Statement of a Group of Associations on Subjecting Detainees to Drug Tests/ english +arabic

 #انفجار_المرفأ #BeirutBlast #Beirut #Lebanon-  #بيروت

in english and in arabic 

Beirut August 10, 2020

Statement of a Group of Associations on Subjecting Detainees to Drug Tests

 After the horrible disaster that afflicted Lebanon, a number of  associations and institutions working in the field of prevention, treatment, psychiatry, rehabilitation and harm reduction send the families and friends of the victims of the Beirut massacre their warmest condolences and feelings of sympathy for their loss, and wish those injured and wounded a speedy recovery.

Following the civil movements and protests that took place in Beirut on August 8th and 9that Martyrs' Square and around the Parliament, Internal Security Forces (ISF) announced, in a statement, that a group of men and women were arrested and subjected to drug tests.   Therefore, the undersigned group of associations issued the following statement:

1.      Associations categorically reject illegal practices that contribute to further marginalization and stigmatization of young men and women, their families and their communities.

2.      Subjecting detainees to these tests is a violation of international conventions, human rights, principles of public health and the right to privacy, and a violation of public and personal freedoms.

3.      Subjecting detainees to these tests is a flagrant violation of the "Patient Rights and Informed Consent" law, mainly article 6, which states that "no medical work may be performed, nor any treatment may be applied without the prior consent of the concerned person."

4.      The decision to subject detainees to these tests, even if it comes directly from the Public Prosecutor, is without legal justification or suspicion of their drug use.

Therefore,

We call on the Lebanese judiciary and in particular the Public Prosecution, to:

·        Adhere to the universal declaration of human rights, which protects the right to life without compromising human dignity and violating rights;

·        Respect the Lebanese constitution, which guarantees the right of Lebanese citizens of freedom of expression;

·        Abide by the Lebanese law, especially article 6 of the “Patient Rights and Informed Consent” law.

·          Implement the Lebanese Drug Law No. 673/1998 which preserves the principle of "Treatment as an Alternative to Prosecution" in drug cases, especially since the “Inter-Ministerial Substance Use Response Strategy for Lebanon 2016-2021" stipulates in Article 1.3.2 that "Laws should be reviewed towards the decriminalization of drug use.

Finally, we believe that laws were made to protect and serve people and that law enforcement must reinforce this principle, not violate rights, increase marginalization and stigmatization. Hence, we reiterate our rejection of any measure or practice that violates human rights.

Signed Associations:

- Middle East and North Africa Network Harm Reduction Association - MENAHRA

- Skoun- Lebanese Drug Addiction Center

- SIDC – Soins Infirmiers et Développement Communautaire

- L'Escale Center for Harm Reduction and Drug Treatment

- Association Justice and Mercy - AJEM

- Civil Council Against Addiction (CCAA) - Saida

- Tajamoh – Saida

- Legal Agenda

- Nesruto Association – Prison Fellowship Lebanon

- Lebanese Psychiatrists Association

- Jeunesse Contre La Drougue - JCD

- Lebanese Psychological Association

_________________________________________________

بيروت، في 10 آب 2020

بيان مجموعة من الجمعيات حول إخضاع الموقوفين لفحوصات مخدرات

بعد هول الكارثة التي أصابت لبنان، تتقدم الجمعيات والمؤسّسات العاملة في مجال الوقاية والعلاج والتأهيل والحد من مخاطر استخدام المخدرات والطب النفسي من عائلات وأصدقاء ضحايا مجزرة بيروت بأحر التعازي ومشاعر المواساة لخسارتهم، وتتمنّى الشفاء العاجل للجرحى والمصابين. 

بعد التحركات والاحتجاجات الشعبية التي حصلت في بيروت بتاريخ 8 و9 آب في محيط ساحة الشهداء ومجلس النواب، والتوقيفات التي أعقبتهما وإعلان قوى الأمن الداخلي، في بيانٍ لها، إخضاع كافة الموقوفين إلى فحوصات مُخدرات، وهي ليست المرة الأولى، تداعت مجموعة من الجمعيات الموقعة أدناه وأصدرت البيان التالي:

أولاً، ترفض الجمعيات رفضًا قاطعًا الممارسات غير القانونية التي تُساهم في التهميش والوصم، عن غير حق، لمجموعات من الشباب والشابات وعائلاتهم ومجتمعاتهم.

ثانيًا، إن إخضاع الموقوفين لهذه الفحوصات هو انتهاك للمعاهدات الدولية ، لحقوق الإنسان ، لمبادىء الصّحة العامة والحق بالخصوصية وانتهاك للحريّات العامّة والشّخصيّة.

ثالثًا، إن إخضاع الموقوفين لهذه الفحوصات هو انتهاك فاضح لقانون "حقوق المرضى والموافقة المستنيرة" لا سيما المادة 6 منه والتي تنصّ على أنه "لا يجوز القيام بأي عمل طبي، ولا تطبيق أي علاج من دون موافقة الشخص المعني المسبقة".

رابعًا، إن قرار إخضاع الموقوفين لهذه الفحوصات، وإن جاء من النيابات العامة التمييزية مباشرةً، هو دون مسوّغ قانوني أو شبهة على استخدامهم للمخدرات.

 لذلك،

ندعو القضاء اللبناني، وبالأخص النيابة العامة التمييزية إلى:

-       الإلتزام بالمبادىء العالمية لحقوق الإنسان والتي تكرّس الحق في الحياة دون التعرّض للكرامة الإنسانية وانتهاك الحقوق؛

-       احترام الدستور اللبناني الذي يضمن حق المواطنين اللبنانيين في التعبير عن آرائهم؛

-  الإلتزام بالقانون اللبناني، خاصة المادة 6 من قانون حقوق المرضى والموافقة المستنير

-   تطبيق قانون المخدرات اللبناني رقم /1998 673 والذي يكرّس مبدأ "العلاج كبديل من العقاب" في قضايا المخدرات، خاصةً وأنّ "الاستراتيجة المشتركة بين الوزارات لمكافحة المخدرات والإدمان في لبنان 2016-2021" تنصّ في مادتها 1.3.2 على "مراجعـة القوانيـن بحيـث يتـم إلغـاء تجريـم اسـتخدام المـواد غيـر المشـروعة بمـا يتماشـى مـع المعاهـدات الدوليـة ومبـادئ الصحـة العامـة".

 أخيرًا، نحن نؤمن بأن القوانين وُضعت لحماية الإنسان وخدمته وأن على آليات إنفاذ القانون تكريس هذا المبدأ لا انتهاك الحقوق وزيادة التهميش والوصم. من هنا، نكرّر رفضنا لأي إجراء أو ممارسة تنتهك حقوق الإنسان.

 الجمعيات الموقّعة:

-       شبكة الشرق الأوسط وشمال افريقيا للحد من مخاطر استخدام المخدرات – مينارة

-       سكون – المركز اللبناني للإدمان

-       جمعية العناية الصحية ( SIDC) – مركز إسكال للحد من المخاطر والعلاج من المخدرات

-       جمعية عدل ورحمة – AJEM

-       المجلس الأهلي لمكافحة الإدمان - صيدا

-       تجمع المؤسسات الأهلية – صيدا

-       المفكّرة القانونية

-       جمعية نسروتو – أخوية السجون في لبنان

-       الجمعية اللبنانية للطب النفسي

-       الشبيبة لمكافحة المخدرات - JCD

-       الجمعية اللبنانية لعلم النفس

_________________________________________________

Η κυρία της Βηρυτού με τον Robert Burns

Πενθεί στο πιάνο της  η κυρία της Βηρυτού καθώς η κόρη της ξεδιαλέγει τα συντρίμμια. 

Auld Lang Syne (με σκωτσέζικη προφορά επί λέξει: 'Old long since') είναι μια έκφραση που είχε ακουστεί στην Ποίηση αιώνες πριν τον Μπερνς και σημαίνει κάτι σαν ‘τον παλιό καλό καιρό’.
Τη μπαλάντα για μια καρδιά που πάγωσε και μια φιλία που χάλασε την παρουσίασε ο Μπερνς σε παρτιτούρα προς έκδοσιν, όπως γινόταν πριν την πολυτέλεια των μηχανημάτων ιδιωτικής αναπαραγωγής της μουσικής. Ο ποιητής όπως το συνήθιζε, έντυσε το έργο του με μουσική, ένα παλιό λαϊκό σκοπό.

Το τραγούδι παίζεται ακόμα στον αγγλόφωνο κόσμο όποτε πενθούμε κάτι που φεύγει: παραδοσιακά τα μεσάνυχτα Πρωτοχρονιάς και σε πένθη αλλά ακόμα και σε τελετές αποφοίτησης.

Πενθεί στο πιάνο της και η κυρία της Βηρυτού. Καθώς η κόρη της ξεδιαλέγει τα συντρίμμια, εκείνη, με πείρα πολέμων, Εμφυλίου κι Επαναστάσεων, μοιάζει ήδη να πέρασε στο επόμενο σκαλί του πόνου. Δε δείχνει οργή ή φόβο, δεν τρέμει, δε θυμώνει, μόνο γαλήνια αποχαιρετά αυτό που φεύγει και δεν είναι πια.

Auld Lang Syne

Should auld acquaintance be forgot,
and never brought to mind?
Should auld acquaintance be forgot,
and auld lang syne?
Chorus:

For auld lang syne, my jo,
for auld lang syne,
we'll tak' a cup o' kindness yet,
for auld lang syne.

And surely ye'll be your pint-stoup!
and surely I'll be mine!
And we'll tak' a cup o’ kindness yet,
for auld lang syne.Chorus

We twa hae run about the braes,
and pou'd the gowans fine;
But we've wander'd mony a weary fit,
sin' auld lang syne.Chorus

We twa hae paidl'd in the burn,
frae morning sun till dine,
But seas between us braid hae roar'd
sin' auld lang syne.Chorus

And there's a hand, my trusty fiere!
and gie's a hand o' thine!
And we'll tak' a right gude-willie waught,
for auld lang syne.

___________________________________________

Στο video:

https://youtu.be/2OzUZwngaY0

Μια μέρα μετά την έκρηξη η κυρία της Βηρυτού στο πιάνο της, παίζει το Auld Lang Syne. Τη βιντεοσκοπεί η κόρη της Hoda Melki.

Φέρνω τους στίχους της μπαλάντας του Robert Burns που όσοι δε διαβάζουν Ποίηση τον έχουν μάθει από τη διαφήμιση ουίσκυ στην οποία μια ανδρική φωνή απαγγέλλει ‘My luve is like a red red rose.. ' έτσι με τη σκωτσέζικη προφορά που κάνει -ου τα -α και ρολάρει τα ρω στη γλώσσα. Κάτι που- ποιος ξέρει ποια σκωτσέζικη επιρροή μάς το άφησε πεσκέσι κάποιου Βορείου καθηγητή στο Κολλέγιο ή το Βρετανικό Συμβούλιο- συχνά ακούμε να το προσπαθούν άγαρμπα αγγλομαθείς Έλληνες, πεισματικά κλείνοντας τα αυτιά τους σε  BBC και CNN  ή ταινίες και τραγούδια όπου (εκτός σαν ηχώ στο αξάν ενός παλιού James Bond) Αμερικάνοι ή Άγγλοι ή Ιρλανδοί ή Αυστραλοί ή Ινδοί ή Αφρικάνοι,  με όλες τις διαφορές τους στην προφορά, ένα κοινό έχουν: στα ρω δεν κάνουν τρίλια όπως κάνουν στη Σκωτία. 
Αλλά για προφορές και γλώσσες πιο πολλά άλλη φορά. Τώρα είναι η Βηρυτός στο νου και την πενθούμε, το video και η μπαλάντά

 και με την ευκαιρία φέρνω να θυμηθούμε

 και το ‘Ρόδο’ την αγάπη του, Ρόδο καλοκαιρινό που μόλις ξεπετάχτηκε κόκκινο-κόκκινο, μα εκείνος την αποχαιρετά αλλά λέει πως θα γυρίσει γιατί θα την αγαπάει ώσπου θάλασσες να ξεραθούν και να λιώσουν βράχοι.

A Red, Red Rose

BY ROBERT BURNS

O my Luve is like a red, red rose

   That’s newly sprung in June;

O my Luve is like the melody

   That’s sweetly played in tune.

So fair art thou, my bonnie lass,

   So deep in luve am I;

And I will luve thee still, my dear,

   Till a’ the seas gang dry.

Till a’ the seas gang dry, my dear,

   And the rocks melt wi’ the sun;

I will love thee still, my dear,

   While the sands o’ life shall run.

And fare thee weel, my only luve!

   And fare thee weel awhile!

And I will come again, my luve,

   Though it were ten thousand mile.

_____________________________________________

Αυτό είναι ο Γάμος (άμα δέσει το γλυκό) ― με αμυγδαλιές

40 άγριες μέρες. Ξεκίνησαν με επαγγελματικό ταξίδι στη Βηρυτό κι ακολούθησε η Αθήνα με νοσοκομείο. Πέθαινε (πέθανε) το στήριγμά μου από τα παιδικά μου χρόνια ως σήμερα- ως πριν μια βδομάδα, δηλαδή μα ακόμα δεν το έχω συνηθίσει πως το υπόλοιπο της ζωής μου θα το ζήσω δίχως την προστατευτική φτερούγα της αγάπης της.

Ήταν εκεί το βράδυ που γεννήθηκα, παρούσα στα δύσκολα, διακριτικά απούσα στα εύκολα. Ήταν μάθημα ήθους ζωντανό, δίδαγμα καλοσύνης. 

Η αρρώστια της, η εμπειρία του Ευαγγελισμού με όλα τα βάσανα της ετοιμασίας αναχώρησης από τη ζωή, με τσάκισε.

Μιλώ ειλικρινά εδώ.

Δε θα σας κρύψω ότι όταν μετά το Θάνατό της και την κηδεία έπεσα σε εκείνο το μεγάλο ύπνο, το μούδιασμα, την εξερεύνηση του δυσαναπλήρωτου κενού, ο πόνος εμπεριείχε και τον ατομικιστικό τρόμο για το δικό μας μέλλον, τα όσα πικρά μας περιμένουν και μεθόδους αποφυγής.

Σήμερα όμως δε θα πω γι' αυτά, άλλο είναι το θέμα. Ο κ Kastell  με περίμενε στη Μύκονο ενόσω εγώ, μουδιασμένη στην άβολη ερημιά του νέου μου κενού, δεν ξεκολλούσα από την Αθήνα.

Καθημερινά ο ίδιος διάλογος:

―Πότε θα 'ρθεις;

―Δεν ξέρω.

Δεν ήξερα. Δεν ξεκολλούσα. Κι όχι ότι έκανα τίποτε. Κοιμόμουν. Απλώς κοιμόμουν. Και διάβαζα Μπαλζάκ και ημερολόγια του σεφέρη από την Αλβανία· ταξίδευα μακριά στο αλλού και στο άλλοτε. Ζητούσα, πάλι, να απουσιάσω από τη ζωή μου.

Χιλιοειπωμένα αν με διαβάζετε από καιρό, κι αν τα επαναλαμβάνω σήμερα είναι γιατί αυτό ακριβώς που θα σας διηγηθώ είναι ο Γάμος: είναι απόλαυση και διασκεδαστικό να ζεις με κάποιον που σε ξέρει τόσο καλά που δίχως λόγια, δίχως παρακάλια ή απαιτήσεις ξέρει ακριβώς τι θα σε ξεκουνήσει για να γυρίσεις κοντά του.

Είχαμε μιλήσει μεσημέρι που ξύπνησα και απάντησα το γνωστό «Δεν ξέρω». Δε σχολίασε. Αλλά το ίδιο δειλινό, πριν πέσει το φως, μου έστειλε από το κινητό του δίχως λόγια τρεις φωτογραφίες του κήπου μου. Τις ανθισμένες μου αμυγδαλιές. Μια μεγάλη, δυό μικρές που με είχαν προβληματίσει όταν Ιανουάριο έβγαλαν μόνο δυό-τρία μικροσκοπικά ανθάκια που τα πήρε ο άνεμος κι ύστερα παρέμειναν ξερές και στείρες. Ως τώρα, τέλος Φεβρουαρίου- αρχές Μαρτίου.

Εν τη απουσία μου το θαύμα συντελέσθηκε κι εγώ δεν ήταν δυνατό να μη βιαστώ να έρθω πίσω να το ζήσω.

Τις πρόλαβα. Δεν κόψαμε ούτε κλαδάκι, και τις καμαρώνω. Ο αέρας περνά απαλά τα πέταλα πάνω από την ταράτσα και τα σκορπά στην άλλη αυλή, μπροστά στα παράθυρά μου, λευκορόδινο χαλί με άρωμα μελιού.

Στο γραφείο μου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο με περίμενε στο βάζο. Διότι ήξερε ο Κύριος Kastell πως δε θα έκοβα κλαδιά από τις αμυγδαλιές. Ήξερε κι ότι μόλις έβλεπα τα άνθη θα γυρνούσα.

Κι αυτό είναι ο Γάμος 

(άμα δέσει το γλυκό δηλαδή).

_________________________________________________

 Εικόνες του Κήπου
Πάνω η μικρή αμυγδαλιά με τη μεγάλη αλόη.
Κάτω: η μεγάλη αμυγδαλιά ολάνθιστη αλλά, δυστυχώς, φυτεμένη άγαρμπα από Αθηναίους προκατόχους μου και τώρα που μεγάλωσε βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στο σπίτι.

Τι έκανα στη Βηρυτό

Από τη μια έχουμε ένα κόσμο που προοδεύει στην αναγνώριση του ανθρώπινου δικαιώματος στην αυτοδιάθεση και στην εξερεύνηση μεθόδων εξάλειψης της κοινωνικής αδικίας, της αρρώστιας και της εγκατάλειψης κι από την άλλη είναι τα κράτη σαν το δικό μας που ακόμα φυλακίζουν ανθρώπους και θεωρούν την τιμωρία θεραπεία. 

Το στίγμα, οι τιμωρητικές πρακτικές «θεραπευτών» με τη συναίνεση γιατρών, οι άσχετοι νομικοί, η ανύπαρκτη πρόνοια κρατούν δέσμιους τους ανθρώπους της κοινότητάς μας, ανθρώπους που άλλον δε βλάψα με ποτέ παρά το εαυτό μας- κι αυτό κυρίως λόγω της Ναρκοαπαγόρευσης που εξακολουθεί εδώ πεισματικά να μας κρατά στο περιθώριο. 

Πόσες ζωές καταστρέφονται έτσι άδικα κι άδοξα, το ξέρουμε καλά εμείς οι επιζώντες του πολέμου αυτού που μόνο ήττες άφησε παγκοσμίως και μόνο το οργανωμένο έγκλημα εξυπηρετεί.

Μόλις επέστρεψα από την ετήσια συνάντηση  της Κοινοπραξίας για τη Μείωση της Βλάβης και της Κοινοπραξίας Δικτύων Ανθρώπων Που Παίρνουν Ναρκωτικά.  

Αξιολογήσαμε την περσινή χρονιά, αναλύσαμε τον προϋπολογισμό για τη διαχείριση της χορηγίας του Robert Carr Fund  και οργανώσαμε το πρόγραμμά μας για το 2020.

Το Δίκτυό μας εκπροσωπείται από τη EuroNPUD (το Ευρωπαϊκό Δίκτυο με το οποίο συνεργάζεται στενά όπως κι άλλες χώρες).

Ήμουν εκεί λόγω της θέσης μου στη EuroNPUD. Τις αποφάσεις μας τις παίρνουμε έχοντας λάβει υπ’ όψιν τις τακτικές τηλεσυναντήσεις με εκπροσώπους τοπικών Δικτύων  που έχουμε κάθε 6 εβδομάδες στις οποίες θέτουμε στόχους και οργανώνουμε και τηστρατηγική για τις καμπάνιες μας.

Εκεί προγραμματίζουμε συνεργασίες και δράση παγκόσμια  όπως την καμπάνια για το #SupportDontPunish #ΥποστήριξηΌχιΤιμωρία ή για τη Ναλοξόνη, την Υπερβολική Δόση κ.λ.

Αντίστοιχα το Δίκτυο Ομοτ. Χρηστών δουλεύει και στο στενότερο κύκλο εντός Ελλάδας, σε συνεργασία με τις οργανώσεις της Πλατφόρμας (δια της οποίας, π.χ. συμμετέχουμε σε παρεμβάσεις στη Βουλή, κάναμε τον αγώνα για τους ΧΕΧ (Χώρους Ελεγχόμενης Χρήσης), κ.α. .

Φέτος η συνάντησή μας έγινε στη Βηρυτό με οικοδέσποινα  τη MENAHRA (Μείωση Βλάβης στη Μέση Ανατολή).

The  Meeting  between the RCF Harm Reduction Consortium and the RCF Consortium of Networks of People Who Use Drugs. And thanks to MENAHRA for hosting us in beautiful Beirut!

Της Βηρυτού οι καμπάνες

Της Βηρυτού οι καμπάνες εισβάλλουν στο δωμάτιό μου  με το πρώτο τσάι, το πρωί και κάθε απόγευμα στις 7.27 (ακριβώς).

-Δεν έχει μουεζίνη; με ρωτούν.

Θα  έχει, δε μπορεί , μα εγώ μόνο στη Βύβλο, την αρχαία πόλη άκουσα. ´Ενα κάλεσμα σε προσευχή μακρόσυρτο μελωδικό που μας καθήλωσε στα παλιά στενά στρωμένα με μωσαϊκό βοτσάλων, σαν το δωδεκανησιώτικο, ανάμεσα σε μαρμαρένιες πλάκες που εντυπωσιάζουν τους συνταξιδιώτες μου. Αλλά ακόμα και κάτω από αυτό το μιναρέ με τη γλυκιά φωνή, είδα σταυρούς και τρούλους. 

Μιά Παναγία με βρέφος κρέμεται στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, μια  άλλη έχει ο οδηγός του πούλμαν στο καντράν κι ένας Χριστός αντίγραφο του πιο γνωστού της Βραζιλίας, εδώ ευλογεί τη λεωφόρο που κυλά πλάι στην ακτή.

30% διαβάζω ότι είναι οι Χριστιανοί στο Λίβανο.Θα έλεγα πως είναι πιο πολλοί, ή πιο πιστοί από τους Μουσουλμάνους.

´Εχει Επανάσταση, τώρα που είμαι εδώ. Δυο χρόνια δίχως κυβερνήσεις, κάθε μέρα διαδηλώσεις, capital controls και ο στρατός στους δρόμους.  Να είναι άραγε έτσι γαλήνια στις Επαναστάσεις όταν είσαι εκεί; Ο πόλεμος, γράφει ο Τάλεμπ που τον έζησε στη Βηρυτό όταν ήταν νεαρός, είναι ατέλειωτες ώρες πλήξης που εναλλάσσονται με μικρά διαστήματα φρενήρους δράσης όταν βγαίνεις για εφοδιασμό ή για πληροφορίες. Δεν έχει πόλεμο εδώ κι εύχομαι να μην ξαναζήσουν τέτοια πλήξη. Η Επανάσταση είναι αλλιώς. Τα μαγαζιά ανοιχτά, τροφή κι ευγένεια αφθονούν και μόνο από την τιμή του δολαρίου συμπεραίνει ο τουρίστας ότι υποβόσκουν ανασφάλειες. Κι από τα πολυβόλα στα χέρια στρατιωτών- αν έρχεσαι από τη Δύση διότι Τούρκοι και Έλληνες δεν παραξενευόμαστε, τα έχουμε συνήθεια κι εμείς ανάμεσα σε πολίτες. 

  Για τα άλλα τα της ντρόγκας στίγμα και νόμοι αυστηροί άλλου αιώνα, η πρέζα $10 το g (αλλά κομμένη, σαν παντού) και για τα φάρμακα πληρώνεις. Το subo, όπως στην Ελλάδα κατάφερε να πείσει (για να το πω κομψά) τους αρμόδιους και μονοπωλεί, μα εδώ το ακριβοπληρώνει ο θεραπευόμενος. Όμως στη θεραπεία της Ηπατίτιδας C είναι μπροστά, με πάμφθηνο αιγυπτιακό γενόσημο.  Πόσοι όμως τα τολμούν; Πόσες γυναίκες, πόσοι μετανάστες ή του sex εργάτες ; Τα νούμερα απατούν, το λένε και τα μάτια αυτών που μάς τα δίνουν. Μα η ατμόσφαιρα στο κέντρο Μείωσης Της Βλάβης ήταν φιλική κι οι καλοθρεμμένες γάτες είναι πάντοτε καλό σημάδι.

Δεν πρόλαβα να πάω στο βουνό στα χιόνια. Είμαι σαν τους ναυτικούς που γύρισαν τον κόσμο αλλά τίποτε δεν είδαν. Αυτά έχει το να ταξιδεύεις για δουλειά.  Ωστόσο κάτι μένει, το παλεύω με ξενύχτια και με κούραση. Κι από τη δική μου Βηρυτό θα μείνουν οι Χριστοί κι οι Παναγίες και μία συμβουλή: μην τους πιστεύετε όταν λένε παραμύθια για κινδύνους στις Επαναστάσεις γιατί ο άνθρωπος αγαπά την ηρεμία. (Και το δολάριο).

—————
Φωτογραφίες ακολουθούν στο blog αλλά άτσαλα τοποθετημένες και χωρίς συνδέσμους με πληροφορίες. Το mac μου αρρώστησε και, όπως τυχαίνει, με χτύπησε η συμφορά πριν το ταξίδι. Ζω με ipad και μόλις που επιβιώνω.

Η Βύβλος ή Τζουμπάιλ (αραβικά: جبيل)

Βιβλία και προσευχές στο αεροδρόμιο

Πτήση για τη Τζέντα. 

Έφτασα ώρα προσευχής, μόλις σηκώθηκαν, τακτοποιούν ρούχα. Οι γυναίκες δεν προσεύχονται, χαράμ είμαστε, τι να πούμε εμείς στο Θεό που να τον ενδιαφέρει;

Μια ωραία ιδέα. Βιβλία στα καθίσματα των χώρων αναμονής. Μπορεί οι μπρίζες να είναι χαλασμένες, μπορεί, στο αεροδρόμιο καμάρι μας, μη σκεφτήκαμε πως ο ταξιδιώτης στην αναμονή για να δουλέψει χρειάζεται ίσως τραπέζι ή φως που εστιάζει, αλλά να που προσφέρουμε Λογοτεχνία.  

Και τα βιβλία έχουν διαβαστεί, φαίνονται.  Με ράχη τσακισμένη από την πολλή δουλειά και τις γωνίες γυριστές σαν αυτάκια σκύλου, αποκαλύπτει η όψη τους  πως η ιδέα του Δήμου της Αθήνας είναι καλή. Μακάρι να γινόταν θεσμός. Άλλο ένα ελληνικό χαρακτηριστικό που μας τραβάει πίσω, όπως η αδιαφορία συντήρησης 

ή εξέλιξης μετά την περάτωση του έργου, είναι και που δεν το υποστηρίζουμε. Δε μας αρέσουν οι θεσμοί κι οι παραδόσεις. Δρόμων και λεωφόρων ονόματα  σα μαγαζιά ιστορικά , αλλάζουν δίχως σεβασμό στο παρελθόν και χρηματοδοτήσεις, εξαγγελίες, κορδέλες, μίζες, λαμογές είναι μονάχα για τα νέα έργα. 

Απίθανο άρα η ιδέα να γίνει συνήθεια και το αεροδρόμιο της Αθήνας να γίνει γνωστό για τα βιβλία του, μα ας ελπίσουμε. Επειδή θα ήταν ωραίο.

Αλλά, δεν έχετε περιέργεια τι διαβάζεται;

Ιδού η έρευνας μου, στο λίγο που πρόλαβα να τα περιδιαβώ:

Το πιο λιωμένο το Ζητείται ελπίς του Σαμαράκη 

Λιγότερο ο Καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη

Αδιάβαστος και ο Καβάφης - χάνουν (και είναι μάλιστα τρόμος της γνωστής έκδοσης των Απάντων του ´Ικαρου)

Αδιάβαστος και ο Ελύτης αγγλιστί “In the Name of Luminosity and Trnsparency”

Μετρίως ο Ζορμπάς ελληνιστί (φαίνεται τον ξέρουμε απ έξω όλοι).

Αξιοπρεπώς μετρίως ( δηλαδή όχι φύλλο και φτερό) ο Κοντολέων  κι οι Ιππότες του.

Λίγο πιο κάτω, έτσι μην τύχει και χαρώ πολύ σε τούτη τη ζώη, είδα και Δημουλά την πανταχού  παρούσα, και συγχύστηκα οπότε δεν το έψαξα πολύ. Μα δε θ αφήσω τη μία αντιπαθή επιλογή να με λυπήσει.

----------------------------------------------------------