'ΤΑ ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ' για τις μουσικές της Σαλονίκης -- απόψε στην Αθήνα

 

    Απόψε στις 10:00μμ, στην Αθήνα θα προβληθεί το  'ΤΑ ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ', 

ένα ντοκιμαντέρ 'για τις μουσικές της Σαλονίκης' του Δήμου Βοσινάκη, φίλου που εκτιμώ πολύ.
Συστήνω.

https://www.youtube.com/watch?v=rdAnoTounas

Πρόγραμμα Προβολών

Παρασκευή 28 Μαρτίου είναι η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ στην Αθήνα για το 2025 στον Κινηματογράφος Μικρόκοσμος / Mikrokosmos Cinema (Λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 106, Κουκάκι - 200 μέτρα από το σταθμό του μετρό Συγγρού-Φιξ). Θερμή παράκληση προς όσες/όσους ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν τα Ντεσιμπέλ του Λευκού Πύργου να προμηθευτούν τα εισιτήριά τους από τώρα και να ΜΗΝ το αφήσουν για τελευταία στιγμή (link στο πρώτο σχόλιο). Τιμή εισιτηρίου 5 ευρώ, ώρα έναρξης 22:00.

-)Σάββατο 12 Απριλίου είναι η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Αμβούργο της Γερμανίας. Η προβολή διοργανώνεται υπό την αιγίδα της κινηματογραφικής λέσχης Theatrikon Αμβούργου και θα γίνει στο Schule Rothestraße (περίπου 15 λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό Altona). Εισιτήρια υπάρχουν στο DenkBar Cafe, Fruchtallee 114 (danke Vasilis Migkoulis). Τιμή εισιτηρίου 7 ευρώ, ώρα έναρξης 20:00.

Διάρκεια ντοκιμαντέρ 107 λεπτά

Μετά τις προβολές θα ακολουθήσει Q & A με τον Δήμος Βοσινάκης Dimos Vosinakis

Οι προβολές θα γίνουν με αγγλικούς υπότιτλους

Οι αφίσες είναι του Σάββα ThePack Αμπατζίδη

https://www.instagram.com/ta_db_tou_leukou_pyrgou 
https://www.facebook.com/events/9626439637421480

https://www.athinorama.gr/cinema/movie/ta_ntesimpel_tou_leukou_purgou-10085427

#cinema #αθηνα #hamburg #ντοκιμαντέρ #μουσικη #greekmusic

Τα ‘ΠΑΡΚΑ’ του Δήμου Βοσινάκη

Τα ‘ΠΑΡΚΑ’ του Δήμου Βοσινάκη είναι ένα από τα χαριτωμένα βιβλία τα καλογραμμένα με όρεξη που τις πάμπολλες πληροφορίες που μάς δίνουν κι όλη την έρευνα που χρειάστηκε πριν γραφτούν, τα φέρουν ελαφρά σαν ανοιξιάτικη βροχή κάτω από φυλλώματα.

Ένα βιβλίο γι’ αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Τα Πάρκα.  «Τα αντικαταθλιπτικά των πόλεων» που θροΐζουν και μοσχοβολούν μα δε γυρνούν την πλάτη στον ανθρώπινο μόχθο και το όραμα. Αυτούς τους χώρους πράσινου μέσα στις πόλεις που πρωτοεφηύραμε στο Μεσαίωνα και εξελίξαμε σε τόπους περισυλλογής και γαλήνης, για να παραδινόμαστε σε χρώματα και μυρωδιές σαγηνευμένοι από «την απίστευτη ικανότητα της Φύσης να αποπλανεί τον άνθρωπο».

Περπατάμε στην Αθήνα (Εθνικός Κήπος), Λονδίνο (Hyde Park), Μελβούρνη (Fitzroy Gardens), Μόναχο (Αγγλικός ~Κήπος), Νησιά Ογκασαβάρα (OgasawaraNational Park), Παρίσι (Κήπος του Λουξεμβούργου), Ρώμη (Βίλα Μποργκέζε), Σαντιάγκο (Metropolitan Park), Στοκχόλμη (Εθνικό Βασιλικό Πάρκο) ως στο τέλος, το πάρκο  Γκέζι της Κωνσταντινούπολης, πασίγνωστο πια αφότου έγινε αφορμή εξέγερσης πριν λίγα χρόνια. 

«Μπορεί ένα μικρό πάρκο που περνάει απαρατήρητο στην καρδιά μιας τεράστιας πόλης να βγάλει στο δρόμο χιλιάδες διαδηλωτές που θα φτάσουν στο σημείο να συγκρουστούν με τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας για να το υπερασπιστούν;» Να που ναι «Η προστασία των πάρκων είναι παλιά ιστορία».

 

Συστήνω βέβαια. Και επειδή το βιβλίο είναι απολαυστικό αλλά και γιατί πιάνει ένα θέμα σημαντικό και ασυνήθιστο εξετάζοντας το από πολλές πλευρές διότι τα πάρκα, εκτός από τόπους ανάπαυλας και περισυλλογής είναι και προϋπόθεση της βιώσιμης κοινότητας του μέλλοντος».

_________________________________________________________________________

Η μόδα του μοναχικού θανάτου #Αokigahara #Kodokushi

Το δάσος Aokigahara,  (青木ヶ原), γνωστό και ως Θάλασσα Δένδρων ομομάζεται και Δάσος της Αυτοκτονίας διότι έχει γίνει δημοφιλής προορισμός αυτοχείρων. Σε κάποια σημεία είναι πολύ πυκνό κι η σύσταση του εδάφους από πορώδη λάβα από την έκρησξη του όρους Φούτζι το 864, απορροφά τους ήχους δίνοντας στον επισκέπτη μια μοναδική αίσθηση μοναξιάς. Κατά την ιαπωνική μυθολογία κατοικείται από yūrei, φαντάσματα νεκρών. Έχει πολλούς επισκέπτες, σχολικές εκδρομές και γκρούπ αλλά στην είσοδο έχουν τοποθετηθεί ταμπέλες για να αποτρέπουν επίδοξους αυτόχειρες.

Οι αρχές πλέον δε δημοσιεύουν αριθμό θανάτων προσπαθώντας να αποτρέψουν νέες αυτοκτονίες αλλά ταινίες και λογοτεχνία δε βοηθάνε.

H φήμη του ως ιδανικός τόπος θανάτου συχνά  αποδίδεται στο μυθιστόρημα Nami no Tō του Seichō Matsumotoπου κυκλοφόρησε το 1961,όμως από το 19^οαιώνα ήταν τόπος 'ubasute' αφού το δάσος θεωρείται στοιχειωμένο από τα 'yūrei' εκείνων που αφέθηκαν εκεί για να πεθάνουν. 

Δήμος Βοσινάκης

KODOKUSHI: ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΑΠΩΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΙΡΙ

Kodokushi (孤独死) or lonely death refers to a Japanese phenomenon of people dying alone and remaining undiscovered for a long period of time. The phenomenon was first described in the 1980s. Kodokushi has become an increasing problem in Japan, attributed to economic troubles and Japan's increasingly elderly population
η

Ένα πρόσφατο άρθρο της Μαριάνθης Πελεβάνη στο tvxs.gr για την Ιαπωνία, που συσχέτιζε με επιτυχία τους θανάτους της μοναξιάς με την αυξανόμενη εγκληματικότητα των γέρων που προτιμάνε τις Ιαπωνέζικες φυλακές από το "Kodokushi", ανέφερε: "Υπάρχουν χιλιάδες kodokushi κάθε χρόνο...Οι άνθρωποι πεθαίνουν τελείως μόνοι και παραμένουν για αρκετό καιρό χωρίς κάποιος να τους ανακαλύψει. Άνθρωποι που βρέθηκαν στο περιθώριο, χωρίς φίλους ή συγγενείς, με λίγα ή καθόλου χρήματα". Το υψηλό προσδόκιμο ζωής κουβαλάει μεγάλα βάσανα, ειδικά όταν πηγαίνει πακέτο με τη μείωση των γεννήσεων.

Η Ιαπωνία είναι ίσως η πιο γηρασμένη χώρα αφού παραπάνω από το 1/4 των 128 εκ. κατοίκων της είναι άνω των 65 ετών. Ο μοντέρνος τρόπος ζωής που ενισχύει την ατομικότητα εις βάρος της κοινωνικότητας, η πρόωρη συνταξιοδότηση, η ανυπαρξία ουσιαστικών επαφών με φίλους, εραστές, συγγενείς (και γενικά γνωστούς) σε συνδυασμό με τις βαρβάτες κρατικές περικοπές στις συντάξεις οδηγούν μοιραία στην άνοδο του "Kodokushi".

Κάπου εδώ, ας ριψοκινδυνέψω μία πρόβλεψη. Υπάρχει ένα ζήτημα παγκοσμίως με τις συντάξεις και αυτό το ζήτημα θα είναι το πιο καυτό θέμα συζήτησης των επόμενων χρόνων. Τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα, το προσδόκιμο ζωής μεγαλώνει σε αρκετές περιοχές και οι εξουσιαστές πρέπει να πουν στους λαούς μία εξαιρετικά δυσάρεστη αλήθεια. Μιλάω για μία παγκόσμια πραγματικότητα που δεν αφορά μόνο την Ιαπωνία. Για παράδειγμα, ας δούμε τι γίνεται στην Ελλάδα.

Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα βυθίζονται. 587.924 εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης λαμβάνουν ως μέσο μισθό 393,79 ευρώ μεικτά. Τι μας λέει αυτό το στατιστικό; Οσες μαλακίες και αν ξεστομίζουν οι υπερασπιστές των πολιτικών ακραίας λιτότητας, η αλήθεια είναι μία και μοναδική. Αργά ή γρήγορα, οι μισθοί των 300 και 400 ευρώ θα φέρουν νομοτελειακά και τις αντίστοιχες συντάξεις.  Άνθρωποι ηλικίας 65-85 ετών θα πρέπει να ζήσουν με συντάξεις των 300 και 400 ευρώ.

Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια για την πληρωμή της σύνταξης ενός συνταξιούχου να αρκούσαν οι εισφορές από τέσσερις εργαζομένους, τώρα όμως θα πρέπει να πληρώνουν δέκα εργαζόμενοι για μια σύνταξη! Οι λόγοι είναι γνωστοί σε όλους μας. Η φυγή 500 χιλιάδων Ελλήνων στο εξωτερικό λόγω της εξωφρενικής ανεργίας, η συρρίκνωση των εισοδημάτων από την απασχόληση και η μνημονιακή/νεοφιλελέ επικράτηση των ευέλικτων μορφών εργασίας. Στην Ιαπωνία, η κυβερνητική κατεύθυνση χαράχτηκε με κάθε επισημότητα τον Ιανουάριο του 2013 με τον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών Taro Aso να δηλώνει "The problem won't be solved unless you let them hurry up and die. I would wake up feeling increasingly bad knowing that (treatment) was all being paid for by the government".

Σε απλά ελληνικά ο κύριος Άσο δήλωνε τότε "Το πρόβλημα δεν θα λυθεί εκτός και αν τους αφήσεις να βιαστούν να πεθάνουν. Εγώ θα ένιωθα πολύ άσχημα γνωρίζοντας ότι για την νοσηλεία μου πληρώνει η κυβέρνηση". Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος, αλλά έχω την αίσθηση πως τέτοιες δηλώσεις θα ακουστούν πολύ σύντομα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στην Αμερική, όπου ο Τραμπ πρόλαβε να δείξει τις προθέσεις του για τον άμεσο περιορισμό στις δημόσιες δαπάνες. Όσο για την Ιαπωνία; Αν οι μόνες θανατικές επιλογές που έχεις είναι το τιμητικό χαρακίρι και το μίζερο κοντοκούσι, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναβγουν τα κοφτερά σπαθιά απο τις θήκες τους...   

―Θάλασσα από δένδρα -The Sea of Trees (2015) του Gus Van Sant http://www.imdb.com/title/tt3450900/

―The Forest (2016 )

 του Jason Zada  2016 πήρε κακές κριτικές μα έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Η ιστορία μιας γυναίκας που ταξιδεύει στο δάσος Aokigahara  για να πεθάνει.

― KODOKUSHI: ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΑΠΩΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΙΡΙ

https://dimosvosinakis.blogspot.gr/2017/11/kodokushi.html

Με τον Ηρώδη θα ήμασταν; #moria #Χριστούγεννα (μεγάλη συλλογή)

#opentheislands  #Moria  #refugeecrisis #Χριστούγεννα

«Σήμερα άκουσα ένα πρόσφυγα τούτο:... μαγαζιά, πόρτες, παράθυρα, σπίτια, τα πάντα έκλεισαν μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι, το μωρό έξι μέρες να τραφεί, έκλαιγε, χαλούσε τον κόσμο... Ο πατέρας μού διηγείται: 'Τι να κάνω; Έφτυσα τότε στο στόμα του παιδιού για να το ξεδιψάσω.»

Από τη Συρία, τώρα; Όχι, από τη Σμύρνη, τότε. Ημερολόγιο του Σεφέρη, 1928.

Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ ή Μικρά Ασία, ή Βηθλεέμ πριν δυο χιλιετηρίδες, διαφορά δε βλέπω. Πάντα ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος είναι, οι κυνηγημένοι, οι ξεσπιτωμένοι γίνονται θύματά μας των βολεμένων που ανάβουμε το τζάκι μας κι απολαμβάνουμε τη θαλπωρή με τη βροχή στα τζάμια την ίδια στιγμή που αβοήθητοι στη Μόρια οι πρόσφυγες παλεύουν με τις λάσπες.

Τι κάνουμε; Πώς επιτρέπουμε να υπάρχει η Μόρια; Πού πήγαν τα χρήματα που παίρνει η Ελλάδα για να βοηθήσει;

Φέρνω εικόνες, videos με τις αηδιαστικές συνθήκες, σκίτσα, συνεντεύξεις, δήλωση παίχτη ριάλιτυ, ποστ κυριών, γενικεύσεις ούγκανων περί dna (i.e. 'ανατολίτες, στο dna τους η κλεψιά'), 

φέρνω την αγωνία για το βρετανικό πολιτισμό του Ανδρέα Ανδριανόπουλου που είδε, λέει, στο 'Λονδονιστάν' ανθρώπους που δεν ενέκρινε το ντύσιμό τους οι οποίοι μάλιστα χειρονομούν ΄έκδηλα αντιβρετανικά' και τολμούν να μιλούν σε γλώσσες που αυτός ο  μέγας Έλλην διανοητής δεν αναγνωρίζει, 

φέρνω και Banksy της Παλαιστίνης 

και, λόγω των ημερών,

το φτωχό μαραγκό με την ετοιμόγενη γυναίκα του στο γαϊδουράκι μπροστά στο τείχος του Ισραήλ. 

Πολλά κι ανάκατα μα όχι άσχετα μεταξύ τους για να το καταλάβουμε ότι όσο υπάρχει η Μόρια, ό,τι κι αν λέμε, εμείς στην πράξη συνταχθήκαμε με τον Ηρώδη.

Άντζελα Κροκίδη

20 Δεκεμβρίου στις 8:45 μ.μ. · Corfu, Ionian Islands · 

Ναι μέσα σε ζεστές κουβέρτες και ναι, αντί για κούνια Mothercare κοιμάται μέσα σε ένα πλαστικό καφάσι, ιδανικό κρεβατάκι για το μέγεθός του (υπόψιν ότι στα βρέφη αρέσει το αίσθημα του στενού χώρου, τα ηρεμεί).
Σε στρατόπεδο μεταναστών έχει τραβηχτεί η φωτογραφία, όχι σε κανένα παλάτι, ούτε καν σε σπίτι, οπότε τηρουμένων των αναλογιών, που στο διάολο είναι το πρόβλημα για το συγκεκριμένο μωρό; Αν είχε γεννηθεί δηλαδή στη χώρα του θα ήταν ξαπλωμένο σε Mothercare προίκα μωρού;;
Το πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι στην υπόλοιπη κατάσταση στη Μόρια και όχι στο καφάσι. Η βία, η εκπόρνευση, τα ναρκωτικά.
Και η παρομοίωση με το Χριστό στη φάτνη είναι ένα απόλυτα γελοίο επιχείρημα που προσπαθεί να προκαλέσει το αίσθημα της ενοχής, ότι τι δηλαδή, κάποιος είναι Ηρώδης; Αν υπάρχει τέτοιος, δεν είμαι εγώ, ας πάνε στον Τσίπρα, το Μουζάλα και την Τασία να ζητήσουν το λογαριασμό.

Thanos Trianda

Μια βασική προσταγή είχε ο χριστιανισμός κι ακόμα οι χριστιανοί δεν έχουν καταλάβει την απάντηση στο ερώτημα:
"και ποιος είναι ο πλησίον;"

Δήμος Βοσινάκης

Η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι μία ιστορία μετακινήσεων. Ας μην το ξεχνάμε αυτές τις "Άγιες" μέρες. Στο χτες, στο σήμερα και στο αύριο. Μετακινήσεων εξαιτίας του κλίματος, των πολέμων, της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης. Ταξιδεύοντας οι άνθρωποι έγιναν άνθρωποι, φεύγοντας από την κοιτίδα της Αφρικής και πηγαίνοντας σε άλλες ηπείρους, όπου χάθηκαν για αιώνες, για να ξαναβρεθούν στο επίκεντρο των ιστορικών καιρών.

Η παρουσία του ανθρώπου στον πλανήτη είναι μία περιπέτεια γεμάτη ταξίδια. Για αυτό κάθε ταξίδι σου προκαλεί ενστικτωδώς ένα φυσικό ενδιαφέρον και προσφέρει γνώση και εμπειρία. Κάθε ταξιδι είναι πάντα δοκιμασία και εμπειρία, αλλαγή και εξέλιξη, γνωριμία και εμβάθυνση. Η περιπλάνηση του ταξιδιού είναι η περιπλάνηση της άναρχης ανθρώπινης ψυχής που ψάχνει χάρτες για να εξοριστεί, να δοκιμαστεί και να ψάξει να ταιριάξει σε νέα μέρη.

MSF Sea‏ @MSF_Sea Dec 21

Every day our doctors in #Lesvos treat children with fever or respiratory tract infections and they have to send them back to their summer tents in #Moria. This situation is unbearable, #opentheislands!

Oι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δηλώνουν την κατάσταση «αφόρητη» και ζητούν #opentheislands!  (ανοίξτε_τα_νησιά)

MSF Sea‏  Dec 19

There are more than 500 #people on the waiting list of our mental health clinic in #Lesvos. @MSF just cannot respond alone to the needs produced by trapping these people in #Moria. We call on the Greek authorities to increase medical care and #opentheislands!

Πανω από 500 άνθρωποι στη λίστα αναμονής ψυχικής υγείας στην κλινική των Γιατρών χωτρίς σύνορα στη Λέσβο.Δεν καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε στα προβλήματα που γενιο΄τνται παγιδεύοντας αυτούς τους ανθρώπους, λένε οι Γιατροί. Ζητάμε από το ελληνικό κράτος να αυξήσει την ιατρική φροντίδα. Και να #ανοίξει_τα_νησια.

Σύνταγμα Της Ελλάδος

Σαμίρα, Σύρια μητέρα σε καταυλισμό προσφύγων 

με το γιό της Αμπάς. Ιορδανία.

Syrian refugee Samira, tends to her two-year-old son Abbas, at their tent in an informal tented settlement in Jordan. Photo by @mmuheisen#everydayrefugees #muhammedmuheisen.

EXCLUSIVE footage from inside #Moria #refugee camp, where filming is officially prohibited. On #MigrantsDay we look at inhumane conditions. Full coverage @dwnews pic.twitter.com/WOvHdv3SRd

— Oliver Sallet (@OliverSallet) December 18, 2017

cnn

 Σοβαρά επεισόδια

 σημειώθηκαν αργά το βράδυ της Τρίτης στον καταυλισμό της Μόριας στη Μυτιλήνη, με Άραβες, Αφγανούς και Ιρακινούς μετανάστες να συγκρούονται βίαια μεταξύ τους και να ανάβουν φωτιές μέσα στο camp.

Πληροφορίες κάνουν λόγο για τραυματίες αλλά μέχρι τα ξημερώματα της Τετάρτης δεν είχε γίνει γνωστός ο αριθμός των ανθρώπων που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο του νησιού. 

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, μέσα στον καταυλισμό εισήλθαν δυνάμεις της μονάδας αποκατάστασης της τάξης.

-->

Παρότι πληροφορίες ανέφεραν ότι στην αρχή οι πρόσφυγες δεν άφηναν τους πυροσβέστες να εισέλθουν στο χώρο, η υπηρεσία επιβεβαιώνει ότι τελικώς οι δυνάμεις της προχώρησαν σε κατάσβεση.

https://vimeo.com/248317702
Moria Refugee Camp, Lesvos, Greece from Janine Queenin on Vimeo.

Ραδιοφωνική συνέντευξη στη Νόνη Καραγιάννη στον Αθήνα 984 (Μεταναστευτικό-3/3):

"Όπως πάντα, δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Γιατί αν σκεφτούμε ότι η πρώτη ευρωπαϊκή απάντηση δόθηκε το καλοκαίρι του 2015, τώρα έχουμε περάσει το καλοκαίρι του 2017 και υπάρχουν τεράστια κονδύλια τα οποία δεν έχουν ακόμη απορροφηθεί. Αν είχαμε, λοιπόν, ένα σχέδιο δράσης, όπως θα έπρεπε, θα είχαμε πολλαπλασιάσει και θα είχαμε δώσει και υλικά μέσα στις επιτροπές ασύλου ώστε να επιταχυνθούν οι επιστροφές στην Τουρκία. Γιατί οι υπάρχουσες δρουν με πάρα πολλή πίεση, αλλά δεν επαρκούν για την αποσυμφόρηση των νησιών.

Είναι απαράδεκτο λόγω ανικανότητας να πρέπει δήθεν να διαλέξουμε μεταξύ του να πεθάνουν οι άνθρωποι στο χιόνι ή να σπάσουμε την συμφωνία με την Τουρκία που κρατάει το δρόμο της ανατολικής Μεσογείου ουσιαστικά κλειστό. Χωρίς να διώχνουμε πρόσφυγες, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας, κρατάμε το δρόμο κλειστό. Αν μεταφέρουμε αυτόματα στην ηπειρωτική χώρα τους πρόσφυγες δεν υπάρχει πια η συμφωνία, δεν υπάρχει ο κλειστός δρόμος, η Ελλάδα ξαναγίνεται μαγνήτης. Και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μετεγκατάσταση, άρα θα μείνουν όλοι στην Ελλάδα. Δεν γίνεται, δεν πρέπει να φτάνουμε σε αυτό το σημείο. Εφόσον οι άνθρωποι κινδυνεύουν, να ανοίξουμε όλα τα ξενοδοχεία, να βάλουμε τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού ή της επιβατικής Ναυτιλίας. Να μην έχουμε κανένα θύμα όπως πέρσι. Αλλά μην κάνουμε την αδυναμία μας επιχείρημα για να τινάξουμε στον αέρα τη συμφωνία που κρατάει τα σύνορα στη θέση τους. Κανένας θάνατος λοιπόν, δεν υπάρχει δικαιολογία για το ελληνικό κράτος."

https://vimeo.com/226277179

More exclusive footage from inside #Moria #refugee camp. Greek police wants to keep these conditions secret. We filmed with a hidden camera. Full report @dwnews #MigrantsDay #Refugeesgr pic.twitter.com/HhvbnoFOmh

— Oliver Sallet (@OliverSallet) December 18, 2017