Εφορία στη Μύκονο θέλαμε; Όμως καμιά καλή πράξη δε μένει ατιμώρητη..

Δεν είμαι από εκείνους που κατηγορούν συνέχεια τους Δημόσιους Υπαλλήλους, κι οι αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου είναι η απόδειξη. Όμως πλέον αγανάκτησα και σήμερα θα σας τη διηγηθώ την εξωφρενική μου ιστοριούλα.

Πάνω από χρόνος είναι που ο κύριος Kastell πηγαινοέρχεται ματαίως στην Εφορία. Αιτία κάτι απλούστατο, μια φορολογική ενημερότητα για αγοραπωλησία. Το αντίτιμο έχει δοθεί νόμιμα κι επίσημα και μένει να γίνει το τελειωτικό συμβόλαιο, γι αυτό και μιά για ένα λόγο μιά για άλλο δε μπορεί κάποιο από τα τρία μέρη που θα υπογράψουν, και αναβάλλεται.

Από πέρσι λοιπόν ο κύριος Kastell ζητά 'Φορολογική Ενημερότητα' στην εδώ Εφορία μας όπου του ζητούν και πληρώνει υπόλοιπο ή δόση φόρου μα όλο κάποιο εμπόδιο εμφανίζεται. Μέχρι μια εταιρία μας ανενεργή από το 1994 ανακάλυψε η ευσυνείδητη υπάλληλος κι ευτυχώς έτυχε  τότε (2014) να είμαι στην Αθήνα, το τακτοποίησα κι έβγαλε ενημερότητα. Όμως το μήνα εκείνο κάποιος από τους άλλους δε μπορούσε και τον μεθεπόμενο η ευσυνείδητη επέμενε πως η εταιρία δεν είχε κλείσει. «Μα πώς μου δώσατε ενημερότητα αν δεν είναι τακτοποιημένη;'» ματαίως ρωτούσε ο κύριος Kastell κι απάντηση δεν πήρε διότι της ευσυνείδητης «στο σύστημα  δεν της έβγαινε».

Γυρνούσε κι εκείνος απελπισμένος σπίτι και μου έλεγε σα μαθητούδι πως «τον έχει πάρει από κακό μάτι» και πως είναι τρελό, κάτι έχει προσωπικά μαζί του για να τον ταλαιπωρεί έτσι. Δεν είμαστε από εκείνους που φωνάζουν δημοσίως, δεν είμαστε από εκείνους που πηγαίνουν να διαμαρτυρηθούν στους ανωτέρους ή που κάνουν τηλέφωνα για παρεμβάσεις άνωθεν.

Γι αυτό ο Κύριος Kastell, χειρότερος κι από εμένα, αρνήθηκε να πάει να ζητήσει βοήθεια από τη διευθύντρια που του θύμιζα πως «είναι πολύ ευγενής κι εντάξει και θα σε θυμάται από όταν την υποστηρίξαμε στην κατάληψη τότε που αγωνιστήκαμε μαζί της να παραμείνει η Εφορία Μυκόνου εδώ αντί να την κλείσουν».

Ποτέ δε θα έμπαινε να την ενοχλήσει στο γραφείο της όμως κι η λύση ήταν  ή να αναθέσουμε στο λογιστή μας να βγάλει εκείνος την ενημερότητα ή να του τη βγάλω εγώ.

«Δε γίνεται» είπε στον Κύριο Kastell η ευσυνείδητη «πρέπει να τη βγάλετε ο ίδιος» κι έτσι, επειδή λείψαμε από τη  Μύκονο και την Ελλάδα  άργησε ακόμα πιο πολύ η υπόθεση. Ως σήμερα.

Σήμερα, που πάλι λοιπόν πρωί-πρωί, ξεκίνησε για τη γνωστή περιπέτεια. Εφοδιασμένος με τα απαραίτητα εμφανίστηκε μπροστά στην ευσυνείδητη η οποία μετά από λίγη έρευνα ―λες και δεν τον είχε ξαναδεί―του έδωσε το έγγραφο που ζητούσε προσθέτοντας:

―Και γιατί δε ζητήσατε τόσο καιρό να σας την έβγαζε ο λογιστής σας αντί να έρχεστε;

Άναυδος; Έξαλλος.
'Οπως πάντα που τον κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Όσο για μένα, σκέπτομαι πως αλήθεια καμιά καλή πράξη δε μένει ατιμώρητη.

Καμιά όμως.

Ρωτάτε γιατί δεν έβγαλε την ενημερότητα άραγε ο λογιστής μας κυρία ευσυνείδητη και δε θα σας θυμίσω ότι για δικό σας μυστήριο λόγο μόλις ένα μήνα πριν εσείς η ίδια είχατε πει ότι δε γίνεται, μόνο θα σας ρωτήσω εγώ γιατί άραγε, γιατί εμείς οι κάτοικοι τόσο πολύ υποστηρίξαμε την κατάληψή σας ώστε να παραμείνει Εφορία στο  νησί;

Θα σας θυμίσω το γιατί:

Επειδή σκεπτόμασταν τι πιο απλό και οικονομικό να μη χρειάζεται ο πολίτης λογιστή για μια ενημερότητα, να μη χρειάζεται καράβι για να πάει και να 'ρθει, να μη χρειάζεται fax και courier και τηλεφωνήματα σε άγνωστα γραφεία μα να μπορεί κι ο πιο φτωχός κι αγράμματος να έρθει σ' εσάς να εξυπηρετηθεί φιλικά από ένα πρόσωπο εξ όψεως γνωστό, μιας συντοπίτισσας.

Με την καρδιά μας και με κάθε μέσο σάς σταθήκαμε. Και τι κερδίσαμε;

Εξασφαλίσαμε για σάς εργασία στο νησάκι που επιλέξατε, 

Εξασφαλίσαμε ίσως [ίσως― θεωρητικά μιλάω και εκ πείρας αφού στοιχεία  για άλλους δεν έχω, έχω μόνο ανάμνηση από δικό μου εκβιαστικό λάδωμα σε εφοριακό―] προσωπική σας επαφή με καρχαρίες και λαδώματα και δυνατότητες μεγάλου κέρδους.

Αλλά με λύπη διαπιστώνω ότι εξυπηρέτηση κι ευγένεια δεν εξασφαλίσαμε ούτε, όπως ελπίζαμε, καταφέραμε με την οικειότητα να ξεπεραστούν οι σκόπελοι της σχολαστικής γραφειοκρατίας που δίνει σε τυραννίσκους ευκαιρία να βγάζουν το άχτι τους πάνω σε αθώα θύματα.

Μήνες κράτησε η υπόθεση.

Κι αν κάποιος απ' τους τρεις πάλι δε θα μπορέσει σε ένα μήνα, βλέπω πάλι τον Κύριο Kastell να πηγαινοέρχεται συνοφρυωμένος σα μαθητούδι επειδή μια δημόσια υπάλληλος 'τον πήρε από κακό μάτι' και του ζητά άλλα χαρτιά κάθε φορά που τον βλέπει.

Από τη Σύρο θα την είχε πάρει την ενημερότητα σε μια μέρα. Από την Αθήνα το ίδιο. Μα εμείς εδώ, οι βλάκες, κάναμε αγώνες.

__________________________________________________

Εικόνα

Έψαξα για φωτογραφίες της Κατάληψης, όταν οι κάτοικοι συμπαρασταθήκαμε με οχήματα για περιφρούρηση, με την παρουσία μας, με άρθρα και φωτογραφίες.

Δεν το κάναμε για να έχουμε μέσον- ίσα-ίσα πολλοί, όπως ο κύριος Kastell επειδή ακριβώς τότε υποστήριξαν σήμερα δε χτυπάνε την πόρτα της διευθύντριας να διαμαρτυρηθούν.

Γι αυτό κι εγώ αποφάσισα πως αν θέλετε εικόνες δίνω σύνδεσμο. Εδώ θέλω να διασωθούν εκείνα που αξίζουν.

Στο λιμάνι με παρέλαβε ο Κύριος Kastell με το σκύλο και με τη ντελικάτη ορχιδέα που βλέπετε,

εδώ στην ανθοστήλη που πριν χρόνια μας χάρισε ο Liber και πλάι σε μια ΚΑΡΟΛΙΝΑ- τη ζωγράφο του νησιού που όποιος δεν την ξέρει δεν ξέρει τη Μύκονο κι όποιος δεν έχει έργο της δεν έχει ζήσει στο νησί (ό,τι κι αν σας λέει).

__________________________

Έγραφα 1 Νοεμβρίου 2012: Κατάληψη στη Μύκονο― για τη ΔΟΥ 

και

Για εξελίξεις 2013 (παράταση λειτουργίας) δείτε εδώ

kepom:

 Παραμένει σε λειτουργία η Δ.Ο.Υ. Μυκόνου 

POSTED ON 10/01/2013 UPDATED ON 10/01/2013

Γιατί αγαπώ τη Μύκονο;

Το έχω πει πολλές φορές ότι η ποιότητα ζωής που έχουμε σε τούτο το νησί οφείλεται στη, σπάνια στη χώρα μας, αρχοντική ανοχή της ατομικότητας που έχουν οι Μυκονιάτες. Και ιδού ένα μικρό παράδειγμα προχθές:

Έρημο μεσημέρι με χιονόνερο, ερχόμουν από το Ταχυδρομείο. Περπατούσα προς το αυτοκίνητό μου με ένα πακέτο στα χέρια.  Από την άλλη πλευρά του δρόμου ερχόταν ο Α. που δε θα σας πω ποιος είναι (οι Μυκονιάτες θα καταλάβετε, έχει ένα πάθος άσβεστο με τον Ταξιάρχη και μια περίεργη υποψία για μένα επειδή από το σπίτι μου βλέπω την Πόρτα της Ληνώς και δε φοβάμαι το θεριό που εκεί βγαίνει τα βράδια).

―Δάφνη Καλή Χρονιά!

―Καλή Χρονιά, απάντησα και προσπερνούσα βιαστικά με τα κλειδιά στο χέρι. Διέσχισε το δρόμο και πλησίασε.

―Σε διέγραψα πέρσι στο Facebook, το είδες.

―Ναι, νόμισα πως ήταν λάθος και σου έστειλα πάλι αίτημα.

―Όχι, δεν ήταν λάθος.

Δεν του άρεσε μου είπε που σχολίασα μια πιστή που ανέβαινε γονατιστή στην Παναγία* .

― Σε χαιρετώ, το είδες, και πάντα θα σε χαιρετώ και θα μιλάμε και θα πιούμε πάλι και θα ξαναχορέψομε. Αλλά στο  Facebook δε θα σε έχω Φίλη γιατί θα μαλώσομε.

_________________________________________________________________

*Το πειστήριον του εγκλήματός μου ΕΔΩ

Η εικόνα

Ένας από τους πίνακες της μοναδικής Καρολίνας μας για την οποία πρέπει κάποτε να σας πω πολλά.