις και πόσα δεν ξέρεις.

Χαρείτε το (είναι αγγλικά αλλά δεν τα χρειάζεστε):

https://youtu.be/33D3NOl0-ag

Η Ελλάδα ανήκει στην Κύπρο; I wish..

Γελάσατε που απαγόρευσαν να φωτογραφίζουμε την Ακρόπολη εκτός κι αν πληρώσουμε αντίτιμο;

Θυμώσατε που στην κατεστραμμένη Αίγυπτο, όπου τα αλογάκια που μετέφεραν τουρίστες πεθαίνουν από ασιτία πεταμένα στην Έρημο, σας απαγορεύουν να φωτογραφίσετε τις πυραμίδες;

Καλωσήρθατε στο μέλλον.

Διότι όσο τα θαυμάσια ΜΜΕ έδειχναν τα αιώνια η Ελλάδα στα μουλωχτά και δίχως να ερωτηθεί κανείς υπέγραψε στην Ιαπωνία το ACTA. Τη συναίνεση στην τρελή παράνομη λογοκρισία που αποπειράται να αλυσοδέσει το πνεύμα του 21^ου αιώνα.

Το video εξηγεί θαυμάσια τον παραλογισμό.

Εγώ μόνο θα προσθέσω πως η Κύπρος με φοινικική εξυπνάδα δεν υπέγραψε, όπως κι η Γερμανία. Μήπως αντί το η Κύπρος είναι ελληνική κάποια στιγμή θα ευχηθούμε η Ελλάδα να είναι Κυπριακή;

Χαρείτε το: 

(με ελληνικούς υποτίτλους)

εκτενέστερα 

η είδηση: ramnousia 

και στη Σελίδα μου για τους Anonymous

Δείτε επίσης και συνέντευξη του E-lawyer  αυτοπροσώπως.

για τις αντιδράσεις εκτός των Anonymous δείτε και τον Paolo Coelho που πριν λίγες μέρες στο blog του (και το twitter) λέει: 'Πειρατές του Κόσμου, ενωθείτε κι αντιγράψτε ό,τι  έχω γράψει!' (και εξηγεί γιατί)

η εικόνα (πάνω) από το ars technica όπου και πολλά άρθρα σχετικά με τις διαμαρτυρίες, τα επιχειρήματα κατά και άλλα πολλά 
η εικόνα (δεξιά) του marcoschreuder 

Ακτιβιστής στο twitter: αν η Κυβέρνησή σας υπέγραψε το #acta δίχως την άδειά σας θα έπρεπε να είχατε εξοργισθεί: έσπασε το Κοινωνικό Συμβόλαιο.

________________________________________________________

Ο Νόμος του Μέρφυ κι η γκαντεμιά του Σύμπαντος

―Αν πάρουμε μαζί μας ομπρέλα δε βρέχει, αν δεν την πάρουμε πιάνει μπόρα.

―Όσο καλύτερα ντυθείς τόσο χειρότερα περνάς.

―Όσο πιο σέξυ τα εσώρουχα σου τόσο χειρότερος ο εραστής της μιας νύχτας.
―Αν σου πέσει μια φέτα ψωμί, στο πάτωμα θα πέσει η πλευρά  με τη μαρμελάδα.

 ―Αν κάτι είναι πιθανό να στραβώσει, θα ―Αλλά κι αν κάτι δεν είναι πιθανό να στραβώσει, θα στραβώσει κι αυτό. Και μάλιστα εκεί που δεν το περιμένεις.

 ―Η τελειότερη οργάνωση παθαίνει τη χειρότερη ζημιά.

 ―Τα καλύτερα σχέδια να κάνεις, πάντα ένας μαλάκας θα σου τα χαλάσει.

Γιατί; Είναι ο Νόμος του Μέρφυ λέμε και προχωρούμε στην  επόμενη αναπάντεχη αναποδιά.

'Ολοι έχουμε τέτοια εμπειρία, γι αυτό ο Νόμος αυτός της Φύσεως έχει μελετηθεί πολύ. Στην αρχή από ορειβάτες και μηχανικούς, αργότερα σε πειράματα θερμοδυναμικής, Αεροπορίας κ.λ. Κι επειδή έχουν γραφτεί πολλά (με πολλές ανακρίβειες αλλά και χαριτωμένες σοφιστείες) εννοείται πως ακόμα κι ο ίδιος ο Μέρφυ αμφισβητείται.

Ο πρώτος που διατύπωσε γραπτώς τη σοφία πως "Αν Κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά" ήταν, το 1866, ο μαθηματικός Αύγουστος Ντε Μόργκαν σε άρθρο του για τα Παράδοξα. Από τότε έχουμε παραφρασμένο το ρητό σε διάφορες γλώσσες, εκδοχές κι εγκυκλοπαίδειες.

Προσωπικά προτιμώ το Μέρφυ μιά και ο Νόμος, καλώς ή κακώς, πήρε το όνομά του κι έγινε τέτοιος θρύλος που μια παιδική φίλη από τη Γαλλία κάποτε μου είπε πως Μέρφυ είναι το διαβολάκι που μας κάνει ζαβολιές, κάτι σαν καλικαντζαράκι δηλαδή.

Ο Εδουάρδος Μέρφυ, όμως, έκανε πειράματα για την Αεροπορία των ΗΠΑ και κάποτε (όταν αμφισβητήθηκε η πατρότης του ρητού) μάθαμε πως είχε μια προσωπική διαμάχη με ανώτερό του αξιωματικό (τον Dr John Stapp) ο οποίος αργότερα τη συνέχισε ερευνώντας την προέλευση του Νόμου και την αποτυχία ενός πειράματος που οδήγησε στην εκφορά του αξιώματος:

―Αν είναι να γίνει θα γίνει.

Αξίωμα διόλου αξιομνημόνευτο, μα μην ξεχνάμε πως έρχεται από το Δόκτορα  Στραπ, τον εχθρό.ότι ο πατέρας του είπε:

―Αν υπάρχει πάνω από ένας τρόπος να γίνει μιά δουλειά και αν ένας από αυτούς τους τρόπους οδηγεί σε καταστροφή, τότε κάποιος θα το κάνει με αυτό τον τρόπο.'

 Δηλαδή, για να μοιραστώ την πικράν  μου πείραν:

―Αν ντυθούμε τέλεια περνάμε άσχημα και γυρίζουμε σπίτι απογοητευμένοι, ενώ αν ντυθούμε πρόχειρα και με αδιαφορία κάπως θα γίνει και θα μας βρει το πρωί σε ξένα κρεβάτια ή παγκάκια με κουβέντες ζωντανές κι ατέλειωτες.

―Αν ποτίσω τη λεμονιά θα βρέξει όπως επίσης αν αμελήσω να διορθώσω τους υαλοκαθαριστήρες ή αν πάω το αυτοκίνητο για πλύσιμο.

―Αν όμως βάλω μπότες και αδιάβροχο θα βγει τέτοιος ήλιος που θα μοιάζω με τρελή.
Επειδή:

―Αν κάτι είναι πιθανό να πάει στραβά, θα πάει.

―Η τελειότερη οργάνωση παθαίνει τη χειρότερη ζημιά.

―Όσο καλύτερα τα σχέδιά μας τόσο πιθανότερο να εμφανιστεί ο μαλάκας που θα τα χαλάσει.

Διότι μήπως κι η Θεωρία των Μαύρων Κύκνων του λατρευτού μου Τάλεμπ δεν  είναι ο Μέρφιος Νόμος εφαρμοσμένος στη ζωή και την Οικονομία, αφού εξηγεί και προειδοποιεί (όπως ο Αριστοτέλης πριν από εκείνον) πως το μόνο πιθανό είναι το απολύτως απίθανο;

Πολλά λοιπόν τα παραδείγματα, γι αυτό εκτός των δικών μου σας φέρνω και λίγα αποστάγματα σοφίας μελετητών που ανέπτυξαν το Νόμο και κατέληξαν πως:

―Αν είναι πιθανόν να χαλάσουν πολλά, αυτό που θα χαλάσει είναι το πιο επικίνδυνο. 

―Το σύμπαν δεν αδιαφορεί για την εξυπνάδα μας: την εχθρεύεται. 

―Αν νομίζετε πως όλα πάνε καλά, κάτι σας διαφεύγει.

Όπως βλέπετε, κι αν ο Μέρφυ είναι ο γνωστότερος, δεν είναι λίγοι οι στοχαστές που μας πρόσφεραν γενναιόδωρα συλλογισμούς, ρητά και αξιώματα που ερμηνεύουν τα δυσνόητα της καθημερινότητάς μας. Σας μεταφέρω τα φώτα δύο εξ αυτών:

Αξίωμα του 'Αλλεν:

―Όταν όλα έχουν αποτύχει, ήρθε η ώρα να διαβάστε τις οδηγίες.

Νόμος του Γκάνερσεν:

―Οι πιθανότητες να μας συμβεί ένα γεγονός είναι αντιστρόφως ανάλογες της επιθυμίας μας γι αυτό.

Οι νόμοι αυτοί, θα παρατηρήσατε ότι έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με το Κοελικό περί συνωμοσίας σύμπαντος και ίσως κάποιος κάποτε γράψει μιά μεγάλη πραγματεία για να το αποδείξει. Ως τότε όμως θα το ακούμε από της γης τους πικραμένους και σας συστήνω νη μην αντικρούετε: έχει αποβεί σωτήριο στη μείωση αυτοκτονιών όσο και στον πλουτισμό του κυρίου Κοέλιο (δηλαδή έχει αποβεί χρήσιμο για τουλάχιστον έναν άνθρωπο επί γης). 

Κι ο κύριος Κοέλιο στο παιχνίδι της Αισιοδοξίας ως όπλο αντιμετώπισης της Γκαντεμιάς δεν είναι μόνος. Διότι επειδή είναι πολλά τα έργα που ερευνούν το Νόμο του Μέρφυ, τελευταία ανθεί και μιά άλλη αντι-μέρφια σειρά βιβλίων, με τίτλους όπως το 'Πώς να Νικήσετε το Νόμο του Μέρφυ; Με την Αισιοδοξία'.

Το πιστεύετε; Θεωρείτε πως το θυμικό αλλάζει το ριζικό; Αν ναι, κι αν φτάσατε ως εδώ, σας αφιερώνω τη γνωστή σκηνή, μήπως σας συνετίσει. Με ένα κλικ θα δείτε πως ακόμα και ανεβαίνοντας στο Γολγοθά το παν είναι να 'Κοιτάτε τη Λαμπρή Πλευρά της Ζωής' διότι, όπως λέει και το άλλο που πιστεύω εκτιμάτε 'ό,τι σας σκοτώνει σας κάνει πιο δυνατό' (ή κάπως έτσι).

Μαζί με το ταγούδι σας δίνω και τον ίδιο το Νόμο γραμμένο από τον Joel Pel του πανεπιστημίου of Brittish Columbia ο οποίος ισχυρίζεται ότι βρήκε τη φόρμουλα υπολογισμού της γκαντεμιάς μας ώστε π.χ. να ξέρουμε πότε έχουμε την τύχη να βρεθούμε στο 1% των πιθανοτήτων να μας πέσει η φρυγανιά με το βούτυρο προς το ταβάνι κι όχι προς το χαλί [http://people.howstuffworks.com/murphys-law4.htm]

http://people.howstuffworks.com/murphys-law4.htm

Enjoy :

____________________

Ιαπωνία: Η Φύση εχθρός που "μάς μαθαίνει τι σημαίνει λύπη"

Turner: Χιονοθύελλα                                             

In a mountain village

at autumn’s end—

that’s where you learn

what sadness means

in the blast of the wintry wind.  

(Saigyo, XII Century)                 Σ' ένα ορεινό χωριό

                                                   τέλος Φθινοπώρου-

                                                   εκεί μαθαίνεις 



                                                   λύπη τι σημαίνει

                                                   με τη ριπή του χειμωνιάτικου αέρα._____

 Μεταφράζω τους στίχους του Ιάπωνα Βουδιστή μοναχού του 12ου αιώνα που σήμερα έβαλε ο Πάολο Κοέλιο  (ο γνωστός από τον "Αλχημιστή") στο blog του κάτω από ένα ταινιάκι με εικόνες από το τσουνάμι που χτύπησε χθες τις ακτές της Ιαπωνίας και μάς κόλλησε άφωνους μπροστά στις οθόνες μας. Οι ζωές που χάθηκαν; Η έκρηξη του πυρηνικού σταθμού σε μιά χώρα ακόμα πληγωμένη από τις ατομικές βόμβες τής Χιροσίμα και του Ναγκασάκι; Η μετατόπιση του άξονα τής γης που, σε μη Φυσικούς σαν εμένα, ακούγεται σα θανατική καταδίκη; 

 Δεν είναι άσχετο το ποίημα του καιρού και της λύπης, της λύπης γιά τον καιρό, του καιρού της λύπης. Στην άλλη πλευρά τής γης, έγινε αισθητό το φτερούγισμα της πεταλούδας όταν σε ένα άλλο νησί, σε μιά κλειστή θάλασσα το διάβαζα σήμερα καθισμένη στον κήπο μου με ρούχα καλοκαιρινά και τα πουλιά της Άνοιξης να καθαρίζουν την περσινή φωλιά τιτιβίζοντας στην πέργκολα πάνω από το κεφάλι μου. Εδώ, στην ίδια αυλή που πριν δυό μέρες χιόνιζε κι άπλωνα μήλο και ψίχουλα γιά αυτά τα ίδια πουλιά που εξαφανισμένα  στην απόλυτη ησυχία τού χιονιού πίστευα πως θα τα έβρισκα στην παλιά φωλιά νεκρά από το κρύο.

_______________________________

τι έκανε το "Little Boy" 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

Paulo Coelho, blog, "The blast of the wintry wind"

                Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης λόγω τού Fukushima

  Χιροσίμα (η βόμβα με το όνομα The Little Boy)

            Χιροσίμα και Ναγκασάκι (φωτοφραφίες)   

           σήμερα:   Η Φύση, από ελικόπτερο

                        Τα έργα του ανθρώπου καρυδότσουφλα

                        Η φωτιά

 "Hiroshima, mon amour",ταινία του Αλαίν Ρεναί σε σενάριο της Μαργκερίτ Ντυρά

Κι ας αγνοήσουμε Θεωρίες συνωμοσίας, ιεροκύρηκες που βλέπουν το χέρι του Θεού που "ξέρει πού τα ρίχνει" (όπως μου είπαν κι εύχομαι να μη σας πουν). 

Michelangelo : Ο Κατακλυσμός

________________________________________________________________________________________