«Ο τόπος μας είναι όμορφος. Μόνο που δεν είναι δικός μας.
Πρέπει να τον κερδίζουμε κάθε μέρα.»
Τροποποιήσεις στο αδιαπραγμάτευτο;
Αναμένεται να δοθεί τις επόμενες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση η αλλαγή στη νομοθεσία για τον αιγιαλό και την παραλία.
Εκείνοι που βγήκαν στους δρόμους για τη Βόρεια Μακεδονία δείχνουν τι θα την έκαναν κι αυτή κι ό,τι άλλο αν ήταν δικά τους. Αλλά ελπίζω να συνετιστούν διότι αυτά που πάνε να καταστρέψουν δεν είναι δικά τους.
Σας φέρνω άρθρα σχετικά. Καθημερινή, Εφσυν και Νίκος Ξυδάκης
με σχόλια και εικόνες.
Όταν θα χαρίζουν τις παραλίεςστα ξενοδοχεία, εσένα θα σε ταΐζουν "εθνική συνείδηση και αριστεία"
Σας παρακαλώ, μη γράφετε ότι οι παραλίεςθα καταληφθούν από ιδιώτες. Υπερτιμάτε τη νοημοσύνη ενός υπνωτισμένου λαού που σκασίλα του μεγάλη. Άνοιξε η Μαρέβα καλά το φύλλο; Αυτό είναι το θέμα.
Διαβάζω τις ρυθμίσεις που έρχονται για τις παραλίες τις οποίες κάνει δώρο ο Μητσοτάκης σε επιχειρηματίες. Το επόμενο διάστημα μαθαίνω ότι θα τους δώσει και τα μονοπάτια στα βουνά. Γιατί να μην μπει και εκεί ένα εισιτήριο;
Πόσο όμορφο θα ήταν να γεμίσουν οι παραλίεςεμπορικά κέντρα εκεί που σκάει το κύμα.. Ας ξεφύγουμε επιτέλους από την σοβιετική νοοτροπία κι ας τολμήσουμε!
Οι θαλασσες και οι παραλιεςμας ηταν η αμυνα των φτωχων ανθρωπων απεναντι στην κριση.Σκεφτομουν πως αυτο το κομματι της απολαυσης-αποδρασης δεν μπορουν να μας το παρουν.Αμ δε ,θα περιφραξουν και θα χτισουν παραλιεςκαι αιγιαλους για δηθεν αναπτυξη.#ΝΔ_ξεφτιλες
Αποχαιρέτα τες, τις παραλίεςπου χάνεις
Νέες τροποποιήσεις στη νομοθεσία για τον αιγιαλό και την παραλία περιλαμβάνει το «αναπτυξιακό» σχέδιο νόμου, που αναμένεται να δοθεί τις επόμενες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση. Οι ρυθμίσεις είναι στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή εις βάρος της κοινοχρησίας της. Μάλιστα, περιλαμβάνει και ρύθμιση με την οποία ο (δημόσιος) παλαιός αιγιαλός θα μπορεί να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται.
Οι ρυθμίσεις για τον αιγιαλό, που αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», βρίσκονται στο τέταρτο κεφάλαιο του «αναπτυξιακού» σχεδίου νόμου και αφορούν κυρίως τροποποιήσεις του τελευταίου νόμου (ν. 4607/19). Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν είναι σίγουρο ότι θα συμπεριληφθούν στο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, καθώς συνεκτιμώνται πολιτικά και οι αντιδράσεις που πιθανότατα θα συναντήσουν. Οι κυριότερες από αυτές είναι:
• Καταργείται η ρύθμιση με την οποία το ελάχιστο πλάτος μιας παραλίας (πλην εξαιρέσεων) οριζόταν στα 30 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού.
• Καταργείται ρύθμιση που περιόριζε στο 60% ενός αιγιαλού (μη συνυπολογιζόμενου τυχόν δυσπρόσιτου τμήματός του) τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Επανέρχεται αντ’ αυτού η ελάχιστη απόσταση των 100 μέτρων ανάμεσα στις διαδοχικές παραχωρήσεις, που μπορούν να καλύψουν την υπόλοιπη παραλία.
• Ο (εξ ορισμού δημόσιος, εκτός αν υπάρχουν ιδιωτικά δικαιώματα) παλαιός αιγιαλός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται.
• Ως προς το μίσθωμα για την απλή χρήση ενός αιγιαλού, προτείνεται να υπολογίζεται όχι η αντικειμενική και μισθωτική αξία του πλησιέστερου ακινήτου, αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Η ρύθμιση αυτή είναι δεδομένο ότι θα μειώσει τα μισθώματα, άρα τα έσοδα του Δημοσίου.
• Στις περιπτώσεις στρατηγικών επενδύσεων, δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης στον επενδυτή του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται όχι μόνο σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο.
• Δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα.
• Σήμερα, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Με νέα ρύθμιση, το δικαίωμα αυτό επεκτείνεται και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων», μια επιδεχόμενη πολλές ερμηνείες αναφορά.
• Καταργείται ρύθμιση με την οποία δινόταν δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού, προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του.
• Παρατείνεται αυτοδικαίως η χρήση αιγιαλού όταν αφορά έργα που εξυπηρετούν λατομικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις, όσο χρόνο υφίσταται το σχετικό δικαίωμα.
Ο διευθυντής του WWF España καλεί τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού να μην ακολουθήσουν το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας στη διαχείριση του αιγιαλού! Η επιστολή: http://bit.ly/1kHpI7o
Θυμάστε το '14;
Επιστολή με την οποία καλεί την ελληνική κυβέρνηση να μην ακολουθήσει το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας στη διαχείριση του αιγιαλού απέστειλε σήμερα προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας.
«Όπως είμαι σίγουρος πως θα γνωρίζετε, η Ισπανία είναι η χώρα της Μεσογείου που υποφέρει τα μέγιστα από τη δραματική αλλοίωση και καταστροφή της παράκτιας ζώνης της. Η εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα τις τελευταίες δεκαετίες, δίχως πρόβλεψη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις είχε καταστροφικές συνέπειες, τις οποίες η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια.
Αυτή τη στιγμή, το 75% των ισπανικών ακτών έχει οικοδομηθεί ή βρίσκεται σε στάδιο οικοδόμησης (με ρυθμό 8 εκτάρια ανά ημέρα τα τελευταία 20 χρόνια), ενώ το πρώτο χιλιόμετρο ακτογραμμής έχει οικοδομηθεί πλήρως στο ένα τρίτο των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας. Την ίδια στιγμή, σχεδόν μισό εκατομμύριο κατοικίες είναι κενές.
[…] Η περιβαλλοντική υποβάθμιση των ακτών δεν έχει μόνο περιβαλλοντικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις. Η κατάληψη περισσότερου από το 70% του αιγιαλού προκάλεσε απώλεια ανταγωνιστικότητας, ελκυστικότητας και περιβαλλοντικής ποιότητας με αντίστοιχα αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα και τη σταθερότητα του τουρισμού.»
Το παραπάνω αποτελεί ένα μόνο απόσπασμα της επιστολής που απέστειλε σήμερα προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, κ. Στουρνάρα και κα. Κεφαλογιάννη, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας, Χουάν Κάρλος δελ Όλμο. Με την Ισπανία να αποτελεί ένα μεσογειακό παράδειγμα προς αποφυγή ως προς τη μη βιώσιμη διαχείριση των ακτών της και την υποβάθμιση του τουριστικού της προϊόντος, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας καλεί με επείγοντα τρόπο την ελληνική κυβέρνηση να μην υποπέσει στα λάθη της χώρας του με το καταστροφικό – όπως τέθηκε στη διαβούλευση – νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και την παραλία.
Χαρακτηριστικά, ο Χουάν Κάρλος δελ Όλμο καλεί «εκ βάθους καρδιάς» τους Υπουργούς να εξασφαλίσουν «πως οποιαδήποτε νομοθεσία που αφορά στην παράκτια ζώνη θα εγγυάται την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων και των οικολογικών υπηρεσιών που παρέχουν, ούτως ώστε να αναγνωριστεί η Ελλάδα διεθνώς ως σημαντικός τουριστικός προορισμός με σεβασμό για το βασικό τουριστικό προϊόν: τη φύση».
«Το WWF Ελλάς έχει εξ αρχής ταχθεί ενάντια σε αυτό το καταστροφικό νομοσχέδιο, ενώ οι πρωτοφανείς αντιδράσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών αλλά και φορέων εξανάγκασαν την Κυβέρνηση να αναδιπλωθεί, «παγώνοντάς» το προς το παρόν. Παρόλα αυτά, με τις Ευρωεκλογές να αποτελούν πλέον παρελθόν, οφείλουμε όλοι να επαγρυπνούμε για τα επόμενα βήματα του Υπουργείου και να πιέζουμε για ένα αποτελεσματικό, προστατευτικό και οικολογικά βιώσιμο θεσμικό πλαίσιο για τις ακτές μας. Το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο, αν θέλουμε πραγματικά να βγούμε από την κρίση, αξιοποιώντας με υγιή τρόπο το μοναδικό μας συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν είναι άλλο από το φυσικό μας κεφάλαιο», σημείωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς.
Περισσότερες πληροφορίες:
Ιάσονας Κάντας, Υπεύθυνος Γραφείου Τύπου WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 697 185 9632, i.kantas@wwf.gr
Σημειώσεις προς συντάκτες:
Δείτε εδώ ολόκληρη η επιστολή (Aγγλικά) – και η μετάφρασή της στα Ελληνικά – από τον Διευθυντή του WWF Ισπανίας, Χουάν Κάρλος δελ Όλμο, προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού.
Μεταξύ των προωθούμενων αλλαγών συμπεριλαμβάνονται και οι εξής: χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ο παλιός αιγιαλός. Ανοίγει ο δρόμος για την παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης τμημάτων του σε βιομηχανίες, ξενοδοχεία και άλλες χρήσεις αναψυχής. Θεσπίζεται η απευθείας παραχώρηση τμημάτων του αιγιαλού και παραλίας για περιπτώσεις επενδύσεων που χαρακτηρίζονται στρατηγικού χαρακτήρα. Μειώνονται τα μισθώματα από την παραχώρηση της απλής χρήσης του αιγιαλού, σε βάρος των δημοσίων εσόδων.
Και ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζει το... υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο, επικαλούμενο την αρμοδιότητά του στον τομέα των επενδύσεων, επιχειρεί να προωθήσει αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για τη ζώνη αιγιαλού και παραλίας, που ανήκει όμως στο υπουργείο Οικονομικών.
Περιλαμβάνονται στο Κεφάλαιο Δ΄ του πολυδιαφημισμένου «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου, που ετοιμάζουν συνεργάτες του Αδ. Γεωργιάδη, το οποίο έχει ήδη στο ενεργητικό του ένα «φάουλ»: το δήθεν «ξεπάγωμα» της μεταφοράς συντελεστή δόμησης, το οποίο στη συνέχεια αποσύρθηκε γιατί περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του υπουργείου Περιβάλλοντος.
Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι οι συντάκτες των διατάξεων αγνοούν πως το μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί με την προϋπόθεση ότι οι δήμοι θα αναθεωρήσουν τα πολεοδομικά τους σχέδια, ώστε να οριστούν ζώνες υποδοχής του μεταφερόμενου συντελεστή και να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις στο δομημένο περιβάλλον όπως επιβάλλουν οι αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ για τη μεταφορά συντελεστή δόμησης.
Στην περίπτωση των προωθούμενων ρυθμίσεων για τον αιγιαλό, που δεν θεωρείται δεδομένο ότι θα περιληφθούν στο επίμαχο νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να δοθεί σε διαβούλευση, επέρχονται σημαντικές ανατροπές στην περιβαλλοντικά ευαίσθητη παραλιακή ζώνη, όπως αποκαλύπτει χθεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής», για το οποίο δεν υπήρξε κάποια αντίδραση από την πλευρά της κυβέρνησης.
Μεταξύ άλλων:
▪Καταργείται η διάταξη του νόμου 4607/2019, που ορίζει ότι η μέγιστη κάλυψη μιας παραλίας με ομπρέλες και ξαπλώστρες δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% της έκτασης, ώστε να υπάρχει χώρος για πολίτες που δεν θέλουν να πληρώσουν για να κάνουν μπάνιο. Επανέρχεται η διάταξη που ορίζει μόνον ότι πρέπει να υπάρχει απόσταση 100 μέτρων ανάμεσα σε διαδοχικές παραχωρήσεις του αιγιαλού.
▪Χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ο παλιός αιγιαλός, ο οποίος με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο είναι δημόσιος, εκτός από τις λίγες περιπτώσεις που ιδιώτες έχουν αποδεδειγμένα δικαιώματα. Με την αλλαγή αυτή ο παλιός αιγιαλός μπορεί να παραχωρείται έναντι ανταλλάγματος κατά πλήρη κυριότητα σε ιδιώτες και να οικοδομείται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Με βάση το άρθρο 1 του νόμου 2971/2001, παλαιός αιγιαλός είναι η ζώνη της ξηράς που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα και οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα. Είναι η λωρίδα γης που περιλαμβάνεται ανάμεσα στη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.
▪Ανοίγει ο δρόμος για την παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης τμημάτων του αιγιαλού σε βιομηχανίες, ξενοδοχεία και άλλες χρήσεις αναψυχής, με επίκληση λόγων «ασφάλειας» των εγκαταστάσεων. Με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, προβλέπεται μόνο για λόγους υπέρτερου εθνικού συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και προστασίας αρχαιοτήτων ή του περιβάλλοντος.
▪Μειώνονται τα μισθώματα από την παραχώρηση της απλής χρήσης του αιγιαλού, σε βάρος των δημοσίων εσόδων. Αναφέρεται ότι το ύψος του ενοικίου προσδιορίζεται με βάση την αντικειμενική ή μισθωτική αξία του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Με το σημερινό καθεστώς λαμβάνεται υπόψη το πλησιέστερο ακίνητο, που μπορεί να βρίσκεται και σε εντός σχεδίου περιοχή, επομένως να έχει υψηλότερη αντικειμενική ή μισθωτική αξία.
▪Θεσπίζεται η απευθείας παραχώρηση τμημάτων του αιγιαλού και παραλίας για περιπτώσεις επενδύσεων που χαρακτηρίζονται στρατηγικού χαρακτήρα. Η ευνοϊκή αυτή ρύθμιση αφορά και παρακείμενα ακίνητα, δηλαδή δεν συνορεύουν με την παραλιακή ζώνη.
▪Παρατείνεται και μετά τη λήξη της η σύμβαση παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού, με απλή απόφαση του υπουργού Οικονομικών και με την κατάθεση της σχετικής αίτησης πριν από την εκπνοή του συμβολαίου μίσθωσης. Ειδική αναφορά γίνεται για λατομικές και μεταλλευτικές εγκαταστάσεις.
▪Ανοίγει ο δρόμος για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών που έχουν γίνει στη ζώνη αιγιαλού και παραλίας, με την προϋπόθεση ότι έχουν κατασκευαστεί ώς τις 28/7/2011, ημερομηνία που ισχύει για όλες τις πολεοδομικές παρανομίες.
▪Απαγορεύεται η μεταβίβαση της χρήσης του αιγιαλού σε τρίτους, με δεδομένο ότι τα συμβόλαια μίσθωσης είναι προσωποπαγή. Επιτρέπεται όμως σε εταιρείες του ίδιου ομίλου.
Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει 15.000 χλμ. ακτογραμμής και η οριοθέτηση του αιγιαλού ξεκίνησε το 1945, αλλά μέχρι το 2015 είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία μόνον για το 8%. Την τελευταία τετραετία οι ρυθμοί επιταχύνθηκαν και έχει καλυφθεί περίπου το 16%.
Βασική αιτία για την καθυστέρηση είναι οι μεγάλες παρανομίες που έχουν γίνει από δεκαετίες στην παραλιακή ζώνη, με καταλήψεις, νόμιμες ή παράνομες, από ξενοδοχεία, βιομηχανίες, βίλες επωνύμων και μικρές επιχειρήσεις αναψυχής.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ - ΣΥΡΙΖΑ
Ολα στον βωμό της «ανάπτυξης»;
«Ο αιγιαλός και η παραλία είναι πράγματα κοινόχρηστα, ανήκουν σε όλους και σε όλες και δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενα στείρας οικονομικής εκμετάλλευσης. Στον βωμό της “ανάπτυξης για την ανάπτυξη” δεν μπορεί να θυσιάζονται τα πάντα» αναφέρει η Κατερίνα Παπανάτσιου, αναπληρώτρια τομεάρχης στον τομέα Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ και τέως υφυπουργός Οικονομικών.
Σχολιάζοντας το δημοσίευμα της «Καθημερινής», σημειώνει ότι αφορά κυρίως τροποποιήσεις του νόμου 4607/2019 και προσθέτει: «Ευελπιστούμε οι πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει στον Τύπο σχετικά με τις ρυθμίσεις που προωθεί η Ν.Δ. για τον αιγιαλό και την παραλία να μην πατάνε στην πραγματικότητα».
Επισημαίνει πάντως πως η αντίληψη της Ν.Δ. για τον αιγιαλό και την παραλία αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι οι τροποποιήσεις έχουν ενταχθεί σε ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο.
Οταν ως βουλευτής συμπολιτευόμενος πίεζα την κυβέρνηση, την κυβέρνησή μου, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις, Ιανουάριο και Ιούνιο του 2018, να νομοθετήσει υπέρ της αποτελεσματικότερης προστασίας των αιγιαλών και των παραλιών, δεν μπορούσα να φανταστώ πώς ό,τι με κόπο και σκέψη θα ενομοθετείτο εντέλει τον Απρίλιο του 2019, θα κινδύνευε να γκρεμιστεί μέσα σε λίγους μήνες από μια νέα κυβέρνηση. Στην εκπνοή του καλοκαιριού 2019, από διαρροή μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη σκέφτεται να καταργήσει τις πρόνοιες, τις προστασίες και τις ρυθμίσεις του νόμου 4607 του 2019, για τους αιγιαλούς και τις παραλίες, προκαλώντας την οργή ακόμη και των ψηφοφόρων της ΝΔ.
Ιδεοληψία; Περιφρόνηση για το περιβάλλον, την αειφορία και τη συνταγματική τους προστασία; Περιφρόνηση για το απαράγραπτο δικαίωμα κάθε Ελληνα να έχει πρόσβαση στην παραλία; Αφροσύνη; Δόλος; Γραμμάτια προς εξόφληση; Ας σκεφτούν οι βουλευτές και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τι ίχνος θα αφήσουν για τις επόμενες γενιές. Αυτό που ετοιμάζουν πάντως ανοίγει δρόμους για τραπεζοκαθίσματα και ομπρελοξαπλώστρες στη Δήλο. Είναι η γαίας ατίμωσις, κατά τον σοφό Πικιώνη.
Σύμφωνα πάντα με τις διαρρεύσασες πληροφορίες, η κυβέρνηση σκοπεύει κατά πρώτον να αλλάξει τον ορισμό του αιγιαλού, κατά παράβαση όχι μόνο του Συντάγματος (άρθρο 24) αλλά και της πάγιας νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, τα πολλά περασμένα χρόνια.
Συγκεκριμένα, με τον ν. 4607/19 ορίζεται ρητώς ότι: «Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη (…) είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται, σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού. (…) Η προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών είναι ευθύνη του Κράτους (…)
Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού προς αυτά. (…) Απαγορεύεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει η τοποθέτηση κατασκευασμάτων στον αιγιαλό, την παραλία, την όχθη κ.λπ.»
Η κυβέρνηση στο πλαίσιο του «αναπτυξιακού νόμου» σκοπεύει, μεταξύ άλλων, να καταργήσει ακριβώς τον δημόσιο χαρακτήρα του αιγιαλού: αυτός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται!
Κατόπιν τούτου, όλα μένουν έρμαια της περιβαλλοντοκτονίας και της υπερεκμετάλλευσης: Καταργείται η ρύθμιση που περιόριζε στο 40% μιας παραλίας τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Αλλάζει το μίσθωμα για την απλή χρήση αιγιαλού: προτείνεται να υπολογίζεται όχι βάσει αντικειμενικής και μισθωτικής αξία του πλησιέστερου ακινήτου, αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. (Η αλλαγή αυτή είναι βέβαιο ότι θα μειώσει τα μισθώματα, άρα και τα έσοδα του Δημοσίου. Φωτογραφική;)
Και οι βόμβες της βρώμικης ανάπτυξης φαστ τρακ: Σε «στρατηγικούς επενδυτές» παραχωρείται απευθείας όχι μόνο ο αιγιαλός και η παραλία που βρίσκεται σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο! Κι άλλη βόμβα: Σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα παραχωρείται απευθείας η χρήση του αιγιαλού!
Τέλος: Με τον ισχύοντα ν. 4607/19, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επεκτείνει το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων»! Τι να υποψιαστείς; Απελπισία.
«… Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι, τι κάνετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μητέρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης;
Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου. Δεν ξέρετε ότι είναι σαρξ εκ της σαρκός μου και πως όταν η μορφή μου αφανιστεί, η δικιά τους θα χάσει το νόημα της;
Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματά μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ερίξατε τα νερά των εργοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς των θεών επάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των Εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας, σε σας δεν απομένει παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με την φύση, η εκμετάλλευση…» (Δημήτρης Πικιώνης, Γαίας ατίμωσις, 1954)
