Παζάρι της Φιλοζωικής μας― #MAW κι η Σάντρα μας

Sandra Clare. Η Σάντρα μας.

Σήμερα είχαμε στο νησί το Χριστουγεννιάτικο παζάρι της Φιλοζωικής μας, ΜΑW-Mykonos Animal Welfare

 

Είναι κάποιοι άνθρωποι που ό,τι αγγίξουν ακμάζει.

Δεκαετίες πολλές γνωριζόμαστε. Την Άγκυρα είχαν με το Σταύρο τον άνδρα της, την Άγκυρα τη θρυλική στο Ματογιάννι που επάξια συνέχισαν μετά το Φούσκη.

Περνούσαμε το κατώφλι, τότε, από κάπου μετά τα 25 του ο Κύριος Kastell κι εγώ 5 χρόνια μικρότερη, περνούσαμε την ορθάνοιχτη παραδοσιακή βαριά ξύλινη πόρτα και πριν φτάσουμε στο μπαρ στις θέσεις μας ήδη είχαν σερβιριστεί δυό ποτήρια λευκό κρασί πλάι στο DJ το ‘Χανσούλη’ τον αγαπημένο μας φίλο Hans Havenar, ‘The Dutch Touch’, που έπαιζε κλασικά Rockτραγούδια και χορεύαμε ως το ξημέρωμα με γέλια και κουβέντα ασταμάτητη και διακοπές για ‘sentimental bullshit’ άσματα πιο ρομαντικά, οριακά ανόητα που άγγιζαν την καρδιά μας.

Κι η Σάντρα εκεί, υπερκινητική κε μάτι που έκοβε κι είχε πλήρη έλεγχο του μαγαζιού της, από τα πλούσια πρωινά που τότε πρωτολανσαρίστηκαν στην Πόλη, το ασαφές ραντεβού για ένα brunch που έδινε ευκαιρία να ξανασυναντηθείς με το χθεσινοβραδινό φλερτ πριν να σβήσει η μαγεία. Μια συνεχής γιορτή που έμοιαζε αβίαστη, έμοιαζαν αν κυλούν οι ώρες κι οι επαφές κι οι συναντήσεις σαν από μόνες τους με καλό κρασί και πρώτης ποιότητας εδέσματα, με service άψογο ταχύτατο και φιλικό δίχως ποτέ να περνά όμως όρια. Αβίαστο, μια καλολαδωμένη μηχανή που έδωσε τότε, δεκαετίες ’80 και ’90 στη Μύκονο τη φήμη που της άξιζε, γιατί το αποτέλεσμα, η απόλαυση που μας δινόταν απλόχερα είχε από πίσω δουλειά πολλή και γνώση.

 

 

Τα χρόνια πέρασαν, άλλαξαν πολλά, κι εμείς μαζί βέβαια.

Μα η Σάντρα, πάντα εδώ, προσφέρει.

Έφτιαξε την από χρόνια αναγκαία Φιλοζωική μας, Μια οργάνωση πρότυπο με ταΐστρες, τους σταθμούς πεντακάθαρους ταΐσματος και συγκέντρωσης αδέσποτων γατιών στους οποίους εντοπίζονται γατιά για στείρωση ή περίθαλψη κι εμβολιασμούς. Οργάνωσε ένα σύστημα υιοθεσιών γατιών και σκυλιών παρατημένων κι αδέσποτων που αποπαρασιτωμένα και υγιή βρίσκουν οικογένειες σε όλη τη γη. Δεν έχει για τη Φιλοζωική Μυκόνου το ‘είστε μακριά’. Με σωστή οργάνωση και κάλυψη εξόδων κάποιος ταξιδιώτης πάντα βρίσκεται που με χαρά συνταξιδεύει με το πρώην αδέσποτο και τελειώνοντας τος διακοπές του με μια καλή πράξη. Τι πιο ωραίο από μια φόρτιση στο Κάρμα σας, ένα απόθεμα αγάπης χρέος του σύμπαντος, για το χειμώνα που έρχεται;

 

Ντροπή και αίσχος είναι ένας Δήμος τόσο πλούσιος να μην έχει εγκαταστάσεις για τα αδέσποτα, να μην έχει Πρόνοια, να φτάσει μάλιστα ως πρόσφατα στο έσχατο σκαλί να χρωστά στη Φιλοζωική την τροφή των γατιών σε σημείο που χρειάστηκε να μάς σώσει το ίδρυμα της Μπριζίτ Μπαρντό (και ντόπιος ευεργέτης);

 

Δεν είναι εύκολο να αντέχεις τη ντροπή και οργή για τον τόπο σου αν είσαι Έλληνας. Ιδίως αν έχεις ταξιδέψει, ιδίως αν ζεις σε τόπο κοσμοπολίτικο όπου οι συγκρίσεις συμπεριφοράς είναι ορατές κι επίπονες. Δεν είναι εύκολο να ζεις σε πλούσιο Δήμο μα ο πλούτος να είναι μόνο ευρώ στην τράπεζα, οι κάτοικοι να επιδεικνύουν φτώχεια ψυχής και ήθους ρίχνοντας στους κάδους σκουπιδιών σακούλες με νεογέννητα γατάκια κλεισμένα αεροστεγών για να πνιγούν (ιδίως φέτος, δεν ξέρω τι έπαθαν, ήταν συχνότατο φαινόμενο), ή οι επισκέπτες παρατώντας πίσω τους κουτάβια και σκυλιά μεγάλα που αποφασίζουν, δίχως συνείδηση, ότι ‘καλύτερα περνάει εδώ’. Δεν είναι εύκολο αντί να ειδοποιηθείς πως κάπου ενοχλεί να  σου φολιάζουν το σκυλί, όπως συνέβη στην Τσότσο μας, το λατρεμένο chow-chowτου Kυρίου Kastell, ένα ήσυχο σκυλί καλότατο, ανορεξικό και βαθύτατα εσωστρεφές, που δεν ήταν κοινωνικό με τους ξένους μα ο γείτονας, ποιος ξέρει πώς, το ξεγέλασε ή το παγίδευσε για να το δολοφονήσει και επέστρεψε το άμοιρο για να ξεψυχήσει στην εξώπορτά μας με πρόσωπο μώβ πράσινο από το φυτοφάρμακο με το οποίο ο φονιάς του είχε γεμίσει το στόμα. Πενθήσαμε τότε, το 2004, πικρά με  πόνο άγριο για το κρίμα, το άδικο.

Δε μάς είναι εύκολο να αντέξουμε τη συμπεριφορά προς τα ζώα, ανθρώπων ντόπιων κι επισκεπτών, που ξεχνούν φαίνεται ότι το χώρο τους τούς παίρνουμε, ότι λίγο νερό και ένα πιατάκι με φαγητό, μια αμπούλα αποπαρασίτωσης και μια στείρωση δε φέρνει και οικονομική καταστροφή, ιδίως στο νησί των πακτωλών της Pink Champaign και Pink Cocaine, των chef για kobe ή sushi (λίγο ψάρι πώς και δεν περίσσεψε ποτέ για τα γατάκια ή λίγο κρέας ωμό για τα κουτάβια που πετιούνται στα σκουπίδια μας;

 

Οργή ντροπή και λύπη όμως έχουμε τη Σάντρα μας.

Την Σάντρα, Μυκονιώτισσα* κι εκείνη σαν εμάς, ήρθε από τον Καναδά και δίχως πικρά λόγια και κατηγορίες σαν αυτά που μόλις έγραψα, στρώθηκε στη δουλειά και δίνει, μόνο δίνει.

Παζάρι Χριστουγεννιάτικο είχαμε σήμερα για τη Φιλοζωική μας. Αλλά για μένα, πάλι φέτος, είναι μια γιορτή, γιορτή της Σάντρας μας και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας να την καμαρώσετε κι εσείς και- αν και όποτε θελήσετε να φορτιστεί το κάρμα σας, να σας θυμίσω ότι υπάρχει και η ΜΑW, Φιλοζωική μας που  στους ώμους μια σπουδαίας γυναίκας έχει κάνει θαύματα και σας εγγυώμαι ότι κάθε ευρώ σας θα σώσει ζωές, ζωές αθώων που από κάδους σκουπιδιών και αλυσίδες σε σκυλόσπιτα περνούν στα άξια αδιάφθορα χέρια της δικής μας Σάντρας και της δυναμικής ομάδας της.

'Τα γατάκια' όπως λέμε τα σημεία στα οποία η Φιλοζωική μας προσφέρει φαγητό και περίθαλψη στα άστεγα.

Ένα απ' τα θαύματα. Βρήκε οικογένεια, ταξίδεψε και ζει στη θαλπωρή που αξίζει σε όλα τα πλάσματα, ιδίως και πιο πολύ σ΄εκείνα που άλλους δεν ξεσπίτωσαν, που δε ρημάζουν τη Φύση για το κέρδος του εφήμερο και για 'δόξα' πρωινάδικων.

Μπαμπαλού. Ιούλιο βρέθηκε στη Μύκονο, ένα ακόμα αθώο πλάσμα πεταμένο στα σκουπίδια. Το έφεραν ή εδώ γεννήθηκε, δεν ξέρουμε. Νοέμβριο είναι στην Αθήνα, υιοθετημένο επίσημα με χαρτιά, με τη βούλα, για πάντα. 

 

_____________________________________________________

*Όταν με ρωτούν αν είμαι από τη Μύκονο απαντώ πως, κατά το 'Αιγυπτιώτες' αντί 'Αιγύπτιοι΄ του Καβάφη, εμείςδεν είμαστε Μυκονιάτες αλλά Μυκονιώτες. Κι η Σάντρα είναι μια από μάς, βεβαίως, μια Μυκονιώτισσα του Mykonos Tribe.

 

H επίσημη ιστοσελίδα για εγγραφή, είτε για μια συνδρομή μηνιαία -όσο αντέχετε, μικροσκοπική κι αν είναι-, είτε για πληροφόρηση. Αξίζει:

The Official Page of MAW  Mykonos Animal Welfare, A legal charity since 2006:https://mykonosanimals.org/

Facebook: https://www.facebook.com/mykonosanimalwelfare

επίσης: Help for animals of Mykonos https://www.facebook.com/groups/854584811293310

Επικοινωνία: info@mykonosanimals.org

Τρεις νύχτες αθηναϊκές

Τρεις νύχτες φώναζαν μέσα στην απόλυτη ησυχία. Έβγαινα στο μπαλκόνι, αφουγκραζόμουν κι εντόπιζα. Κατέβαινα και σώπαιναν.

Οι γάτες νιαουρίζουν μόνο για να επικοινωνήσουν με τον άνθρωπο. Τα γατάκια νιαουρίζουν όταν θέλουν τη μαμά τους. Με το νιαούρισμα οι ενήλικες γάτες δείχνουν καθαρά και ξάστερα πως μας βλέπουν σα μαμάδες τους. ‘Δώσε!’ δηλαδή, δίχως ανταπόδοση, όπως το μικρό κακομαθημένο.

 

Σπάραζαν λοιπόν τα μικρά, σίγουρα ότι η μαμά τους τα ψάχνει. Και όντως θα τα έψαχνε μόνο δεν επρόκειτο να τα βρει, κάποιος τα πέταξε στο εργοτάξιο του μετρό. Κάπου φώναζε η μαμά, εδώ φώναζαν τα μικρά, κι εγώ ανάμεσα.

Το ένα, το πιο μεγάλο κατάφερε να βγει από το εργοτάξιο και να κρυφτεί κάτω από αυτοκίνητο. Πεινασμένο, έπεσε πάνω στο πατέ που του πρόσφερα κι έτρωγε με βογκητά απόλαυσης. Όμως μόλις πλησίαζα κρυβόταν. Στις ρόδες. 

 

Μετά από πολλές προσπάθειες εντάχθηκαν και οι εργάτες στη επιχείρηση, δέχθηκαν να πηγαίνω φαγητό και να το δίνουν για να ξεμυτίσουν τα μικρά.

 

Τελικά τα καταφέραμε. Εμφανίστηκε μια γλυκιά κοπέλα με ένα χαρτοκιβώτιο και πήρε το μικρό εξερευνητή το γενναίο. Λευκό και μαλλιαρό με συμμετρικό μαύρο στα αυτάκια που σχηματίζει μια βαθιά αυστηρή χωρίστρα σαν Ισπανίδα αριστοκράτισσα. ‘Αυτό είναι όμορφο’ μου είπε ένας από τους εργάτες που προτίμησε το κλασικό ‘τιγρέ’ με τις σκούρες ρίγες.

 Όχι μόνο ξεφώλιασαν μα βρήκα και σπίτια για όλα. Προσωρινά ή όχι, δεν ξέρω μα κανείς δεν έμοιαζε με τον παρανοϊκό δολοφόνο με το πριόνι κι ένα προείχε σήμερα, να μην τα λιώσουν ρόδες. 

 

«Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;» ήταν τρεις μέρες η λεζάντα της εικόνας μας όσο ανεβοκατέβαινα και παρακαλούσα τους εργάτες να βάζουν το πατέ στην τρύπα. Δύο κυρίες κοντοστάθηκαν, συμβούλεψαν κι αποχώρησαν με το «δε μένω εδώ» που μοιάζει να απαλλάσσει. Τρεις νύχτες.

Μα να που επιμονή μου νίκησε.

Κι έτσι, για άλλη μια φορά, διαπίστωσα πόσο μια μικρή χειρονομία ξυπνά την καλοσύνη των ξένων ταράζοντάς τους έξω από τη μακαριότητα της κτηνώδους αδιαφορίας και λάμπει ένα αναπάντεχα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο του μουρτζούφλη της γειτονιάς, ενός σωματώδους άνδρα που δε μιλά σε άνθρωπο σκυμμένος στο γραφείο του και τα ελαστικά που πουλάει.

Γάτα δίχως χαμόγελο; #ΗμέραΤωνΖώων

 

Σας συστήνω το δικό μου Cheshire Cat, που εμφανίστηκε πέρσι τέτοιες μέρες νεαρούλης, σκελετωμένος και ματωμένος διότι τον έδερναν οι άλλοι γάτοι όπου τον πετύχαιναν. Κι οι δικές μου τον δέρνουν, ακόμα μέσα δεν τολμά να μπει αν και προσπαθεί δειλά κι ευγενικά με την πραότητα και λεπτότητα που χαρακτηρίζει τους κόκκινους γάτους.

Κάποιοι όταν ακόμα ήταν μικρός του φόρεσαν λουράκι για τους ψύλλους και τον παράτησαν χειμώνα στη Μύκονο. Κατάφερε να το ξεφορτωθεί μα ακόμα, ένα χρόνο μετά, έχει στο λαιμό του σημάδι  σα  να ήταν αλυσοδεμένος μέχρι χθες.

 

Γάτα χωρίς χαμόγελο βλέπεις μα χαμόγελο δίχως γάτα; απορεί η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων

 κι η Γάτα του Τσεσάιρ σοφά της απαντά πως δεν είναι και τίποτε αφού « είμαστε όλοι εδώ τρελλοί».

Και είμαστε. Με την έννοια του ‘άφρονες’.

 

Αρχή καλοκαιριού ένας κύριος ‘εξαμηνίτης’ (όπως έλεγαν οι Μυκονιάτες τους καλοκαιράκηδες που νομίζουν πως Μύκονος είναι μόνο πάρτι και ασυδοσία) ανέβασε φωτογραφία ενός νεκρού φιδιού και καμάρωνε που το σκότωσε, διότι λέει το βρήκε στην πέργκολα, και μάλιστα σύστηνε να κάνουμε το ίδιο «προσέχετε τις οικογένειές σας’ μας προέτρεπε.

Τι κι αν το φίδι ήταν λαφίτης, δίχως δηλητήριο; Τι κι αν είναι χρησιμότατο διότι τρώει τα ποντίκια; Μα κυρίως τι αν ο κύριος καταλάβαινε πως εκείνος είναι ο παρείσακτος, στον τόπο του φιδιού ήρθε κι έχτισε;

 

Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι τη γη τη μοιραζόμαστε. Δεν είμαστε μόνοι. Κι αλίμονο αν ήμασταν διότι θα αναγκαζόμασταν να τραφούμε ο ένας με το παιδί του άλλου μια και δίχως άλλη ζωή ούτε τσουκνίδα δε φυτρώνει.

 

Εδώ που ζω, την αλλαγή τη βλέπω το χειμώνα που αδειάζει. Φεύγουν τα νταμπαντουμπάδικα με τους προβολείς και τους κραδασμούς κι έρχονται τα πουλιά.

Μα η φύση υποφέρει. Ξεριζώνουν τα αυτοφυή και φυτεύουν κοκοφοίνηκες κι αυτό έχει άμεση επίδραση στα ζώα, στα πουλιά και κυρίως στα έντομα. Χάνονται οι πυγολαμπίδες και οι πασχαλίτσες, μέχρι κι οι μύγες φέτος δεν εμφανίστηκαν – (κι όχι επειδή είναι το νησί πιο καθαρό, βρωμάνε τα γείσα των δρόμων από το αμάζευτο σκουπίδι που παίρνει ο αέρας).

 

Τα λέω σήμερα που είναι ‘Ημέρα των Ζώων’, 

μοιράζομαι μαζί σας κάποιους από τους επισκέπτες που υποδέχομαι με σεβασμό, όμως τα λέω για να τα πω, από παλιά συνήθεια να ελπίζω κι ας μην  ελπίζω πια.

Χαρείτε τα κι εσείς, όσο ακόμα..

Κορώνες στα βράχια

                                Μια ακρίδα που τις νύχτες τραγουδά κι έζησε λίγες μέρες μαζί μας

                                        Μάντης διαβάζει Λαπαθιώτη

                                           Πασχαλίτσα στον ασβεστωμένο τοίχο

                                          Σπάνια επίσκεψη μιας πέρδικας

Κι οχιά που έφερε η Μάικο και είχα για νεκρή αλλά:

“Ye spotted snakes with double tongue

..Come not near our Fairy Queen..” -> 

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/09/blog-post_15.html

 

Η ιαχή των αμνών (video)

 Το Νερό, η Κτηνοτροφία, τα τοπικά προϊόντα, ο πολιτισμός και πλούτος μας και ο Τουρισμός.

Συστήνω:

Μετά από 1,5 χρόνο έρευνας και καταγραφών στα νησιά με τις «Βιώσιμες Κυκλάδες», σας παρουσιάζουμε το πρώτο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους της Πρωτοβουλίας για τη Δημοσιογραφία. Στο Φιλώτι, την κτηνοτροφική καρδιά της Νάξου, που απλώνεται στους πρόποδες του Ζα, του ψηλότερου βουνού των Κυκλάδων γνωστό και ως «Βουνό του Δία», οι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή μια παράδοση αιώνων. Η βοσκοσύνη, τα παραδοσιακά μιτάτα, η τέχνη των τυριών, η καλλιέργεια της γης και η βαθιά σχέση των ανθρώπων με τη φύση και τα ζώα τους ήταν ανέκαθεν τρόπος ζωής που συνέδεε τους κατοίκους με τον τόπο και την κοινότητά τους. Σήμερα, η υδατική κρίση γίνεται κρίση ταυτότητας. Οι βοσκοί αναγκάζονται να κουβαλούν καθημερινά βυτία για να ποτίσουν τα ζώα τους, καθώς η ανομβρία και η λειψυδρία στερούν το νερό, ενώ οι ανεπαρκείς υποδομές δυσχεραίνουν την κατάσταση. Την ίδια στιγμή, οι ανάγκες του τουρισμού αυξάνονται, εντείνοντας τις πιέσεις στον πρωτογενή τομέα. Το πρώτο αυτό ντοκιμαντέρ καταγράφει στιγμιότυπα από τη ζωή και τις προκλήσεις των κτηνοτρόφων της Νάξου, αναδεικνύει την τέχνη της τυροκομίας και εξηγεί πώς η στροφή στον τουρισμό επιτείνει την έλλειψη υδατικών πόρων για τους παραγωγούς, σε συνθήκες ανομβρίας και ανεπαρκών υποδομών. Δείχνουμε, ουσιαστικά, τις προσπάθειες μιας τοπικής κοινωνίας να κρατήσει ζωντανές παραδόσεις και πηγές βιοπορισμού σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία Έρευνα - Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Αναστασία Καραδημήτρη Σκηνοθεσία - Κάμερα: Κωστής Παπαδάκης Μοντάζ: Γωγώ Μπεμπέλου Οργάνωση Παραγωγής: Γιάννης Παλαιολόγος, Τάσος Τέλλογλου, Δημήτρης Ξενάκης, Ναταλία Καραπαναγιώτη, Μαργαρίτα Μιχελάκου Παραγωγή: ΑΜΚΕ “Πρωτοβουλία για τη Δημοσιογραφία”, με την ευγενική δωρεά του Ιδρύματος Αθηνάς Ι. Μαρτίνου.

Από εμένα για μάς στη Μύκονο:

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε; https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2024/09/blog-post_19.html

 

Ιδιωτική Πρωτοβουλία και πριβέ οδοποιία στη Μύκονο  https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2023/07/blog-post_7.html

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=K2-LPZyNAUE&list=FL6eCFIjNZp7wdz47WclHGlw&index=1

Ο ήρωας με την προβατίνα και η οικογένεια δολοφόνων #φωτιά #πυρκαγιες #ζώα #σκυλιά

  

 

Ήρωας.

Αντιθέτως, οικογένεια κλείστηκε στο σπίτι και περίμενε βοήθεια ενώ καιγόταν η περιοχή. Ήρθε η βοήθεια, τους μετέφεραν ασφαλείς σε νοσοκομείο (σε περίπτωση που χρειάζονταν) πρώτες βοήθειες. Το σπίτι μισοκάηκε. Κι έξω στην αυλή βρέθηκε απανθρακωμένο το σκυλί τους δεμένο με αλυσίδα.

Πώς κανείς τους δε σκέφτηκε, αν όχι να το πάρει μαζί έστω να το έλυνε το άμοιρο να μην καεί ζωντανό. Δεν απορώ μ’ αυτό, μπορεί να μην τους καταλαβαίνω ως είδος μα έχω εμπεδώσει πλέον ότι υπάρχουν. Ωστόσο με άλλο απορώ: υπάρχουν νόμοι γι’ αυτό και πώς θα αρχίσουν να επιβάλλονται ώστε αφού ήθος, αγάπη και τιμή δεν κινούν κάτι  τέτοιους να τους επιβληθεί το σωστό δια του φόβου των συνεπειών. Πείτε μου αν ξέρετε, παρακαλώ.

――――――――――――

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Η οικογένεια τεράτων είναι στην Κύπρο, Αμμόχωστο. Περίπτωση εξωφρενική διότι είχαν χρόνο να σκεφτούν και να δράσουν κι ας μην είχαν τη φαντασία να δουν ότι στην ίδια μοίρα είχαν βρεθεί με το σκυλί τους μόνο που σ’ εκείνο δεν έδωσαν την ευκαιρία που οι διασώστες, δηλαδή η κοινωνία, έδωσε σ’ αυτούς. Εξωφρενική, γι’ αυτό και τη φέρνω ως παράδειγμα μα, όπως είδαμε, καθόλου σπάνια η αδιαφορία τους.

Από famagusta:

Σε ανάρτηση του στην Πλατφόρμα Χ, ο Ανδρέας Κεττής εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας αναφέρει πως «γύρω στις 03:31 σήμερα Τετάρτη 13 Αυγούστου, δύο οχήματα του Πυροσβεστικού Σταθμού Αμμοχώστου, ανταποκρίθηκαν σε πυρκαγιά που ξέσπασε σε οικία στην Κοινότητα Αυγόρου».

Η πυρκαγιά «ξεκίνησε από τον χώρο στάθμευσης της ιδιωτικής οικίας που περιείχε είδη ξυλείας και επεκτάθηκε στο ισόγειο εσωτερικά της (κουζίνα) και σε εξωτερικό καλυμμένο χώρο (πέργολα). Από τους καπνούς επηρεάστηκε και όλος ο εσωτερικός χώρος της οικίας».

Προστίθεται ότι «για την κατάσβεση της πυρκαγιάς έγινε χρήση αναπνευστικών συσκευών και σωλήνων νερού. Χρειάστηκε η παρουσία δύο ασθενοφόρων οχημάτων για μεταφορά τεσσάρων μελών της οικίας καθαρά προληπτικά στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου λόγω εισπνοής καπνού από την προσπάθεια τους να κατασβεστεί η πυρκαγιά πριν την άφιξη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας».

Σύμφωνα με τον κ. Κεττή «στο πίσω μέρος της αυλής εντοπίστηκε σκυλί απανθρακωμένο, το οποίο ήταν δεμένο σε κοντινή απόσταση από το γκαράζ».

https://famagusta.news/local/avgorou/pyrkagia-avgorou-sto-gn-ammochostou-4-prosopa-entopistike-apanthrakomeno-skyli

**©️ Φωτογραφία του ήρωα με την προβατίνα είναι του βραβευμένου φωτογράφου Θανάση Σταυράκη, 13 Αυγούστου 2025.  Αντίθετα από ό,τι νόμισαν κάποιοι, δεν πρόκειται για κατασκεύασμα (ΑΙ) μα για μια αληθινή στιγμή στην πυρκαγιά.

 Ο Θανάσης Σταυράκης για την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία:

https://www.news247.gr/ellada/i-istoria-piso-apo-to-sigklonistiko-kare-me-to-provato-sti-fotia-tis-patras/ 

https://www.facebook.com/reel/24794203290163544

_________________

#φωτιά #πυρκαγιες #ζώα