Νοτιάδων καταχνιά― Age is a Sin (με ή δίχως ντρόγκα) μα σας προσκαλώ

 

 

Οι φωτεινές καταχνιές του Φθινοπώρου.

Πίσω από τα αχνά χαμηλά σύννεφα ρόδινες αποχρώσεις από νωρίς, κι είναι όλη η νύχτα μια παρατεταμένη η αυγή. Βουίζουν τα κύματα, βράζουν υπόκωφα δίχως να σκάνε στην ακτή.

Είναι παράξενη η ησυχία φέτος, σα να μάς φέρνει μυστικά. Έτσι ήταν πριν 20 χρόνια, όταν πρωτοαπόκτησα το σπίτι μου. Τόση ησυχία που ξεχώριζε ένα βέλασμα, ένας μονήρης ερωτύλος γάτος ή ένα παπάκι που αγκομαχούσε σε μια μακρινή ανηφόρα.

Μα λίγο-λίγο άλλαζε το νησί· δεν έμεινε Έλληνας (ή κι Ιταλός;) ίσως που να μη φόρτωσε αμάξι ή δίκυκλο και να μην ήρθε «για να δει κι αυτός τη Μύκονο». Ως πρόπερσι. Που μάς ήρθε και ο Covid με την καραντίνα. Κι ύστερα η Κρίση που τ’ ακρίβυνε όλα τόσο που έρχονται μόνο όσοι τους καλύπτει εταιρία, ομάδα αθλητική ή πετρελαιοπηγές… Ρώσσοι και Άραβες οι μόνοι που άντεχαν οικονομικά κι αισθητικά. Ήταν. Μα φέτος είχαμε και πόλεμο στην Ουκρανία, άρα πάνε οι Ρώσοι, μάς τελείωσαν. Πάνε κι οι Τούρκοι ηθοποιοί, τους έφαγε η καταβαράθρωση της λίρας τους. 

Δεν έχει πια τα μηχανάκια,τα αμέτρητα στους δρόμους,  δεν έχει ταξιδιώτες στο αυτοκινητάκι τους. Έχουμε ‘transfer’, λεωφορειάκια και σωφέρ με σκαρπινάκι που κουβαλάνε το έμψυχο φορτίο από το ένα πορτιεροφύλακτο μαγαζί στον άλλο. Ένα Φορτίο βουβό κι αδιάφορο πίσω από μαύρα τζάμια, φορτίο δίχως ενδιαφέροντα,που αδιαφορεί να δει, να καταλάβει, να μυρίσει, να γευτεί ζωή άλλη από εκείνη που παρήγγειλε. Δεν έχουν πλέον σημασία οι τοποθεσίες, θέση ή θέα πλέον δε μετρά στα ενοικιαζόμενα όσο η νεοδμητότης. Καινούργιο να ‘ναι κι όπου να ‘ναι, κι όσο να ‘ναι.

Όχι βεβαίως ότι ο σνομπισμός που πάντα ακολουθεί το νέο χρήμα δεν επηρέασε κι εδώ. Να, η γειτονιά μου ας πούμε- «3 λεπτά από το N’amos, με τα πόδια» (λες και θα περπατούσαν), εδώ και 3 χρόνια υπερπουλιέται και τρυπιέται η γη ως τα βάθη για να χτιστούν πανάκριβα εξοχικά- τα ωραία όχι για νοίκιασμα, τ’ άλλα στο τσάκα-τσάκα για να νοικιαστούν για απόσβεση.

Των περιπετειών μου μια γεύση έχετε πάρει από το blog μου, μα, πέραν των βράχων και της διάνοιξης δρόμων άχρηστων, το μεγάλο βάσανο για μένα τα τελευταία χρόνια ήταν ο θόρυβος. Διότι τοπικό μας σπόρ, λόξα και τρέλα που μάς κατατρώει, είναι το χτίσιμο. Η πανδημία δεν έγινε αιτία περισυλλογής, κανένας Άμλετ δεν αναρωτιέται πια στη Μύκονο, κανένα τι είμαι-πού πηγαίνω, ίχνος περισυλλογής. 

Δίχως τουρίστες σημαίνει δίχως τους περιορισμούς του Τουρισμού. Ήταν παράδοση (τότε που το νησί το είχαν ντόπιοι) οι οικοδομές να σταματούν τον Αύγουστο διότι δεν έρχεται ο άλλος διακοπές για να φάει τη σκόνη και να ξεκουφαίνεται. Ήταν. Η πανδημία, όπως συμβαίνει  με τις συμφορές, άνοιξε ευκαιρίες. Και, αφού δεν άνοιξαν τουριστικά, πολλοί ήταν που αποφάσισαν να ανοίξουν τρύπες και να θεμελιώσουν, καλουπώσουν και να ρίξουν τα μπετά που θα καλύψουν ύστερα με φλούδα πέτρας για να φυτρώσουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα ενοικιαζόμενα.

Ένα καλό που έχουν οι Άραβες τουρίστες, ομολογώ, είναι η ησυχία. Απόλυτη. Ακόμα κι ο Ρέμος, η αγάπη τους, μονάχα μια φορά το χρόνο τραγουδάει και όχι ως το πρωί. Όμως  ώσπου να 'ρθουν, ώσπου να χτιστούνε οι σουίτες κι οι ατομικές πισίνες, με διέλυαν στο θόρυβο. 

Ως φέτος.

Που, δείτε απόψε, με την καταχνιά και το βαρύ Νοτιά ακούω μόνο το κύμα που δε σκάει, το υπόκωφο και αν δεν ήμουν με το παρεό θα έλεγα πως έχουμε Χριστούγεννα κι όλοι μου οι γείτονες έχουν φύγει για την Ταϋλάνδη.

Νύχτα αναμνήσεων απόψε, νύχτα σπάνια.

 

 

Από νωρίς, από το μεσημέρι, μελετάω. Αύριο (απόψε στις 29/9, δηλαδή) είναι χαρά μου που, μαζί με σημαντικές φεμινίστριες,  με κάλεσαν να δώσω ομιλία με θέμα τη ντρόγκα και την ηλικία- θέμα σημαντικότατο που άπτεται του στίγματος και των προκαταλήψεων που θέλουν τη γυναίκα μόνο ως θύμα- αγνή παιδούλα που ο κακός ο λύκος παρασύρει- μα σε καμιά περίπτωση δεν τη δέχονται όταν, μεγαλύτερη, υπονοείται ότι απολαμβάνει τις ουσίες που παίρνει.

Η Ναρκοαπαγόρευση έχει στηθεί πάνω στην καλλιέργεια φόβου του φιλήσυχου πολίτη για «τον Άλλο»- ήδη από την αρχήμε εικόνες Μαύρου σκλάβου που έπαιρνε κόκα για να βγάλει νηστικός σκληρή δουλειά μα, αφού η κοκαΐνη ερεθίζει σεξουαλικά, εύκολα έγινε  επικίνδυνος, ο Άλλος που θα σου βιάσει την αγνή λευκή σου μάνα ή κόρη. Ύστερα, όταν προστέθηκε η Κάνναβη στα απαγορευμένα, ο Άλλος έγινε τεμπέλης Μεξικάνος, λιώμα χασικλωμένος κάτω απ’ το σομπρέρο του, που ξαπλάρει στα πεζοδρόμιά μας και υποβαθμίζεται η γειτονιά. Κι έτσι προχώρησε το αφήγημα ως σήμερα που ο ‘Χρήστης ναρκωτικών’ παραμένει « Ο Άλλος» κι επικίνδυνος: πάντα άνδρας, νέος κι άνεργος. 

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εφημερίδες αλλά κι οι νόμοι κι η περίθαλψη που χτίζονται πάνω σ’ αυτό το άκυρο στερεότυπο. Γυναίκες; Σπάνιες και, κατά την εικονογράφηση εφημερίδων, πάντα ημίγυμνες κι ασπρόμαυρες  σε πάτωμα ή βρώμικο κρεβάτι- και νέες βέβαια, θύματα.

Οι μεγάλες γυναίκες είναι αόρατες.. Είμαστε αόρατες. Διότι η ηλικία είναι ασυγχώρητη αμαρτία. Οι ηρωίδες μας, από την Ιουλιέττα ως τη Μήδεια είναι όλες κάτω των 50.

Μετά… μετά η κοινωνία δε μας έχει ανάγκη. 

Μάνες, σύζυγοι, κόρες- προσδιοριζόμαστε δια των ανδρών και «καλή γυναίκα»- «καλή» μάνα, σύζυγος ή κόρη είναι εκείνη που είναι πρόθυμη να θυσιαστεί, εκείνη δηλαδή που δεν υπολογίζει την απόλαυσή της. Η γυναίκα που κάνει χρήση, αυτόματα κι ε ορισμού λοιπόν είναι κακή» γυναίκα. Γι’ αυτό κι η κοινωνία μας που, θεωρώντας τη μητρότητα ιερή, επιτρέπει σε φόνισσες, κλέφτρες και απατεώνισσες να έχουν μαζί τους το παιδί τους στη φυλακή αλλά από τη γυναίκα που δε βλάπτει παρά μόνο το δικό της σώμα αρπάζουν τα παιδιά― κι όχι απ’ τη φυλακή μονάχα αλλά κι απ’ έω, από την κοινωνία, ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει εγκληματήσει. Παράδοξο; Ναι, απ’ τα πολλά. 

Γι’ αυτά και άλλα θα πω απόψε για το στερεότυπο που κλείνει κάθε πόρτα θεραπείας κι επιβίωσης στις μεγαλύτερες γυναίκες. 

Ευπρόσδεκτες/οι είστε να παρακολουθήσετε, δωρεάν και, ακόμα κι αν δεν έχετε χρόνο, με την εγγραφή αποκτάτε το δικαίωμα να λάβετε μαγνητοσκοπημένο το webinar.

Για το οποίο – όπως καταλάβατε από τα ανωτέρω- ετοιμάζομαι πυρετωδώς απόψε κι ώσπου να τα έχω σε σειρά στο νου μου, και να έχω έτοιμη την ομιλία μου, δεν πρόκειται να κοιμηθώ απόψε γι’ αυτό και κατά τη συνήθειά μου (όπως θα θυμάστε από όταν μοιραζόμουν εικόνα του δωματίου μου πριν την εκπομπή μου) είναι απλωμένες στο πάτωμα και στο κρεβάτι γύρω μου, φύλλο-φύλλο οι σημειώσεις που, εννοείται, τις μαθαίνω απ’ έξω αφού ποτέ και σε καμμιά ομιλία μου  δεν  καταδέχθηκα να διαβάζω..

 

Μα η ώρα πέρασε. Διαλειμματάκι έκανα να ξεφύγω λίγο για να τα ξαναδώ με φρέσκα μάτια και για να χαρούμε μαζί (όσοι ξύπνιοι τέτοια ώρα) τη σπάνια καταχνιά.

Όμως η ώρα πέρασε, ακούω τα κοκόρια να ηχούν σα σάλπιγγες ενώ το φεμινιστικό καθήκον με καλεί.

 Καλή σας νύχτα

Και Καλή μας μέρα.

 _________________________________________________________

[Πληροφορίες ακολουθούν].

Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/09/dialogue-on-women-and-non-binary-people.html

on September 29, 12pm PST/ 7pm GMT/ 8pm Britain/9pm cet/ 10μμ Ελλάδα

For registering, please click at the word 'here' in the picture 

that opens when you click:

 https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing

 

Νερό Μυκόνου ―Mykonos tap water, Sunday morning

 

Mykonos tap water, Sunday morning after a rainy night.

Οπως από το 2018 μένω δίχως νερό όλο το καλοκαίρι κι η Εταιρία με βγάζει τρελή με ευγενικές δικαιολογίες περί χαμηλής πίεσης λόγω τουρισμού, έτσι και σήμερα, δίχως ειδοποίηση, δίχως ένα σημείωμα ή sms, στο δρόμο του Πλατή Γιαλού οι βρύσες μας βγάζουν καφέ νερό.

'Βλάβη, αλλαγή σωλήνων; 

Ναι, αλλά γιατί κανείς ποτέ δε μας προειδοποιεί;

https://youtu.be/Y8reGRSDrd0

Πουλιά μαζεύονται πάνω απ' το σπίτι μου- ζωή μετά το Nammos (video)

'Ένα κοπάδι πουλιά στα βράχια πάνω από το σπίτι μου. Συχνά με τις συννεφιές αφού κλείσουν τα βομβαρδιστικά που κάθε βράδυ βάφουν με χρώματα μεσάνυχτα και θάλασσα κι αφού σταματήσει να περιστρέφεται τις νύχτες η ακτίνα λέιζερ των συναυλιών του Nammos, μαζεύονται δεκοχτούρες στα σύρματα και γλάροι στο λοφάκι των βράχων. Οι κορώνες μόνιμες, πετούν ψηλά σε πιο μικρά κοπάδια ενώ τα βαρβάκια μου που ζευγάρωναν κάθε καλοκαίρι και στέκονταν ακίνητα στο πιο ψηλό σημείο πριν κάνουν τη γρήγορη βουτιά να πιάσουν θηράματα, πια, το λέιζερ τα έχει διώξει μακριά.

Υπάρχει άραγε λόγος να γυρνά μια ακτίνα πράσινη τρομάζοντας πουλιά και μικρά ζώα κάθε φορά που ένας Ρέμμος έρχεται να τραγουδήσει; Υπάρχει άραγε κανείς που να σέβεται τον τόπο στον οποίο αποίκισε επαγγελματικά; Υπάρχει κανείς που να καταλαβαίνει τη ζημιά που κάνει; Δε νομίζω. Ο άνθρωπος μ΄αυτά γαλουχείται. Από εκείνο το ανθρωποκεντρικό «σε τι μάς βλάπτει- σε τι μας ωφελεί» που διδασκόμασταν στα σχολικά βιβλία  Φυσικής Ιστορίας όταν πήγε σχολείο η γενιά αυτών των καταστροφέων (κι ελπίζω πλέον να έχει διορθωθεί).

Η καραντίνα, άκουσα, ξανάφερε στη Μύκονο τα χελιδόνια. Τα δικά μου δεν είναι χελιδόνια, ούτε κορώνες, ούτε δεκοχτούρες. Αν ξέρετε μου λέτε.  Πάντως, ό,τι κι αν είναι, σήμερα μου έδωσαν χαρά. Κι ελπίδα.

https://youtu.be/dtFojfi9gWc

Με μια odeur ούρων στην άνομβρη Μύκονο

Το ότι μας έχουν αφήσει δίχως σταγόνα νερό σε κάποιες περιοχές της Μυκόνου το έχω ξαναπεί.

Σήμερα έχουμε κι άλλα ωραία ακριβώς έξω από την εξώπορτά μου, εκεί που χθες και προχθές συνωστίζονταν για να πάνε να ακούσουν το Ρέμμο.

Σήμερα λοιπόν από νωρίς έχουμε μια... πώς να το πω; μια odeur  ουρητηρίου που δεν καταφέρνει να τη διώξει ο Βοριάς, συνοδευόμενη με χαρούμενα στριγκλιτά και ουρλιαχτά αδαών τουριστών που πιτσιλιούνται από αυτοκίνητα καθώς ο δρόμος έχει πλημμυρίσει και κατεβάζει κύμα ορμητικό.

Και ρωτώ (κι απάντηση δεν παίρνω βέβαια):

έσπασαν κάνουλες εκείνου του νερού που εγώ δεν έχω;

Ή μήπως..

μήπως άλλα έσπασαν 

κι ό,τι ούρα δε μάς άφησαν οι επισκέπτες στη θάλασσα

τα κάναμε χείμαρρο για road water sports ενός πιο kinky τύπου;

___________________________

Απόψε στην Ψαρρού― για σάς με τα γερά νεύρα

Ένα video με τους ανόητους και τους δυστυχισμένους της Μυκόνου. 

Σας βγεις στον πηγαιμό για την Ψαρρού,

μπορεί να μην είναι μακρύς ο δρόμος μα είναι σίγουρα εκνευριστικός και πολύ πριν την Gigi και τη Bella Hadid, αν έχεις τα μυαλά σου θα γυρίσεις πίσω.

Αυτούς δεν τους λυπάμαι όμως. Τους άλλους σκέπτομαι, που νοίκιασαν δωμάτια για να κάνουν διακοπές και δε μπορούν να επιστρέψουν στο ξενοδοχείο τους.

Και βέβαια με διασκεδάζουν και οι ειδήσεις. Που από χθες έλεγαν πως το Νammos το έκλεισε ο επιτήδειος Ροδίτης εφοριακός που εντόπισε ότι δεν κόπηκαν αποδείξεις €72.000 οπότε, έλεγαν, πάει το πάρτυ με τα διεθνή μοντέλα.

Χαρείτε τους στο δρόμο για το πάρτυ που θα ακυρωνόταν.

https://youtu.be/1lbgrSqr0K8

Καφρίλα απόλυτη από νωρίς σήμερα

Αλλά, για να δείτε πώς σας συμπονώ εσάς που είστε ακόμα έξω από την πόρτα μου, σας έχω φωτογραφία της Gigi Hadid με ροζάκι υπερμοντέρνο του στυλ Σεμνής Μόδας που φέτος κάνει θραύση λανσαρισμένο από τις χιτζάμπι του Youtube. 

______________________________________

Προσθέτω, 1 Ιουλίου

Χαρακτηριστική αντίδραση όταν ήταν να έκλεινε:

Εξελίξεις

Ανατροπή: Ανοιχτό το Nammos - μήνυση εναντίον των εφοριακών

Nammos strikes back: Μηνύει τους εφοριακούς που το σφράγισαν και παραμένει ανοιχτό 

https://spasmenoparathyro.me/nammos-episode-v/ 

  Και, επειδή το είπα, μια και πιάσαμε τα κοσμικά, δε θα σας αφήσω έτσι, ανενημέρωτους ή παραπλανημένους από τα παλαιάς μόδας 'αποκαλυπτικά' των ντόπιων σελέμπριτι, σας φέρνω άλλη μια εικόνα  'Σεμνής Μόδας', το φόρεμα Mugler, διότι ο ποδόγυρος κατέβηκε και τα φορέματα άλλαξαν πολύ φέτος.

Κι η Gigi, από τον πατέρα της Παλαιστίνια, μπορεί να μη φορά μαντίλα μα τιμή της είναι που υποστηρίζει το νέο trend.

______________________________

_____________________________________

Καμήλες στη Μύκονο- γκρίνιες πανελληνίως #Nammos

Κυκλοφορούν, για μια ακόμα συναυλία στο Νammos, πολλά σχόλια για τις 2 καμήλες που λόγω αραβικής βραδιάς παρέστησαν στο γλέντι. Γι αυτό σήμερα που τις είδα να αποχωρούν τις φωτογράφισα και τις πόσταρα μα πριν προλάβω να ανεβάσω είδα από κάτω το έλα να δεις. Τι κακοποίηση, τι 'καημένη Μύκονος' τι 'κατάντιες', τι εκνευρισμός με προσωπικά μηνύματα που ο ένας μου έβριζε τον άλλο. Σχεδόν κανένα σχόλιο όμως από κάτοικο ή μόνιμο παραθεριστή Μυκόνου.

Αλήθεια, τι πάθατε;

Γιατί σας καίει τόσο το θέμα;

Σκέπτομαι λόγω χάους να κατεβάσω την εικόνα μα πριν το κάνω ελπίζω μήπως τα ξεκαθαρίσουμε. 

Πάμε, ένα-ένα: 

1. Καμήλας Κακοποίηση 

Η Ελλάδα είχε καμήλες. Μια χαρά περνούν στο κλίμα μας., καλύτερα από πολλά Χάσκι που βλέπω σε ελληνικές βεράντες. Οι συγκεκριμένες δείχνουν φροντισμένες και είτε ήρθαν από το Κουβέιτ με ιδιωτικό lear jet (όπως έγραψα περιπαικτικά) είτε ζουν σε ιππικό όμιλο εδώ στο νησί, είτε ήρθαν πό την Αχαΐα όπως μου είπαν από Φιλοζωική, σας βεβαιώνω ότι δεν είδαμε να κακοποιούνται.

[Και για να μην έχουμε παρεξηγήσεις υπενθυμίζω ότι είμαι απολύτως εναντίον τσίρκων και ζωολογικών κήπων. Είμαι υπέρ όμως της φροντίδας ζώων σε περιβάλλον που τα κάνει ευτυχισμένα].

2. Κονσέρτο  Αgheb Alama,  Mustafa Sandal  και Αντώνη Ρέμου.

Επειδή το σπίτι μου είναι πάνω από την Ψαρρού έχω γράψει πάρα πολλές φορές κατά του Ναmmos. Για τη συγκοινωνιακή συμφόρηση που προκαλούσαν οι πρώτες συναυλίες, για την ηχορύπανση που έφτανε ως τα σπίτια μας, για την απολύτως περιττή φωτορύπανση των προβολέων που έδιωξε τα βαρβάκια και τα μικρά ζώα και κάνει τα σκυλιά μας να αλυχτούν ως το πρωί.

Φέτος αυτά δε συνέβησαν.

Έχουν λύσει το θέμα του παρκαρίσματος, ούτε κόρνα δε με ενόχλησε όλο το καλοκαίρι και, ιδίως το προχθεσινό κονσέρτο, ήταν απολύτως κόσμιο, δίχως μερακλώματα με ανεβοκατεβάσματα ήχου και δίχως χρωματιστούς προβολείς και δίχως τα μπάσα που με τρελαίνουν όταν τα φέρνει ο άνεμος από μακρινές παραλίες.

3. Η παραλία

Φέτος όλοι οι κάτοικοι και πολλοί παραθεριστές έχουμε διαμαρτυρηθεί για την παράνομη κατάληψη παραλιών με ομπρέλες ξαπλώστρες και μπράβους που κλείνουν την πρόσβαση.

Το μαγαζί που θα μου φερθεί έτσι δε θα με ξαναδεί, όμως δε θα τα βάλω με το μαγαζί ούτε θα μαλώνω με μπράβους. Είναι δουλειά του Δήμου μας, αφού νοικιάζει ως μισό εκατομμύριο την εκμετάλλευση παραλιών, να δίνει κάτι απ' αυτά για ελεγκτές των νόμων και όρων σύμβασης ώστε να εξασφαλίζεται το επίπεδο ζωής των δημοτών αλλά και η καλή φυσική κατάσταση του τόπου. 

4. Το Μπαϊράμι

Πολλά ειρωνικά ακούω τελευταία περί Ινδών και Αράβων που μου θυμίζουν κάτι νησιά που μας έδιωχναν όταν ήμουν μικρή διότι ήμασταν «αλητοτουρίστες» και εκείνοι ήθελαν «καλό κόσμο». 

Η Μύκονος κατάφερε να είναι πάντα μπροστά σε υπηρεσίες και γι αυτό προσελκύει του πλούσιους κάθε εποχής.

Κι αν θέλετε την προσωπική μου γνώμη η χειρότερη στιγμή του νησιού ήταν τα χρόνια των Ελλήνων όταν ανοίχτηκε δρόμος σε κάθε ρεματιά και τσιμεντώθηκε κάθε παραγκεριά, όταν φύτρωσαν μανιτάρια οι 'βίλλες' και βασίλευε στους δρόμους η αγένεια κι η χοντράδα.

Ενώ ο ξένος τουρίστας έρχεται-γλεντά-φεύγει και ο τόπος αναπνέει. Είτε γιορτάζει την 4η Ιουλίου, είτε μπαϊράμι, είτε ψήνει αρνιά για Πάσχα, σε διακοπές είναι και γι' αυτό ήρθε. Αφήνει τα χρήματά του και παίρνει τις αναμνήσεις του. Για το αν και όπου το μαγαζί παρανομεί δε φταίει ο επισκέπτης- τα παράπονά μας στους Δήμους και τις Νομαρχίες και τους νομοθέτες μας.

Έχω συνηθίσει πλέον που μόλις διαβάσουν 'Μύκονος' οι περισσότεροι Έλληνες σα να αισθάνονται μια υποχρέωση να σχολιάσουν με κάτι αρνητικό ακόμα κι αν δεν έχουν πατήσει ποτέ στο νησί.

Έχω συνηθίσει επίσης όμως να καμαρώνει όλη η χώρα που στην Ελλάδα ήρθαν διακοπές το τάδε μοντέλο, οι τάδε παίχτες του ΝBA, oι τάδε πολυεκατομμυριούχοι. Κι ακόμα βέβαια, να ακούμε ως επίτευγμα από τις ειδήσεις τα νούμερα του τουρισμού.

Οι ίδιοι δηλαδή που υπερηφανεύονται λες κι ο Ντι Κάπριο ήρθε σπίτι τους είναι παραδόξως οι ίδιοι που ειρωνεύονται τις πολυτέλειες της Μυκόνου που δίχως αυτές ο Ντι Κάπριο θα είχε μείνει στο γιωτ και δε θα είχε κατέβει να φάει και να πιει.

Τελικά τι ακριβώς θέλουμε;

Εγώ ξέρω τι θέλω και θα σας το πω. Θέλω το ψηλό βιοτικό επίπεδο της Μυκόνου- γι αυτό διάλεξα να είμαι εδώ κι όχι σε άλλο εξίσου όμορφο μα ερημικό νησί. Θέλω τα αστρονομικά κέρδη που πλουτίζουν τη χώρα μου. Θέλω την καλή φήμη και τον κοσμοπολιτισμό. 

Μα θέλω και ελέγχους, νομιμότητα και σωστούς νόμους. 

Και σ' αυτά δεν είναι εμπόδιο οι καμήλες κι οι σαμπάνιες.

_____________________________________________
Με τις εικόνες και ολίγα για τις καμήλες στην ελλάδα, Φέρνω το σύνδεσμο με την καταγγελία που κατέθεσε η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και επαναλαμβάνω πως αν κριθεί από εκείνους που γνωρίζουν ότι η παρουσία των ζώων στην παραλία συνιστά κακοποίηση τότε βεβαίως και δεν επικροτώ, όμως ευθύνες δε θα ζητήσω εγώ αφού θεωρώ ότι έπρεπε να είχαν εμποδιστεί –πριν το πάρτυ κι όχι κατόπιν εορτής― από τις αρμόδιες αρχές.
https://www.zoosos.gr/katangelia-tis-p-f-p-o-stin-astynomia-gia-tis-kamiles-os-ntekor-se-synavlia-sti-mykono-vinteo/#axzz4rboJ1zk6

https://www.patrasevents.gr/article/302994-oi-demenes-kamiles-sto-xlidato-parti-sto-nammos-itan-apo-tin-axaa

Οι καμήλες στο χλιδάτο πάρτι του Nammos, με τους καλεσμένους πάμπλουτους Άραβες, στην οριεντάλ συναυλία του Αντώνη Ρέμου, είναι από την Αχαΐα και μάλιστα από πολυχώρο που  βρέθηκε προ ημερών στο κέντρο της επικαιρότητας, προκαλώντας την αντίδραση των φιλόζωων και την οργή τους.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» οι καμήλες που πλαισίωσαν ως ντεκόρ την συναυλία του Αντώνη Ρέμου στο πάρτι που έγινε την 1 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο το Κουρμπάν Μπαϊράμ, είναι από τον Ιπποκάμηλο στα Σαγέικα της Αχαΐας.

Ο χώρος αυτός είναι που πριν από μερικές μέρες συγκέντρωσε την μήνη των φιλόζωων αφού στις αποθήκες του, όπως έδειξαν οι φωτογραφίες που ανέβασαν στο διαδίκτυο οι φιλόζωοι, ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες διάφορα ζώα, ψυχορραγώντας και σπαρταρώντας από την πείνα. 

Όπως αναφέρει το «Πρώτο θέμα» οι εν λόγω καμήλες ταξίδεψαν με πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά συνοδευόμενες από τον ιδιοκτήτη του πάρκου αναψυχής «Ιπποκάμηλος», Δάκη Βρασίδα, στον οποίον ανήκουν.

Η συναυλία, πάντως, στο Nammos της Μυκόνου συζητήθηκε για την χλιδή της, με ζάμπλουτους Άραβες να ανοίγουν δεκάδες σαμπάνιες στο όνομα της θρησκευτικούς τους γιορτής, διασκεδάζοντας με ναργιλέδες, με τους χορούς της κοιλιάς καλλίγραμμων χορευτριών και γενικότερα σε ένα αραβικό σκηνικό που είχε στηθεί ειδικά για την εκδήλωση.

Για το όλο θέαμα με τις καμήλες στο χλιδάτο πάρτι της Μυκόνου είχε στείλει επιστολή διαμαρτυρίας Πανελαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία στο Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ,  με θέμα την παραβίαση του νόμου 4039/2012 στην Μύκονο. Στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:  «Αξιότιμοι κύριοι,

Η Ομοσπονδία μας γίνεται δέκτης καταγγελιών για την γελοιότητα με τις καμήλες σε συναυλία γνωστού τραγουδιστή, που έγινε πρόσφατα στη Μύκονο κατά παράβαση των νόμων και κάθε ηθικού ορίου. Σας στέλνουμε ενδεικτικά δύο από αυτές, που έχουν ήδη σταλεί στην ΕΛ.ΑΣ, και είμαστε βέβαιοι, ότι θα επιληφθείτε άμεσα και κατά παντός υπεύθυνου.

Σε μια χώρα που ο λαός της δοκιμάζεται επί 7 συνεχή έτη τέτοιες προκλητικές ενέργειες πρέπει να στηλιτεύονται και να τιμωρούνται παραδειγματικά οι υπαίτιοι. Δυστυχώς η κρίση που διανύει η χώρα μας είναι πρωτίστως κρίση αξιακή και τέτοια περιστατικά το επιβεβαιώνουν».

Οι Καμήλες της Κομοτηνής
(από blog που έχει κλείσει)

Κάποτε, την εποχή ακόμη που οι άνθρωποι ζεσταίνονταν τις παγωμένες μέρες του χειμώνα, καίγοντας μόνον ξύλα, ζούσε στην Κομοτηνή ένας καμηλιέρης, ο Βελιτίν Ντεβετζί. Οι καμήλες του Ντεβετζί πήγαιναν στις πιο δύσβατες

περιοχές της οροσειράς της Ροδόπης κι έπαιρναν ξύλα, ώστε να τα κατεβάσουν στην πόλη και να τα αγοράσουν οι άνθρωποι για να ζεσταθούν.

Σήμερα,οι καμήλες υπάρχουν μόνο σε φωτογραφίες και καρτ ποστάλ εκείνης της εποχής.

Η τελευταία καμήλα του Βελιτίν Ντεβετζί έγινε … λουκάνικα το 1968, ενώ ο καμηλιέρης αποχαιρέτησε τη ζωή πριν από λίγους μήνες. Οι αναμνήσεις, όμως, από εκείνα τα χρόνια είναι ολοζώντανες στη μνήμη του κτηνίατρου, Μεχμέτ Δεβετζήογλου, γιου του Βελιτίν.

Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οικογένεια του Βελιτίν Ντεβετζί, ήταν η πιο γνωστή και πλούσια οικογένεια καμηλιέρηδων στην Κομοτηνή. 

«Ήμασταν μια πολύ παλιά οικογένεια καμηλιέρηδων στη Κομοτηνή, γι’ αυτό άλλωστε και το επίθετό μας είναι Ντεβετζί, που στα τουρκικά σημαίνει καμηλιέρης. Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο παππούς μου ήταν

καμηλιέρης κι αυτό το επάγγελμα το συνέχισε και ο πατέρας μου μέχρι το 1968. Οι δουλειές μας πήγαιναν πολύ καλά. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν δρόμοι και οι καμήλες ήταν το μόνο μέσο για τη μεταφορά φορτίων. Ο πατέρας μου είχε 10 καμήλες, με τις οποίες μετέφερε κυρίως ξύλα από το βουνό και τα πουλούσε στη πόλη. Τότε, στα σπίτια καίγανε μόνον ξύλα. Πελάτες του ήταν χριστιανοί και μουσουλμάνοι και οι καμήλες μας μετέφεραν τα ξύλα μέχρι την πόρτα των σπιτιών τους», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μεχμέτ Δεβετζήογλου.

Οι καμήλες του Βελιτίν Ντεβετζί σταβλίζονταν στην οδό Αδριανουπόλεως 43, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το σπίτι του Μεχμέτ Δεβετζήογλου. «Οι καμήλες είναι ζώα, που μπορούν να ζήσουν οπουδήποτε. Οι δικές μας τρώγανε ακόμη και χόρτα κι αγκάθια, που δεν τα τρώει κανένα άλλο ζώο. Εγώ μεγάλωσα ανάμεσα σε καμήλες και μάλιστα από μικρό παιδί βοηθούσα να τις ξεγεννήσουν. Η εγκυμοσύνη της καμήλας διαρκεί 13 μήνες και οι καμήλες μας γεννούσαν κάθε δεύτερο χρόνο. Επειδή έλεγαν ότι το γάλα της καμήλας κάνει καλό στο βήχα, καμιά φορά μας το ζητούσαν για αρρώστους.

Παρότι το γάλα της καμήλας είναι λίγο και φτάνει μόνο για να θρέψει το μικρό της, εμείς, όταν μας το ζητούσαν για αρρώστους, τις αρμέγαμε και το δίναμε. Το γεγονός ότι μεγάλωσα ανάμεσα στις καμήλες και η αγάπη μου γι’ αυτά τα ζώα, με ώθησε να σπουδάσω κτηνιατρική», ανέφερε ο κ. Δεβετζήογλου.

Η «διάσημη» καμήλα που έδωσε το γάλα της σε βασιλιά.

Στα 13 του χρόνια, ο Μεχμέτ Δεβετζήογλου ξεγέννησε μία καμήλα, το μικρό της οποίας έμελε να γίνει «διάσημο» στα χρόνια που ακολούθησαν. Όταν μεγάλωσε η καμήλα αυτή, το γάλα της το γεύτηκε ένας Άραβας βασιλιάς, ο

οποίος είχε έρθει στην Ελλάδα. 

«Το μικρό της καμήλας αυτής το πήρε ο Χαλίλ αγάς, ο οποίος είχε καφενείο. Κάποτε ήρθε στην Ελλάδα ένας Άραβας βασιλιάς, που έπινε μόνο γάλα καμήλας. Η καμήλα του Χαλίλ αγά είχε γάλα εκείνη την εποχή και την πήραν για τις ανάγκες του Άραβα βασιλιά. Ο Χαλίλ αγάς, που πέθανε πριν από έξι μήνες, τις αγαπούσε πολύ τις καμήλες. Η συγκεκριμένη, επειδή ήταν πολύ καλοζωισμένη έζησε 27-28 χρόνια, δηλαδή σχεδόν 4 με 8 χρόνια περισσότερο από το μέσο όρο. Όταν πέθανε, ο Χαλίλ αγάς αγόρασε μία καμήλα από την Τουρκία, αλλά επειδή απαγορευόταν η εισαγωγή της στην Ελλάδα, την άφησε στα Ίψαλα και πλήρωνε για να τη συντηρούν και μάλιστα πήγαινε και την έβλεπε», αναφέρει ο Μεχμέτ Δεβετζήογλου.

Τι απέγιναν οι καμήλες του Ντεβετζί;

Τα χρόνια πέρασαν, φτιάχτηκαν δρόμοι, τα βουνά δεν ήταν πλέον δύσβατα και στη δεκαετία του 60 έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα φορτηγά, που μετέφεραν τα ξύλα στην πόλη.

«Μέχρι να γίνουν οι δρόμοι, είχαμε το μονοπώλιο της μεταφοράς ξύλων. Όταν άρχισαν να γίνονται οι μεταφορές με φορτηγά, οι δουλειές άρχισαν να χαλάνε και το 1968 ο πατέρας μου σταμάτησε να ασχολείται μ’ αυτό το επάγγελμα», πρόσθεσε ο κ. Δεβετζήογλου.

Τι απέγιναν, όμως, οι καμήλες; Επειδή δεν συνέφερε πλέον να τις συντηρεί, ο καμηλιέρης Βελιτίν αποφάσισε να τις αποχωριστεί. Λόγω κενού στη νομοθεσία, όμως, δεν επιτρεπόταν η σφαγή καμήλας. Τελικά, κάποιοι βουλευτές βοήθησαν τον Ντεβετζί και βγήκε άδεια για τη σφαγή. Με πόνο καρδιάς, ο Βελιτίν έστειλε τις καμήλες του στο σφαγείο. Έτσι, οι τελευταίες καμήλες της Κομοτηνής έγιναν νοστιμότατα λουκάνικα. Ο Βελιτίν Ντεβετζί δεν τις ξέχασε ποτέ και κάθε φορά που η τηλεόραση έδειχνε κάποιο ντοκιμαντέρ με καμήλες, αναπολούσε τις παλιές καλές μέρες. 

_______________________

Εικόνες

'Εξω από το σπίτι μου σήμερα το πρωί, οι καμήλες επιστρέφουν.

Στην Ψαρρού οι καμήλες  (1η Σεπτεμβρίου)

Στην Ψαρρού οι Ragheb Alama  Mustafa Sandal και Αντώνης Ρέμος (31 Αυγούστου)

Στο Fb  τα σχόλια: 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10212055056466206&set=a.1015465021392.2002897.1068079273&type=3&theater

Στο δρόμο του Πλατή Γιαλού: ΠΡΟΣΟΧΗ έχουμε κάμερες!

Βάλαμε* κάμερες.

Αμέτρητες φωτογραφίες έχω. Χρόνια τώρα. 

Στέλνουν οι επιχειρηματίες φορτηγάκια να ξεφορτώνουν τα σκουπίδια στους κάδους μας όπου, αντί για τα οικιακά, περνώντας θα δείτε στρώματα, βιβλιοθήκες, ηλεκτρικά και τα κλαδιά από τα καθαρίσματα των κήπων. Αποτέλεσμα να κλείνει ο δρόμος, να αναγκάζονται να περνούν στα αντίθετο ρεύμα μηχανάκια κι αυτοκίνητα, και να γίνονται ατυχήματα  ενώ το σκουπίδι να ξεχειλίζει ως τους κήπους μας.

Είναι το καλοκαιρινό μου σπορ: Κάθε απόγευμα με γάντια μαζεύω όσα έφερε ο άνεμος στα δένδρα μου, όσα πετούν περαστικοί στην πόρτα μου, αφού –γιατί να σεβαστούν;- λίγο πιο πάνω οι κάδοι ξεχειλίζουν.

Ο Δήμος στέλνει απορριμματοφόρα αλλά προς τι; Αντί να κάνουν το σωστό, κάποιοι για οικονομία βενζίνης και χρόνου ανεβαίνουν από την παραλία και τα πετούν σ' εμάς.

Όχι πια, σας προειδοποιήσαμε.

Όλοι, μα όλοι, θα καταγγέλλεστε.

Βοηθήστε μας να καθαρίσουμε αυτή τη ντροπή που βλάπτει και τις επιχειρήσεις σας αφού, απορώ, δε ντρέπεστε που τα βλέπουν οι πελάτες σας.

Παρακαλούμε κοινοποιήστε να γίνει γνωστό.:

Παρακαλώ ενημερώστε τους ασυνείδητους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή του Πλατύ Γιαλού ότι πλέον οι κάδοι των απορριμμάτων στην περιοχή ΚΑΣΤΕΛΛΑΚΙΑ θα βιντεοσκοπούνται και θα φωτογραφίζονται. Όσοι ξεφορτώνουν καρότσες ξέχειλες στο δρόμο, θα καταγράφονται και θα δίνονται στη δημοσιότητα οι αριθμοί των ΙΧ και οι επιχειρήσεις τους. 
Οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής έχουμε αγανακτήσει. Υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής μας. Να τοποθετηθούν κάδοι κοντά στις επιχειρήσεις και όχι στις πόρτες μας.
Θα γίνει τροχαίο και θα είναι αργά. Οι σακούλες είναι καθημερινά στη μέση του δρόμου και για να τις αποφύγουν πεζοί και οδηγοί μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα πάνω στη στροφή.
*Να σημειωθεί ότι τ απορριμματοφόρα έρχονται συνεχώς αλλά δεν τους προλαβαίνουν…
** Οι περισσότεροι επιχειρηματίες στο Πλατύ Γιαλό είναι νοικοκύρηδες, ας βοηθήσουν ν😵 απομονώσουμε τους ασυνείδητους διότι ότι από αυτό το σημείο - χωματερή περνούν οι πελάτες όλων.

________________________________

Δεν είμαστε βεβαίως μόνο εμείς. Φέρνω πειστήριο από τον πανέμορφο κατά τα άλλα Κόρφο, σταλθέν από την άλλη ακούραστη φίλη συνοδοιπόρο μου, τη φωτογράφο Καίτη Φούσκη.

____________________________________________

**'Βάλαμε' λέω εκφράζοντας τη γειτονιά μα επειδή δε μου αρέσει να κλέβω ξένες δάφνες η πρωτοβουλία είναι της Μαριάννας Κουσαθανά, γειτόνισσάς μου και ακούραστης συντρόφου στον αγώνα για Ανακύκλωση και μια καλύτερη ζωή.