Χρόνια Πολλά ― το Savoire Vivre

―Χρόνια Πολλά, εύχομαι.

―Δε γιορτάζω σήμερα, αλλά με τις άλλες Μαρίες το Σεπτέμβριο.

―Δε γιορτάζω, δε μ' αρέσει το όνομά μου.

―Δε γιορτάζω, είμαι άθεος/άθρησκος.

Ναι, εντάξει το ξέρουμε ότι είστε αυτόθρησκοι κι ανεξάρτητοι κι ωραίοι τύποι αλλά λίγη ευγένεια δε βλάπτει.

Διότι, ξέρετε, δεν ξύπνησα σήμερα αδημονώντας να σας ευχηθώ αλλά κι αν ήταν έτσι δε βλέπω γιατί πρέπει να υποστώ την παλαβομάρα σας.

Στοιχειώδες μάθημα λοιπόν:

Όπως όταν σας ρωτάμε  'τι κάνεις' δε χρειάζεται να μας δώσετε αναλυτική αναφορά υγείας, ερωτικών, οικονομικών καλύπτοντας κάθε τομέα της ζωής σας, έτσι και η ευχή μας για 'Χρόνια Πολλά' είναι μια απλή τυπική πράξη που δείχνει την καλή μας διάθεση προς εσάς αλλά σε καμιά περίπτωση δε σας δίνει το ελεύθερο να μας βρίσετε ή να μας αναπτύξετε την κοσμοθεωρία σας σε σχέση με το Χριστιανισμό.

Μετά από τις πρώτες ψυχρολουσίες, σήμερα δε θα δώσω άλλες ευχές προσωπικά.
Εύχομαι όμως

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
σε όλους τους ευγενείς πολιτισμένους ανθρώπους.

Οι άλλοι προτείνω να βρεθείτε να τα πείτε μεταξύ σας κι εν τω μεταξύ να αναρτήσετε κάπου ορατά ένα 'Η οικογένεια δεν εορτάζει' για να ξέρουμε να σας αποφεύγουμε.

______________

Εικόνα

Η Καρδιά του αγαπητού μου Keith Haring

 (για τον οποίο στο:

 Του Keith Haring Δερβίσηδες

http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2011/07/keith-haring.html 

Του Keith Haring Δερβίσηδες (Τα Μικρά Μου Μανιφέστα)

Το πρώτο έργο του Keith Haring που είδα ήταν τατού σε πόδι. Στάμπα σε παρεό μετά κι ύστερα σε φλιτζάνι. Ταπετσαρία, τσάντα, τετράγωνο μεταξωτό μαντήλι. Και τέλος πίνακας, 'acrylic on canvas' ή βινύλιο, 68χ68 κι 120χ120 ίντσες. Ένα ανθρωπάκι κι η παρέα του.

Γόνατο σηκωμένο, χέρια  ψηλά, χόρευε σα δερβίσης. Ακούραστο. Φρέσκο. Παιδικό. Με ειρωνεία της νιότης, καρτουνίστικο. 'Ο,τι απεχθάνομαι' είπα γιατί δε με άγγιζε η Pop Art. Δεν τη διαλέγουμε εμείς την εποχή μας· είναι σαν οικογένεια.

. Στην άμμο την ξανθή του Άγιου Σώστη, σε μονοπάτια που μύριζαν θρούμπι και βούιζαν μελίσσι, σε μηχανάκια νοικιασμένα και νύχτες με ακριβά ποτά, στο Madd ώσπου ξημέρωνε ή στριμωχτά σε μία λάντζα για τη Δήλο. Και στην Παράγκα, πάντα στην Παράγκα, με τις ψυχές, τις γκρίζες νυχτοπεταλούδες να σκοτεινιάζουν το δωμάτιο καθώς τρεμόπαιζαν πάνω στη λάμπα τα φαντάσματα που έφερνε το θρόισμα των καλαμιών.

Μύριζαν σχίνα το νερό του πηγαδιού και τα μαλλιά μας. Mitsuko και καρπούζι η θάλασσα. Και το ανθρωπάκι του Keith Haring έλιωνε στο 'βρωμερό το παρεό' που έσκισε ο αέρας. 

Γόνατο σηκωμένο, χέρια  ψηλά, χόρευε σα δερβίσης. Και μίκραινε, όλο μίκραινε.

Ήρθε ένα μεσημέρι του καλοκαιριού, γόνατο σηκωμένο, χέρια ψηλά σα να μας χαιρετούσε. Κι όπως χορεύαμε, όλοι χορεύαμε, δεν είδαμε ότι ο μακρύς χορός μακριά μάς πήγε. Εκείνο ήξερε, μας χαιρετούσε απ' την αρχή. Γι αυτό μικραίναμε. Ήταν που τότε που ερχόταν έφευγε. 

♠♠♠

Gil's Dream 1989 

Mom 1989

1983

1983

 Του Keith Haring βίος και έργα:    http://www.haring.com/about_haring/bio/index.html


___________________________________________________________________________________♠♠♠