Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σεφέρης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σεφέρης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023

«Κάτω απ' το γαλαξία δεν έχει πια αξία ό,τι είχε παλιά...» video

 


 https://www.youtube.com/watch?v=tYtRSPVDxF0


[Σημείωση:

Ο ενοχλητικός θόρυβος σκεπάζει τη φωνή μου ως το 1:29, για  όσο περνά το φορτηγό μπροστά στο σπίτι, ώσπου απομακρύνεται κι ακολουθεί απόλυτη ησυχία, σα να ηχογραφώ σε studio.]

 

Παρανομίες. Νύχτες Μυκόνου.

Τρυπώντας τη λατρεμένη γη με τη θορυβώδη κρυφή θρασύτητα επιτήδειων απατεώνων, του κλέφτη τη μαγκιά.

 

Αλλά το σκέφτομαι πολύ· αναρωτιέμαι.

Γιατί  διασώζεις κάτι που κανείς δε θέλει πια;

Γιατί επιμένεις σε μια αγάπη που τη νιώθεις σαν ένα «πλατύ ποτάμι»* που φαρμάκι γίνεται όπως κυλά μέσα  από τα δάχτυλά σου.

 

Δε μάς κοιτούν βαρβάκια πια. Μα έχουμε γάτες, τα  καλικάκια μας κι ανθρώπους που μάς στάθηκαν κι αξίζουν.

Τους ευχαριστώ και τους έχω πάντα στην καρδιά μου.


Απόψε μνημονεύω με ευγνωμοσύνη και αγάπη:

'Αρης Κυβέλος,

Χρήστος και Όλγα  Δημοπούλου

Κύριος Kastell

 

Δάφνη Χρονοπούλου

 


 

 

*_________________________________________________

 «Λυπομαι γιατί φησα ν περάσει να πλατ ποτάμι

μέσα π τ δάχτυλά μου

χωρς ν πι οτε μία στάλα.

Τώρα βυθίζομαι στν πέτρα...» 

Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα 


https://youtu.be/tYtRSPVDxF0

 

 




Δευτέρα 28 Ιουνίου 2021

Νύχτες «τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα»

 



               Νύχτες στο σπίτι, 

σκέπτομαι τη μοίρα μας.

«Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν» έλεγε ο Σεφέρης μιλώντας για τα άγρια τα πασίγνωστα: πολέμους, ήττες και βομβαρδισμούς. 

―Τα σπίτια που αγαπούσα, μού τα γκρέμισαν, του απαντώ. 
Τέτοιες βραδιές κι αγάπες με γεμίζουν αγωνία που ποιος θα βλέπει πια εμάς, «εκείνους που κοιμήθηκαν κάτω απ’ τη σκάλα».

.

«….δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.
Καινούργια στην αρχή, 
……

…. αλλάζουν,
ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουν
μ' εκείνους που έμειναν μ' εκείνους που έφυγαν
μ' άλλους που θα γυρίζανε αν μπορούσαν
ή που χαθήκαν, τώρα που έγινε
ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο.

Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω· ακόμη
καμιά φορά, κοντά στη θάλασσα
..

….κοιτάζοντας τη βραδινήν αράχνη συλλογιέμαι
πως κάποιος ετοιμάζεται να 'ρθει, πως τον στολίζουν
μ' άσπρα και μαύρα ρούχα με πολύχρωμα κοσμήματα
και γύρω του μιλούν σιγά σεβάσμιες δέσποινες
γκρίζα μαλλιά και σκοτεινές δαντέλες,
πως ετοιμάζεται να 'ρθει να μ' αποχαιρετήσει·
ή, μια γυναίκα ελικοβλέφαρη βαθύζωνη
γυρίζοντας από λιμάνια μεσημβρινά,
Σμύρνη Ρόδο Συρακούσες Αλεξάντρεια,
από κλειστές πολιτείες σαν τα ζεστά παραθυρόφυλλα,
με αρώματα χρυσών καρπών και βότανα,
πως ανεβαίνει τα σκαλιά χωρίς να βλέπει
εκείνους που κοιμήθηκαν κάτω απ' τη σκάλα.


                         Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις.»

Γιώργος Σεφέρης, Το σπίτι κοντά στη θάλασσα

_________________________________________

Εικόνα

 απόψε εδώ, το σπίτι μου.

Αν δε με καταλάβατε συστήνω τα ευαγγέλια: 

Άρη Κωνσταντινίδη ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ


#My_CherryOrchand #Βυσσινόκηπος

Κυριακή 14 Μαρτίου 2021

Πριν να πετάξω σα χαρταετός η μάσκα

 


«Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά», 

γνωστό αυτό,

αλλά 

μήπως σαν τις νυχτερίδες κρέμομαι «σε ένα κόσμο με ανεστραμμένες αξίες»;

 

Στιγμές αμφιβολίας πριν να πέσουν μάσκες απόψε,

πριν να πετάξω σα χαρταετός

ψηλά πολύ ψηλά και μακριά,

εκεί που «ουκ έστιν πόνος».



__________________________

[Ναι, επιστρέφω και ναι παραφράζω τα γνωστά 

που, για σας που αναγνωρίσατε, 

υπήρξαν παιδιόθεν οδηγοί μου.]



Δεν κλαίω ποτέ. Όμως θρηνώ. Και, ενίοτε, ρίχνομαι σε άνισες μάχες:

25 Ιανουαρίου 2021 άρχισαν τα ορατά.

Τα άλλα τα αόρατα, σχεδιάστηκαν από το 2018.
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2021/03/blog-post_13.html

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2021/02/blog-post_20.html

 

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

Στίχοι για μελοποίηση και μια σημαδιακή κηδεία - Τι θέλει η Ελλάδα από τους ποιητές;



H κηδεία του Σεφέρη στη Χούντα μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα, διαμαρτυρία κατά της Δικτατορίας· η κηδεία του Παλαμά στην Κατοχή επίσης μάζεψε λαοθάλασσα κι έγινε κι αυτή πένθιμη διαμαρτυρία με αποκορύφωμα την στιγμή που ο άρρωστος, εξαντλημένος Σικιελιανός σηκώθηκε και απήγγειλε με βροντερή φωνή «Σ΄αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα….».

Σα σήμερα πέθανε ο Σεφέρης.  Νομπελίστας και παγκοσμίως γνωστός, επί  Χούντας  δεν αυτοεξορίστηκε αλλά και δεν εκφράστηκε εναντίον πριν τα ζυγίσει, κατά τον προσεκτικό χαρακτήρα του. Στα ταξίδια του δημοσιογράφοι τον περίμεναν να εκδηλωθεί μα σιωπούσε ώσπου, στην ερώτηση ξένου δημοσιογράφου, απάντησε ότι δε θα μιλούσε εναντίον του τόπου του από το εξωτερικό. Γύρισε, έγραψε, έστειλε σε εφημερίδες και κάθησε έξω «στου Ζωναρά» να περιμένει τη σύλληψή του. Που βεβαίως δεν έγινε. Η Χούντα γνώριζε τι δημοσιοσχεσίτικη καταστροφή θα ήταν η σύλληψη του φημισμένου συντηρητικού διπλωμάτη και επέλεξε τη σιωπή, ακριβώς όπως είχαν κάνει κι οι Γερμανοί φρουροί στην κηδεία του Παλαμά  παλιότερα.
Δεκαετίες μετά, τρεντάρει το #σεφέρης  στην επέτειο του θανάτου του κι ας γνωρίζουν οι περισσότεροι όχι το 'Βασιλιά της Ασσίνης' αλλά την ‘Άρνηση’ το μελοποιημένο  από το Θεοδωράκη ποίημα που έχει  εκείνο το «πήραμε τη ζωή μας λάθος», λάθος του Μπιθικώτση που αγνόησε την άνω τελεία του «με τι καρδιά με τι πνοή πήραμε τη ζωή μας· λάθος. Κι αλλάξαμε ζωή».

Λίγοι θυμούνται στίχους του Παλαμά σήμερα, λίγοι ξέρουν άλλα από τα χάικου και την Άρνηση του Σεφέρη.  Όμως πενθούν, τρεντάρουν, μνημονεύουν. Κι αναρωτιέμαι μήπως η Ελλάδα δε ζητά από τους ποιητές της άλλο από λίγους στίχους για μελοποίηση και μια σημαδιακή κηδεία.



_____________________________________
Φέρνω:

     Άρνηση από συναυλία του 1962 με απαγγελία Χορν και τραγούδι Μπιθικώτση (καθένας βάζει την άνω τελεία εκεί που ξέρει) https://youtu.be/_Pr33Ss4UGA 

ΝΤΟΚΟΥΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ηχογράφηση από την κηδεία του Σεφέρη το 1971 https://www.youtube.com/watch?v=ANtbngw7TkA

Ο Σεφέρης διαβάζει Σεφέρη: https://www.youtube.com/watch?v=hVnxd8TaE-o

Και, μια και τον αναφέραμε, Παλαμάς διαβάζει Παλαμά  («Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα, μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα…»)https://youtu.be/leWlKpreUHs



Για Σεφέρη, που τον διαβάζω πολύ,  στο blog με κλικ στο hashtag Σεφέρης θα βρείτε πολλά. Μια και ανέφερα φέρνω τη «δήλωση του κατά της Δικτατορίας 28.3.1969, διαβασμένη από τον ίδιο https://youtu.be/95_pm_CjUic







Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

Ιδού της ΟΔΟΥ, Θεέ μου των πτωχών γραφιάδων



Μια δύσκολη στιγμή για τους φίλους, 
το παραλίγο Ρουά Ματ στη γνωστή παρτίδα με το Θάνατο, 
έστειλε στα δικά μου λόγια έναν απελπισμένο φίλο
κι η λύπη του έγινε η δική μου η χαρά, το δώρο το ύψιστο που κάθε φτωχός γραφιάς βαθιά στα μύχια  της καρδιάς ελπίζει κι ονειρεύεται. 
Μια φαντασίωση κρυφή:
οι αναγνώστες που σηκώνονται αναμαλλιασμένοι από του πόνου το κρεβάτι ―σπρωγμένοι από εκείνο που  ο Σεφέρης περιέγραφε ως «την καύλα*» να τρέχεις σπίτι για να ξαναδιαβάσεις κάτι» ― και κυριευμένοι από τέτοια ανάγκη τρέχουν στη βιβλιοθήκη με τα αγαπημένα τους (ραφιού ή οθόνης) κι εκεί, εκεί - εκεί εκεί οι αναγνώστες με βιαστικά δάχτυλά που από πόθο και βιασύνη τρέμουν και  υπερπηδούν 
και , εκεί λοιπόν
αντί για Σαίξπηρ ή Ευριπίδη ή Νομπελίστες μελοποιημένους βραβευθέντες  κα ήρωες ή ιερούς νεκρούς, πιάνουν Εμάς και μας τιμούν με το ύψιστο παράσημο το της «Δίψας* να Ξαναδιαβαστεί».

Ιδού της Οδού λοιπόν περί Θανάτου και γιατί εγώ μοιάζει σα να γυρίζω γύρω από τον εγωπαθή εαυτό μου
―«καταστρέφουσα τον λόγον» όπως λένε οι νομικοί όταν κλείνουν κυκλικά σαν ουροβόρος που τελειώνει στην αρχή του― και
αναδημοσιεύω τη αγαπητή μου 'Οδό' της Καστοριάς που με τιμά αναδημοσιεύοντάς με από αυτό το blog που εγώ μόλις αναδημοσίευσα. Για τους νεκρούς μας - θέμα δικό μου της καρδιάς.

________________
παράσημο της «Δίψας* να Ξαναδιαβαστεί».
Επειδή παραπάνω δε υπάρχει να ζητήσω στις κρυφές κι απόρρητες μου προσευχές στο Θεό Φτωχών Γραφιάδων, παρά την Καύλα* τη σεφερική (που για να συμπεριληφθούν κι ευαίσθητες υπάρξεις, στο νοερό παράσημο τη λέω 'Δίψα').

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019

Αιγιαλοί και παραλίες: Τροποποιήσεις στο αδιαπραγμάτευτο.



«Ο τόπος μας είναι όμορφος. Μόνο που δεν είναι δικός μας. 
Πρέπει να τον κερδίζουμε κάθε μέρα.» 
                                                                Σεφέρης,  6/2/67, Μέρες


Τροποποιήσεις στο αδιαπραγμάτευτο; 
Αναμένεται να δοθεί τις επόμενες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση η αλλαγή στη νομοθεσία για τον αιγιαλό και την παραλία.
Εκείνοι που βγήκαν στους δρόμους για τη Βόρεια Μακεδονία δείχνουν τι θα την έκαναν κι αυτή κι ό,τι άλλο αν ήταν δικά τους. Αλλά ελπίζω να συνετιστούν διότι αυτά που πάνε να καταστρέψουν δεν είναι δικά τους.  

Σας φέρνω άρθρα σχετικά. Καθημερινή, Εφσυν και Νίκος Ξυδάκης
με σχόλια και εικόνες.


Όταν θα χαρίζουν τις παραλίεςστα ξενοδοχεία, εσένα θα σε ταΐζουν "εθνική συνείδηση και αριστεία"

Ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος βγάζει «στο σφυρί» τις παραλίες| http://Reader.grhttps://reader.gr/news/politiki/304252/o-neos-anaptyxiakos-nomos-vgazei-sto-sfyri-tis-paralies…Δεν πειράζει , μόνο η Μακεδονία για τους Έλληνες είναι Ελλάδα , οι παραλίεςμάλλον κατά αυτούς θα ανήκουν στον Ερντογάν

Σας παρακαλώ, μη γράφετε ότι οι παραλίεςθα καταληφθούν από ιδιώτες. Υπερτιμάτε τη νοημοσύνη ενός υπνωτισμένου λαού που σκασίλα του μεγάλη. Άνοιξε η Μαρέβα καλά το φύλλο; Αυτό είναι το θέμα.
Διαβάζω τις ρυθμίσεις που έρχονται για τις παραλίες τις οποίες κάνει δώρο ο Μητσοτάκης σε επιχειρηματίες. Το επόμενο διάστημα μαθαίνω ότι θα τους δώσει και τα μονοπάτια στα βουνά. Γιατί να μην μπει και εκεί ένα εισιτήριο;

Πόσο όμορφο θα ήταν να γεμίσουν οι παραλίεςεμπορικά κέντρα εκεί που σκάει το κύμα.. Ας ξεφύγουμε επιτέλους από την σοβιετική νοοτροπία κι ας τολμήσουμε!
Οι θαλασσες και οι παραλιεςμας ηταν η αμυνα των φτωχων ανθρωπων απεναντι στην κριση.Σκεφτομουν πως αυτο το κομματι της απολαυσης-αποδρασης δεν μπορουν να μας το παρουν.Αμ δε ,θα περιφραξουν και θα χτισουν παραλιεςκαι αιγιαλους για δηθεν αναπτυξη.#ΝΔ_ξεφτιλες

Αποχαιρέτα τες, τις παραλίεςπου χάνεις 


Νέες τροποποιήσεις στη νομοθεσία για τον αιγιαλό και την παραλία περιλαμβάνει το «αναπτυξιακό» σχέδιο νόμου, που αναμένεται να δοθεί τις επόμενες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση. Οι ρυθμίσεις είναι στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή εις βάρος της κοινοχρησίας της. Μάλιστα, περιλαμβάνει και ρύθμιση με την οποία ο (δημόσιος) παλαιός αιγιαλός θα μπορεί να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται.

Οι ρυθμίσεις για τον αιγιαλό, που αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», βρίσκονται στο τέταρτο κεφάλαιο του «αναπτυξιακού» σχεδίου νόμου και αφορούν κυρίως τροποποιήσεις του τελευταίου νόμου (ν. 4607/19). Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν είναι σίγουρο ότι θα συμπεριληφθούν στο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, καθώς συνεκτιμώνται πολιτικά και οι αντιδράσεις που πιθανότατα θα συναντήσουν. Οι κυριότερες από αυτές είναι:

• Καταργείται η ρύθμιση με την οποία το ελάχιστο πλάτος μιας παραλίας (πλην εξαιρέσεων) οριζόταν στα 30 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού.

• Καταργείται ρύθμιση που περιόριζε στο 60% ενός αιγιαλού (μη συνυπολογιζόμενου τυχόν δυσπρόσιτου τμήματός του) τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Επανέρχεται αντ’ αυτού η ελάχιστη απόσταση των 100 μέτρων ανάμεσα στις διαδοχικές παραχωρήσεις, που μπορούν να καλύψουν την υπόλοιπη παραλία.

• Ο (εξ ορισμού δημόσιος, εκτός αν υπάρχουν ιδιωτικά δικαιώματα) παλαιός αιγιαλός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται.

• Ως προς το μίσθωμα για την απλή χρήση ενός αιγιαλού, προτείνεται να υπολογίζεται όχι η αντικειμενική και μισθωτική αξία του πλησιέστερου ακινήτου, αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Η ρύθμιση αυτή είναι δεδομένο ότι θα μειώσει τα μισθώματα, άρα τα έσοδα του Δημοσίου.

• Στις περιπτώσεις στρατηγικών επενδύσεων, δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης στον επενδυτή του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται όχι μόνο σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο.

• Δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα.

• Σήμερα, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Με νέα ρύθμιση, το δικαίωμα αυτό επεκτείνεται και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων», μια επιδεχόμενη πολλές ερμηνείες αναφορά.

• Καταργείται ρύθμιση με την οποία δινόταν δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού, προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του.

• Παρατείνεται αυτοδικαίως η χρήση αιγιαλού όταν αφορά έργα που εξυπηρετούν λατομικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις, όσο χρόνο υφίσταται το σχετικό δικαίωμα.

Ο διευθυντής του WWF España καλεί τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού να μην ακολουθήσουν το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας στη διαχείριση του αιγιαλού! Η επιστολή: http://bit.ly/1kHpI7o



Θυμάστε το '14;

WWF Μην καταστρέψετε τις ακτές σας, όπως η Ισπανία

http://bit.ly/1kHpI7o
Επιστολή με την οποία καλεί την ελληνική κυβέρνηση να μην ακολουθήσει το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας στη διαχείριση του αιγιαλού απέστειλε σήμερα προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας.
«Όπως είμαι σίγουρος πως θα γνωρίζετε, η Ισπανία είναι η χώρα της Μεσογείου που υποφέρει τα μέγιστα από τη δραματική αλλοίωση και καταστροφή της παράκτιας ζώνης της. Η εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα τις τελευταίες δεκαετίες, δίχως πρόβλεψη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις είχε καταστροφικές συνέπειες, τις οποίες η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια.
Αυτή τη στιγμή, το 75% των ισπανικών ακτών έχει οικοδομηθεί ή βρίσκεται σε στάδιο οικοδόμησης (με ρυθμό 8 εκτάρια ανά ημέρα τα τελευταία 20 χρόνια), ενώ το πρώτο χιλιόμετρο ακτογραμμής έχει οικοδομηθεί πλήρως στο ένα τρίτο των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας. Την ίδια στιγμή, σχεδόν μισό εκατομμύριο κατοικίες είναι κενές.
[…] Η περιβαλλοντική υποβάθμιση των ακτών δεν έχει μόνο περιβαλλοντικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις. Η κατάληψη περισσότερου από το 70% του αιγιαλού προκάλεσε απώλεια ανταγωνιστικότητας, ελκυστικότητας και περιβαλλοντικής ποιότητας με αντίστοιχα αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα και τη σταθερότητα του τουρισμού.»
Το παραπάνω αποτελεί ένα μόνο απόσπασμα της επιστολής που απέστειλε σήμερα προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, κ. Στουρνάρα και κα. Κεφαλογιάννη, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας, Χουάν Κάρλος δελ Όλμο. Με την Ισπανία να αποτελεί ένα μεσογειακό παράδειγμα προς αποφυγή ως προς τη μη βιώσιμη διαχείριση των ακτών της και την υποβάθμιση του τουριστικού της προϊόντος, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας καλεί με επείγοντα τρόπο την ελληνική κυβέρνηση να μην υποπέσει στα λάθη της χώρας του με το καταστροφικό – όπως τέθηκε στη διαβούλευση – νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και την παραλία.
Χαρακτηριστικά, ο Χουάν Κάρλος δελ Όλμο καλεί «εκ βάθους καρδιάς» τους Υπουργούς να εξασφαλίσουν «πως οποιαδήποτε νομοθεσία που αφορά στην παράκτια ζώνη θα εγγυάται την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων και των οικολογικών υπηρεσιών που παρέχουν, ούτως ώστε να αναγνωριστεί η Ελλάδα διεθνώς ως σημαντικός τουριστικός προορισμός με σεβασμό για το βασικό τουριστικό προϊόν: τη φύση».
«Το WWF Ελλάς έχει εξ αρχής ταχθεί ενάντια σε αυτό το καταστροφικό νομοσχέδιο, ενώ οι πρωτοφανείς αντιδράσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών αλλά και φορέων εξανάγκασαν την Κυβέρνηση να αναδιπλωθεί, «παγώνοντάς» το προς το παρόν. Παρόλα αυτά, με τις Ευρωεκλογές να αποτελούν πλέον παρελθόν, οφείλουμε όλοι να επαγρυπνούμε για τα επόμενα βήματα του Υπουργείου και να πιέζουμε για ένα αποτελεσματικό, προστατευτικό και οικολογικά βιώσιμο θεσμικό πλαίσιο για τις ακτές μας. Το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο, αν θέλουμε πραγματικά να βγούμε από την κρίση, αξιοποιώντας με υγιή τρόπο το μοναδικό μας συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν είναι άλλο από το φυσικό μας κεφάλαιο», σημείωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς.
Περισσότερες πληροφορίες:
Ιάσονας Κάντας, Υπεύθυνος Γραφείου Τύπου WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 697 185 9632, i.kantas@wwf.gr
Σημειώσεις προς συντάκτες:
Δείτε εδώ ολόκληρη η επιστολή (Aγγλικά) – και η μετάφρασή της στα Ελληνικά – από τον Διευθυντή του WWF Ισπανίας, Χουάν Κάρλος δελ Όλμο, προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού.

Μεταξύ των προωθούμενων αλλαγών συμπεριλαμβάνονται και οι εξής: χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ο παλιός αιγιαλός. Ανοίγει ο δρόμος για την παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης τμημάτων του σε βιομηχανίες, ξενοδοχεία και άλλες χρήσεις αναψυχής. Θεσπίζεται η απευθείας παραχώρηση τμημάτων του αιγιαλού και παραλίας για περιπτώσεις επενδύσεων που χαρακτηρίζονται στρατηγικού χαρακτήρα. Μειώνονται τα μισθώματα από την παραχώρηση της απλής χρήσης του αιγιαλού, σε βάρος των δημοσίων εσόδων.
Και ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζει το... υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο, επικαλούμενο την αρμοδιότητά του στον τομέα των επενδύσεων, επιχειρεί να προωθήσει αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για τη ζώνη αιγιαλού και παραλίας, που ανήκει όμως στο υπουργείο Οικονομικών.
Περιλαμβάνονται στο Κεφάλαιο Δ΄ του πολυδιαφημισμένου «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου, που ετοιμάζουν συνεργάτες του Αδ. Γεωργιάδη, το οποίο έχει ήδη στο ενεργητικό του ένα «φάουλ»: το δήθεν «ξεπάγωμα» της μεταφοράς συντελεστή δόμησης, το οποίο στη συνέχεια αποσύρθηκε γιατί περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του υπουργείου Περιβάλλοντος.
Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι οι συντάκτες των διατάξεων αγνοούν πως το μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί με την προϋπόθεση ότι οι δήμοι θα αναθεωρήσουν τα πολεοδομικά τους σχέδια, ώστε να οριστούν ζώνες υποδοχής του μεταφερόμενου συντελεστή και να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις στο δομημένο περιβάλλον όπως επιβάλλουν οι αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ για τη μεταφορά συντελεστή δόμησης.
Στην περίπτωση των προωθούμενων ρυθμίσεων για τον αιγιαλό, που δεν θεωρείται δεδομένο ότι θα περιληφθούν στο επίμαχο νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να δοθεί σε διαβούλευση, επέρχονται σημαντικές ανατροπές στην περιβαλλοντικά ευαίσθητη παραλιακή ζώνη, όπως αποκαλύπτει χθεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής», για το οποίο δεν υπήρξε κάποια αντίδραση από την πλευρά της κυβέρνησης.
Μεταξύ άλλων:
Καταργείται η διάταξη του νόμου 4607/2019, που ορίζει ότι η μέγιστη κάλυψη μιας παραλίας με ομπρέλες και ξαπλώστρες δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% της έκτασης, ώστε να υπάρχει χώρος για πολίτες που δεν θέλουν να πληρώσουν για να κάνουν μπάνιο. Επανέρχεται η διάταξη που ορίζει μόνον ότι πρέπει να υπάρχει απόσταση 100 μέτρων ανάμεσα σε διαδοχικές παραχωρήσεις του αιγιαλού.
Χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ο παλιός αιγιαλός, ο οποίος με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο είναι δημόσιος, εκτός από τις λίγες περιπτώσεις που ιδιώτες έχουν αποδεδειγμένα δικαιώματα. Με την αλλαγή αυτή ο παλιός αιγιαλός μπορεί να παραχωρείται έναντι ανταλλάγματος κατά πλήρη κυριότητα σε ιδιώτες και να οικοδομείται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Με βάση το άρθρο 1 του νόμου 2971/2001, παλαιός αιγιαλός είναι η ζώνη της ξηράς που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα και οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα. Είναι η λωρίδα γης που περιλαμβάνεται ανάμεσα στη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.
Ανοίγει ο δρόμος για την παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης τμημάτων του αιγιαλού σε βιομηχανίες, ξενοδοχεία και άλλες χρήσεις αναψυχής, με επίκληση λόγων «ασφάλειας» των εγκαταστάσεων. Με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, προβλέπεται μόνο για λόγους υπέρτερου εθνικού συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και προστασίας αρχαιοτήτων ή του περιβάλλοντος.
Μειώνονται τα μισθώματα από την παραχώρηση της απλής χρήσης του αιγιαλού, σε βάρος των δημοσίων εσόδων. Αναφέρεται ότι το ύψος του ενοικίου προσδιορίζεται με βάση την αντικειμενική ή μισθωτική αξία του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Με το σημερινό καθεστώς λαμβάνεται υπόψη το πλησιέστερο ακίνητο, που μπορεί να βρίσκεται και σε εντός σχεδίου περιοχή, επομένως να έχει υψηλότερη αντικειμενική ή μισθωτική αξία.
Θεσπίζεται η απευθείας παραχώρηση τμημάτων του αιγιαλού και παραλίας για περιπτώσεις επενδύσεων που χαρακτηρίζονται στρατηγικού χαρακτήρα. Η ευνοϊκή αυτή ρύθμιση αφορά και παρακείμενα ακίνητα, δηλαδή δεν συνορεύουν με την παραλιακή ζώνη.
Παρατείνεται και μετά τη λήξη της η σύμβαση παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού, με απλή απόφαση του υπουργού Οικονομικών και με την κατάθεση της σχετικής αίτησης πριν από την εκπνοή του συμβολαίου μίσθωσης. Ειδική αναφορά γίνεται για λατομικές και μεταλλευτικές εγκαταστάσεις.
Ανοίγει ο δρόμος για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών που έχουν γίνει στη ζώνη αιγιαλού και παραλίας, με την προϋπόθεση ότι έχουν κατασκευαστεί ώς τις 28/7/2011, ημερομηνία που ισχύει για όλες τις πολεοδομικές παρανομίες.
Απαγορεύεται η μεταβίβαση της χρήσης του αιγιαλού σε τρίτους, με δεδομένο ότι τα συμβόλαια μίσθωσης είναι προσωποπαγή. Επιτρέπεται όμως σε εταιρείες του ίδιου ομίλου.
Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει 15.000 χλμ. ακτογραμμής και η οριοθέτηση του αιγιαλού ξεκίνησε το 1945, αλλά μέχρι το 2015 είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία μόνον για το 8%. Την τελευταία τετραετία οι ρυθμοί επιταχύνθηκαν και έχει καλυφθεί περίπου το 16%.
Βασική αιτία για την καθυστέρηση είναι οι μεγάλες παρανομίες που έχουν γίνει από δεκαετίες στην παραλιακή ζώνη, με καταλήψεις, νόμιμες ή παράνομες, από ξενοδοχεία, βιομηχανίες, βίλες επωνύμων και μικρές επιχειρήσεις αναψυχής.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ - ΣΥΡΙΖΑ
Ολα στον βωμό της «ανάπτυξης»;
«Ο αιγιαλός και η παραλία είναι πράγματα κοινόχρηστα, ανήκουν σε όλους και σε όλες και δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενα στείρας οικονομικής εκμετάλλευσης. Στον βωμό της “ανάπτυξης για την ανάπτυξη” δεν μπορεί να θυσιάζονται τα πάντα» αναφέρει η Κατερίνα Παπανάτσιου, αναπληρώτρια τομεάρχης στον τομέα Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ και τέως υφυπουργός Οικονομικών.
Σχολιάζοντας το δημοσίευμα της «Καθημερινής», σημειώνει ότι αφορά κυρίως τροποποιήσεις του νόμου 4607/2019 και προσθέτει: «Ευελπιστούμε οι πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει στον Τύπο σχετικά με τις ρυθμίσεις που προωθεί η Ν.Δ. για τον αιγιαλό και την παραλία να μην πατάνε στην πραγματικότητα».
Επισημαίνει πάντως πως η αντίληψη της Ν.Δ. για τον αιγιαλό και την παραλία αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι οι τροποποιήσεις έχουν ενταχθεί σε ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο.




Οταν ως βουλευτής συμπολιτευόμενος πίεζα την κυβέρνηση, την κυβέρνησή μου, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις, Ιανουάριο και Ιούνιο του 2018, να νομοθετήσει υπέρ της αποτελεσματικότερης προστασίας των αιγιαλών και των παραλιών, δεν μπορούσα να φανταστώ πώς ό,τι με κόπο και σκέψη θα ενομοθετείτο εντέλει τον Απρίλιο του 2019, θα κινδύνευε να γκρεμιστεί μέσα σε λίγους μήνες από μια νέα κυβέρνηση. Στην εκπνοή του καλοκαιριού 2019, από διαρροή μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη σκέφτεται να καταργήσει τις πρόνοιες, τις προστασίες και τις ρυθμίσεις του νόμου 4607 του 2019, για τους αιγιαλούς και τις παραλίες, προκαλώντας την οργή ακόμη και των ψηφοφόρων της ΝΔ.
Ιδεοληψία; Περιφρόνηση για το περιβάλλον, την αειφορία και τη συνταγματική τους προστασία; Περιφρόνηση για το απαράγραπτο δικαίωμα κάθε Ελληνα να έχει πρόσβαση στην παραλία; Αφροσύνη; Δόλος; Γραμμάτια προς εξόφληση; Ας σκεφτούν οι βουλευτές και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τι ίχνος θα αφήσουν για τις επόμενες γενιές. Αυτό που ετοιμάζουν πάντως ανοίγει δρόμους για τραπεζοκαθίσματα και ομπρελοξαπλώστρες στη Δήλο. Είναι η γαίας ατίμωσις, κατά τον σοφό Πικιώνη.
Σύμφωνα πάντα με τις διαρρεύσασες πληροφορίες, η κυβέρνηση σκοπεύει κατά πρώτον να αλλάξει τον ορισμό του αιγιαλού, κατά παράβαση όχι μόνο του Συντάγματος (άρθρο 24) αλλά και της πάγιας νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, τα πολλά περασμένα χρόνια. 
Συγκεκριμένα, με τον ν. 4607/19 ορίζεται ρητώς ότι: «Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη (…) είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται, σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού. (…)  Η προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών είναι ευθύνη του Κράτους (…)
Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού προς αυτά. (…) Απαγορεύεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει η τοποθέτηση κατασκευασμάτων στον αιγιαλό, την παραλία, την όχθη κ.λπ.»
Η κυβέρνηση στο πλαίσιο του «αναπτυξιακού νόμου» σκοπεύει, μεταξύ άλλων, να καταργήσει ακριβώς τον δημόσιο χαρακτήρα του αιγιαλού: αυτός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται!
Κατόπιν τούτου, όλα μένουν έρμαια της περιβαλλοντοκτονίας και της υπερεκμετάλλευσης: Καταργείται η ρύθμιση που περιόριζε στο 40% μιας παραλίας τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Αλλάζει το μίσθωμα για την απλή χρήση αιγιαλού: προτείνεται να υπολογίζεται όχι βάσει αντικειμενικής και μισθωτικής αξία του πλησιέστερου ακινήτου, αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. (Η αλλαγή αυτή είναι βέβαιο ότι θα μειώσει τα μισθώματα, άρα και τα έσοδα του Δημοσίου. Φωτογραφική;)
Και οι βόμβες της βρώμικης ανάπτυξης φαστ τρακ: Σε «στρατηγικούς επενδυτές» παραχωρείται απευθείας όχι μόνο ο αιγιαλός και η παραλία που βρίσκεται σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο! Κι άλλη βόμβα: Σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα παραχωρείται απευθείας η χρήση του αιγιαλού!
Τέλος: Με τον ισχύοντα ν. 4607/19, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επεκτείνει το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων»! Τι να υποψιαστείς; Απελπισία.
«… Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι, τι κάνετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μητέρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης;
Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου. Δεν ξέρετε ότι είναι σαρξ εκ της σαρκός μου και πως όταν η μορφή μου αφανιστεί, η δικιά τους θα χάσει το νόημα της;
Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματά μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ερίξατε τα νερά των εργοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς των θεών επάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των Εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας, σε σας δεν απομένει παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με την φύση, η εκμετάλλευση…» (Δημήτρης Πικιώνης, Γαίας ατίμωσις, 1954)