Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα MykonosTribes. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα MykonosTribes. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2025

Παζάρι της Φιλοζωικής μας― #MAW κι η Σάντρα μας



Sandra Clare. Η Σάντρα μας.

Σήμερα είχαμε στο νησί το Χριστουγεννιάτικο παζάρι της Φιλοζωικής μας, ΜΑW-Mykonos Animal Welfare

 

Είναι κάποιοι άνθρωποι που ό,τι αγγίξουν ακμάζει.

Δεκαετίες πολλές γνωριζόμαστε. Την Άγκυρα είχαν με το Σταύρο τον άνδρα της, την Άγκυρα τη θρυλική στο Ματογιάννι που επάξια συνέχισαν μετά το Φούσκη.

Περνούσαμε το κατώφλι, τότε, από κάπου μετά τα 25 του ο Κύριος Kastell κι εγώ 5 χρόνια μικρότερη, περνούσαμε την ορθάνοιχτη παραδοσιακή βαριά ξύλινη πόρτα και πριν φτάσουμε στο μπαρ στις θέσεις μας ήδη είχαν σερβιριστεί δυό ποτήρια λευκό κρασί πλάι στο DJ το ‘Χανσούλη’ τον αγαπημένο μας φίλο Hans Havenar, ‘The Dutch Touch’, που έπαιζε κλασικά Rockτραγούδια και χορεύαμε ως το ξημέρωμα με γέλια και κουβέντα ασταμάτητη και διακοπές για ‘sentimental bullshit’ άσματα πιο ρομαντικά, οριακά ανόητα που άγγιζαν την καρδιά μας.

Κι η Σάντρα εκεί, υπερκινητική κε μάτι που έκοβε κι είχε πλήρη έλεγχο του μαγαζιού της, από τα πλούσια πρωινά που τότε πρωτολανσαρίστηκαν στην Πόλη, το ασαφές ραντεβού για ένα brunch που έδινε ευκαιρία να ξανασυναντηθείς με το χθεσινοβραδινό φλερτ πριν να σβήσει η μαγεία. Μια συνεχής γιορτή που έμοιαζε αβίαστη, έμοιαζαν αν κυλούν οι ώρες κι οι επαφές κι οι συναντήσεις σαν από μόνες τους με καλό κρασί και πρώτης ποιότητας εδέσματα, με service άψογο ταχύτατο και φιλικό δίχως ποτέ να περνά όμως όρια. Αβίαστο, μια καλολαδωμένη μηχανή που έδωσε τότε, δεκαετίες ’80 και ’90 στη Μύκονο τη φήμη που της άξιζε, γιατί το αποτέλεσμα, η απόλαυση που μας δινόταν απλόχερα είχε από πίσω δουλειά πολλή και γνώση.

 

 

Τα χρόνια πέρασαν, άλλαξαν πολλά, κι εμείς μαζί βέβαια.

Μα η Σάντρα, πάντα εδώ, προσφέρει.

Έφτιαξε την από χρόνια αναγκαία Φιλοζωική μας, Μια οργάνωση πρότυπο με ταΐστρες, τους σταθμούς πεντακάθαρους ταΐσματος και συγκέντρωσης αδέσποτων γατιών στους οποίους εντοπίζονται γατιά για στείρωση ή περίθαλψη κι εμβολιασμούς. Οργάνωσε ένα σύστημα υιοθεσιών γατιών και σκυλιών παρατημένων κι αδέσποτων που αποπαρασιτωμένα και υγιή βρίσκουν οικογένειες σε όλη τη γη. Δεν έχει για τη Φιλοζωική Μυκόνου το ‘είστε μακριά’. Με σωστή οργάνωση και κάλυψη εξόδων κάποιος ταξιδιώτης πάντα βρίσκεται που με χαρά συνταξιδεύει με το πρώην αδέσποτο και τελειώνοντας τος διακοπές του με μια καλή πράξη. Τι πιο ωραίο από μια φόρτιση στο Κάρμα σας, ένα απόθεμα αγάπης χρέος του σύμπαντος, για το χειμώνα που έρχεται;

 

Ντροπή και αίσχος είναι ένας Δήμος τόσο πλούσιος να μην έχει εγκαταστάσεις για τα αδέσποτα, να μην έχει Πρόνοια, να φτάσει μάλιστα ως πρόσφατα στο έσχατο σκαλί να χρωστά στη Φιλοζωική την τροφή των γατιών σε σημείο που χρειάστηκε να μάς σώσει το ίδρυμα της Μπριζίτ Μπαρντό (και ντόπιος ευεργέτης);

 

Δεν είναι εύκολο να αντέχεις τη ντροπή και οργή για τον τόπο σου αν είσαι Έλληνας. Ιδίως αν έχεις ταξιδέψει, ιδίως αν ζεις σε τόπο κοσμοπολίτικο όπου οι συγκρίσεις συμπεριφοράς είναι ορατές κι επίπονες. Δεν είναι εύκολο να ζεις σε πλούσιο Δήμο μα ο πλούτος να είναι μόνο ευρώ στην τράπεζα, οι κάτοικοι να επιδεικνύουν φτώχεια ψυχής και ήθους ρίχνοντας στους κάδους σκουπιδιών σακούλες με νεογέννητα γατάκια κλεισμένα αεροστεγών για να πνιγούν (ιδίως φέτος, δεν ξέρω τι έπαθαν, ήταν συχνότατο φαινόμενο), ή οι επισκέπτες παρατώντας πίσω τους κουτάβια και σκυλιά μεγάλα που αποφασίζουν, δίχως συνείδηση, ότι ‘καλύτερα περνάει εδώ’. Δεν είναι εύκολο αντί να ειδοποιηθείς πως κάπου ενοχλεί να  σου φολιάζουν το σκυλί, όπως συνέβη στην Τσότσο μας, το λατρεμένο chow-chowτου Kυρίου Kastell, ένα ήσυχο σκυλί καλότατο, ανορεξικό και βαθύτατα εσωστρεφές, που δεν ήταν κοινωνικό με τους ξένους μα ο γείτονας, ποιος ξέρει πώς, το ξεγέλασε ή το παγίδευσε για να το δολοφονήσει και επέστρεψε το άμοιρο για να ξεψυχήσει στην εξώπορτά μας με πρόσωπο μώβ πράσινο από το φυτοφάρμακο με το οποίο ο φονιάς του είχε γεμίσει το στόμα. Πενθήσαμε τότε, το 2004, πικρά με  πόνο άγριο για το κρίμα, το άδικο.

Δε μάς είναι εύκολο να αντέξουμε τη συμπεριφορά προς τα ζώα, ανθρώπων ντόπιων κι επισκεπτών, που ξεχνούν φαίνεται ότι το χώρο τους τούς παίρνουμε, ότι λίγο νερό και ένα πιατάκι με φαγητό, μια αμπούλα αποπαρασίτωσης και μια στείρωση δε φέρνει και οικονομική καταστροφή, ιδίως στο νησί των πακτωλών της Pink Champaign και Pink Cocaine, των chef για kobe ή sushi (λίγο ψάρι πώς και δεν περίσσεψε ποτέ για τα γατάκια ή λίγο κρέας ωμό για τα κουτάβια που πετιούνται στα σκουπίδια μας;

 

Οργή ντροπή και λύπη όμως έχουμε τη Σάντρα μας.

Την Σάντρα, Μυκονιώτισσα* κι εκείνη σαν εμάς, ήρθε από τον Καναδά και δίχως πικρά λόγια και κατηγορίες σαν αυτά που μόλις έγραψα, στρώθηκε στη δουλειά και δίνει, μόνο δίνει.

Παζάρι Χριστουγεννιάτικο είχαμε σήμερα για τη Φιλοζωική μας. Αλλά για μένα, πάλι φέτος, είναι μια γιορτή, γιορτή της Σάντρας μας και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας να την καμαρώσετε κι εσείς και- αν και όποτε θελήσετε να φορτιστεί το κάρμα σας, να σας θυμίσω ότι υπάρχει και η ΜΑW, Φιλοζωική μας που  στους ώμους μια σπουδαίας γυναίκας έχει κάνει θαύματα και σας εγγυώμαι ότι κάθε ευρώ σας θα σώσει ζωές, ζωές αθώων που από κάδους σκουπιδιών και αλυσίδες σε σκυλόσπιτα περνούν στα άξια αδιάφθορα χέρια της δικής μας Σάντρας και της δυναμικής ομάδας της.






'Τα γατάκια' όπως λέμε τα σημεία στα οποία η Φιλοζωική μας προσφέρει φαγητό και περίθαλψη στα άστεγα.






Ένα απ' τα θαύματα. Βρήκε οικογένεια, ταξίδεψε και ζει στη θαλπωρή που αξίζει σε όλα τα πλάσματα, ιδίως και πιο πολύ σ΄εκείνα που άλλους δεν ξεσπίτωσαν, που δε ρημάζουν τη Φύση για το κέρδος του εφήμερο και για 'δόξα' πρωινάδικων.

Μπαμπαλού. Ιούλιο βρέθηκε στη Μύκονο, ένα ακόμα αθώο πλάσμα πεταμένο στα σκουπίδια. Το έφεραν ή εδώ γεννήθηκε, δεν ξέρουμε. Νοέμβριο είναι στην Αθήνα, υιοθετημένο επίσημα με χαρτιά, με τη βούλα, για πάντα. 

 





Φιλοζωική Μυκόνου




_____________________________________________________

*Όταν με ρωτούν αν είμαι από τη Μύκονο απαντώ πως, κατά το 'Αιγυπτιώτες' αντί 'Αιγύπτιοι΄ του Καβάφη, εμείςδεν είμαστε Μυκονιάτες αλλά Μυκονιώτες. Κι η Σάντρα είναι μια από μάς, βεβαίως, μια Μυκονιώτισσα του Mykonos Tribe.


 

H επίσημη ιστοσελίδα για εγγραφή, είτε για μια συνδρομή μηνιαία -όσο αντέχετε, μικροσκοπική κι αν είναι-, είτε για πληροφόρηση. Αξίζει:

The Official Page of MAW  Mykonos Animal Welfare, A legal charity since 2006:https://mykonosanimals.org/

Facebook: https://www.facebook.com/mykonosanimalwelfare

επίσηςHelp for animals of Mykonos https://www.facebook.com/groups/854584811293310

Επικοινωνία: info@mykonosanimals.org

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2025

Τον, δικό μας, εικαστικό Ματθαίο Φλωράκη τιμούμε στη Μύκονο

                                    

 

«Πρώτοι έρχονται οι καλλιτέχνες, μετά το χρήμα κι ακολουθούν απατεώνες και κομπιναδόροι», μου έλεγε κάποτε ένας αυτοδημιούργητος πολυεκατομμυριούχος.*

 

Όταν μιλάμε για τον εικαστικό Ματθαίο Φλωράκη μιλάμε και για τη Μύκονο της εποχής που εκείνοι που έρχονταν στο νησί άνοιγαν ατελιέ και γκαλερί (όπως ο φίλος και κουμπάρος του Luis Orozco με τη Λίλη Κρίστενσεν ) και έδιναν την ψυχή τους στο νησί που αγάπησαν. Μιλάμε και για την Τέχνη και την πολυτάραχη ζωή ενός καλλιτέχνη που δια ‘Βeaux Arts’ του Παρισιού και Μονάχου έζησε έντονα και δύσκολα χρόνια και σήμερα τα έργα του εκτίθενται σε μουσεία στο εξωτερικό.

 

Την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου η παρουσίαση της βιογραφίας του γραμμένη από τον αδελφό του είναι μια ευκαιρία να τον τιμήσουμε ν να εμπνευστούμε και να διδαχθούμε.

 

Στο Ματογιάννι που περπάτησε και αγάπησε,

στην Αίθουσα εκδηλώσεων Δήμου στις 19:30 

η Αφιερωματική εκδήλωση 

και 

παρουσίαση του βιβλίου του Αλέκου Ε. Φλωράκη

«Ο αδελφός μου ο ζωγράφος. Ματθαίος Φλωράκης (1935-2011).

Από τον Κυβισμό στον Φανταστικό ρεαλισμό».

 

Ακολουθούν περισσότερα από Politismos Mykonos

Αφιερωματική εκδήλωση και παρουσίαση του βιβλίου του Αλέκου Ε. Φλωράκη 

«Ο αδελφός μου ο ζωγράφος. Ματθαίος Φλωράκης (1935-2011). 

Από τον Κυβισμό στον Φανταστικό ρεαλισμό». 

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2025 | Ώρα 19:30 | Αίθουσα εκδηλώσεων Δήμου στο Ματογιάννι

Ο Δήμος Μυκόνου, οι Ελληνικές Ομοιογραφικές Εκδόσεις και ο συγγραφέας Αλέκος Ε. Φλωράκης σας προσκαλούν στην αφιερωματική εκδήλωση & παρουσίαση του βιβλίου του 

«Ο αδελφός μου ο ζωγράφος. Ματθαίος Φλωράκης (1935-2011). Από τον Κυβισμό στον Φανταστικό ρεαλισμό», την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2025 στις 19.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου στο Ματογιάννι.

Ένας σπουδαίος εικαστικός διεθνούς εμβέλειας, που άφησε τη σφραγίδα του στη Μύκονο τις δεκαετίες 1960 και 1970 στη Γκαλερί Αργώ και στο Montparnasse Bar-expo, παρουσιάζεται μέσα από διηγήσεις και προβολή έργων του.

• Ομιλητές: Μάνθος Γαΐτης ζωγράφος, Δημήτρης Ρουσουνέλος συγγραφέας

• Προβολή εικαστικών έργων του καλλιτέχνη και σχολιασμός: Αλέκος Φλωράκης 

Ο ζωγράφος και χαράκτης Ματθαίος Φλωράκης (1935-2011) είναι καλλιτέχνης με ευρύ και ποιοτικό έργο, ιδιαίτερα γνωστός στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και στενά συνδεδεμένος με τη Μύκονο της χρυσής καλλιτεχνικής ακμής της, στις δεκαετίες 1960 και 1970. Σπούδασε στο Παρίσι στην École Nationale des Beaux Arts, πραγματοποίησε πάνω από 60 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη και έλαβε μέρος σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Έργα του από κρατικές αγορές υπάρχουν σε συλλογές και μουσεία πόλεων της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Γαλλίας. Στη Μύκονο (1964-1972) διατηρούσε τη γνωστή Γκαλερί Αργώ (Galerie Argo) στο Ματογιάννι, από κοινού με τον ζωγράφο Luis Orozco, και συμμετείχε ενεργά στην κίνηση του εκεί Montparnasse Bar-expo του Μανώλη Πεταλά.

Ένα βιβλίο γι’ αυτόν 264 σελίδων σε τετραχρωμία, καρπός συστηματικής έρευνας του ποιητή και δρ εθνολόγου-λαογράφου Αλέκου Φλωράκη, αδελφού του ζωγράφου, εκδόθηκε το 2023 με τίτλο «Ο αδελφός μου ο ζωγράφος. Ματθαίος Φλωράκης (1935-2011). Από τον Κυβισμό στον Φανταστικό Ρεαλισμό». Στο βιβλίο παρακολουθείται η πολυκύμαντη ζωή του καλλιτέχνη, από τα παιδικά του χρόνια έως την απώλεια της όρασής του και το τραγικό τέλος του, με τρόπο άμεσο και συναρπαστικό. Παράλληλα, σκιαγραφείται η γενικότερη καλλιτεχνική κίνηση της εποχής στη Μύκονο, το Παρίσι, το Βερολίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Φωτογραφικό και άλλο τεκμηριωτικό υλικό (δημοσιεύσεις του τύπου, προσκλήσεις, κατάλογοι εκθέσεων κ.ά.), καθώς και πολλά αυτούσια αποσπάσματα από ανέκδοτες επιστολές του ίδιου του Ματθαίου Φλωράκη τεκμηριώνουν το κείμενο.

 

 __________________________________________________



________________________________________________________________________

* Οι καλλιτέχνες ανακαλύπτουν τους ωραίους τόπους διότι διακρίνουν την ομορφιά, έλεγε,  κι οι πλούσιοι ακολουθούν. Αλλά το χρήμα σέρνει πίσω εκμεταλλευτές. Αν δεν υπάρχει σχεδιασμός σοφός και αντιστάσεις, πούλα τώρα και φύγε, με συμβούλευε συγκρίνοντας Μύκονο με άλλους τόπους όπως Ύδρα ή Μόντε Κάρλο κ.λ.






Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2025

Πάλι 'χάρο δεν εκαρτερούν, κακό δεν περιμένουν'


«
Καλότυχα είναι τα βουνά, καλόμοιροι είναι οι κάμποι,
που χάρο δεν εκαρτερούν, κακό δεν περιμένουν.
Μον’ καρτερούν την άνοιξη, τ’ όμορφο καλοκαίρι
....»*




Γεννάνε οι γειτόνισσες αυτές τις μέρες και μου βελάζουν καθώς μπαίνω από την αυλόπορτα. Παρέα θέλουν κι αυτές όπως τα αδέσποτα γατιά. Και νιώθω κι εγώ έτσι που μου απευθύνονται «γεγραμμένη εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου» όπως έλεγε κι ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη.

Σκέπτομαι μια παραβολή. Το αρνί που λέει στα άλλα να μην εμπιστεύονται τον ποιμένα, δεν τα αγαπά όπως δείχνει, να τα σφάξει σχεδιάζει. Κι εκείνα χλευάζουν το τρελό το αρνί, «αφού μας ταϊζει», λένε, «δεν είδες πώς νοιάζεται για τα μικρά και πώς μας προστατεύει από σκυλιά και λύκους;».

Δεν είναι πια μεγάλα τα κοπάδια στη Μύκονο όπως παλιότερα γι’ αυτό και μου έδωσε ο χαρά ο γείτονας που έφερε σ΄εμάς τις ετοιμόγεννες προβατίνες. Χαρά μου δίνουν τα μικρά που βελάζουν γλυκά μόλις σταθούν στα πόδια τους και μου φέρνουν στο νου τα αγαπημένα βουκολικά Δημοτικά- εκ των οποίων το ανωτέρω της Ρούμελης αλλά και- βέβαια το Λάγιο αρνί το λατρευτό μου που πολυτραγουδήθηκε ακόμα κι από ρεμπέτες όπως το Ρούκουνα που έγραψε το δικό του. Ακολουθεί σύνδεσμος προς το κλάσικ από τη συλλογή του Πολίτη κι ελπίζω, όπως και το μικρό μου videoνα σας δώσει λίγη βουκολική χαρά.

 

«Βγήκαν κλέφτες στα βουνά

για να κλέψουν άλογα,

άλογα δε βρήκανε

προβατάκια πήρανε....

Πήρανε τ' αρνάκια μου

και τα κατσικάκια μου,

πήραν και το λάγιο αρνί

που 'χε το χρυσό μαλλί,

τ' ασημένιο χαϊμαλί.

Και πάνε πάνε παν (άιντε μανούλα μ' παν)

Ωχ καημένος ωχ καημένος ωχ καημένος!

Προβατάκια μ

Λαγιαρνάκι μ'!

Βάι!΄.....«- ->**



____________

*..να βγουν οι βλάχοι στα βουνά, να βγουν κι οι βλαχοπούλες,
να βγουν και τα βλαχόπουλα λαλώντας τις φλογέρες.
.. [Δημοτικό της Ρούμελης]

**Το Λάγιο Αρνί: https://rb.gy/4cb818


***Και το δικό μου από 'Τα 40 Του Θανάτου" μου: https://rb.gy/bbatg7




https://rb.gy/sozdn0




Κυριακή 23 Ιουνίου 2024

ΑΙΝΙΓΜΑ*: Πώς καταλαβαίνετε ότι η γυναίκα που κάθισε δίπλα σας....




ΑΙΝΙΓΜΑ*

Πώς θα καταλαβαίνατε ότι έχει δικό της σπίτι στη Μύκονο η γυναίκα που κάθεται δίπλα σας --
σε αεροπλάνο, ελικόπτερο ή πλοίο της γραμμής, σε καφενείο ή παραλία, όπου κι αν βρεθείτε.
[Εξαιρούνται από το αίνιγμα οι Μυκονιάτισσες. 
Το «έχει σπίτι στη Μύκονο» είναι για «εξοχική», «δεύτερη» κατοικία.]
_________________

Η απάντηση αύριο,
τώρα ετοιμάζομαι να βγω.




 



_________________________________________
Εικόνες

άνω

Σας ανοίγω τη ντουλάπα μου.

Καλώς να ορίσετε  για να μοιραστούμε το μυστικό:

Ιδού λοιπόν το ράφι με τα πανιά/σαρόνγκ/παρέος/παρεό που ανάλογα το δέσιμο και την ώρα  τα φοράω ως φορέματα, μπλούζες, φούστες (ακόμα και σαλβάρια) μπλούζες (εξώπλατες και μη), εσάρπες και ετόλ και κεφαλοδεσίματα

καθώς και, εννοείται, τυλίγματα μετά από βουτιές θαλασσινές  κι απλώματα εν είδει πετσέτας (ή μάλλον κατά το μυκονιατικότερον «πεσσέτας μάτιαα'μ».


Στο ράφι της ντουλάπας μου λοιπόν αναπαύεται το μυστικό του απόλυτου θερινού στυλ (παπούτσια-τσάντες όμως παίζουν ρόλο τεράστιο όπως το πλαίσιο που κορνιζώνει από το έργο της ζωγραφικής. 



Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2022

Κωσταντής Κονταρίνης #rip


                                                



  Στις κηδείες των φίλων θάβουμε κομμάτια μας.

Έχω πολλά, πολλές ιστορίες να σας πω για τον Κωσταντή, βράδια και ξημερώματα στο Γιαλό.

Μα όχι ακόμα.

 

 Η έγνοια  μου τώρα στη Βούλα και την Έλσα.













Κυριακή 21 Αυγούστου 2022

Μόνικα Δέρπαπα και Ρίτσαρντ Νορθ εκθέτουν στη Μύκονο

 

Monika Derpapa Richard North Daphne Chronopoulou

Τελευταία βραδιά της έκθεσης της Μόνικας Δέρπαπα  και του Ρίτσαρντ Νορθαγαπημένων μου φίλων Μυκονιωτών* και τιμημένων  παλιών μελών τοu 'Mykonos Tribe'.

Στην Αίθουσα Συριώτη της Δημοτικής Πινακοθήκης Μυκόνου.

 

 

 

---------------------------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 

*Μυκονιωτών: Κατά  τον καβαφικό αυτοπροσδιορισμό «Αιγυπτιώτης» κι όχι «Αιγύπτιος», Μυκονηιωτες είμαστε κι εμείς οι απ' αλλού, οι δίχως μυκονιάτικη καταγωγή, που επιλέξαμε για τόπο μας τη Μύκονο κι εγκατασταθήκαμε τον περασμένο αιώνα στο νησί. Πάνω σε στις κοινές ιδέες  και προτιμήσεις που μας έφεραν εδώ από ετερόκλητα μέρη του κόσμου, αφομοιώσαμε χαρακτηριστικά των ντόπιων όσο και των μακρινών 

Σχετικά με τη δική μας «Φυλή» της Μυκόνου έχουμε δύο Σελίδες στο FACEBOOK (εκτός από πολλά δικά μου~)  και στις συλλογές:

MYKONOs Tribe 80's & 90'shttps://www.facebook.com/MYKONOs-Tribe-80s-90s-149924925026126/

ΜΥΚΟΝΟς TRIBE ® .... last centuryhttps://www.facebook.com/groups/144484018911691








 

 


 


Πιο πολλά:

Richard North Monika Derpapa https://www.facebook.com/profile.php?id=100006779147019 

Richard North  

 

MYKONOs Tribe 80's & 90's

 

Αίθουσα Συριώτη, Μύκονος