Αναρχοάπλυτη, ουστ μωρή, ζαία, γίδι και ‘σε πήρε ο πόνος’ είναι σχόλια που έρχονται καθημερινά στο blog μου και σε διάφορα κοινωνικά δίκτυα.
‘Δεν αντέχω’ μου είπε μια φίλη μου που γι’ αυτό έχει περιοριστεί στο Facebook όπου όλα, με ψόφους και κατάρες, έχουν εκλείψει λόγω του πλάνου αποστείρωσης δια αποκλεισμών.
Εμένα δε με νοιάζει. Ίσα-ίσα, προτιμώ να έχω την επίγνωση πως υπάρχουν κι αυτοί, άνθρωποι που μιλάνε έτσι, (μισθωμένοι ή μη) φανατικοί που δεν ακούνε τι λες, μόνο συμπεραίνουν τι ψήφισες και τι θα σε πονέσει, κι ορμάνε.
Κακώς κάποιοι νομίζουν πως πρόκειται για επιθετικότητα του πληκτρολογίου. Ίδιοι είναι κι έξω. Είναι αυτοί που έδερναν ‘μαλλιάδες' κι 'αδελφές', αυτοί που χτυπούν πρεζάκια, αυτοί που ακόμα σφυρίζουν προστυχιές στην κοντή φούστα και χουφτώνουν άμα τύχει αφού ‘τα θες’, προκάλεσες.
Μην ξεγελιόμαστε. Υπάρχουν γύρω μας.
Μπορεί τους ‘ψόφους’ και τις ‘ρόμπες’ να μην τα έχω ακούσει στον κύκλο ανθρώπων που συναναστρέφομαι αλλά έχω ακούσει και πάθει κι αυτά και πολύ πιο τρομακτικά στο δρόμο ή σε αφιλόξενες περιστάσεις.
Και δεν είναι μόνο θέμα λεξιλογίου. Είναι κομμάτι του κοινωνικού ιστού που ζει γύρω μας, συντηρεί κανάλια κι έντυπα, ψηφίζει σε ριάλιτυ κι εκλογές κι έτσι επιβάλλει τον οπισθοδρομισμό και την αμάθεια σ’ εμάς τους αξιοπρεπείς που παραμένουμε εγκλωβισμένοι στην πολιτισμένη φούσκα μας.
Για παράδειγμα, ξέρετε ότι ανοίγουν ραδιόφωνα οι Χρυσαυγίτες κι ότι μπορεί ο Μιχαλολιάκος να ξόφλησε μα έχουν ήρωα τον Κασιδιάρη και ετοιμάζουν ‘Ελληνικές Λύσεις’ με σάλτσα του νέου τηλεπλασιέ Βελόπουλου κι ενός άλλου νέου αναδυόμενου αστέρα τον οποίο σκόπιμα δε θα αναφέρω;
‘Υπάρχουν ακόμα;’ ρώτησα στο Twitter όταν ανακάλυψα το ραδιόφωνό τους. Και φαντάζεστε τι ακολούθησε.
Δεν έχουμε όλοι ίδιες αντοχές, το ξέρω. Αλλά αν έχεις υποστεί το κράξιμο και το σφύριγμα που έχει υποστεί κάθε άνθρωπος που σ΄ αυτή τη χώρα επέλεξε να βάλει ή να κάνει κάτι ασυνήθιστο, οι ψόφοι ούτε σε αγγίζουν συναισθηματικά ούτε σε βλάπτουν, είναι μια συνεχής υπενθύμιση του ακραίου απάνθρωπου συντηρητισμού και της αθλιότητας που μαστίζει τον τόπο.
Ακολουθούν πρόσφατα παραδείγματα, έτσι για του λόγου το αληθές (στα προς εμένα, @MrsKastell, προσθέτω και λίγα που αποδεικνύουν την ύπαρξη εκείνων των ψηφοφόρων που λέγαμε. Σεξισμός, ομοφοβία, επιθέσεις στο νεκρό Παύλο Φύσσα και άλλα. Προειδοποιώ, θα σιχαθείτε).
Και, για αλατοπίπερο, ένα παλιό δείγμα παραλογισμού στο οποίο τρολ που υποδύεται και συνήθως σατιρίζει το Μπογδάνο, υπερασπίζεται τον αυθεντικό και με κατηγορεί για 'αυτοπροβολή και ματαιοδοξία' και κλέψιμο λόγων άλλων επειδή κοινοποίησα τίτλο του blog μου.
