2-5 Αυγούστου πογκρόμ κατά Ελλήνων στο Τορόντο

imerodromos

Τορόντο 1918. Ο Βίαιος Αύγουστος.
Το ρατσιστικό πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών

Τον Αύγουστο του 1918, για τέσσερις μέρες, από τις 2 ως τις 5 Αυγούστου,10.000 Καναδοί βετεράνοι του  Α’  Παγκόσμιου Πολέμου μαζί με ένα πλήθος 40.000 «πατριωτών» Καναδών, εξαπέλυσαν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών του Τορόντο. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές πάνω από 1.000.000 δολάρια.

Από τη δημιουργία του σύγχρονου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1830, οι άθλιες οικονομικές συνθήκες δημιουργούν τα πρώτα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Από την Πελοπόννησο,  τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου χιλιάδες Έλληνες προσπαθούν να ξεφύγουν από την άθλια οικονομική κατάσταση και τις συνέπειες της πρώτης πτώχευσης του 1827 και να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής κύρια προς τις επαρχίες της …Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη και τις μικρασιατικές ακτές.

Ακολούθησαν η δεύτερη πτώχευση του 1843, η Τρίτη πτώχευση, του Τρικούπη, το 1893, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 και οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912 – 1913 που συνοδεύτηκαν από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη και την Αμερική.

Η μικρασιατική καταστροφή του 1922 οδήγησε πάνω από 1.500.000 Ελληνες πρόσφυγες στη χώρα μας από την Τουρκία, οι οποίοι αντιμετώπισαν άθλιες συνθήκες επιβίωσης και την αντιπροσφυγική, ξενοφοβική συμπεριφορά αρκετών Ελλήνων της «παλαιάς Ελλάδας».

Οι Ελληνες μετανάστες, αντιμετώπισαν εχθρότητα, ρατσισμό, υποτίμηση. Αισθάνθηκαν ανεπιθύμητοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αυτές οι συμπεριφορές έφτασαν ακόμα και σε επίπεδα πογκρόμ. Χαρακτηριστικά ήταν τα γεγονότα στις ΗΠΑ το 1909, και στην Αυστραλία το 1935. Περισσότερα για αυτά πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών εδώ.

Καναδάς, Τορόντο 1918

Οι Ελληνες μετανάστες, ήταν κυρίως ιδιοκτήτες εστιατορίων ή δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων. Στο Τορόντο, στις αρχές του 20ου αιώνα, αν και οι Ελληνες αποτελούσαν μόνο το 0,5% του πληθυσμού της πόλης, είχαν στην ιδιοκτησία τους πάνω από το  35% από τα εστιατόρια και τις καφετέριες. Οι ξενοφοβικοί και ρατσιστές Καναδοί τους αποκαλούσαν υποτιμητικά Slackers (τεμπέληδες), επειδή ασχολούνταν με τον επισιτισμό και κατά τους ρατσιστές απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη.

 Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα ήταν επισήμως ουδέτερη για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, με αποτέλεσμα οι Ελληνες του Καναδά να μην κατατάσσονται στον στρατό, η δε Καναδική κυβέρνηση ήταν εχθρική προς την ιδέα της στρατολόγησης  των Ελλήνων  και της πρόσληψής τους στο δημόσιο από φόβο μήπως τελικά η Ελλάδα μπει στον πόλεμο με τη πλευρά της Γερμανίας.

Στις 2 Αυγούστου χιλιάδες βετεράνοι του πολέμου είχαν προγραμματίσει το συνέδριο του Μεγάλου Συνδέσμου Βετεράνων Πολέμου στο Τορόντο για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετώπιζαν γυρνώντας από το μέτωπο, ανάπηροι, ταλαιπωρημένοι και σε άθλια κατάσταση. . Επιστρέφοντας οι χιλιάδες των βετεράνων Καναδών από τη σφαγή των χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ’ αυτούς, ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους Ελληνες μετανάστες να ευημερούν έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.  Για αυτή τους τη κατάσταση πολύ εύκολα θεώρησαν υπεύθυνους τους Slackers Ελληνες.

Η κυρίαρχη αντίληψη μεταξύ του πληθυσμού, και των βετεράνων ιδιαίτερα,  ήταν ότι ενώ οι Άγγλο-Καναδοί συμμετείχαν στον Πόλεμο, οι «Slackers, αντί να πολεμούν και αυτοί όπως έπρεπε, κέρδιζαν χρήματα στο Τορόντο».

Η αφορμή

Το απόγευμα της 1ης Αυγούστου, ένας από τους χιλιάδες απογοητευμένους βετεράνους , ο Κλόντ Κλιντερνάι (Claude Cludernay), στρατιώτης πεζικού, οποίος είχε χάσει το ένα του πόδι στη μάχη, μεθυσμένος και σε άθλια κατάσταση μπήκε στο ελληνικής ιδιοκτησίας White City Café, στην Yonge Street  του Τορόντο, προκάλεσε καυγά και χτύπησε έναν σερβιτόρο, ο οποίος αφού τον πέταξε έξω από το μαγαζί, κάλεσε την αστυνομία.

Ο Κλιντερνάι συνελήφθη και πέρασε το βράδυ του, μεθυσμένος, σε ένα κελί ενός κοντινού αστυνομικού τμήματος. Την άλλη μέρα επέστρεψε στο White City Café, του οποίου ήταν τακτικός θαμώνας, για να ζητήσει συγγνώμη.

Το επεισόδιο όμως δεν έληξε εκεί. Η αφορμή είχε βρεθεί. Το γεγονός ότι ο Κλιντερνάι δεν επέστρεψε σπίτι του το προηγούμενο βράδυ, σε συνδυασμό με τις έντονες φήμες που κυκλοφόρησαν ότι οι «βρωμο-Έλληνες» τον είχαν ξυλοκοπήσει, απελευθέρωσε το ρατσιστικό μίσος. Ο «Βίαιος Αύγουστος» είχε ήδη ξεκινήσει. Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 2 Αυγούστου και για 4 μέρες (2 – 5 Αυγούστου 1918) 50.000 πολίτες του Τορόντο εξαπέλυσαν πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων και των επιχειρήσεών τους. Η περιοχή που περικλείεται από τις οδούς  Jarvis, Yonge, Carleton και Dundas παραδόθηκε στους βάνδαλους που κατέστρεφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους.

Το ανθρωποκυνηγητό και ο ξυλοδαρμός των Ελλήνων ξεκινούσε το πρωί και σταματούσε στις 3 τα ξημερώματα. Το White City Café καταστράφηκε τελείως, δεκάδες άλλες επιχειρήσεις και σπίτια μεταναστών λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν.

Η περιφερειακή εθνοφυλακή και η αστυνομία όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούσε χωρίς να επεμβαίνει, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου Καναδοί αστυνομικοί έπαιρναν ενεργά μέρος στο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων.

Το ανθελληνικό πογκρόμ, ο «Βίαιος Αύγουστος» τέλειωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της  6ης Αυγούστου, αφήνοντας πίσω του αδιευκρίνιστο αριθμό νεκρών (ανάμεσά τους 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά), εκατοντάδες τραυματίες και ζημιές σε ελληνικές περιουσίες και σπίτια ύψους 1.250.000 δολαρίων, όταν ο δήμαρχος της πόλης αναγκάστηκε να επιβάλλει απαγόρευση της κυκλοφορίας και την επέμβαση του στρατού για να καθαρίσει τους δρόμους.

Κανένας Ελληνας δεν αποζημιώθηκε ποτέ για τις ζημιές με πρόσχημα τις διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα στην ελληνική την καναδική και την βρετανική κυβέρνηση.

Οι μνήμες του ρατσιστικού πογκρόμ της πόλης του Τορόντο έχουν μετατραπεί σήμερα σε φιέστα όπου αντιρατσιστές συγκεντρώνονται στις συνοικίες των ελληνόφωνων και τρώνε μαζικά greek souvlaki, tzatziki, mousaka κλπ μεσογειακά εδέσματα.

Για τους 'βρωμιάρηδες' Έλληνες μετανάστες στην Αμερική: http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2015/09/refugeeswelsome.html#axzz4pXL1PDik

Βίαιος Αύγουστος: Ένα ντοκιμαντέρ για τοπογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο το 1918

Ένα ντοκιμαντέρ για τα πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο το 1918.
Τον Αύγουστο του 1918 ένα πλήθος 50.000 καναδών "πατριωτών" επιδόθηκε για μέρες σε ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των ελληνόφωνων μεταναστών της πόλης. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές 1.000.000 δολαρίων.

Η αφορμές ήταν πολλές. Για χρόνια οι ελληνόφωνοι μετανάστες, μικροιδιοκτήτες και εργαζόμενοι κυρίως στον επισιτισμό (greek restaurants) αποκαλούνταν από τους ντόπιους "slackers", δηλαδή "τεμπελχανάδες" επειδή κατα τους ρατσιστές απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη και δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων.
Ακολούθησε μια σειρά από γεγονότα όπως οι καλές σχέσεις του τότε πρωθυπουργού Βενιζέλου με το γερμανό Κάιζερ, η ουδετερότητα της χώρας προέλευσής τους κατα τις αρχές του Α' παγκοσμίου πολέμου και η άρνηση των ελληνόφωνων μεταναστών να καταταγούν στον Καναδικό στρατό που όξυναν τις ρατσιστικές αντιλήψεις σε βάρος τους.
Επιστρέφοντας οι χιλιάδες των βετεράνων καναδών από τη σφαγή χαρακωμάτων του Α' παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ'αυτούς ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους ελληνόφωνους μετανάστες που αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της πόλης να ευημερούν έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.
Τον Αύγουστο του 1918, 10.000 βετεράνοι διαδήλωσαν στους δρόμους συνεπικουρούμενοι από 40.000 καναδούς πολίτες. Οι πολυήμερες διαδηλώσεις συχνά εξετράπησαν σε πογκρόμ σε βάρος μαγαζιών και σπιτιών μεταναστών με την αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση θεατή ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου καναδοί αστυνομικοί έπαιρναν ενεργά μέρος στο πογκρόμ σε βάρος των ελληνόφωνων.
Οι μνήμες του ρατσιστικού πογκρόμ της πόλης έχουν μετατραπεί σήμερα σε φιέστα όπου "αντι"ρατσιστές συγκεντρώνονται στις συνοικίες των ελληνόφωνων και τρώνε μαζικά greek souvlaki, tzatziki, mousaka κλπ μεσογειακά εδέσματα.
Οι συγκρίσεις με τα σημερινά πογκρόμ μεταναστών σε αθήνα και πάτρα με την ανάλογη στάση της αστυνομίας και κάποιων "πολιτών" είναι αναπόφευκτες.
Για το γεγονός έχει γυριστεί ντοκυμανταίρ με βίντεο από σκληρές εικόνες της εποχής που κυκλοφορεί σε dvd με υπότιτλους στα ελληνικά με τον τίτλο "violent august".

Για τους 'βρωμιάρηδες' Έλληνες μετανάστες στην Αμερική: http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2015/09/refugeeswelsome.html#axzz4pXL1PDik

________________________________________________________________________

Ελισάβετ Χρονοπούλου «ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ»

  

Το νέο βιβλίο της αδελφής μου.

Ο ΙΑΝΟΣ, οι Eκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας σας προσκαλούν την Τρίτη 16 Απριλίου στις 20:30 στην παρουσίαση του βιβλίου της Ελισάβετ Χρονοπούλου «ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ»

Ο Γιώργος Αρβανίτης, η Ελισάβετ Χρονοπούλου και ο Αχιλλέας Κυριακίδης συζητούν για το βιβλίο

IANOS
Σταδίου 24, Αθήνα
Τηλ.: 210.3217917

https://www.facebook.com/events/432199902797648?ref=newsfeed

 _____________________________________

Η ΑΥΓΗ
Ο Γιώργος Αρβανίτης μιλάει στην «Α» με αφορμή την κυκλοφορία της βιογραφίας του με τίτλο «Μια ζωή στο φως»

«Μια ζωή στο φως». Δεν θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστό τίτλο ένα βιβλίο που αφηγείται τη ζωή ενός μετρ του φωτός. Ο Γιώργος Αρβανίτης αυτές τις ημέρες επέστρεψε από τη Γαλλία, όπου ζει τα τελευταία χρόνια, με αφομή την κυκλοφορία, την επόμενη Πέμπτη, της βιογραφίας του, από τις εκδόσεις Πατάκη, και της παρουσίασής της λίγες ημέρες αργότερα (16/4). «Στα 83 μου αποφάσισα να εκδοθώ» λέει χαμογελώντας για το βιβλίο της Ελισάβετ Χρονοπούλου «Γιώργος Αρβανίτης. Μια ζωή στο φως». Καθώς θυμάται τα περασμένα και εκπλήσσεται από τα σημερινά, ο διάσημος διευθυντής φωτογραφίας ξεφυλλίζει σελίδες από τη μυθιστορηματική ζωή του, μας επιτρέπει να μοιραστούμε στιγμές γεμάτες φως και κινηματογράφο και εκμυστηρεύεται πώς ερωτεύτηκε την κάμερα με την πρώτη ματιά. Κι όμως η ζωή του δεν ήταν πάντα φωτεινή. Από τα παιδικά χρόνια, εκείνα τα «μαύρα χρόνια του Εμφυλίου», μέχρι τα πλατώ μερικών από τις πιο σπουδαίες στιγμές του διεθνούς κινηματογράφου, η ζωή του είναι μια διαρκής άσκηση στο φως. Άλλωστε, για τον ίδιο, «το φως είναι στην ψυχή», γι' αυτό στη δουλειά του δεν φωτογραφίζει πρόσωπα αλλά χαρακτήρες. Καθώς μιλάμε, μου δείχνει φωτογραφίες από γυρίσματα. Με τη Φανί Αρντάν στο «Αουστράλια», για το οποίο βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας, με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, από τον «Μελισσοκόμο» του Αγγελόπουλου, με τον Τζέρεμι Άιρονς, με τον Ελία Καζάν στη Νέα Υόρκη, με την Έλεν Μπέρστιν στις «Κραυγές γυναικών» του Ντασέν, με το πανέμορφο σπίτι του στη Γαλλία. «Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ίσως είναι ένα θαύμα» λέει. Στη δική του ζωή χώρεσαν προς το παρόν 112 ταινίες, οκτώ βραβεία, αμέτρητα ταξίδια και μια ματιά που ψάχνει διαρκώς το φως στην ψυχή. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που είδα κινηματογράφο, σκαρφαλωμένος σε ένα δέντρο» λέει και καταλαβαίνουμε αμέσως πώς ένα παιδί από ένα ορεινό χωριό, χωρίς εφόδια, χωρίς χρήματα, έφτασε να κατακτήσει έναν κόσμο μαγικό, χωρίς να χάνει την ανθρωπιά, τη συμπόνια και το απίστευτο χιούμορ του. «Η κάμερα είναι η ερωμένη μου, αλλά, σας παρακαλώ, μην το μάθει η γυναίκα μου» εξομολογείται Μιλάει με σεβασμό και ευγνωμοσύνη για την τέχνη του και τους ανθρώπους που συνάντησε σ' αυτή τη συναρπαστική διαδρομή. Και στο τέλος της κουβέντας παραδέχεται αφοπλιστικά: «Τελικά δεν μπορώ να γλιτώσω από το σινεμά, όπου κι αν πάω ο κινηματογράφος με κυνηγάει».

«Μια ζωή στο φως» ονομάζεται η βιογραφία σας. Είναι συναρπαστική αυτή η διαδρομή;---> https://www.avgi.gr/tehnes/481884_opoy-ki-pao-o-kinimatografos-me-kynigaei

____________________________________________________________

Ζωντανά: https://www.youtube.com/watch?v=cVwhdwPYHsc

Προγραμματίστηκε για τις 16 Απρ 2024 #IANOS

Κάντε εγγραφή εδώ: https://bit.ly/IanosSub

ΤΡΑΝΖΙΤ του Κάρολου Ζωναρά

 

 

Καιρό πριν αρχίσει να παίζεται, φίλοι έλαβαν πρόσκλησή μου για τη σελίδα  του  ΤΡΑΝΖΙΤ, της νέας ταινίας του Κάρολου Ζωναρά.

Σπάνια προσκαλώ σε σελίδες, ακόμα και των δικών μου.

Η ταινία δεν είναι «εύκολη», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Μα τη Τέχνη δεν  οφείλει να είναι «εύκολη» κι ακόμα, δεν είναι όλα για όλους. Συμβολισμός λέγεται και το θέμα, όπως λέει κι ο τίτλος, είναι η μετάβασή μας εκεί που όλοι θα πάμε.

Συστήνω.

‘Όπως συστήνω και τις άλλες ταινίες, τις «βατές» του Ζωναρά (στο youtube), τις πιο βατές μα εξ ίσου  καθηλωτικές και ενδιαφέρουσες.

 

 

Για μας αλλά και για όσους δεν την έχουν δει, κοινοποιώ τα λόγια του αγαπημένου Ferris Costas:

 

 

Ferris Costas

ΤΡΑΝΖΙΤ

Σα να λέμe Διακομιστικός Σταθμός.

Ή Purgatorio (Καθαρτήριο).

Έρως-Ψυχή-Θάνατος.

Ο Κάρολος Ζωναράς ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Κι όσοι "ψάχνουν να βρουν... τι συμβολίζει, δεν ξέρουν τι είναι ο Συμβολισμός.

Ίσως το πιο τολμηρό εγχείρημα στην Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Όχι, δεν είναι ο Κιθαιρώνας, ούτε ο σιδηροδρομικός σταθμός του Anouil. Είναι η ερημιά όπου κάτι έχει τελειώσει, και κάτι άλλο πάει ν' αρχίσει. Είναι ολοφάνερο πως ο πολιτισμός, έτσι όπως τον γνωρίσαμε, είναι παρηκμασμένος, κι ένας άλλος πολιτισμός θ' αρχίσει. Ο λόγος έχει κατακερματιστεί, κι ο νέος λόγος δεν έχει αρθρώσει ακόμα το συντακτικό του.

Ο σκηνοθέτης αρνείται το flash back, οι αναμήσεις είναι ευκολία. Κι ούτε επιχειρεί μια προφητεία, το φανταστικό στο σινεμά είναι διασκέδαση. Η Αριστοτελική δομή της τραγικής μυθοπλασίας, είναι ξεπερασμένη. Ο Άνθρωπος πρέπει να ξαναβρεί τη συνείδησή του, εκ του μηδενός. Η Αγαύη δεν θα δώσει τη λύτρωση. 

Είναι κρίμα να χάσετε αυτή την ταινία (προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, κάθε μέρα στις 7:00) επειδή κάποιοι αγράμματοι κι εγωπαθείς "κριτικοί" που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους, τσιγγουνεύτηκαν τα λόγια τους.

Ένα προσωπικό παράπονο, μου έλειψε η μουσική -de la musique avant toute chose είπε ο Verlaine, άρχοντας των συμβολιστών.

Αλλά ο Κάρολος έτσι ήθελε, και δικαίωμά του.

Αν ο Λάνθιμος προτείνει μια νέα Μητρόπολη, ο Τσάρλυ προτιμάει να εκφράσει την απορία του.

 

 

Tranzit μια ταινία του Κάρολου Ζωναρά
https://www.facebook.com/zonaras.productions

 

ΠΡΕΜΙΕΡΑ https://www.facebook.com/events/394736829831855

 

Ταινίες του Κάρολου Ζωναρά:

Μπιγκ χιτ

Ο γιος του Τσάρλυ

Πέντρο Νούλα

Το σινεμά γυμνό

 ________________

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΥ Charlie's son - the movie+Eng. subs https://www.youtube.com/watch?v=5TydTSR_UQ4

#ελεύθερεςθηλές για ελεύθερα σώματα #freethenipple

 

Στην Καταλονία επιτρέπεται πλέον σε πισίνες να κολυμπάμε κι εμείς ‘topless’, μόνο με το κάτω μέρος του μαγιό. Παρότι κάποιες πισίνες αντέδρασαν το βήμα είναι σημαντικό.

Το ελεύθερες θηλές’ /free the nipple είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε το 2012 με αφορμή μια ταινία. Το στήθος μας είναι σεξουαλικό αντικείμενο όσο και όταν θέλουμε εμείς, όπως και το υπόλοιπο σώμα μας. Το στήθος μας, είτε για θηλασμό είτε απλώς επειδή υπάρχει ζητάμε να πάψει να είναι ταμπού.

 

Προσωπικά (όπως είδατε και σε πρόσφατη φωτογραφία μου) είμαι υπέρ του να κολυμπάμε κι εμείς χωρίς σουτιέν― αν και εγώ δεν είμαι το μέτρο αφού χρόνια τώρα προτιμώ να κολυμπάω γυμνή διότι πιστεύω ότι το σώμα δεν είναι ποτέ χυδαίο, η συμπεριφορά, τα μυαλά κι οι προκαταλήψεις είναι που το βρωμίζουν.

Το σώμα μας είναι πάντα όμορφο, η ασχήμια είναι στα μάτια αυτού που βλέπει.

#freethenipple #ελεύθερεςθηλές για ελεύθερα σώματα, ελεύθερα μυαλά.

___

freethenipple

art by @anniset @drcuerda and rp# from @hatterist

Tέχνη και υποκατάστατα εν καιρώ πολέμου: #Ουκρανία τώρα...

Ο Γιάνκο Μπελίν,  ο Σλοβένος κινηματογραφιστής  (και δικός μας: από τους πρωτοεμπνευστές του EuroNPUD, του Ευρωπαϊκού Δικτύου ανθρώπων που παίρνουν/έπαιρναν ναρκωτικά)  ταξίδεψε  και κατέγραψε και μας στέλνει μια πρώτη γεύση. Φρέσκο-φρέσκο το σύντομο απόσπασμα, για να πάρουμε μια ιδέα.  

‘Έστω κι αν ακόμα οι υπότιτλοι είναι σε αυτόματη μετάφραση,  είμαι υπερήφανη το μοιράζομαι μαζί σας.

Μια επίσκεψη στη Ζαρίνα. Ζαπορόζυε, Ουκρανίας, Ιούνιος 2023.*

Tέχνη και υποκατάστατα εν καιρώ πολέμου: #Ουκρανία τώρα...

 

Ο Γιάνκο περιγράφει το σύντομο απόσπασμα::«

«Το ταξίδι  στην Ουκρανία ξεκίνησε από το Ζαπορόζυε. Ο συνάδελφός μου Ντένυς  και εγώ επισκεφτήκαμε τη Ζαρίνα καλλιτέχνιδα που δημιουργεί μικρά έργα. 

Αυτό το video είναι μόνο το teaser trailer μια πρώτη γεύση.  Αυτή τη στιγμή όλες οι ηχογραφήσεις βρίσκονται στο μεταφραστικό στάδιο και απομένει πολλή δουλειά ακόμα μέχρι την τελική επεξεργασία του ντοκιμαντέρ.»

 

Ακολουθούν το πρωτότυπο και μετάφραση στα αγγλικά*.

https://youtu.be/pqrFxcps5t0

 

Janko Belin:

                Obisk pri Zarini; Zaporožje, Junij 2023

 “Obisk Ukrajine se je začel v Zaporožju. S kolegom Denysom sva obiskala Zarino, umetnico, ki ustvarja majhne umetnine tako rekoč iz nič. To, kar vidite je zgolj teaser. Trenutno so vsi posnetki v fazi prevajanja in do končne obdelave dokumentarca je še kar nekaj dela.”

 

Notes and translation IN ENGLISH

*A visit to Zarina; Zaporozhye, June 2023

**The visit to Ukraine began in Zaporozhye. My colleague Denys and I visited Zarina, an artist who creates small works of art practically from scratch. What you see is just a teaser. At the moment, all the recordings are in the translation phase and there is still a lot of work to be done before the final processing of the documentary.

Teaser:  https://youtu.be/pqrFxcps5t0

Μια επίσκεψη στο Obisk pri Zarini; Zaporožje, Junij 2023 

Σονέτο Της Μήκονος με το Νϊκο Αϊβαλή

Από Τα 40 Του Θανάτου' μου

Αυτό το σονέτο τής Μήκονος Υπνοφόρου, το είχα παρουσιάσει ανέκδοτο ακόμα στο Δεύτερο Πρόγραμμα,  προσκεκλημένη στην εκπομπή του Νίκου Αϊβαλή, πολύ παλιού αγαπημένου φίλου που μάς άφησε νωρίς ξαφνικά και αναπάντεχα.

Από τα πρώτα νεανικά μου χρόνια η φιλία μας, κι η εκπομπή του (από τις μακροβιότερες του ραδιοφώνου*) με φιλοξενούσε συχνά, είτε ζωντανά όταν περνούσα από την Αθήνα είτε με δουλειά μου όταν διάβαζε ο ίδιος ποιήματά μου.

Πλάι- πλάι δυο ποιήματα σ΄αυτό το βιβλίο έχουν αφιέρωση σε δυό πολυαγαπημένους φίλους. Το Νίκο και τη  Στάλη 

Ούτε που μου περνούσε από το νου ότι κι οι δυό θα πέθαιναν τόσο σύντομα, και μάλισταπριν από εμένα που, έτσι που κι εγώ κυνήγησα το δράκο κάποτε, νόμιζα πάντα ότι πρώτη θα έφευγα για το μακρύ ταξίδι.

Έμεινα πίσω όμως. Και μου λείπουν. Μου λείπουν πολύ και οι δύο. 

___________________________________________

*«Διακριτικές Σχέσεις Διεθνούς Ρεπερτορίου», μια εκπομπή 39 ετών· φέτος θα γιόρταζε τα  40 χρόνια της.

________________

Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 - #defteroprogramma

12 Μαρτίου 2022  · 

Με μεγάλη οδύνη μοιραζόμαστε την απώλεια του ραδιοφωνικού παραγωγού και ηθοποιού Νίκου Αϊβαλή, που για περισσότερο από 40 χρόνια κοσμούσε «διακριτικά» τα μικρόφωνα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Η οικογένεια της ΕΡΤ και ιδιαίτερα οι συνάδελφοι και φίλοι του στο Δεύτερο Πρόγραμμα το οποίο υπηρέτησε με μεγάλη αγάπη επί 4 δεκαετίες, είμαστε συντετριμμένοι από τη αιφνιδιαστική απώλεια του Νίκου. Του πάντα χαμογελαστού, ευγενικού και φυσικά «διακριτικού» Νίκου, η εκπομπή του οποίου «Διακριτικές Σχέσεις Διεθνούς Ρεπερτορίου» θα έκλεινε του χρόνου 40 χρόνια παρουσίας στα ερτζιανά. Όλες οι εκπομπές του Δεύτερου είναι αφιερωμένες στη μνήμη του Νίκου μας. Την Κυριακή, στις 6 το απόγευμα, που θα εξέπεμπε ο Νίκος Αϊβαλής, το δύσκολο έργο του αποχαιρετισμού αναλαμβάνει «διακριτικά» ο συνοδοιπόρος και φίλος του Σιδερής Πρίντεζης, με μια εκπομπή αφιερωμένη στο Νίκο. Δυστυχώς θα υπάρξουν και άλλες τέτοιες άμεσα. Είχαμε τόσα σχέδια για τους προσεχείς εορτασμούς για τα 70 Χρόνια Δεύτερο και είναι πολύ πονετικό ότι θα τα γιορτάσουμε χωρίς το Νίκο Αϊβαλή.

Συλλυπούμαστε τα αδέλφια του, την οικογένειά του, τους φίλους του.

Ποιος ήταν ο Νίκος Αϊβαλής;

Ο Νίκος Αϊβαλής γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Θέατρο στις Δραματικές Σχολές «Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν», στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη, στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών στο Γκρατς στην Αυστρία.

Παρακολούθησε σεμινάρια με τον Μίνω Βολανάκη και ως ηθοποιός έπαιξε στο Θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Τελευταία του παρουσία στο σινεμά, η συμμετοχή του στο «λπ», μια ταινία-ντοκιμαντέρ για τη Λένα Πλάτωνος το 2017. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς επιμελήθηκε και συμμετείχε τον κύκλο παιδικών παραστάσεων «Άσπρο χιόνι, μαύρο χιόνι» στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής.

Επί σκηνής τελευταία φορά τον είδαμε στον μονόλογο του Ζαν Ζενέ «Ο Σκοινοβάτης» που ανέβηκε στο θέατρο Φούρνος την περίοδο 2019-2020.

Όσον αφορά τη δισκογραφία, συμμετέχει στους δίσκους: «Μάσκες Ηλίου» της Λένας Πλάτωνος, «Το νησί των λωτοφάγων» του Στάμου Σέμση με την Έλλη Πασπαλά, «Αντίπυρα» της Δανάης Παναγιωτοπούλου, «Απ’ τη στεριά το νερό και τον αέρα», «Ορθογραφία της αγάπης» (συμμετείχε ερμηνευτικά, στιχουργικά και με ζωγραφιές) και του Μιχάλη Ανδρονίκου, «Νότες σε αχνό πορτοκαλί» του Φίλιππου Περιστέρη και "Περιπέτεια" του Δημήτρη Αρναούτη.

Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν, είναι και θα είναι το Ραδιόφωνο, το οποίο υπηρέτησε επί πολλά χρόνια. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν στην Ελληνική Ραδιοφωνία. «Παιδί – μαθητής» της Σοφίας Μιχαλίτση ξεκίνησε στο Δεύτερο Πρόγραμμα με την εκπομπή «Οι Κυρίες της τζαζ». Το 1983 ακολούθησε η εκπομπή «Διακριτικές Σχέσεις Διεθνούς Ρεπερτορίου», μια εκπομπή που υπήρχε μέχρι σήμερα! Ακούστε εδώ πρόσφατες εκπομπές του Νίκου, με αφιερώματα, συνεντεύξεις, επετειακές αναφορές. Η τελευταία εκπομπή «Διακριτικές Σχέσεις Διεθνούς Ρεπερτορίου» μεταδόθηκε στις 6 Μαρτίου του 2022.

Κινηματογραφικές ταινίες:

λπ μια ταινία για τη Λένα Πλάτωνος 2017

Ταξίδι στην Πρωτεύουσα 1982

Τον Καιρό των Ελλήνων 1981

Τηλεοπτικές σειρές:

Dr Τζούλια και Ms Χάιδω -1994|1994- Star

Αμαρτίαι γονέων -1993|1993- ΕΤ2

Οι φιλενάδες -1993|1993- ΑΝΤ1

Οικογένεια -1990|1990- ΑΝΤ1

Στενές επαφές τρύπιου τοίχου -1991|1991- ΕΤ1

Νίκος Αϊβαλής